All Chapters of ฉันถูกสามีเอามาทำเป็นหุ่นจำลอง: Chapter 1 - Chapter 10

เมิ่งเชียนเชียนเห็นลี่จื่อเซียนทำแบบนี้แล้ว ความผิดปกติสายหนึ่งก็ทอประกายออกมาจากดวงตา ทว่าหลังจากนั้นกลับแสร้งพูดออกมาอย่างเศร้าโศกเสียใจ“อาเซียน ฉันรู้ว่านายชอบเด็กนะ แต่ว่า...”เมิ่งเชียนเชียนกุมหน้าท้องไว้ ท่าทางราวกับตกเข้าไปอยู่ในความทรงจำอันน่าเศร้าใจบางอย่างก็ไม่ปาน“ฉันไม่สนหรอกว่าหลินซินอวี๋จะเป็นคนให้กำเนิดลูกของนาย แค่เป็นลูกของนาย ฉันก็ชอบทั้งนั้น!”ตอนที่เมิ่งเชียนเชียนพูดประโยคนี้ออกมา ในดวงตาก็เอ้อล้นไปด้วยน้ำตา จ้องมองลี่จื่อเซียนด้วยความรักลึกซึ้งลี่จื่อเซียนมองเมิ่งเชียนเชียน แล้วก้มหน้ามองร่างไร้วิญญาณตรงหน้าอีกครั้ง “ฉันไม่ยอมให้หล่อนคลอดลูกของฉันหรอก หล่อนไม่คู่ควรเลยสักนิด”“แต่พวกนายสองคน...”“ฉันเปลี่ยนวิตามินของหล่อนเป็นยาคุมกำเนิดตั้งนานแล้ว หล่อนไม่มีทางให้กำเนิดลูกของฉันได้หรอก!”พอได้ยินลี่จื่อเซียนพูดแบบนี้ ฉันก็เหมือนกับถูกสายฟ้าฟาดเข้าที่ศีรษะอย่างไรอย่างนั้นฉันแต่งงานอยู่กินกับลี่จื่อเซียนมาห้าปี ไม่เคยมีวี่แววจะตั้งท้องเลยสักนิดพวกเราล้วนไปตรวจหาสาเหตุกันที่โรงพยาบาลแล้ว แต่ทุกอย่างก็ปกติดี แค่ไม่ตั้งท้องก็เท่านั้นที่แท้ก็เป็นเพราะลี่จ

ลี่จื่อเซียนที่นอนหลับไม่สนิทตลอดทั้งคืนหอบหิ้วขอบตาดำๆ ไปทำงานสาวน้อยนักศึกษาฝึกงานที่โต๊ะประชาสัมพันธ์หยิบยื่นห่อของขวัญให้ลี่จื่อเซียนลี่จื่อเซียนมองของขวัญที่ห่อด้วยกระดาษสีชมพูกับสีฟ้าตรงหน้าด้วยความงุนงง“ของขวัญนี่ฉันไม่ได้ให้คุณนะคะ ฉันให้ภรรยาของคุณต่างหาก วันนั้นฉันไปห้างแล้วเห็นภรรยาคุณอยากได้ขวดนมยี่ห้อนี้ แต่ตอนนั้นสินค้าดันหมด พอเมื่อวานฉันเห็นว่ามีของเข้ามาแล้วก็เลยซื้อเอาไว้ เพื่อให้เป็นของขวัญวันเกิดลูกของพวกคุณน่ะค่ะ!”พอได้ยินนักศึกษาฝึกงานพูดแบบนี้ฉันก็นึกขึ้นมาได้ทันที อาทิตย์ก่อนฉันไปเดินช็อปปิ้งที่ห้างเพราะอยากหาซื้อของใช้สำหรับแม่และเด็ก แล้วก็เจอเข้ากับสาวน้อยนักศึกษาฝึกงานคนนี้เข้าสาวน้อยเองก็มาหาเลือกของขวัญให้หลานตัวน้อยที่เพิ่งเกิดของตัวเองพอดีพอเธอเห็นว่าฉันกำลังเลือกพวกของใช้สำหรับแม่และเด็กอยู่ ก็แบ่งปันใบรายการต่างๆ ที่พี่สะใภ้ของเธอเขียนเอาไว้ให้ฉันฉันไม่คาดหวังว่าลี่จื่อเซียนจะซื้อให้ ฉันเลยอาศัยช่วงที่ตอนนี้ท้องของฉันยังไม่โต ยังถือข้าวของต่างๆ ได้ ตระเตรียมของใช้จำเป็นเอาไว้ล่วงหน้าให้เรียบร้อยลี่จื่อเซียนรับของขวัญไว้ แล้วเดินไปห้องทด

