บททั้งหมดของ ฉันถูกสามีเอามาทำเป็นหุ่นจำลอง: บทที่ 11

เพียงหนึ่งคืน ลี่จื่อเซียนก็ผมขาวโพลนไปทั้งหัว ดูแก่ลงไปสิบปีแต่เมื่อความจริงกระจ่างแจ้งออกมาแล้ว เจ้าหน้าที่ตำรวจก็ได้ขอลดหย่อนโทษกับทางศาล ลี่จื่อเซียนจึงไม่ถูกประหาร แต่เปลี่ยนเป็นถูกตัดสินจำคุกยี่สิบห้าปีส่วนเมิ่งเชียนเชียนก็ถูกตัดสินประหารชีวิตจำคุกยี่สิบห้าปีก็เท่ากับจำคุกตลอดชีวิต เรื่องนี้ทำให้คุณแม่ลี่รับไม่ได้ทว่าสิ่งที่ทำให้คุณแม่ลี่รับไม่ได้ยิ่งกว่าก็คือ ลี่จื่อเซียนช่วยเมิ่งเชียนเชียนทำลายศพของฉัน ฆาตกรรมเลือดเนื้อเชื้อไขของสกุลลี่คุณแม่ลี่จับบ่าของลี่จื่อเซียนไว้แน่นพลางถามไม่หยุด “ทำไม ซินอวี๋ไปทำอะไรผิดต่อแกนักหนาเหรอ?”“ทำไมแกต้องทำแบบนี้ด้วย?!”ลี่จื่อเซียนไม่ได้ยินคำถามของคุณแม่ลี่เลยสักนิด เหมือนกับว่าเขาสูญสิ้นสติสัมปชัญญะไปหมดแล้ว ปากก็พร่ำอยู่กับตัวเองไปเรื่อยไม่สนใจใคร “ซินอวี๋ ถ้าเธอกลับมา พวกเรามาเริ่มต้นกันใหม่ดีไหม?”ไม่ดีหากชาติหน้ามีจริง ฉันจะไม่ขอพบเจอเขาอีกหลังจากลี่จื่อเซียนติดคุกได้ไม่นานร่างกายก็เริ่มทรุดโทรมลงแพทย์วินิจฉัยแล้วลงความเห็นว่าเขาเป็นโรคซึมเศร้าไม่รู้ว่าเป็นเพราะไม่เหลือความคิดที่จะมีชีวิตอยู่ต่อแล้วหรืออย่างไร เพรา