บททั้งหมดของ วิวาห์สายฟ้าหวานใจมาเฟีย: บทที่ 11 - บทที่ 20

“เหอะ!”ผู้ถือหุ้นอาวุโสของเหมยซื่อกรุ๊ปสะบัดแขนเสื้อแล้วเดินจากไป พร้อมทิ้งคำพูดรุนแรงเอาไว้ “ไม่ช้าก็เร็วเราจะเคลียหนี้ของวันนี้!”เหมยเหลียนตงดูหดหู่ใจ พ่อแม่ตระกูลหลีต่างก็ถอนหายใจซ้ำแล้วซ้ำเล่าอันที่จริง พวกเขารู้อยู่ในใจว่าลูกชายของพวกเขานิสัยเป็นยังไง เมื่อพวกเขาเห็นลูกชายของตัวเองกับเหมยเสี่ยวตี๋พากันหลบขณะที่พวกเขาเข้ามา พวกเขาก็เข้าใจทุกอย่างดีแต่ตัวตนของเหมยเสี่ยวตี๋เป็นใคร? สถานะของหญิงสาวจากตระกูลเล็กที่แตกหน่อออกมาจากตระกูลเหมยจะเทียบกับเหมยเหมยได้ยังไง?ในเวลานี้ พวกเขาต้องปลอบใจเหมยเหมยก่อน...หลีรั่วเชี่ยนเห็นสายตาพ่อแม่ของเขา และก้าวไปข้างหน้าอย่างรวดเร็วเพื่ออธิบาย “เหมยเหมย เชื่อผมเถอะ เมื่อคืนเราไม่ได้ทำอะไรกันเลย...”เหมยเหมยผลักมือของหลีรั่วเชี่ยนออกไป และร้องไห้ก่อนจะจากไป แม่ตระกูลหลีรีบคว้าเธอไว้: “เด็กดี ดูสิพิธีหมั้นใกล้เข้ามาแล้ว หนูจะออกไปไม่ได้นะ”“คุณป้า หลีรั่วเชี่ยนทำแบบนี้ลับหลังหนูโดยไม่มีคำอธิบายสักคำ แล้วจะบังคับให้หนูแต่งงานกับเขาเหรอคะ?”ดวงตาของเธอมุ่งมั่น คำถามของเธอทำเอาแม่ตระกูลหลีหมดหนทางฉุดรั้ง เธอหันกลับมาและตะโกนด้วยความโกรธที่

“อ่อ! เธอคือ เหมยเหมย ลูกสาวคนโตตระกูลเหมยคนที่คู่หมั้นถูกเหมยเสี่ยวตี๋แย่งไปไม่ใช่เหรอ? เธอโง่จริง ๆ หรือแกล้งโง่กันแน่? ถึงยังมาที่นี่เพื่อเหมยเสี่ยวตี๋อีก?”ดาราเล็ก ๆ สองคนที่ยืนอยู่ข้างหลังพูดกันอย่างสนุกสนาน: “ฉันได้ยินมาว่าตระกูลเหมยตกต่ำมานานแล้ว ครั้งนี้เธออ่อยนายน้อยหลีไม่สำเร็จก็เลยถูกกระตุ้นอารมณ์ไปเยอะ ฉันว่าไม่ได้โง่หรอก แต่บ้าไปแล้วต่างหาก”ผู้คนรอบข้างกำลังเยาะเย้ย ดวงตาของเหมยเหมยมีเพียงแต่ความเย็นชา แต่ไม่รอให้เธอได้เอ่ยปากก็มีคนคนหนึ่งเข้ามาพูดแทนเธอ“พวกเธอพูดแบบนั้นได้ยังไง? เหมยเหมยเป็นพี่สาวของฉันนะ! ถ้าพวกเธอว่าพี่ฉันก็เท่ากับว่าฉันด้วย”เหมยเสี่ยวตี๋ที่ท่าทางอ่อนแอแต่งกายแบบสาวบริสุทธิ์เดินผ่านฝูงชนเข้ามาจับมือของเหมยเหมยแล้วพูดใกล้หูของเธอ “พี่คะ ฉันรู้อยู่แล้วเชียวว่าพี่ไม่มีทางโกรธฉัน เมื่อคืนมันแค่เรื่องเข้าใจผิดจริง ๆ นะคะ ฉันกับพี่เคยไม่ได้...”เหมยเหมยหันไปมองแววตาที่แฝงไปด้วยความเสแสร้งของเหมยเสี่ยวตี๋ และยกริมฝีปากของเธอขึ้นอย่างเยาะเย้ย:“งั้นเหรอ”ดวงตาของเหมยเสี่ยวตี๋สั่นไหว: “แน่สิคะ ที่นี่คนเยอะเกินไป ฉันจะอธิบายให้พี่ฟังอย่างละเอียดตอนฉันก

