Все главы พ่ายเกมสวาท: Глава 301 - Глава 310

ตอนที่ 303 ท้องสอง!!“วันนี้ที่เอลิซนัดน้ำค้าง...มีเรื่องอะไรจะคุยกับน้ำค้างหรอ”คุณหมอคนสวยเปิดประเด็นถามฉัน พร้อมกับมองฉันตาแป๋ว“เอลิซตั้งใจจะมาตรวจการตั้งครรภ์ค่ะ” ฉันยิ้มตอบคำถามคุณหมอคนสวยชะงักงั้นไปเล็กน้อย ก่อนจะยกยิ้มหวานซักถามต่อ“ได้สิ...แล้วก่อนหน้านี้เอลิซได้ตรวจด้วยเครื่องมือเทสการตั้งครรภ์มาก่อนไหม”ฉันส่ายหน้าเป็นคำตอบ“แล้วทำไมถึงสงสัยว่าจะตั้งครรภ์ล่ะ มีอาการอะไรบ่งบอกเบื้องต้นไหม แล้วประจำเดือนมาครั้งสุดท้ายเมื่อไร” คุณหมอน้ำค้างซักประวัติต่อด้วยความตั้งใจ“เอ่อ...ถ้าเป็นพวกอาการตั้งครรภ์จำพวกอยากอาหารหรือเวียนหัวอยากอาเจียนอาการพวกนี้ก็ไม่มีเลยนะคะ และส่วนประจำเดือนหลังจากคลอดเจ้าสองแสบ ประจำเดือนเอลิซก็ยังไม่มาเลยค่ะ” ฉันบอกรายละเอียดที่พอจะนึกออกกับคุณหมอน้ำค้างไป“อืม...เอ่อ...อันนี้น้ำค้างขอถามเพื่อเป็นข้อมูลใช้วิเคราะห์นะ หลังจากคลอดเด็ก ๆ แล้วเอลิซกับคุณเซฟได้เริ่มมีเพศสัมพันธ์กันประมาณตอนไหนพอจะจำช่วงเวลาได้ไหมแบบหลังจากคลอดแล้วกี่วันกี่เดือนประมาณนี้ อ่อ...แล้วได้มีการป้องกันด้วยไหมคะ” คุณหมอน้ำค้างที่เอ่ยถามฉันอย่างระมัดระวังเนื่องจากเป็นเรื่องละเอียดอ่อน

ตอนที่ 305 อาการคุณพ่อฉันอมยิ้มให้กับท่าทางของคุณหมอคนสวย ก่อนจะอธิบายสิ่งที่เคยเกิดขึ้นให้กับคนตรงหน้าฟัง“ก็ตอนเอลิซท้องแรก เอลิซมีอาการมึนหัวอาเจียนแค่ช่วงแรกแป๊บเดียวเท่านั้นค่ะ นอกนั้นเป็นคุณเซฟที่อาเจียนและกินอะไรไม่ค่อยได้แทนเอลิซหมดเลยค่ะ ตอนแรกเอลิซก็ไม่อยากจะเชื่อนะคะว่ามันจะมีอาการแพ้ท้องแทนเมียอยู่ด้วย แต่พอได้เจอได้สัมผัสด้วยตัวเอง แถมพอท้องสองก็ดูท่าว่าเขาน่าก็เป็นอีก จึงมั่นใจเลยค่ะว่าความมหัศจรรย์ของสายใยพ่อแม่ลูกมันช่างน่าอัศจรรย์จริง ๆ” ฉันบอกเล่าในสิ่งที่วิทยาศาสตร์หรือทางการแพทย์ก็ไม่สามารถอธิบายได้ แต่ฉันกลับได้เผชิญกับมันถึงสองครั้ง“โห้...ไม่น่าเชื่อเลยเนอะ ถึงการเป็นหมอสูติฯ จะทำให้น้ำค้างเคยได้ยินเรื่องแบบนี้มาเหมือนกันนะ แต่เพิ่งจะมาเจอเอาเข้ากับคนใกล้ตัวก็วันนี้นี่แหละค่ะ” คุณหมอน้ำค้างทำหน้าเหลือเชื่อ“ก็เอาไว้ถ้าคุณหมอน้ำค้างแต่งงานกับพี่กิตแล้วมีลูกด้วยกันเมื่อไร พี่กิตอาจจะแพ้ท้องแทนคุณหมอน้ำค้างก็ได้ค่ะ...คริคริ” ฉันเอ่ยแซวคุณหมอคนสวยโดยที่ไม่ให้คุณหมอได้ทันตั้งตัว และนั่นก็ส่งผลทำให้เธอหน้าก็แดงก่ำด้วยความอายในทันที“บ้า...ใครจะไปแต่งงานมีลูกกับคนขี้เ

