Semua Bab AFTER DIVORCE: Loving My Ex-Wife: Bab 491 - Bab 500

Bahagyang gumalaw ang malalim na mga mata ni Christian, at sa hindi maipaliwanag na dahilan, pakiramdam ni Roxanne ay may kakaiba sa tingin nito.Bahagyang pinagdikit ni Christian ang kanyang mga labi, hindi nagsalita, at tinitigan lamang siya na may halong pagkalito.Napabuntong-hininga si Roxanne at muling nagsalita. “May isang tao akong gusto, hindi kasing tagal kung paano mo minahal si Karylle… mas matagal pa nga.”Nabigla si Christian. “Ikaw?...”Gano’n katagal?May isang lalaking matagal na niyang gusto? Pero bakit hindi niya ito kailanman napansin?Kung matagal na niya itong gusto, siguradong isa ito sa mga taong matagal na nilang kilala.Ngunit kahit anong isipin niya, hindi niya maalala kung may lalaking madalas kasama si Roxanne o kahit sinong lalaking masyadong malapit sa kanya.Habang iniisip niya ito, muling nagsalita si Roxanne.“At higit pa riyan, araw-araw kong nakikita kung paano niya ipakita ang nararamdaman niya para sa isang babae… kung paano niya ito mahalin nang

Noon, maraming babae ang nagtangkang lumapit kay Logan.Pero lahat sila ay tinanggihan niya nang malamig. Ang iba pa nga ay diretsong pinagsabihan at hindi na muling lumapit.Kaya nang dumating si Karylle noong nakaraan at mismong si Logan pa ang nag-anyaya sa kanya na maupo sa harapan nito, nag-usap pa silang dalawa nang matagal at tila maayos ang kanilang pag-uusap—maraming babae ang hindi mapigilang mainggit.Simula noon, ang mga babaeng may gusto kay Logan ay nananatili na lang sa bar at pinagmamasdan siya mula sa malayo.Hindi nila inaasahan na may koneksyon pala talaga sina Karylle at Logan. At ngayon, magkasama na naman sila!Ang daming babaeng namamatay sa inggit!Hindi nagtagal, nagsimula nang magbulungan ang iba."Hindi ba si Karylle Ann ‘yon?! Siguradong may namamagitan sa kanilang dalawa!"Isang babaeng kulay ginto ang buhok ang naglabas ng sigarilyo, sinindihan ito, at marahang bumuga ng usok bago nagsalita, "Nakakahiya kayong mag-react. Hindi niyo ba alam kung anong klas

Ang mga nakahilata lang sa lupa at hindi gumalaw ay hindi na masyadong pinahirapan. Sa totoo lang, halos wala silang natamong matinding pinsala.Samantalang ang mga paulit-ulit na tinamaan at nakararanas ng matinding sakit sa katawan ay lihim na nainggit sa mga hindi lumaban.Ngayon lang nila naintindihan ang ibig sabihin ng "humiga na lang para manalo.""A-Anong balak mong gawin?!!"Habang palapit nang palapit si Karylle, halos mamatay sa takot ang kanilang boss. Nanginginig ang boses niya, halatang puno ng kaba.Bagama't gusto siyang ipagtanggol ng mga tauhan niya, wala ni isa ang gustong masaktan pa lalo. Wala ni isang tumayo para tumulong.Nakangising lumingon si Karylle sa ka

Madiing nakakunot ang noo ni Adeliya, hindi nagsasalita.Lalong nakaramdam ng kaba si Andrea—"Nagsisinungaling ka ba sa akin?"Mariing ngumiti si Adeliya at sumagot, "Hindi ako ang gumawa. Sigurado akong hindi ako, pero... alam ko ang nangyari."Lalong napuno ng pagtataka si Andrea. "Ano bang sinasabi mo? Hindi mo ba pwedeng sabihin nang diretso? Pinapakaba mo lang ako!"Mariing pinagdikit ni Adeliya ang kanyang mga labi, halatang nag-aalangan magsalita.Pero hindi basta-basta palalampasin ni Andrea ang bagay na ito. Kilalang-kilala niya ang anak kaya mas lalong lumalim ang boses niya."Ako ang ina mo! Ano pa bang hindi mo pwedeng sabihin sa akin? May nangyari ba? May nakausap ka ba? Sabihin mo na, dahil kung hindi, baka ito mismo ang patibong ni Karylle laban sa’yo!"Napakurap si Adeliya, halatang tinamaan. Nag-alinlangan pa siya ng ilang sandali, pero sa huli, unti-unting ikinuwento niya ang nangyari noong araw na iyon.Noong araw na iyon, may inaasikasong bagay si Andrea kaya naiwa

Narating na ng lahat ang kanilang destinasyon. Samantala, ramdam na ramdam ng mga basagulero at siga ang matinding sakit sa kanilang katawan. Ang ilan sa kanila ay halos hindi na makalakad, lalo na ang kanilang pinuno na si Manon. Kinailangan nitong sandalan ang dalawa niyang tauhan para lang makagalaw, at sa bawat hakbang ay tila nalalapit siya sa pagkawala ng ulirat.Habang naglalakad patungo sa presinto, nais sanang sabihin ni Manon sa mga pulis na may iniinda siyang karamdaman at kailangang dalhin sa ospital. Ngunit nang magtama ang kanilang mga mata ni Karylle at makita niya ang malamig nitong tingin, napalunok siya at piniling manahimik.Pagdating sa presinto, agad na pinatugtog ni Karylle ang nairekord niyang usapan mula kanina. Sa isang iglap, lumabas ang lahat ng kabastusang sinabi ng mga siga, dahilan upang mas lalo silang kabahan. Samantala, ang dalawang pulis na nakikinig ay unti-unting sumimangot, tila lumalala ang inis habang pinakikinggan ang ebidensyang inilatag ni Kar