ริมฝีปากของเหมยเหมยเผยยิ้มหวานหยด และดวงตารูปอัลมอนด์ของเธอมองผู้คนที่โต๊ะกรรมการด้วยสายตาเย็นชาผู้กำหนดจังหวะและมีสิทธิ์พูดเป็นคนสกุลหู เธอจำประธานหูคนนี้ได้ เพราะเพื่อนสนิทของเหมยเสี่ยวตี๋ที่ถูกเธอตบหน้าในงานปาร์ตี้สละโสดคือลูกสาวของเขา ตอนนี้เลยทำให้เรื่องมันยุ่งยากสำหรับเธอไปสักเล็กน้อยแต่เธอยังคงนิ่งไม่ไหวติงและฉายข้อมูลที่เธอนำมาบนหน้าจอต่อไป:“นี่เป็นส่วนหนึ่งในเรซูเม่ของฉันค่ะ ฉันรวบรวมมาเพื่อเข้าร่วมการงานฉลองมิสกอร์เจียส”สไลด์ถูกฉายไปทีละหน้าและเหมยเหมยอธิบายอย่างไม่เร่งรีบ:“ฉันเรียนเปียโน เขียนพู่กัน วาดภาพจีน และดนตรีมาตั้งแต่เด็ก พอฉันอายุ 9 ปีฉันก็เริ่มเรียนเต้น และเก่งการเต้นหลายประเภท โดยเฉพาะบัลเล่ต์...”“นี่คือใบรับรองของการเป็นผู้รับใบรับรองระดับสูงสุดของโรยัลอคาเดมี่ออฟแดนซ์ตอนอายุ 14 ปี”“นี่เป็นภาพถ่ายตอนที่ฉันแสดงบัลเล่ต์ชื่อดัง...”คำแนะนำของเธอเต็มเปี่ยมด้วยความมั่นใจและเหมาะสม แต่ไม่มีใครที่โต๊ะกรรมการฟังสิ่งที่เธอพูด ผ่านไปเพียงสองสามคำ พวกเขาก็ขัดจังหวะเธอด้วยความหงุดหงิด: “พอแล้ว พอแล้ว!”“ฉันยังพูดไม่จบนะคะ” เธอหยุดลงอย่างสงบแต่ยังคงตอกกลับป

