All Chapters of แม่ทัพหญิงปราบพยศฮ่องเต้ร้าย: Chapter 1121 - Chapter 1130

ไทฮองไทเฮาไม่ทันสังเกต ว่าทหารบุกเข้ามาในหอบรรพบุรุษตระกูลมู่หรงคนในตระกูลมู่หรงที่ยืนอยู่ในเรือนต่างถูกคุมตัวไว้หมด ไม่ปล่อยให้พวกเขาเคลื่อนไหวใด ๆทุกคนต่างหวาดหวั่น มองหน้ากันไปมา“อะไรกัน? ทหารมาที่หอบรรพบุรุษทำไม?”หมอเทวดาเหยียนและหมอหลวงที่รับผิดชอบคดีมนุษย์โอสถ ถูกพาตัวมาข้างหลังเรือน เพื่อสังเกตุหญ้าพิษในสถานที่จริงผ่านไปครู่หนึ่ง หมอหลวงทั้งหลายต่างเห็นพ้องต้องกัน ว่าหญ้าพิษในที่แห่งนี้ กอปรกับหญ้าบัวแดง สามารถนำมาผสมเป็นพิษมนุษย์โอสถได้จริง ๆคราวนี้ จับได้ทั้งคนและของกลางคนตระกูลมู่หรงถูกจับกุม โดยเฉพาะเหล่าบุรุษที่มีสิทธิ์มากราบไหว้บรรพบุรุษไทฮองไทเฮาเห็นเช่นนี้ พลันเข้าใจในทันทีที่แท้ ฝ่าบาทให้นางมาที่หอบรรพบุรุษ ก็เพื่อหาหลักฐานความผิดเขาช่างไม่คิดถึงความรู้สึกของเสด็จย่าอย่างนางเลย!ไทฮองไทเฮาจ้องเหล่าทหารอย่างโมโห“หยุดนะ! พวกเจ้าหยุดเดี๋ยวนี้!“ไม่อย่างนั้นพวกเจ้ามาจับข้าไปด้วยให้รู้แล้วรู้รอดสิ!”สิ้นเสียงคำพูดของนาง ทหารทางการก็เข้ามา “ไทฮองไทเฮา ข้าน้อยได้รับคำสั่งให้มาเชิญตัวท่านไปที่ศาลต้าหลี่ เพื่อให้ความร่วมมือในการสอบสวนคดีมนุษย์โอสถ!”ไทฮ

ที่ทำการหลักของกลุ่มค้ามนุษย์โอสถแถวชานเมืองตะวันออกของเมืองหลวงถูกยึดไว้ได้แล้ว สมาชิกของกลุ่มค้ามนุษย์โอสถก็ถูกจับกุมทั้งหมด ภายใต้การสอบสวนด้วยการลงโทษอย่างรุนแรง พวกเขาก็เปิดเผยทุกอย่างที่รู้หลายปีที่ผ่านมากลุ่มค้ามนุษย์โอสถได้สร้างมนุษย์โอสถอย่างต่อเนื่อง และส่งขายไปยังที่ต่าง ๆ รวมถึงพรรคเทียนหลงที่เคยก่อกบฏในครั้งนั้น และแคว้นตงซานด้วยเจ้าหน้าที่ที่ทำการสอบสวนจึงถามต่อ“ตระกูลเซวียมีส่วนเกี่ยวข้องอย่างไรกับคดีนี้ ใต้เท้าเซวียผู้นั้นถูกพวกเจ้าฆ่าปิดปากใช่หรือไม่!”“ใช่...เป็นพวกเราทำเอง หลังจากเสียนเฟยถูกจับไปเป็นครั้งที่สอง นายท่านก็ตัดสินใจจะกำจัดตระกูลเซวียแล้ว เขาสั่งให้พวกเราจับตาดูตระกูลเซวียไว้ วันนั้นเมื่อใต้เท้าเซวียออกจากจวน พวกเราก็ลงมือเลย”“ใต้เท้าเซวียต้องการจะแจ้งความพวกเจ้า ใช่หรือไม่?”คนที่ถูกสอบสวนตอบ: “ใช่ ทว่า...ต่อให้เขาแจ้งความ นายท่านก็ดูแลตัวเองให้รอดพ้นได้ ถึงอย่างไร หลายปีที่ผ่านมา เขาก็รู้แค่เรื่องของหญ้าบัวแดง เพื่อจะช่วยเหลือบุตรสาว เขาจึงต้องรักษาความลับไว้”“ใต้เท้าเซวียรู้อะไรบ้าง” เจ้าหน้าที่ถามอย่างดุดันคนผู้นั้นเอ่ยช้า ๆ“ในตอนน

