All Chapters of พ่ายเกมสวาท: Chapter 311 - Chapter 320

ตอนพิเศษ : เด็กผู้หญิงคนนั้น...(2)ย้อนกลับไปตอนเซบาสเธียอายุประมาณ 9 ขวบ ~~--- เซฟ Talk ---ผมที่หงุดหงิดพ่อกับแม่เนื่องจากพวกท่านได้ผิดสัญญาที่ให้ไว้กับผม ที่บอกว่าจะพาผมไปเรียนยิงปืน ผมที่รอวันนี้มาตั้งหลายวันเพราะจะได้มีปืนเป็นของตัวเองกระบอกแรกสักที กลับต้องมาผิดแผนไปเสียหมด เพียงเพราะแม่แค่อยากจะมาเมาส์กับป้าเธซ่าเรื่องที่จะพาผมไปเจอเพื่อนของพวกท่านและไปเจอลูกสาวของเพื่อนพวกท่านผมที่ไม่พอใจตั้งแต่ที่บ้าน จนมาถึงที่นี่ก็ยังสลัดความรู้สึกนั้นออกไปไม่ได้ จนได้แต่คิดตื้น ๆ ตามประสาเด็ก เลือกที่จะแอบหนีออกมานั่งสงบสติอารมณ์(แต่ความจริงแล้วผมอยากจะลองหายตัวไปให้พวกเขาตกใจเล่นนั่นแหละ)ผมที่นั่งโมโหจนถึงกับร้องไห้ออกมา ก่อนที่จะไม่ทันได้รู้สึกตัวเลยว่าด้านข้างได้มีใครมายืนมองอยู่สักพักแล้ว...‘เฮียขาาา เฮียร้องไห้ทำไมหรอค่ะ ไม่มีเพื่อเล่นหรอ ไม่เป็นไรนะเอลิซก็เล่นคนเดียวเหมือนกัน แจ๊บๆๆ’ เสียงหวานใสเอ่ยถาม เสียงที่สดใสก้องกังวานนั้นทำให้ผมถึงกับหันไปมองด้วยความแปลกใจผมไล่มองเธอตั้งแต่ปลายเท้า เท้าอวบอูมที่อยู่ภายใต้รองเท้าสีขาว ที่ประดับด้วยระบายลูกไม้ เท้าเล็ก ๆ น่ารักที่ห่อหุ้มด้

ตอนพิเศษ : ความลับของเรน่า...(2)หลังจากนั้นฉันก็มีโอกาสได้เจอเขาบ่อยขึ้น (บ่อยใน ณ ที่นี้ก็จะประมาณเดือนละครั้งมั้งถ้าฉันจำไม่ผิด) แต่ทว่า...เขาก็ยังคงเป็นเขาเช่นเดิมคงเส้นคงวาเสมอต้นเสมอปลายไม่เคยเปลี่ยน เพราะทุกครั้งที่บ้านของเขามาเที่ยวหาบ้านฉัน แม้ว่ามันจะทำให้ฉันตื่นเต้นทุกครั้งเพราะจะได้เจอกับเขา...แต่ทว่า...เราก็แทบจะไม่ได้คุยกันเลย...เขามักจะชอบทำหน้านิ่งเป็นรูปปั้นเวลามาที่บ้านของฉัน แม้ว่าฉันที่อยากจะทำความรู้จักกับเขาให้มากขึ้น แต่ด้วยท่าทางที่ไม่เป็นมิตรเอาซะเลย ทำให้ในหลาย ๆ ครั้งที่เจอกัน ฉันมักจะได้แค่แอบมองคนตรงหน้าที่ฉันชอบเท่านั้น...ฉันที่มักจะแอบพินิจพิจารณาใบหน้าหล่อเหลาคมเข้มราวกับเทพบุตรของเขาอยู่เสมอ ใบหน้าที่ไม่ว่าจะมองยังไงก็ปิดบังความหล่อไม่มิด ดวงตาสีเทาเข้มที่มักจะหลุบต่ำลงเล็กน้อยเหมือนไม่อยากจะแยแสอะไรบนโลกใบนี้ ทำให้ฉันสัมผัสได้ถึงความเคร่งขรึมเยือกเย็นจนทำให้เผลอคิดไปว่าถ้าหากเข้าเงยหน้ามาสบตาฉันในทันทีฉันอาจจะแดดิ้นสิ้นใจตายลงเลยก็เป็นได้อีกทั้งสายตาแบบนี้ ถ้าหากลองได้จ้องมองใครเขาแล้วล่ะก็ คนเหล่านั้นอาจจะหนาวสั่นตัวแข็งทื่อดังโดนเมดูซ่าจ้องตาก็ไม

