All Chapters of คาวแค้นแสนเสน่หา: Chapter 51 - Chapter 60

ตอนที่52.“อืม... ระ เรา ไม่ควร ทะ ทำ แบบนี้...” ไม่วายที่หญิงสาวจะครางประท้วงทั้งที่ริมฝีปากสาวเคลียคลอ อยู่กับริมฝีปากหยักของเขาที่เฝ้าจูบซับไปทั้งดวงหน้าของตน สุดท้ายเธอก็พ่ายแพ้เผยอปากให้เขาจุมพิตอย่างดูดดื่มราวจะสูบเอาวิญญาณออกจากร่าง ลิ้นเล็กติดตามเรียวลิ้นเขาไปทุกที่มือบางโอบเกี่ยวเกาะรั้งให้ร่างหนาเข้ามาแนบชิดทั้งแอ่นหยัดร่างงามเข้าหาเขาอย่างลืมอายลืมตัว เรียวขาเสลาแยกออกจากกันช้าๆ ให้กายหนุ่มเคลื่อนเข้ามาแนบชิดคลุกเคล้าคลอเคลียได้มากขึ้น ความแข็งกระด้างของกายชายไม่ได้ทำให้เธอรู้สึกเจ็บแต่กลับทำให้ซ่านเสียวทรมานกับความต้องการที่อัดแน่นในกายซึ่งธามเองก็รู้สึกไม่ต่างกันเขาอยากจะกระชากเสื้อผ้าที่แสนจะเกะกะนี้ออกไปแล้วโจนจ้วงเข้าหาความอ่อนนุ่มที่ทำให้เขาคลั่งได้ตลอดเวลาเสียเดี๋ยวนั้น...“นิดเดียวที่รัก นิดเดียว...” เร็วเท่าความคิดไม่นานเสื้อผ้าของหนุ่มสาวก็ถูกโยนทิ้งไปทั่วห้องร่างเปลือยเปล่าของหนุ่มสาวเคลื่อนเข้าหากันราวมีแรงดึงดูดมหาศาลความเร่าร้อนทว่าอ่อนโยนหลอมรวมให้พวกเขาเป็นหนึ่งเดียว ธามขยับกายแกร่งเข้าหาร่างงามที่แอ่นหยัดตอบสนองด้วยความร้อนเร่าไม่แพ้กัน มือใหญ่อุ่นร้อนประค

ตอนที่54.“แย่แล้ว นี่มันน้องสาวของคุณธาม มันจะยุ่งยากไปกันใหญ่นะจินนี่”“แต่ฉันว่ามันไม่ยากหรอกเสี่ย แต่มันจะทำให้แผนของเสี่ยมันขัดแย้งรุนแรงขึ้น หากน้องสาวมันถูกคนของเมียเสี่ยทำร้ายจนยับเยินคิดดูสิ นังเมียแก่ของเสี่ยมันจะต้องรับเคราะห์มากแค่ไหน จริงมั้ยล่ะ”จินนี่ยิ้มเจ้าเล่ห์ ซึ่งมันทำให้เสี่ยวิทิตยิ้มย่องอย่างนึกสนุกกับเกมนี้ขึ้นมาเสียแล้ว...“แต่เสี่ยคิดว่าก่อนจะถึงมือลูกน้องเสี่ย ให้เสี่ยลองก่อนดีกว่ามั้ย”“อี๊ ไอ้ทุเรศ ไอ้แก่หื่นกามอย่ามาแตะต้องตัวฉันนะ...”แทนฤทัยซึ่งถูกจับตัวมาด้วยขณะเธอแอบติดตามเข้ามาในโกดังกรีดร้องออกมาอย่างขยะแขยงเมื่อเสี่ยวิทิตยื่นมืออวบอูมมาเชยคงมนของตนด้วยท่าทางหื่นกระหาย“ทำพูดดีไปเถอะ นังคุณหนูวายร้าย ฉันจำได้นะว่าแกดูถูกฉันไว้ยังไง คราวนี้ถึงคราวคุณหนูอย่างแกโดนดีบ้าง”จินนี่เดินมาจิกผมของแทนฤทัยกระชากขึ้นจนหน้าหงายด้วยความสะใจ“เธอไม่มีวันได้สมใจหรอกเจนจิรา”“นี่แก...”“ฉันรู้ทุกอย่างของพวกเธอแล้ว พี่ชายฉันก็รู้ และไม่นานทุกคนก็จะรู้ว่าพวกเธอเป็นใครและทำอะไรไว้บ้าง”“นี่มันอะไรกันหรือ ใครเจนจิรา” เสี่ยมงคลหน้าเหรอหรา“ไม่มีอะไรหรอกเสี่ย เรารีบจัดการ

