All Chapters of Unexpected Legacy: Rekindling Love with my CEO Ex-Husband: Chapter 131 - Chapter 140

CHAPTER 131:Napasandal na lang ako sa pinto pagkatapos ko itong isara, para akong hinahabol ng kabayo dahil sa lakas ng kabog ng aking puso. “Ano bang meron sa ‘yo at hindi ka nakakalimutan ng puso ko,” bulong ko sa aking sarili at kumuha ng bimpo at tubig para bumaba ang lagnat ng lalaki. Ihahatid ko na sana ang dalang bimpo at tubig kaso parang napako na naman ang paa ko sa sahig at ilang minuto ring nakatayo sa tapat ng kwarto niya. Nang hindi ko talaga kaya ay napabuntong hininga na lang ako at pumunta sa kusina upang ilagay muna sa lamesa ang dala-dala kong tray. “Argh, pwede ba Celeste umayos ka. Ibibigay mo lang ‘to wala ng iba.”Nakailang pabalik balik ako sa tapat ng kwarto ni Theo at sa kusina ng mapagod ako at umupo sa lamesa, napasabunot na lang ako sa buhok ko. Di ko na namalayan na may hawak hawak na pala akong beer sa aking kamay, iniisip ko na kailangan ko lang ng kaunting pampalakas ng loob. “W-what the……what the fuck is wrong with you Celeste?!” gulat na bigkas n

CHAPTER 133:“You still love me Celeste. Hindi ka magpapaangkin sa ‘kin kung wala ka ng nararamdaman sa ‘kin ngayon.” “Wag kang masyadong feeling Theo. Nadala lang ako sa mga halik mo kanina,” laban ko sa kanya pero mas lalong nagalit ang lalaki at pinagsabay ang pagsagad ng kanyang kahabaan sa aking maliit na pagkababae habang kinakakagat ang aking u***g at pinaglalaruan ang aking kuntil. “Fuck, ahhhh so good. L-lalabasan na naman ako Theo!” sigaw ko at sumirit ang ihi ko dahil sa bilis ng pag-ulos ng lalaki at mabilis na pagkalikot ng kamay nito sa aking pagkababae. “Pero sarap na sarap ka sa bawat kantot ko sa ‘yo Celeste. Aminin mo na sa sarili mong may nararamdaman ka pa rin sa ‘kin.” “W-wala Theo matagal na kitang kinalimutan,” saad ko sa lalaki habang umuulos ito ng mabagal sa aking kaselanan. “Huh, talaga lang Celeste,” nakangising saad ni Theo at naramdaman ko na naman ang pagtayo ng kanyang pagkalalaki. Tangina, wala talagang kapaguran ang lalaking ito. Kanina niya pa ak

CHAPTER 135:Nakahilera na kami dito sa labas ng simbahan dahil magsisimula na nga. Nang biglang dumating ang isang lamborghini at tumigil sa harap ng simbahan. Unang bumaba duon ay si Matthew na nagmamadali na sa paglabas dahil siya na lang ang hinihintay para magsimula bukod sa bride. “Pasensya na guys, ang bagal kase kumilos nitong mokong na ‘to,” nagkakamot ng ulong saad ni Matthew at tinuro ang isa pang lalaking lumabas mula sa lamborghini. Si Theo, naka-shades pa ang mokong at wala man lang pagmamadali sa kanyang ginagawa. Hindi ko alam kung sinasadya niya iyon pero masyado siyang pogi ngayong araw. “Ang pogi pala talaga no Theodore Alejandro no? Grabe may ganyang mukha pa pala? Hindi nagpapatalo sa kaibigang si Matt e.”“Sobrang gwapo naman ni kuya, may jowa kaya siya? Akin ka na lang ogip aalagaan kita.”“Nagwe-wet na ata ako sandali lang ha, CR lang ako guys dalhin ko na rin si kuyang naka-shade.”At madami pa akong narinig na kung ano-anong compliment para sa lalaki. “Ang

CHAPTER 137: Sobrang sakit na makitang nasasaktan at lumuluha sa harapan ko si Theo. Akala ko ayaw niya pa ng anak, akala ko hindi pa siya handa, akala ko hindi niya tatanggapin. Pero dahil sa mga akala kong mali alam kong naprotektahan ko ang anak ko, kaakibat nga lang nun ay walang kaalam alam si Theo sa existence ni Archer. “S-sorry Theo….sorry for being weak. For not fighting with you, siguro nga tama ka. Tama na ang pagiging mahina, takot na takot ako sa pwedeng gawin ng Dad mo sa ‘kin, sa mga magulang ko at lalong lalo na sa anak natin,” umiiyak na wika ko kay Theo at niyakap siya. Ilang minutong nakayakap sa braso ko si Theo, ramdam ko ang bilis ng tibok ng puso niya. Maging ang munting hikbi na itinatago ng lalaki ay naririnig ko. I felt so bad, dahil ang kaya ko lang gawin ay itago si Archer mula sa ama niya dahil mahina ako. Sobrang hina mo Celeste. “No one can hurt both of you again Celeste, not my father, walang kahit sinong makakapanakit sa inyo na hindi dumadaan sa a

CHAPTER 139:“Of course baby, he is actually waiting and excited to see you,” masayang wika ko sa aking anak kaya nagtatalon ito habang nakahawak ang kamay sa akin. Pagtapat namin sa sasakyan ni Theo kinatok ko muna ang bintana para malaman ni Theo na nandito na kami sa labas. “Are you Archer?” tanong ko sa anak ko na mabilis lang na tumango kaya binuksan ko na ang pinto ng sasakyan ni Theo. “Daddy?” tawag ni Archer kay Theo pero mabilis na kinuha ni Theo ang anak namin at mahigpit itong niyakap. “Hi son, I am you Dad. Do you remember me? We played right? At your school playground,” kinakabahang pakilala ni Theo sa aming anak pero walang sinabi si Archer at tinitigan lang ang mukha ni Theo. “Are you going to leave again?” napatingin si Theo sa akin ng magtanong ng ganun si Archer. Pero ginulo lang ni Theo ang buhok ni Archer at muling niyakap. “I won’t bud, I won’t ever leave you and your Mom again. We will stick together, ayos ba iyon?’ tanong ni Theo kaya natawa si Archer. “Yup