All Chapters of Blossoming Seduction : Chapter 41 - Chapter 50

(Thala's Point of View)Sinundan ko ng tingin ang paglabas ni Alaric. Nilingon niya ako dahilan kung bakit ako naalerto at napaayos ng tayo. Nagtataka ko siyang sinipat sapagkat humakbang siya pabalik sa aking direksiyon.“Bakit ka bumalik? Late ka na, Alaric,” saway ko sa kanya dahil balak pa atang i-cancel ang mga naka-schedule na meeting.“Are you sure you are not coming with me? Dapat kasama ko ang secretary sa meeting,” pangungulit niya kahit alam naman nitong ngayon ako magsusukat ng wedding dress. “Can't I come with you instead?” hirit niya pa.Inirapan ko siya. “I am not going anywhere, Alaric. Isa pa, hindi ka nga pwedeng sumama—bawal kang sumama. Ayaw kong makita mo ako habang isinusukat ang wedding dress. Nasa pamahiin na—”“Alright, I understand.” Tumango siya na animo ay tinatanggap ang pagkatalo sa aming naging argumento. “Pero huwag kang magseselos kapag sinabi ko sa'yong kasama sa meeting namin si Avory. Baka maglasing ka na naman at gapangin ako,” panunukso niya na ka

Visit(Thala's Point of View)Sa gitna ng sayang sumalubong sa akin dahil sa naging surpresa ni Alaric, nakatanggap ako ng tawag galing kay mommy. Sa Kiken daw siya mag-di-dinner. Hindi ko alam kung anong tumatakbo sa isipan ni mommy ngayon pero nagtataka lang talaga ako bakit biglaan siyang napadalaw.“Zara.” Kinuha ni Alaric ang buong atensiyon ko nang kalabitin niya ako sa braso. “Do you know that woman?” Tinuro ni Alaric ang babaeng nakaupo sa 'di kalayuan. May dala itong brown envelope at nakasuot ng itim na sumbrero.“Hindi. Bakit mo naitanong?” pagtataka ko na nagpabalik-balik ang tingin mula kay Alaric at sa babae.“Kanina pa kasi siya tingin nang tingin sa'yo. Akala ko kakilala mo,” misteryosong sagot ni Alaric na naging blangko bigla ang ekspresyon. “Nevermind. Umuwi na tayo baka dumating na si tita.” Sinulyapan niya sa huling pagkakataon ang babae bago ipinaandar paalis ang sasakyan.Isinawalang bahala ko iyon dahil sa ideyang dadalaw si mommy ngayon. Gustuhin ko mang tumul

Portrait (Thala's Point of View)Nakahinga ako ng maluwag matapos makita ang sasakyan ni mommy na paalis na ng Kiken. Gusto ko siyang makasama ng matagal pero pagod na pagod na ako. Hindi ko alam pero bigla akong nahilo at sobrang bigat ng pakiramdam ko.“Mabuti naman at nakumbinsi rin natin si Mommy. Ayaw ko namang ikasal tayo ng may sama ng loob siyang kinikimkim.” Humugot ako ng malalim na paghinga at umupo sa sofa.“Napapansin kong kaunti lamang ang kinain mo kanina, Zara. Are you really fine? Namumutla ka na naman.” Napansin niya ang panghihina ko kaya tinabihan niya ako at hinawakan ang aking noo upang makasigurong wala akong lagnat. “May gusto ka bang kainin? I'll cook for you,” pag-aalala niya. “Pagod ka na rin, Alaric. Matulog na lang tayo,” mahinang sambit ko. Humikab ako at ipinikit ang aking mga mata. Kapag ganitong oras, gising pa dapat ang diwa ko. Maybe, I exhausted myself too much today.“What dish, Zara?” pagmamatigas niya.“Okay lang talaga ako. Wala akong gana,” p

Runaway Bride (Thala's Point of View)Paulit-ulit akong napamura kahit hindi naman talaga ako palamura. Hindi ko lang talaga kinakaya ang lahat ngayon. It is my wedding day and I am supposed to be happy and tearing up because of joy. But how come na-reverse card ako ngayon ng hinayupak na kausap ko?“Naiinip na ako, Myrthala. Gusto mo bang bigyan kita ng sample kung paano ako mainip?” Ginugulo niya ulit ang utak ko. Kinasa niya ang baril at binanggit ang mga salitang, “Mukhang matigas ang biceps ng Alaric mo, ah? Tingin mo, sisigaw kaya siya kapag binaril ko siya sa braso?”“Please! Stop it! I am begging you! Huwag mong saktan si Alaric!” sigaw ko at natatarantang nagdesisyon kahit walang kasiguraduhan kung totoo ba ang pambabanta ngayon ng nasa kabilang linya.“Then cut the drama and decide!” Kinagat ko ang ibabang bahagi ng aking labi at nanginginig na umayos ng tayo. Tumingala ako upang pigilan ang pagtulo ng masagana kong luha ngunit wala ata itong katapusan. Ang puso ko ay nagd

Last Words(Alaric's Point of View)Laglag ang panga ng lahat ng nakarinig sa sinabi ng babaeng staff. Kahit ako natahimik at pakiramdam ko ay nananaginip lang ng masama ngayon. Animo ay binagsakan ng mabigat na pasaning habangbuhay kung dadalhin. I felt numb. “Anong sabi mo?” paninigurado ni lola. “Where's my sister? I bet natagalan 'yon sa pagbibihis. The last time I checked, they are still putting her makeup,” maarteng sabat ni Penelope na ipinatahimik din naman ng seryosong ama.“Nasaan ba ang anak ko?” Bakas ang pagkaasar sa mukha ni Tito Harris dahil sa pagkakatigil ng kasal.“Sir, hindi ko po alam pero umiiyak po siyang tumakbo paalis ng silid. Naiwan niya nga po ang heels niya sa pasilyo ng Alas Tower,” paliwanag ng staff at muling ibinalik ang atensiyon sa akin. “‘I’m sorry, I can't do this.’ Iyan po mismo ang sinabi niya sa akin nang tawagin ko po siya,” dugtong niya pa.Hindi na ako nag-aksaya pa ng oras at sumakay na sa sasakyang nasa harap. Natatanga kong tinungo ang ak