All Chapters of พ่ายเกมสวาท: Chapter 171 - Chapter 180

ตอนที่ 172 ท้องชัวร์!!หัวใจที่แทบจะหยุดเต้นหลังจากได้ยินประโยคที่ไม่คาดฝัน ~~‘แปลกจัง...นี่ถ้าลองเป็นแถวบ้านเรานะอาการแบบนี้อ่ะ...ท้องชัวร์...’(O//_//O) ดวงตากลมโตของฉันเบิกโพลงทันทีที่ได้ยินคำพูดจากคนสูงวัยมากประสบการณ์ อีกทั้งหัวใจดวงน้อย ๆ ยังกระตุกวูบขึ้นมาในทันที หัวใจที่เริ่มเต้นไม่เป็นจังหวะพร้อมกับเหงื่อเย็นที่ไหลซึมออกมาตามกรอบหน้าสวย และความรู้สึกหวั่นไหวแปลก ๆ ก่อตัวอยู่ข้างในหัวใจอย่างลับ ๆ‘ระ...หรือว่า...ฉะ...ฉันกำลังจะมีเซบาสเธียน้อย เอ๊ะ หรือเอลิซน้อยกันนะ’ฉันที่อดตื่นเต้นไปกับคำพูดของแม่บ้านสูงวัยไม่ได้ รอยยิ้มสวยผุดขึ้นบนใบหน้าหวานทันที พร้อมกับมือที่แอบลูบไปเบา ๆ บนหน้าท้องของตัวเอง ด้วยความรู้สึกของสัญชาตญาณความเป็นแม่ ก่อนที่ตัวเองจะเริ่มนึกคำนวณระยะรอบเดือนที่ควรจะมาได้แล้ว“แต่เอ๊ะ...รอบเดือนสุดท้ายของฉันมาเมื่อไรกันนะ” ฉันยืนครุ่นคิดพิงขอบอ่างล้างหน้า“ถ้านับตั้งแต่ที่มาเจอกับเขา ก็ก่อนหน้านั้นน่าจะสักประมาณอาทิตย์หรือสองอาทิตย์ใช่หรือเปล่านะ” ฉันที่งึมงำกับตัวเอง โดยที่ตัวเองก็ไม่แน่ใจในสิ่งที่คิดเลย“แต่ว่าปกติแล้ว...ประจำเดือนของฉันมันเลื่อนไปมาตลอดเลยนี

ตอนที่ 174 ช่วยคุณป้าแปลกหน้า!!หลายสัปดาห์ผ่านไป ~~ฉันยังคงใช้ชีวิต อยู่ที่เพนท์เฮ้าส์นี่กับเขา ด้วยความรู้สึกราบรื่น ทุกอย่างที่ผ่านไปในแต่ละวันช่างดูสงบนิ่งเรียบง่าย แต่กลับเต็มไปด้วยความสุข เขาที่กลับบ้านเร็วแทบทุกวัน เพื่อมากินข้าวเป็นเพื่อนฉัน และเพื่อที่จะได้เข้านอนไปพร้อมกัน ส่วนถ้าวันไหนที่เขาไม่ได้พาฉันไปหรือเพราะว่าฉันไม่อยากไปที่ทำงานด้วยกันกับเขา เขาก็มักจะวิดีโอคอลหาฉันทุกครั้ง การกระทำของเขาที่นับวันยิ่งน่ารักกับฉันมากขึ้นทุกที จนความรู้สึกรักของฉันที่มีอยู่ข้างในหัวใจดวงน้อย ๆ นี้ มันเอ่อล้นจนอยากจะพร่ำบอกให้เขาได้รับรู้แล้วแต่เพราะว่าฉันที่ได้คิดเอาไว้แล้วว่า รอให้มีจังหวะดี ๆ เมื่อไร ฉันจะบอกคำคำนั้น คำที่ฉันรู้ดีว่าเขากำลังรอฟังจากปากฉันอยู่ และฉันจะบอกให้เขาได้ฟังด้วยอย่างแน่นอน...การดำเนินชีวิตของฉันในแต่ละวันนั้นช่างเต็มไปด้วยความสุข โดยเฉพาะความสุขที่มากยิ่งขึ้นเมื่อเขาเอ่ยปากยกเลิกคำสั่งที่ห้ามไม่ให้ฉันออกไปไหนมาไหนด้วยแล้ว มันยิ่งทำให้ฉันรู้สึกสบายกาย สบายใจ และสุขใจ โดยคำขอร้องเดียวของเขาหลังจากยกเลิกคำสั่งนั้น นั่นก็คือ เขาขอแค่เพียงเวลาที่ฉันออกจากเพนท์เ

