All Chapters of คาวแค้นแสนเสน่หา: Chapter 31 - Chapter 40

ตอนที่32.“กรี๊ดดดด ฉันเกลียดแก ฉันเกลียดๆๆ นังเพื่อน...” เสียงแหลมของนางเอกสาวดังลั่นรถจนมดดำกับมดแดงต้องอุดหูแน่นเพราะกลัวว่าแก้วหูจะแตกเพราะเสียงของเจ้าหล่อน ดีที่ว่ารถคันนี้เก็บเสียงได้อย่างดีไม่อย่างนั้นประชาชนคงแตกตื่นหรือคิดว่ารถคันนี้คงมีชะนีถูกเชือดอย่างทารุณแน่นอน...“ใจเย็นๆ ลูก ตอนนี้เราทำอะไรไม่ได้แต่อย่างน้อยเราก็รู้ว่านางแพงมันรักษาตัวอยู่ที่นี่”“นังเพื่อนนี่มันนางมารร้ายชัดๆ คอยดูนะถึงทีฉันเมื่อไหร่ฉันจะจัดการมันให้สาสมเลย...” นางเอกสาวคิดด้วยความเคืองขุ่นเคียดแค้น...“ขอบคุณนะคะน้องวาวที่โทร. ไปบอกพี่” “ค่ะไม่เป็นไรค่ะ วาวรู้สึกว่าสองนั้นไม่น่าไว้ใจ อีกอย่างอาการของพี่แพงก็แย่เกินกว่าจะให้ใครเข้าเยี่ยมนอกจากพี่เพื่อนกับเจ๊หวาน” น้องวาว พยาบาลพิเศษซึ่งดูแลพิมพ์บงกชมาหลายปีที่พิมพ์ภัสสรจ้างมาดูแลน้องสาวอย่างใกล้ชิดได้โทรศัพท์ไปบอกว่ามีผู้หญิงสองคนมาขอเยี่ยมพิมพ์บงกชซึ่งพิมพ์ภัสสรคิดว่าจะต้องเป็นแม่ลูกมหาภัยคู่นี้แน่นอนและเธอก็คิดไม่ผิดจริงๆ“พี่รู้จ้ะ เอาเป็นว่าเดี๋ยวพี่จะเข้าไปดูแพงสักหน่อยแล้วพี่จะรีบออกมาพอดีว่ามีธุระตอนเย็น...” หญิงสาวบอกเรียบๆ ด้วยน้ำเสียงแห้งโหย

ตอนที่34.  “อื้อ พะ พี่ธาม เพื่อน จะ เจ็บ แน่น...”หญิงสาวเสียงขาดห้วงทั้งยังคงรู้สึกเจ็บแปลบเล็กน้อยกับความใหญ่โตที่แปลกปลอมเข้ามาในกาย แม้ไม่มากเหมือนคราวแรกแต่ก็ยังเจ็บอยู่แต่มันก็แฝงไว้ด้วยความเสียวซ่านที่ทำให้เธออึดอัดจนต้องขยับกายช้าๆ เพราะคิดว่ามันจะช่วยผ่อนคลายความอึดอัดนั้นลงได้ แต่มันไม่ใช่เลย...“โอ้ว เพื่อนจ๋า อย่าเพิ่งขยับที่รัก โอ ซี๊ดดด รัดแน่นเหลือเกิน...”ธามครางกระเส่าแหบแห้งเมื่อเธอขยับกายเพราะมันทำให้เขายิ่งทรมานเมื่อกายแกร่งยังไม่สามารถขยับได้ แต่การขยับกายของเธอมันยิ่งทำให้เขาปวดร้าวเพราะความต้องการและในที่สุดเขาก็ตัดสินใจดันกายแกร่งที่รวดร้าวด้วยความปรารถนาไปจนสุดตัวในคราเดียว“อ๊า / โอ้วววว...”หนุ่มสาวครางหนักๆ ออกมาพร้อมกันเมื่อความแกร่งกระด้างได้เคลื่อนเคล้าเข้าไปจนสุดทาง ร่างบางแอ่นหยัดอย่างเสียวรัญจวน ในขณะที่ชายหนุ่มเองก็เงยหน้าขึ้นเปล่งเสียงครางแหบห้าวซ่านใจ...ธามมองใบหน้างามที่ส่ายสะบัดไปบนที่นอนด้วย

