บททั้งหมดของ หลังจากสั่งโกศสี่สิบล้าน ฉันก็ถูกด่าว่าเป็นเมียน้อย: บทที่ 1 - บทที่ 10

ฉันกับสามีกลายเป็นคนแปลกหน้าและแยกกันอยู่มาหลายปีแล้ว คิดไม่ถึงว่าสายจากบ้านของเขาจะโทรเข้ามาหาฉัน“เสี่ยวหลาน แม่สามีของเธอเสียแล้ว เราติดต่ออาเจิ้งไม่ได้เลย เธอรีบกลับมาจัดการงานศพเถอะ!”พอได้ยินว่าแม่สามีเสียแล้ว ในใจของฉันเต้นตึกตักไม่ใช่เพราะเสียใจหรอก แต่เพราะเส้นหัวใจที่ตึงเปรียะฝืนต่อไปไม่ไหวแล้ว ขาดสะบันทันทีประมาณสามปีก่อน ฉินเจิ้งกับฉันแยกกันอยู่แล้วตั้งแต่แยกกันอยู่ เขาก็หายตัวไปราวกับระเหิดหายไปจากโลก เขาไม่ได้ไปร่วมงานเลี้ยงเชิงธุรกิจแต่ไปอยู่ในผับบาร์ทั้งวัน กลับไม่ตอบข้อความของฉันและไม่รับสายของฉัน ฉันขมวดคิ้วแน่น ฉินเจิ้งทำตัวเหลวไหลมากไปทุกที แม่ของตัวเองประสบอุบัติเหตุเสียชีวิตแท้ ๆ แต่กลับหาตัวเขาไม่เจอฉันจ้องมองการโทรด้วยเสียงนั้นกว่าครึ่งค่อนวัน สุดท้ายก็ต้องยอมยกเลิกการประชุมในสัปดาห์หน้าและรีบตรงกลับบ้านเกิดทันทีผู้ช่วยไม่พูดพร่ำทำเพลง รีบเรียกบอร์ดี้การฺดสิบคนตามฉันออกไประหว่างทาง สายของฉินเจิ้งก็ยังคงโทรไม่ติด ไม่รู้ว่ายุ่งอะไรนักหนาฉันจึงเปิดไทม์ไลน์ พบว่ามีการอัพเดตเมื่อหนึ่งชั่วโมงก่อน เป็นภาพอวดรถสปอร์ตที่เขาเพิ่งซื้อมาใหม่ญาติต่างบอกฉั

“หาเงินจากคนตาย เธอไม่อายบ้างหรือไง? พวกเธอมันเจ้าเล่ห์กันทั้งบ้าน ถึงตายก็อย่าหวังว่าจะได้เงินของแฟนฉันสักแดงเดียว!”พูดจบ เฉิงเหยียนชิงก็สั่งให้ทุกคนทำลายข้าวของภายในห้องจนพังยับเยินฉันเพิ่งเห็นว่าคนกลุ่มใหญ่ที่เฉิงเหยียนชิงพาเข้ามาซึ่งมีจำนวนอย่างน้อยยี่สิบถึงสามสิบคน ทุกคนต่างถือไม้พลองอยู่ในมือเวลานี้รูปภาพของผู้เสียชีวิตที่แขวนอยู่บนผนังได้ถูกฟาดลงกับพื้น เศษกระจกแตกกระจายเต็มพื้นแจกันกระเบื้องมูลค่าหลายแสนที่ฉันเพิ่งซื้อมาตกแต่งบ้านเก่าล้มลงมาเป็นแถบ ๆ เศษกระเบื้องที่กระเด็นมาบาดขาของฉันจนเป็นแผลที่แรกฉันจะตะโกนห้าม แต่พอเห็นกล้องวงจรปิดแบบจับภาพเคลื่อนไหวได้ที่ติดตั้งใหม่บนผนัง ก็หยุดคำพูดเอาไว้“เฉิงเหยียนชิง มูลค่าข้าวของที่เธอทำลายเกินห้าล้านแล้วนะ ถ้าเธอชดใช้ไหว ก็ทำลายไปเถอะ”เฉิงเหยียนชิงคิดว่าฉันกำลังดูถูกเธอ จู่ ๆ จึงเดินเข้ามาตบหน้าฉันอย่างกับคนบ้า“เธอจะทำใหญ่อะไร! ทำใหญ่อะไร! เงินที่เธอใช้มันเป็นเงินของแฟนฉัน! ฉันจะทำลาย! เธอจะทำไม!”เฉิงเหยียนชิงจิกหัวของฉันแล้วลากไปตามพื้น ทำให้กระโปรงผ้าไหมของฉันถูกเศษกระเบื้องกรีดขาด เสียงขาดของผ้าดังบาดลึกเข้ามาในห