ตอนที่ 176 เกาะสุดท้าย...เท่านั้น!!ณ Penthouse เซบาสเธียติ๊ด ~~เสียงสัญญาณประตูที่คุ้นเคยดังขึ้นเพื่อบอกว่าบุคคลที่ฉันเฝ้ารอได้กลับมาแล้ว“เฮียยยยย ~~ ขาาาา เหนื่อยไหมคะ เอลิซคิดถึงเฮียจังเลยค่ะ” ฉันที่วิ่งถลาเข้าไปกอดเขาทันทีด้วยความคิดถึงเขาที่ถึงกับตกตะลึงในท่าทีของฉันในวันนี้ จนเขาเองอดไม่ได้ที่จะเอ่ยถามออกมาด้วยความสงสัย“เอ๋...วันนี้ทำตัวแปลก ๆ นะแอบไปทำอะไรผิดมาหรือเปล่าเนี้ย...หื้มมมม” เขาที่โอบกอดฉัน เอ่ยถามในขณะที่เอาคางเกยไว้ที่หัวทุยของฉัน“อ้าว...ทำไมเฮียพูดแบบนี้ล่ะคะ” ฉันเกิดอาการงอนเล็กน้อยจากคำพูดของเขา พร้อมกับออกอาการดันตัวเองออกจากอ้อมกอดของเขาทันที“อ่ะ...โอ๋ๆๆ ...เฮียขอโทษนะ อย่างอนเลยนะคุณเมียคนสวย” เขาพูดคำหวานเอาใจฉันทันทีที่เห็นว่าฉันเริ่มน้อยใจ ก่อนที่ตัวเขาจะกระชับอ้อมกอดให้แน่นขึ้น เหมือนกลัวว่าฉันจะหนีจากเขาไปไหน“แล้ววันนี้ไปไหนมาฮึ...เฮียวิดีโอคอลหาไม่เห็นรับสาย...เนี้ยเฮียเป็นห่วงเลยรีบกลับมาเลยรู้ไหม” เขาที่เชยคางมนของฉันขึ้นมา เพื่อบอกถึงเหตุผลที่เขากลับบ้านมาเร็วขึ้น“เอ่อ...” ฉันหลบสายตาเขาทันที เพราะไม่รู้จะเริ่มจากตรงไหนคิ้วเข้มที่อยู่บนใบหน