ตอนที่ 307 ตามทัน...!!หลังจากที่ทุกคนกำลังอยู่ในห้วงความสุข...จู่ ๆ คุณป้าเธซ่าก็พูดขึ้นมาว่า...“งั้นต้องสองวันสองคืนไปเลย...ดีไหมเธียร่า...เอลิซ” คุณป้าเธซ่าที่น้ำตาคลอไม่แพ้กันเดินเข้ามาจับมือฉันพร้อมกับจับมือคุณแม่เธียร่าไปพร้อมกันภายในห้องนอนของฉันกับคุณเซฟ ต่างเต็มไปด้วยบรรยากาศที่อบอวลไปด้วยความสุข จนฉันที่อยู่ในมวลบรรยากาศนั้น ยังไม่คาดคิดว่าจะได้รับความรักมากมายขนาดนี้ และความรักความเมตตาที่ทุกคนมอบให้ มันก็ทำให้ฉันรู้สึกอิ่มเอมใจ และอยากจะกักเก็บความสุขตรงหน้านี้เอาไว้ตราบนานเท่านาน...หลังจากที่ข่าวดีของตระกูลธิพัฒน์เดชะไพศาลถูกแพร่ออกไปทั่วทั้งคฤหาสน์ รวมทั้งทั่วทั้งสายของตระกูลธิพัฒน์เดชะไพศาล และน่าจะทั่วทั้งโลกแล้วนั้น เสียงโทรศัพท์และของขวัญที่ถูกส่งมารับขวัญหลานตั้งแต่ยังไม่ลืมตาดูโลก ก็ต่างหลั่งไหลเข้ามายังคฤหาสน์หลังงามไม่หยุดณ ห้องโถงตระกูลธิพัฒน์เดชะไพศาล“เอลิซซซซซซซ...” เสียงเรียกชื่อฉันที่ถูกลากมาตั้งแต่ไกล พร้อมกับร่างสมส่วนวิ่งถลาตรงมาหาฉันและเสียงนั้นก็เป็นใครไปไม่ได้นอกจาก...“เรน่า...” ฉันที่กำลังจะรีบลุกขึ้นเพื่อไปหาเพื่อนสาวของฉัน แต่ทว่า...ร่างทั้งร

ตอนที่ 309 หยุดต้นเหตุของความเจ็บปวด...เราสองคนที่นอนกอดก่ายกันอยู่บนที่นอนสักพักใหญ่ ๆ เพื่อเติมความอบอุ่นและมั่นใจให้แก่กัน ก่อนที่เราสองคนจะตัดสินใจที่จะกลับไปย้ายข้าวของออกจากเพนท์เฮ้าส์แล้วมาอยู่ที่คฤหาสน์ของตระกูลแทน เนื่องจากครอบครัวที่กำลังจะขยายใหญ่ขึ้น และด้วยคุณเซฟที่เขาได้เข้ารับตำแหน่งท่านผู้นำตระกูลตั้งแต่วันที่แต่งงานแล้ว เพราะฉะนั้นในฐานะท่านผู้นำก็ต้องเข้ามาอาศัยอยู่ที่คฤหาสน์หลังงามของตัวเองแห่งนี้ส่วนคุณพ่อกับคุณแม่ของคุณเซฟ พวกท่านเองก็มีคฤหาสน์ของตัวเองในต่างประเทศอยู่แล้ว ยังไงพวกท่านก็ต้องกลับไปจัดการงานในส่วนที่ต้องดูแลเช่นกัน โดยที่ก่อนไปพวกท่านก็ได้จัดการคนเอาไว้ให้ค่อยดูแลฉัน หลังจากที่พวกท่านได้รับรู้ถึงความเสี่ยงจากการท้องครั้งนี้จากปากของหมอน้ำค้าง อีกทั้งยังจัดการนักโภชนาการด้านอาหารให้มาบำรุงฟื้นฟูร่างกายให้แข็งแรงยิ่งขึ้น และด้วยความเมตตาของพวกท่านที่มีต่อฉันนั้นยิ่งทำให้ฉันรู้สึกตื้นตันใจแต่ถึงแม้ว่าพวกท่านจะต้องกลับไปยังคฤหาสน์ของตัวเองที่อยู่ต่างประเทศก็ตาม แต่พวกท่านก็ยังคงกลับมาหาหลาน ๆ อย่างน้อยก็เดือนละครั้ง เนื่องจากว่าพวกท่านเองก็ทนคิดถึงพว

ตอนพิเศษ : เด็กผู้หญิงคนนั้น...(1)ในรุ่งเช้าวันหนึ่ง ~~หลังจากฉันที่ตื่นมาโดยที่มีเขาโอบกอดเฉกเช่นทุกวัน ความอบอุ่นที่ฉันได้รับ มันทำให้ฉันนึกย้อนไปถึงเรื่องราวที่เกิดขึ้นของเราทั้งสองคน“คิดอะไรอยู่หรอค่ะ...หืมมม ฟอด ~~” เขาที่เพิ่งตื่นตามฉันมาติด ๆ เอ่ยถามเพราะเห็นว่าฉันทำหน้าเหมือนกำลังครุ่นคิดอะไรบางอย่างอยู่ ก่อนที่จะเขากดจูบลงมาที่หัวของฉันเบา ๆ“ก็คิดถึงตอนที่เราเจอกันไงคะ ครั้งแรกที่เอลิซเจอเฮียทุกอย่างมันช่างเหลือเชื่อเลยจริง ๆ และก็ช่างบังเอิญ จนเอลิซไม่อยากจะเชื่อเลยว่าเราจะมาถึงจุดที่มีลูกด้วยกันถึงสี่คนได้” ฉันพูดยิ้ม พลางมองแหวนที่อยู่บนนิ้วนางข้างซ้ายตัวเองไปด้วย“มันต้องเป็นอย่างนั้นอยู่แล้วค่ะ จุ๊บ ~~” เขาพูดประโยคที่ฟังดูแปลก ๆ ออกมา แต่ฉันก็ยังไม่ได้เอะใจอะไร“แหม...พูดเหมือนกับเฮียรู้ล่วงหน้าอย่างนั้นแหละ ว่าเราจะต้องลงเอ่ยกันแบบนี้ เป็นนอสตราดามุสหรือไงคะ...คริคริ” ฉันเงยหน้ามองเขาพร้อมกับกลั้วหัวเราะในลำคอ เพราะรู้สึกขำในสิ่งที่เขาพูดออกมา“แล้วถ้าเฮียบอกว่าการที่เราได้เจอกันมันไม่ใช่เรื่องบังเอิญล่ะค่ะ เอลิซคิดว่าไง...” เขาพูดในขณะที่ก้มหน้ามาจ้องที่ดวงตาของฉัน