All Chapters of AFTER DIVORCE: Loving My Ex-Wife: Chapter 441 - Chapter 450

Napabuntong-hininga si Nicole, medyo may halong panghihinayang. "Bukas, siguradong iniisip ni Christian na makikita ka niya nang mag-isa. Hindi niya alam na nandito kaming dalawa. Bakit hindi ko na lang ipost sa social media?"Napailing si Roxanne. "Ngayon, medyo mas maayos na ang lagay ni Christian, pero hindi pa rin kaya ng utak niya ang matinding stress. Lalo na kung may alak pa. Ang inaalala ko, baka hindi niya makontrol ang sarili niya at bumalik sa bisyo, o kahit hindi siya uminom, baka maapektuhan pa rin siya nang husto. Ano na lang ang gagawin natin kung mangyari ‘yon?"Natahimik ang dalawa pang kasama niya.Alam nilang pareho ang pinangangambahan ni Roxanne. Kung hindi, hindi na sana nagpatumpik-tumpik si Karylle sa ganitong sitwasyon.Napakagat-labi si Karylle, hindi alam kung ano ang sasabihin o kung paano haharapin ang lahat ng ito.Napabuntong-hininga muli si Nicole. "Wag na muna nating isipin ‘yan. Ang mahalaga, ipaalam muna natin kay Christian na nandito tayong dalawa k

"May kinalaman ito sa akin.""Harold, maniwala ka sa akin, wala akong kasalanan!"Bahagyang kumunot ang noo ni Harold. "Sa tingin mo ba, maniniwala ako?""Kailangan mong maniwala sa akin, Harold! Wala talaga akong kinalaman dito!" Napasigaw na si Adeliya, halatang emosyonal.Sa sumunod na sandali, narinig niya ang boses ni Andrea—halatang may halong pagkadismaya."Harold, simula nung nangyaring insidente, parang nawawala na sa sarili si Adeliya. Minsan, hindi na lang siya nagsasalita buong araw, tapos bigla na lang siyang magpipilit na kausapin ka, gusto niyang magpaliwanag sa'yo. Harold, mabuting tao si Adeliya, hindi niya magagawa ang bagay na 'yon, sana maintindihan mo..."Bago pa niya matapos ang sinasabi, nawalan na ng pasensya si Harold."Huwag niyo na akong guluhin. Hanggang dito na lang ang pasensya ko."Pagkasabi noon, ibinaba na niya ang telepono.Ubos na talaga ang pasensya niya sa mag-inang ito. Ayaw na niyang makitang nagpapanggap pa sila.Habang inilalapag niya ang telep

Binuksan ni Harold ang pinto ng kotse at mababang tinig na nagsabi, "Bumaba ka."Bahagyang nanginig ang pilikmata ni Karylle. Ayaw niyang gumalaw, at ramdam niya ang matinding pagtutol sa loob niya.Sa totoo lang, mas gusto pa niyang manatili sa loob ng sasakyan, kahit na pagmamay-ari ito ni Harold.Nang makita niyang hindi siya gumagalaw, lumabas muna si Harold ng kotse. Ilang saglit lang, umikot siya sa kabilang gilid at binuksan ang pinto ng pasahero.Nakita niyang nananatiling nakaupo si Karylle at walang balak bumaba. Muli siyang nagsalita, "Bumaba ka."Kumunot ang noo ni Karylle at tiningnan ang lalaking nasa harapan niya nang may pagtataka. "Bakit mo ako dinala rito?""’Di mo ba gustong makita? Matagal ka nang hindi nakakabalik."May kakaibang bigat ang tono ni Harold nang sabihin niya iyon.Lalong kumunot ang noo ni Karylle at naramdaman niyang ayaw niyang manatili rito. "Hindi ko na kailangang bumalik. Hindi ko na lugar ito.""Bumaba ka."Mas mabigat ang tono ni Harold kaysa

Ang pilikmata ni Karylle Grace ay bahagyang kumibot, at pinisil niya ang kanyang mga labi nang hindi nagsasalita.Marahil ay hindi naniwala si Harold sa sinabi ng kanyang ama at hindi ito seryosohin.Ngunit ngayon, pagkatapos ng lahat ng pinagdaanan nila, tiyak na mararamdaman niyang kakaiba ang pamilya ni Lucio.Tumingin si Harold kay Karylle, na dahan-dahang humuhupa ang emosyon, at ang kanyang boses ay bihirang naging malambing, "Ang galit ng pamilya Granle, ako ang maghihiganti para sa iyo."Tumingala si Karylle at tumingin sa kanya, "Basta't pakasalan mo ako, tama?"Walang sinabi si Harold, parang hindi niya naisip na magandang ideya iyon.Ngunit naramdaman niyang wala siyang maisasabing salungat dito.Humagikhik si Karylle, "Wala na akong kailangan, ang mga usapin ng pamilya Granle, ako na ang aayusin."Sinabi rin ni Alexander na nais siyang tulungan, pero ayaw niya.Gusto niyang buwagin ang mga taong ito gamit ang kanyang sariling mga kamay, upang malaman nila kung ano ang tuna

Sabay silang tumingin patungo sa pinto.Isang waiter ang nakatayo roon. Ngumiti ito at itinuro ang lalaking nasa likuran niya. "Sir, pumasok po kayo."Tumango si Keiran at pumasok, marahang humakbang gamit ang mahahaba niyang binti.Suot niya ang isang mamahaling itim na suit, may royal blue na bow tie, at ang kanyang maikling buhok ay inayos nang simple. Ang gwapo niyang mukha ay may matigas at malamig na ekspresyon, habang bahagyang nakakurba ang kanyang manipis at mapang-akit na labi sa ilalim ng matangos niyang ilong. "Matagal na tayong hindi nagkita."Ngumiti si Karylle. "Oo nga, matagal na nga."Siyempre, ang linyang iyon ay para kay Karylle.Pagkatapos ng lahat, malapit lang ang tinitirhan nina Luna at Keiran, kaya madalas silang maglaro ng video games na magkasama.Minsan, lumalabas din sila para kumain. Pero noong panahong iyon, hindi maganda ang sitwasyon ni Karylle. Hindi na rin niya gustong ipagpatuloy ang dating trabaho niya, kaya bihira na silang magkita.Umupo si Keiran