เมื่อฉินเจิ้งได้ยินก็หยุดชะงักทันที เพียงแวบเดียวที่เห็นภาพนั้นเขาก็เริ่มตัวสั่นเทิ้มเขาเอื้อมมือไปเก็บรูปภาพคนตายที่กระจายอยู่บนพื้นขึ้นมาอย่างไม่อยากเชื่อเมื่อเห็นคนที่อยู่บนภาพนั้นเป็นแม่แท้ ๆ ของเขา ฉินเจิ้งก็แทบยืนไม่ไหว“คุณว่ายังไงนะ?”“ทำไมถึงเป็นแม่ของผม...ทำไมจู่ ๆ ....แม่ของผมเกิดเรื่องทำไมถึงไม่มีใครบอกผม?”ฉินเจิ้งรับความกระทบกระเทือนไม่ได้ กอดรูปภาพและทรุดลงนั่งร้องไห้บนพื้น เศษกระจกที่แตกเป็นเสี่ยง ๆ ได้เจาะทะลุชุดสูทราคาแพงของเขาเข้าไปบาดผิวหนังของเขาจนเลือดซึมแต่ดูเหมือนเขาจะไม่รู้สึก ยังคงกอดรูปภาพนั้นไว้แน่น ส่วนมืออีกข้างก็พยายามกดโทรหาแม่ของตัวเองอย่างไม่ลดละ“หมายเลขที่ท่านเรียก ยังไม่เปิดใช้บริการ...”“หมายเลขที่ท่านเรียก ยังไม่เปิดใช้บริการ...”ฉันล้วงหยิบใบอนุญาตเผาศพออกมาโยนใส่หน้าของเขา มองเขาและพูดอย่างชัด ๆ ว่า “แม่ตกจากบันไดเมื่อสามวันก่อน หมอช่วยไว้ไม่ได้”“ญาติของคุณติดต่อคุณไม่ได้ จึงโทรมาหาฉัน ให้ฉันมาจัดการงานศพให้ครอบครัวของคุณแทนคุณ”เฉิงเหยียนชิงตื่นตระหนก รีบเข้าไปคว้ามือของฉินเจิ้งเตรียมกลับ แต่กลับถูกฉินเจิ้งสะบัดทิ้งฉินเจิ้งตะ