เบาะแสของตำรวจจึงขาดหายด้วยประการนี้ลี่จื่อเซียนอยู่ไม่เป็นสุขเลยสักวันทว่าหลังจากนั้นสามวัน เขากลับเจอเข้ากับหนังสือหย่าที่ฉันเตรียมให้เขาในตู้บนหัวเตียงที่ด้านล่างหนังสือหย่า มีลายมือชื่อที่ฉันเซ็นลงไปด้วยตัวเองอีกทั้งฉันยังได้แปะกระดาษโน้ตเอาไว้ ข้อความบนกระดาษเขียนไว้ว่า ‘ลี่จื่อเซียน ฉันขอให้คุณกับเมิ่งเชียนเชียนสุขสมหวังอย่างที่ต้องการนะ เราหย่ากันเถอะ’เมื่อคุณแม่ลี่เห็นกระดาษแผ่นนั้น ก็ตบหน้าลี่จื่อเซียนทันทีคุณแม่ลี่โกรธจนตัวสั่น “แม่นึกแล้วเชียวว่าแกต้องทำอะไรผิดต่อซินอวี๋แน่ๆ ไม่อย่างนั้นซินอวี๋ก็คงไม้หอบลูกหนีออกจากบ้านไปแบบนี้ แถมยังปกปิดร่องรอยจนพวกเราหาตัวไม่เจออีก!”ลี่จื่อเซียนลูบแก้มของตัวเองที่ถูกตบจนบวม “แม่ ผมต้องหาตัวซินอวี๋จนเจอให้ได้ เธอกำลังท้องลูกของผมอยู่ ไปไหนได้ไม่ไกลหรอก”อาจเป็นเพราะหนังสือหย่าของฉันทำให้เขาคิดว่าฉันจงใจไปจากเขา ทำให้เขาตามหาตัวฉันไม่เจอขณะที่เขากำลังคิดจะถอนการแจ้งความรายงานข่าวฉบับหนึ่งก็เข้าสู่สายตาของเขาเข้าเช้าวันถัดมาถุงพลาสติกบรรจุเนื้อบดถูกเจ้าหน้าที่สุขาภิบาลประจำสวนสาธารณะเจอเข้า หลังจากแจ้งไปทางตำรวจแล้ว ตำ