ตอนพิเศษ : ความลับของเรน่า...(4)งานดำเนินไปพร้อมกับหัวใจของฉันที่ร้อนรุ่ม ฉันที่เฝ้ารอเพื่อให้ถึงเวลาที่จะได้เป่าเค้กเร็ว ๆ เพราะฉันรู้มาก่อนหน้านี้แล้วว่า เขาได้ถูกคุณป้าเธียร่าแม่ของเขาบังคับให้ถือเค้กวันเกิดมาเพื่อเซอร์ไพรส์ฉัน (แม้ว่าจะมีเค้กเก้าชั้นอยู่ที่กลางงานแล้วก็ตาม) ฉันที่เหลือบตามองไปดูเขา ใบหน้าที่บ่งบอกถึงความอึดอัดที่ถูกบังคับและแม้ว่าจะยังไม่บูดบึ้ง แต่ทว่ากลับเย็นชาจนฉันเองยังแอบหวั่นอยู่ในใจแต่ถึงกระนั้น...แม้ว่าฉันจะรู้อยู่เต็มอกว่าเขาไม่เต็มใจที่จะทำสิ่งนี้ให้กับฉันมากแค่ไหน แต่ทว่า...ส่วนลึกของหัวใจ ฉันกลับรู้สึกดีใจและสุขใจเป็นอย่างมาก เพราะนอกจากฉันได้แสดงให้ทุกคนในงานได้เห็นแล้วว่าเขาคือคนของฉัน ฉันยังได้เห็นสายตาแห่งความริษยาที่ถูกส่งออกมาจากบรรดาผู้หญิงเกือบร้อยคนที่อยู่ในงานอีกด้วยจนกระทั่ง...เมื่อเวลาสำคัญมาถึง เค้กที่ถูกเขาคนนั้นเดินถือเดินเข้ามา พร้อมกับได้มายืนหยุดอยู่ที่ตรงหน้าของฉัน มันทำให้วินาทีนั้นหัวใจของฉันพองโตและเต้นระรัวทันที♪ ♫ ♬ ~~ Happy birthday to you, ♪ ♫ ♬ ~~♪ ♫ ♬ ~~ Happy birthday to you, ♪ ♫ ♬ ~~♪ ♫ ♬ ~~ Happy birthday Happy birt

ตอนพิเศษ : ความลับของเซบาสเธีย..(2)อีกทั้งวันนี้เธอกำลังฉลองวันครบรอบของเธอกับแฟนของเธออยู่ด้วย...หึ...ไม่ต้องบอกก็รู้เลยว่าใบหน้ายิ้มแย้มมีความสุขยามที่เธอเตรียมขอขวัญไปเซอร์ไพรส์ให้มันนั้น ยามที่มันได้รับหน้ามันจะบานเป็นกระด้งขนาดไหน ทั้งที่พวกมันไม่สมควรจะได้รับความปรารถนาดีจากเธอเลยด้วยซ้ำ...!! ผมนึกย้อนไปถึงการกระทำของตัวเองที่ใช้ให้ลูกน้องไปคอยตามดูเธอ รวมทั้งไอ้แฟนสารเลวของเธอ แล้วก็...หึ..นังเพื่อนสุดเลวของเธอด้วย ผมมักจะได้รับรายงานถึงสิ่งที่เธอมักจะทำให้พวกมันอยู่เสมอ สิ่งที่ดี ๆ และความรู้สึกดี ๆ ที่เธอมอบให้พวกมัน ทั้ง ๆ ที่พวกมันต่างทรยศหักหลังเธอ พวกมันไม่สมควรจะได้รับความรักและความใจดีแบบนั้นเลย... “แม่งเอ๊ย...!!” ผมที่สบถลั่นออกมาอย่างคนหัวเสีย ทำไมผู้ชายเลว ๆ แบบนั้นถึงได้ครอบครองหัวใจของเธอได้ว่ะ ทำไมกันวะ...ทำไมถึงเป็นผมไม่ได้วะ...ทำไมไม่เป็นผมวะที่ได้ครอบครองหัวใจของเธอ และทำไมจังหวะชีวิตของเราถึงต้องไม่ตรงกันด้วยวะ.... ผมที่นั่งคิดน้อยเนื้อต่ำใจ ก่อนจะปาแก้วเหล้าออกไปจนแตกกระจาย ประจวบกับที่ไอ้กิตที่เพิ่งเข้ามาก็ได้เห็นการก

ตอนพิเศษ : ครอบครัวที่แท้จริง...(1)ณ คฤหาสน์ตระกูลฤธาทรัพย์ดำรง“ถ้าแกกล้าก้าวเท้าออกไปจากบ้านแค่ก้าวเดียว แกไม่ต้องกลับมาเหยียบที่นี่อีกเลย”เสียงดังประกาศกร้าวจากเจ้าปากของร่างชายสูงวัย พูดกับลูกชายคนเล็กด้วยตัวที่สั่นเทาด้วยความโกรธ“ป๊า...!!” ชายหนุ่มที่ประคองร่างอันสั่นเทาของผู้หญิงที่ตัวเองรักอยู่ในอ้อมแขน หันมาด้วยสีหน้าเหนื่อยหน่าย“เฮียใจเย็น ๆ ก่อนค่ะ” ส่วนผู้หญิงที่อยู่ในอ้อมกอดเขา กลับเอื้อมมือขึ้นไปแตะที่มือเขาเบา ๆ พร้อมกับเอ่ยพูดเมื่อเห็นเขาอารมณ์เริ่มปะทุ ด้วยไม่อยากให้ตนเองเป็นชนวนให้พ่อกับลูกต้องผิดใจกัน“ฉันเลือกผู้หญิงดี ๆ เพียบพร้อมเอาไว้แก แกดันไม่เอา แต่ดันไปเลือกผู้หญิงไม่มีหน้าตาในสังคม ผู้หญิงแบบนี้มันจะไปช่วยให้แกเจริญรุ่งเรืองขึ้นได้ยังไง...ห๊ะ...!!” ชายสูงวัยระเบิดอารมณ์ต่อ พร้อมกับค่อนแคะผู้หญิงของลูกชายเขา โดยที่เธอทำได้เพียงแค่ก้มหน้ายอมรับ“ป๊าครับ กรุณาให้เกียรติเมียของผมด้วย” ลูกชายพูดกดเสียงด้วยความไม่พอใจ เนื่องจากพ่อของต้นดูดถูกผู้หญิงที่ตนรัก“ป๊าก็ใจเย็น ๆ ก่อนเถอะครับ แกก็ด้วยไอ้ชิน...” เสียงของผู้ที่เป็นทั้งลูกชายคนโตและยังเป็นพี่ชายเพียงคนเด