ตอนที่56.ขณะพูดคุณนิดาหันมาสบตากับพิมพ์ภัสสรอย่างมีนัยที่รู้กันในขณะที่ธามเฝ้ารอจังหวะเข้าช่วยเหลือให้พิมพ์ภัสสรพ้นจากรัศมีอันตราย ยิ่งเขารู้ว่าเธอกำลังมีเลือดเนื้อเชื้อไขของเขาอยู่ด้วย เขาก็ยิ่งต้องไม่วู่วามและทำตามแผนของคุณนิดาอย่างระมัดระวังมากขึ้น“คุณมาได้ยังไง”“อ้าว ก็ที่นี่ที่ของฉัน ฉันจะมาเมื่อไหร่ยังไงก็ได้ ว่าแต่พวกเธอเถอะ มาได้ยังไง แล้วไอ้เสี่ยวิทิตยู่ไหน” ทำทีเป็นไม่รู้ว่าสามีไม่รักดีของตนอยู่ที่ไหน“ฉันจะไปรู้ได้ยังไง”“ฉันได้ข่าวมาว่าไอ้วิทิตมันร่วมมือกับพวกเธอจับตัวสองคนนี้มา และน้องสาวคุณธามก็หายตัวมาพร้อมกัน... บอกไว้ก่อนนะ ฉันไม่อยากมีปัญหากับคนครอบครัวนี้ บอกมาดีกว่าว่าไอ้ผัวไม่รักดีฉันอยู่ไหน ฉันจะไปจัดการมันเอง เรื่องของพวกเธอฉันไม่ยุ่งด้วยหรอก”คุณนิดาฉลาดพอที่จะเปิดทางให้สองแม่ลูกมีเวลาคิด เพราะนางคิดว่าพวกเจ้าหล่อนก็คงอยากจะกำจัดเสี่ยวิทิตดังนั้นปลาจะต้องฮุบเหยื่อ“มันอยู่ที่ห้องทำงานกับนังแทมมี่...” จินนี่ตอบเสียงแข็ง คุณนิดาลอบยิ้มแล้วทำทีจะเดินไป“แต่เดี๋ยวก่อน ฉันมีเรื่องจะต้องพูดกับคุณให้รู้เรื่อง... เรื่องวันนี้เราจะทำเป็นเหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้น ตกลงมั