ไม่มีผู้ใดเคยคิดว่า รุ่ยอ๋องจะตกเป็นเป้าสายตาเซียวอวี้จึงรีบสั่งให้คนไปเฝ้าประตูเมืองทุกที่อย่างเข้มงวด และสืบหาตำแหน่งของรุ่ยอ๋องขณะเดียวกันก็ยังปิดประกาศ ให้ชาวบ้านในเมืองแจ้งเบาะแสหลังเกิดเหตุ องครักษ์ในจวนรุ่ยอ๋องก็พากันสำรวจค้นหาไปตามที่ต่าง ๆวันต่อมา คนกลุ่มหนึ่งพบเจอหลิวหวาที่บาดเจ็บสาหัสนอนอยู่บนพื้นแถวชานเมืองหลิวหวาเป็นองครักษ์คนสนิทของรุ่ยอ๋อง วันก่อนขณะที่รุ่ยอ๋องถูกหลอกพาตัวไป หลิวหวาก็อยู่ข้างกายรุ่ยอ๋องหลังจากเขาฟื้นขึ้นมา ก็บอกกับทุกคน“...รถม้าวิ่งไปถึงกลางทาง ท่านอ๋องสังเกตว่าทิศทางไม่ถูกต้อง ข้าพยายามบังคับให้หยุดรถม้า กลับถูกคนขับถีบลงจากรถม้า“ในขณะนั้นพระชายาก็ตามมาถึง เห็นเพียงพระชายากระโดดขึ้นรถม้าอย่างคล่องแคล่ว ส่วนเหตุการณ์หลังจากนั้น ข้าก็ไม่อาจรู้ได้แล้ว ทว่ายังพอจำได้ว่า เส้นทางรถม้ามุ่งไปทางตะวันตก”จากนั้นหลิวหวาจึงถามทันทีว่า: “เรื่องที่ท่านอ๋องประสบเหตุ ฝ่าบาททรงทราบหรือไม่? มีการส่งคนไปช่วยเหลือแล้วหรือไม่?”ณ พระราชวังเซียวอวี้สีหน้าดูเคร่งเครียดเขาไม่แน่ใจว่า คนที่จับตัวรุ่ยอ๋องไป แท้จริงเป็นผู้ใด และมีจุดประสงค์ใดถึงแม้จะมีควา

ทุกที่ในสุสานใต้ดินนั้นมืดสนิทหร่วนฝูอวี้กับรุ่ยอ๋องออกจากที่ถูกคุมขัง ในเวลานั้นราวกับแมลงวันไร้หัว ไม่รู้ทิศทาง ยากที่จะหาทางออกได้เพื่อป้องกันไม่ให้เดินแยกกัน หร่วนฝูอวี้จึงเอ่ยในทำนองออกคำสั่ง“จับแขนเสื้อของข้าไว้ และตามมาใกล้ ๆ หน่อย”“ตกลง” รุ่ยอ๋องอยู่ด้านหลังของนาง คล้ายกับผู้ติดตามเขาเอ่ยเตือน: “ระวังหน่อย กลัวว่าจะเจอกับ...”“ชู่! เจ้าฟังสิ เสียงอะไร?”ท่ามกลางความมืด พวกเขาได้ยินเสียงฝีเท้ามีคนมา!ที่นี่ซับซ้อนมืดมิด แต่ก็เป็นประโยชน์ต่อการซ่อนตัวหร่วนฝูอวี้กับรุ่ยอ๋องกลั้นหายใจ ยืนชิดกับกำแพง สุดท้ายก็ไม่ทำให้คนที่มาจับได้รอจนเสียงฝีเท้าห่างออกไปไกล พวกเขาถึงค่อยโล่งใจหร่วนฝูอวี้เข้าไปใกล้ ๆ ข้างหูของรุ่ยอ๋อง และเอ่ยเสียงเบา“เดินคลำไปตามกำแพง จะต้องเจอทางออกได้”รุ่ยอ๋องตอบ: “เจ้าคลำกำแพงนำทางไป ข้าจะดึงชายเสื้อเจ้าไว้”หร่วนฝูอวี้: ...เขาไม่คิดจะออกแรงแม้แต่น้อยเลยหรือ!ตอนที่นางกับซูฮ่วนตกอยู่ในอันตรายด้วยกัน นางไม่ต้องทำสิ่งใดเลย เพียงแค่ทำตัวออดอ้อน แนบชิดอยู่ในอ้อมอกของซูฮ่วน แทบไม่ต้องกังวลว่าจะออกไปไม่ได้ด้วยซ้ำเฮ่อ!เป็นอีกวันที่คิดถึงซ

เซียวอวี้ครุ่นคิดอยู่นาน ไม่มีอารมณ์ที่จะสนใจเรื่องอื่นเขาไม่เชื่อในเรื่องดวงชะตาอะไรนั่น ทว่าธรรมชาติของมนุษย์ที่ถานไถเหยี่ยนพูดถึง เขากลับเชื่อจิ่วเหยียนแต่ไหนแต่ไรมาก็ให้ความสำคัญกับความสัมพันธ์และความชอบธรรม ถึงแม้ตอนนั้นนางจะตัดใจจากต้วนไหวซวี่แล้ว ทว่ากลับยินดีที่จะเสี่ยงชีวิตเพื่อช่วยเหลือเขาอำนาจการปกครองของแคว้นซีหนี่ว์ไม่มั่นคงเป็นปัญหาพื้นฐาน ต่อให้แก้ปัญหาภายนอกจากสองแคว้นอย่างแคว้นเสี่ยวโจวกับแคว้นเจิ้งได้ แต่ปัญหาภายในยังคงเกิดขึ้นอย่างต่อเนื่องการไปของจิ่วเหยียนในครั้งนี้ หากต้องรับตำแหน่งประมุขแคว้นจริง ๆ แล้วจะสามารถวางมือ มองดูแคว้นซีหนี่ว์เผชิญกับความวุ่นวายภายในได้อย่างไร? นางต้องเลือกที่จะเริ่มต้นและจบลงอย่างสมบูรณ์...เซียวอวี้ยิ่งคิดก็ยิ่งรู้สึกกังวลใจถานไถเหยี่ยนคิดจะทำสิ่งใด เขารู้ชัดเจน นั่นก็คือการรวมแผ่นดินเป็นหนึ่งเดียวทว่าเขาไม่กลัวว่าแคว้นซีหนี่ว์จะแข็งแกร่ง กลัวเพียงว่าจิ่วเหยียนจะไม่กลับมา“เฉินจี๋!”เฉินจี๋รีบเข้ามาในตำหนักทันทีเซียวอวี้คิ้วตาดูเย็นชา น้ำเสียงฟังดูเคร่งขรึม“ส่งกองกำลังไปหนึ่งกลุ่ม ไปรับฮองเฮากลับวังอย่างลับ ๆ”เฉินจ