ทุกคนไม่กล้าตอบสนองต่อคำพูดของเหมยเสี่ยวตี๋ พวกเขาเข้าใจทันทีว่าเกิดอะไรขึ้น พวกเขาไม่กล้าที่จะจ้องมองบุคคลที่รับผิดชอบ และพวกเขาก็ไม่กล้าที่จะรุกรานเหมยเหมยที่เพิ่งได้รับพาย พวกเขาสามารถจ้องมองเหมยเสี่ยวตี๋ด้วยสีหน้าเหน็บแนมนอกจากนี้ยังมีดวงดาวดวงเล็ก ๆ ที่ฉลาดบางดวงที่เปลี่ยนมาอยู่ข้างเหมยเหมยอย่างรวดเร็วและไล่ล่าเธอเพื่อขึ้นศาล เธอไม่ต้องการสนใจดอกไม้ติดผนังเหล่านี้ และออกไปข้างนอกอย่างสบายๆ เพื่อรอลิฟต์โดยใช้ไม้ค้ำเป็นผลให้ทันทีที่เธอไปถึงสุดทางเดินก็มีคนตามเธอทันแล้วพูดว่า “คุณเหมย เราจะส่งจดหมายเชิญไปงานฉลองมิสกอร์เจียสอินเตอร์เนชั่นแนลให้คุณโดยเร็วที่สุด นอกจากนี้ เรา ยังต้องการให้คุณจัดทำรายงานการตรวจร่างกายด้วย”พนักงานของมั่วซื่อกรุ๊ปเน้นย้ำว่า “ท่านทราบใช่มั้ยคะ ถึงยังไงเราก็หวังว่าร่างกายของท่านจะแข็งแรง กรุณาตรวจร่างกายตามโปรแกรมที่กำหนดด้วยค่ะ…”เหมยเหมยรับรายการตรวจร่างกายจากเจ้าหน้าที่แล้วพยักหน้าอีกครั้ง:“ได้”สิ่งที่โม่ซื่อกรุ๊ปกังวลไม่ใช่แค่เรื่องสุขภาพที่ไม่ดีของเธอเท่านั้น แต่ยังพยายามเลี่ยงนิสัยที่ไม่ดีของเธอด้วย ครั้งนี้เธอเป็นตัวแทนของเมืองไหวเฉิง ซึ่งม

หากแต่เหมยเสี่ยวตี๋มาทันเวลาพอดี เพื่อที่เหมยเหมยจะได้ไม่ต้องเสียเวลาตามหาเธอในภายหลังเหมยเหมยเดินผ่านฝูงชนและได้ยินคำถามของนักข่าว: “เสี่ยวตี๋ เหมยเหมยเป็นผู้จัดการของเธอแถมยังเป็นพี่สาวของเธอนะ ทำไมจู่ ๆ เธอถึงแข่งขันกับพี่เพื่อรับไปงานฉลองมิสกอร์เจียสอินเตอร์เนชั่นแนล? นี่เป็นพี่น้องกันจริงหรือเปล่า? ?”“เหมยเหมยได้รับบัตรผ่านจากกรรมการเหรอ? เพราะอะไรกัน มีการโกงกันใช่มั้ย?”เหมยเสี่ยวตี๋ฟังด้วยสีหน้าไร้เดียงสาและแสร้งทำเป็นปฏิเสธข่าวลือ: “เป็นไปได้ยังไง? มันต้องมีอะไรผิดพลาดแน่ ๆ พี่สาวของฉันไม่ใช่คนแบบนั้น... พี่สาวของฉันเป็นคนรอบคอบและมีความสามารถมาโดยตลอด ในช่วงสองปีที่ผ่านมา เธอดูแลความร่วมมือทั้งหมดที่เป็นธุรกิจทั้งหมดของฉัน และเธอยังดูแลธุรกิจของเหมยซื่อกรุ๊ปไปพร้อมกันด้วย เก่งมากเลยละค่ะ...”“คุณหมายความว่าคุณเหมยเหมย ได้รับการสนับสนุนจากเหมยซื่อกรุ๊ป และยังทำงานเบื้องหลังได้ดีมากเลยใช่หรือเปล่าคะ?” นักข่าวตีความคำใบ้ของเหมยเสี่ยวตี๋ได้อย่างสมบูรณ์แบบเหมยเสี่ยวตี๋ยื่นมือออกมาปิดปากจงใจแสร้งทำเป็นว่าหลุดปากโดยไม่ได้ตั้งใจและยิ้มอย่างเชื่องช้าผู้ช่วยของเธอออกมาปกป้องเ