ตอนที่ 178 จัดการผู้หญิงคนนี้ซะ!!เพี๊ยะ!!ผมที่ยังไม่ทันจะพูดจบ ก็โดนฝ่ามืออรหันต์อีกป๊าบเข้าให้ที่ต้นแขน ณ จุดเดิม“โอ๊ยยย แม่อะไรกันเนี้ย ผมไม่ใช่เด็ก ๆ แล้วนะ” ผมโวยวายใส่แม่ พร้อมกับถูกไปที่แขนตัวเองแรง ๆ“ก็เพราะไม่ใช่เด็กแล้วไง ทำอะไรไว้ก็ต้องรู้จักขอโทษ โดยเฉพาะอย่างยิ่งผู้ใหญ่ในครอบครัว” แม่ผมเอ่ยปากตำหนิ อีกทั้งยังบังคับให้ผมขอโทษป้าเธซ่าที่นั่งอยู่ด้านข้าง“ล่ะ...ทำไม...” ผมที่มีข้อโต้แย้งอยากจะพูด แต่พอเห็นฝ่ามือพิฆาตที่ยกเตรียมจะฟาดลงมาอีกครั้ง ก็ถึงกับทำให้ผมต้องรีบห้ามอธิบายสิ่งที่เกิดขึ้นทันที“ดะ...เดี๋ยวก่อนครับ ขอผมอธิบายในส่วนของผมก่อน” ผมรีบห้ามมนุษย์แม่ที่กำลังเดือดปุด ๆ เพราะความดื้อแพ่งของผม“อ่ะ...เดี๋ยวจะหาว่าฉันไม่มีคุณธรรม...” แม่ผมที่ลดความเกรี้ยวกราดลง แล้วหย่อนตัวนั่งตามเดิมด้วยอาการหอบ (ก็บอกแล้วถึงเมื่อก่อนจะเฟี๊ยสแค่ไหน แต่ตอนนี้มันหมดยุคของท่านแล้วคร้าบบบ ท่านหญิงเธียร่า)ผมที่หันไปทางป้าเธซ่า ที่ยังคงเชิดหน้าใส่ผมไม่ยอมลดละ ถึงแม้ว่าผมจะรู้สึกขัดใจนิด ๆ ที่ต้องมานั่งอธิบายถึงเรื่องราวอะไรพวกนี้ แต่ทว่า...ถึงยังไงผมก็ยังรักและเคารพป้าเธซ่าท่านอยู่ดี

ตอนที่ 180 ผู้หญิงคนนั้นก็คือ...กิตที่เกริ่นนำขึ้นมาด้วยความตื่นเต้นเขาเหลือบมองไปยังลูกน้องคนสนิทเล็กน้อย พร้อมกับความคิดที่ผุดขึ้นในใจว่า ‘เรื่องสำคัญอะไรว่ะ ทำไมมันดูตื่นเต้นพิกล’เขาที่ได้แต่สงสัยแต่ไม่ได้พูดสิ่งที่คิดออกไป ก่อนจะเปิดโอกาสให้ลูกน้องของตัวเองได้บอกเล่าออกมา“อ่ะ...ว่ามา” ผมตอบเสียงเรียบ ก่อนจะหลับตาพักสงบสติอารมณ์ที่แทบจะระเบิดของตัวเองให้เบาลง“เกี่ยวกับเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นนอกเหนือจากสิ่งที่ผมเค้นมาได้จากไอ้ขี้ยา ยังมีเรื่องที่บอดี้การ์ดของท่านหญิงเล่าให้ฟังอีกครับว่า...วันนั้นท่านหญิงรีบลงจากรถเพื่อจะมาหานายที่ เพนท์เฮ้าส์ โดยที่ท่านหญิงไม่ได้รอให้บอดี้การ์ดลงมาเคลียร์ทางก่อน และในระหว่างนั้นก็เป็นจังหวะเดียวกันกับที่ไอ้โจรขี้ยามันเดินตามมาพอดี มันที่ตรงเข้าเข้ามากระชากกระเป๋าของท่านหญิงแล้ววิ่งหนีไป นายรู้ไหมว่ามันเกิดอะไรขึ้น...” กิตเว้นวรรคเพื่อให้ได้อรรถรส“................” กิตเงียบเพื่อรอปฏิกิริยาจากผู้เป็นนาย“................” กิตที่ยังคงตื่นเต้นและเงียบเพื่อรอให้เจ้านายถามกลับ โดยที่ตัวเองก็ไม่ยอมเล่าต่อดวงตาคมของคนที่พักสายตาเมื่อครู่หรี่ลืมขึ้นมาเล็