 ตอนที่36.  “เพื่อน เป็นอะไรมากรึเปล่า...”บุญยอดละมือจากนกกระดาษที่พับแล้วหันมาถามเพื่อนรักอย่างเป็นห่วงเมื่อเห็นสีหน้าไม่ค่อยสู้ดีนักของพิมพ์ภัสสร“เปล่า...”“อย่าโกหกน่าเพื่อน”“คุณธามเขาไม่ติดต่อมาหลายวันแล้ว อยู่ๆ เขาก็เงียบไปทั้งที่ก่อนหน้านั้นเรายังคุยกันดีๆ อยู่เลย แล้วก็ข่าวนี่ไง แกอ่านสิ” เธอไม่เคยโกหกบุญยอดได้เลยสักครั้ง“แกก็เลยมานั่งเศร้า นั่งกลุ้มอยู่แบบนี้สินะ แกรักเขามากแค่ไหนเพื่อน”“ก็ไม่รู้สิ แกก็รู้ว่าเขาคือรักแรกของฉัน”หญิงสาวพูดอย่างเศร้าสร้อยก่อนจะละมือจากหนังสือพิมพ์มานั่งจดจ่ออยู่กับการพับนกที่ตั้งใจว่าเธอจะพับมันให้ได้มากที่สุดเพื่อน้องสาวของเธอและเพื่อตัดใจจากข่าวอันน่ารังเกียจกับคนใจร้าย โลเลคนนั้น“แกอย่าคิดมากเลยเพื่อน หากเขาจะไม่ลงเอยที่แกมันก็ไม่แปลก...”“ขอบใจนะ ช่วยได้มากเลย”พูดเหมือนประชดแต่ก็เห็นด้วยกับคำพูดของเพื่อนรัก ธามเป็นคนมีเสน

 ตอนที่38.  “แหม มากับผู้ชายคนอื่นเดี๋ยวเดียวลืมผัวตัวเองเชียวนะ”“หยาบคาย... ฉันไม่เคยเป็นเมียใครและยังไม่เคยมีสามี” หญิงสาวหันหน้ามาเผชิญกับเขาอย่างฉุนเฉียวเมื่อดิ้นหลุดจากวงแขนแกร่ง ใบหน้าสวยแดงก่ำทั้งโกรธและตื่นเต้นที่ได้เจอเขาในรอบเกือบสองสัปดาห์ที่เขาห่างเหินไป“ขึ้นรถ...” เป็นคำสั่งมากกว่าคำเชิญชวนแล้วคว้าข้อมือบางฉุดให้เดินตามไปแต่เธอพยายามสะบัดมืออย่างแง่งอนไม่พอใจที่เขาทำเหมือนตนเป็นสิ่งของที่ไร้หัวใจ ““นี่ปล่อยนะ อย่ามาแตะต้องตัวฉัน...”“จะไปดีๆ หรือจะให้อุ้มโชว์ชาวบ้าน อย่าคิดนะว่าฉันไม่กล้าทำ” ความกระด้างในน้ำเสียงนั้นทำให้พิมพ์ภัสสรชะงักหญิงสาวมองหน้าเขาเหมือนไม่เคยเห็น...ชายหนุ่มผู้อ่อนหวานนุ่มนวลที่พูดจาด้วยความหวานหายไป ตอนนี้มีเพียงชายคนหนึ่งที่แสนเย็นชาและดูหยาบกระด้างน่ากลัว... หญิงสาวเดินตามเขาไปที่รถแต่โดยดีรู้สึกหวาดหวั่นกับคนตรงหน้าอย่างไม่เคยเป็นมาก่อน  &ldqu

 ตอนที่40.  “งั้นเราก็มาทำอะไรกันดีกว่าสินะที่เธอจะบอก...”“อี๊ คนบ้า เขาไม่ได้หมายความอย่างนั้นเสียหน่อย”“หึหึ ก็บอกว่าไม่ต้องพูดก็นึกว่าอยากแต่จะทำ...”ธามยิ้มๆ เดินถือปลาสดๆ ที่เขาออกไปตกมาเมื่อเช้าขึ้นบันไดมาด้วยท่าทางสบายๆ หญิงสาวปรายตามองร่างสูงใหญ่ที่เปลือยท่อนบนกางเกงว่ายน้ำสีดำเปียกชื้นแนบไปกับเรือนกายแกร่งเต็มไปด้วยกล้ามเนื้อตึงแน่น สายตาสาวเลื่อนลงมายังแก่นกายหนุ่มอย่างช่วยไม่ได้แล้วก็หน้าแดงซ่านเมื่อเห็นความแกร่งกระด้างที่ทำให้เธอครวญครางเสมอยามที่เขาอยู่ในกาย... บ้าจริง ทำไมเธอต้องมองมันด้วยนะ... หญิงสาวก่นด่าตัวเองในใจ“หึหึ อยากมองก็มองเถอะน่า ไม่เห็นจะเป็นไรเลย”“คนบ้า เขาไม่ได้มองอะไรตัวเสียหน่อย หลงตัวเอง”“จริงเหรอที่ไม่ได้มอง ไม่ได้คิดอะไร...” ชายหนุ่มยื่นใบหน้ามาใกล้ใบหน้านวลแดงก่ำจนพิมพ์ภัสสรต้องเอนกายหนีเขาเล็กน้อยแล้วยันมือกับอกแกร่งไว้“ถอยไปนะคนบ้า ฉันไม่อยากเปียกนะ”“เอาล่ะ ฉันได้ปลาสดๆ มา เรามาทำอาหารกินกันดีกว่าหิวแล้ว...” เขาเปลี่ยนเรื่องคุ