ลี่จื่อเซียนถูกพาตัวมายังสถานีตำรวจบางทีอาจเป็นเพราะเขามีการเตรียมตัวมาก่อนแล้ว เพราะฉะนั้นตอนที่ลี่จื่อเซียนถูกเจ้าหน้าที่ตำรวจทำการสอบสวนจึงไม่ได้พูดอะไรสักคำแต่ถึงเขาจะนิ่งเงียบใจเย็นแค่ไหน ก็ไม่ได้หมายความว่าเมิ่งเชียนเชียนจะใจเย็นหรือเงียบมากพอวันที่สองที่ลี่จื่อเซียนถูกเจ้าหน้าที่ตำรวจควบคุมตัว เมิ่งเชียนเชียนก็ถูกตำรวจเข้าควบคุมตัวเหมือนกันเมิ่งเชียนเชียนทำตัวเป็นผู้บริสุทธิ์ บอกว่าตนเองไม่รู้เรื่องอะไรทั้งนั้นน่าขันสิ้นดี บ้านเมืองมีขื่อมีแป เธอคิดจริงๆ เหรอว่าแสร้งทำตัวเป็นผู้บริสุทธิ์แล้วก็จะหลุดพ้นจากการดำเนินการตามกฎหมายได้?ฉันเป็นเพียงดวงวิญญาณดังนั้นฉันจึงรู้ว่าเจ้าหน้าที่ตำรวจสืบสวนพวกเขาทั้งสองคนอย่างไรบ้างได้อย่างง่ายดายฝั่งเจ้าหน้าที่ตำรวจเลือกลงมือกับเมิ่งเชียนเชียนที่จิตใจเปราะบางก่อน พวกเขาบอกเมิ่งเชียนเชียนว่า ลี่จื่อเซียนสารภาพออกมาหมดทุกอย่างแล้วตอนแรกเมิ่งเชียนเชียนยังคงไม่เชื่อ ทว่าเมื่อถูกเจ้าหน้าที่ตำรวจซักถามอยู่สามรอบ จิตใจอันแสนเปราะบางของเมิ่งเชียนเชียนก็แตกกระเจิงเธอสะอื้นไห้ “พวกคุณไปถามลี่จื่อเซียนเถอะ เขารู้ว่าศพอยู่ที่ไหน! ไม่ใช่

ใช้เวลาไปหนึ่งวันหนึ่งคืนลี่จื่อเซียนถึงทำใจยอมรับความจริงที่ว่าเขาเป็นคนฆ่าภรรยาและลูกของตัวเองได้จากนั้นเมื่อเขาได้สติ เขาก็รีบแจ้งกับเจ้าหน้าที่ตำรวจทันทีว่าเมิ่งเชียนเชียนเป็นคนทำเรื่องทั้งหมดนี้เมิ่งเชียนเชียนต่างหากถึงจะเป็นตัวการหลักที่แท้จริงในคดีนี้เขาไม่อาจตายตกทั้งที่ทุกสิ่งทุกอย่างยังไม่กระจ่างแจ้งแบบนี้ เขาต้องแก้แค้นให้ฉันให้ได้!เจ้าหน้าที่ตำรวจเคลื่อนไหวอย่างรวดเร็ว เมิ่งเชียนเชียนถูกเข้าจับกุมที่สนามบินตอนที่กำลังจะขึ้นเครื่องบินหนีออกไปนอกประเทศในที่สุด ครั้งนี้ลี่จื่อเซียนก็ได้เจอเมิ่งเชียนเชียนเสียทีลี่จื่อเซียนขอบตาลึกโบ๋ ดวงตาทั้งสองข้างแดงก่ำ เขาจดจ้องเมิ่งเชียนเชียนไม่ละสายตาถ้าไม่มีกระจกกั้นไว้อีกชั้นหนึ่งละก็ เกรงว่าเขาคงจะพุ่งตัวเข้าไปฉีกทึ้งเมิ่งเชียนเชียนออกเป็นชิ้นๆ แน่“ทำไม ซินอวี๋ทำอะไรผิดต่อเธอไว้หรือไง แถมเธอยังมาทำร้ายลูกฉันด้วย ทำไมเธอถึงต้องฆ่าแกงซินอวี๋อย่างโหดเหี้ยมขนาดนี้ ทำไมกัน!”พอรู้ว่าตนเองหมดหนทางปิดบังความจริงอีกเมิ่งเชียนเชียนจึงสารภาพทุกสิ่งทุกอย่างออกมาละเอียดยิบทันทีเมิ่งเชียนเชียนว่า “ทำไมน่ะเหรอ แน่นอนว่าเป็นเพร