ทันใดนั้นในกลุ่มคนก็เกิดการจลาจลขึ้น หลังจากที่ผู้ชายเหล่านั้นเห็นหน้าของฉันชัด รอยยิ้มมุ่งร้ายก็ปรากฏขึ้นมาทันที“ในที่สุดก็หาพวกเธอเจอซะที เหล่าเพื่อนเจ้าสาวที่น่ารัก” คนเหล่านั้นเข้ามาประคองฉันลุกขึ้น ส่วนคนที่เหลือได้ตรงเข้าไปในเต็นท์ไม่นานพวกเขาก็พบว่าเพื่อนเจ้าสาวที่เคยอยู่ในเต็นท์เวลานี้ได้หายตัวไปแล้วฉันถูกตบอย่างแรงเพราะฉันหลบไม่ทัน จึงถูกตบจนกลิ้งไปบนพื้น ทำให้มือพลาดไปโดนตะปูที่คลึงเต็นท์อยู่ด้านข้าง เลือดสดไหลซึมผู้ชายเหล่านั้นไม่คิดจะปล่อยฉันไป ทั้งยังใช้รองเท้าสกปรกเหยียบบนตัวของฉัน“บอกมา เพื่อนเจ้าสาวเหล่านั้นไปไหน!”ฉันส่ายหน้าถ้าฉันตามพวกเธอกลับมาทรมานกันฉันเพียงเพราะพวกเธอไม่ชอบฉัน มันก็ไม่มีประโยชน์เมื่อพวกผู้ชายเห็นว่าฉันกัดริมฝีปากแน่นไม่ยอมตอบ รอยยิ้มเยือกเย็นก็ค่อย ๆ ปรากฏขึ้นบนหน้า“ได้ ในเมื่อพวกเธอหนีไปแล้ว งั้นพวกเราคงต้องจัดการเพื่อนเจ้าสาวเธอแค่คนเดียว เธอเตรียมรับมือไว้ให้ดี ๆ ล่ะ!”ฉันก็ถูกลากไปกลางสนามพวกผู้ชายอ่านกติกาของเกมอย่างชอบอกชอบใจภายในสิบนาที ใครก็ตามที่สามารถรวบรวมชิ้นส่วนเสื้อผ้าบนตัวของฉันได้มากที่สุด คนนั้นก็จะได้สิท

ฉันมองสายลมพัดซู่ ๆ อยู่นอกหน้าต่างแล้วยิ้มอย่างเยือกเย็นในใจสิ่งของมูลค่าสี่สิบล้านถูกทำลายจนยับเยิน จะคืนก็คืนไม่ได้ งั้นถือว่าเป็นกรรมที่ฉินเจิ้งและแม่สามีต้องชดใช้ละกันต่อไปถึงตาฉินเจิ้งกับเดรัจฉานคนนั้นแล้วทุกคนในหมู่บ้านต้องชดใช้ จะไม่มีใครหนีพ้นไปได้แม้แต่คนเดียวฉันส่งคลิปทั้งหมดในกล้องวงจรปิดครั้งนี้ รวมถึงผลการประเมินความพิการออกไปแม้ว่าการปรากฏตัวของเฉิงเหยียนชิงจะเหนือความคาดหมายของฉันจริง แต่การเดินทางไปบ้านเกิดของฉินเจิ้งเที่ยวนี้เป็นแผนการที่ฉันวางเอาไว้แต่แรกแล้วเนื่องจากเหตุการณ์ที่เกิดเรื่องในงานแต่งครั้งที่แล้วในหมู่บ้านไม่มีกล้องวงจรปิด ฉันจึงไม่สามารถหาหลักฐานมาพิสูจน์ได้ว่าใครมีส่วนเกี่ยวข้องบ้างการกลับบ้านครั้งนี้ อย่างแรกเพื่อมาเอามือถือของแม่สามี สองคือเพื่อป้องกันไม่ให้เกิดเรื่องไม่คาดฝัน ฉันตัดสินใจเอาตัวเข้าแลก สร้างสถานการณ์ให้พวกเขาทำผิดซ้ำอีกครั้งแต่ครั้งนี้ทุกอย่างที่เกิดขึ้นได้ถูกกล้องวงจรปิดความละเอียดสูงบันทึกไว้หมดแล้วฉันคิดไม่ถึงว่าจะได้คนโง่อย่างเฉิงเหยียนชิงมาด้วยอีกคนฉันสงสัยจริง ๆ ว่าฉินเจิ้งชอบเธอได้ยังไงได้แต่พูดว่าว่าฉินเ