ตอนที่58.“หากจะไปก็คงต้องพาใครบางคนไปสารภาพบาปก่อน ”“ฉันไม่ได้ทำอะไรผิดและหากฉันจะไปสารภาพฉันก็ไม่จำเป็นต้องให้นายพาไป ฉันไปเองได้...” หญิงสาวเชิดหน้าทำปากยื่นเหมือนเด็กขี้แพ้ชวนตี“อ้อ... อย่างนั้นเหรอ แล้วหากเก่งขนาดนั้นมานั่งซึมเศร้าอยู่ทำไมตั้งนานสองนาน หนูน้อยแทมมี่ เธอมันก็แค่เด็กขี้ขลาด หึหึ...” ราฟาเอลยิ้มยั่วแล้วเดินจากไปเงียบๆ ปล่อยให้หญิงสามองตามด้วยแววตาเขียวปัดทั้งโกรธทั้งอายที่ถูกเขาด่าทางอ้อม...แทนฤทัยมองตามแผ่นหลังกว้างของเขาไปจนลับตาแล้วก็นึกตรองคำพูดของเขา เธอขี้ขลาดจริงๆ อย่างที่เขาว่าจริงๆ นั่นล่ะ... เธอจะไม่ยอมให้ใครมาสบประมาทแบบนี้อีกแล้ว คิดได้ดังนั้นแทนฤทัยก็เดินกลับเข้าบ้านไปอาบน้ำแต่งตัวเสียใหม่แล้วขับรถไปบ้านพิมพ์ภัสสรทันที“เพื่อนครับ พี่ธามว่าเราลงไปเดินเล่นในสวนดีไหม ตอนนี้ดอกไม้กำลังออกดอกสวยมากเลยนะ ดอกไม้ที่เพื่อนชอบบานสะพรั่งเต็มสวนเลย” ธามชวนหญิงสาวคุยไปเรื่อยๆ เหมือนเช่นทุกวัน ระยะเวลาหนึ่งเดือนเต็มที่พิมพ์ภัสสรยังคงไม่ค่อยพูดไม่ค่อยจา เธอจะพูดบ้างถ้าเลี่ยงไม่ได้จริงๆ เช่นเวลาที่บิดามารดาของเขามาเยี่ยมหรือเจ๊หวาน และบุญยอดกับคุณนิดามาหา แต่กับเขา

ตอนที่60.“แหม อีแก่นี่ปากมันน่าตบให้ฟันร่วงจริงๆ จะตายอยู่แล้วยังจะปากดี” เจ๊หวานเท้าสะเอวจ้องหน้านางจันอย่างเกลียดชัง“อย่าเสียเวลาเลย คนพวกนี้ยิงปล่อยไว้นานยิ่งเปลือง” คุณนิดาขู่ซ้ำ“แกจะทำอะไรพวกเรา...” คราวนี้สองแม่ลูกกอดกันกลมเมื่อเห็นท่าทางน่ากลัวของชายฉกรรจ์ที่เดินตรงมาหาพวกตนด้วยสีหน้าเย็นชา“รับรองได้ว่าลูกน้องฉันทุกคนไม่มีใครใฝ่ต่ำข่มขืนฆ่าเธอแน่ๆ ของเน่าๆ แบบนี้แบให้เอาฟรีๆ ลูกน้องฉันก็ไม่มีใครอยากหรอกจ้ะ เพราะลูกน้องฉันทุกคนได้กินแต่ของดีๆ และเลือกสรรมาแล้วอย่างดีเสมอ ของคาวของเน่าของเหม็นอย่างพวกเธอน่ะไม่มีอยู่ในสายตาคนของฉันหรอกย่ะ และที่สำคัญถึงแม้ฉันจะเกลียดใครมากแค่ไหนฉันก็ไม่ใช้วิธีสกปรกอย่างที่พวกเธอใช้หรอก ฉันมีความเป็นแม่และมีความเห็นอกเห็นใจลูกผู้หญิงด้วยกันมากกว่าที่พวกเธอสองคนมีก็แล้วกัน เอาตัวพวกมันไป...”คุณนิดาปรายตามองเหยียดหยันรู้สึกขยะแขยงหญิงทั้งสองคนตรงหน้ายิ่งนัก สองแม่ลูกใจเสียแต่ยังไม่ยอมจำนนเสียทีเดียว เพราะต่างพยายามดิ้นรนออกจากเกาะกุมของชายทั้งสองปากก็ด่าทอต่างๆ นานาอย่างหยาบคายจนเจ๊หวานกับคุณนิดาแทบจะทนฟังไม่ได้“แน่จริงมึงปล่อยกูสิวะนางแก่ อีกะ