All Chapters of Under His Possession: Chapter 71 - Chapter 80

RYUU'S P. O. V"It's getting nearly impossible, Ryuu. Unti-unti nang bumabagsak ang vital signs ni Niya at hindi na rin halos nagre-react ang katawan n'ya sa mga gamot na itinuturok sa kanya. Plus, she's brain dead. I don't want to bear the bad news but I don't have a choice. Janiya has been unstable these past few days. I also don't want to give false hopes but—”"Enough, Euna. Naririnig ka ng mga bata.”Mula kay Euna—ang personal doctor na kinuha ko para mag-monitor kay Janiya—ay lumipat ang tingin ko sa triplets na ngayon ay nakatingin lang sa amin habang nag uusap kami. It was so certain they heard what Euna just said. Matatalino rin ang mga bata kaya kahit nasa murang edad pa sila, alam ko na naiintindihan na rin nila ang mga bagay-bagay."I'm sorry—”"Excuse me, when will our mom wake up? Or, would she?” singit ni Chase sa usapan namin.'Eto na nga ba ang sinasabi ko.Nag step in pa s'ya sa pagitan namin, parang gusto n'ya talagang ipakita na interesado at desidido s'yang sumali

SV'S P. O. V"… I wasn't ready to be a father yet, pero dahil sa kanila naramdaman ko kung ga'no kasaya maging tatay. Too bad, you didn't feel it. At 'yun na siguro 'yung masasabi kong greatest punishment mo sa pagtataboy noon kay Niya. Hindi mo nakitang isilang ang mga anak mo at hindi mo sila nabantayan, nakasama, at nakabonding habang unti-unti silang lumalaki.”That words of Ryuu hit me big time. Masakit. Kasi alam kong totoo. It was true that the biggest punishment I got from abandoning Niya and my sons almost five years ago was that, not having them around the moment they went out to this world. I didn't get to witness them being brought to this world. Hindi ko nakita ang unang ngiti nila, hindi ko narinig ang unang salita na sinabi nila. And it hurts not just a lot. Kundi sobra."Could you believe? 'Dada' ang first word ni Chase. Si Cross naman, 'Papa'. Si Cameron, 'Didi'. All are different words. Pero isa lang ang tinutukoy nilang lahat at alam kong hindi ako 'yon. But the mome

RYUU'S P. O. V"We've decided, Ryuu. I-Ipapatanggal na namin ang life support ni Niya.” Parang akong nabingi dahil sa sinabing iyon ni Tito Crisanto. I know, sinabi ko na tatanggapin ko sakaling 'yon man ang maging desisyon nila. Pero hindi pala gano'n kadali kapag nangyayari na. Ang hirap tanggapin. Marinig ko pa lang at maisip na mawawala na si Niya sa amin ay parang hindi ko na kakayanin. It hurts more than seeing her with another man. Damn."S-Sigurado na po ba kayo d'yan, Tito? I-I mean, don't get me wrong but… l-lumalaban pa naman po si Niya, 'di ba? K-Kaya nga pinilit n'ya pa ring bumalik kahit na dineklara na s'yang patay, 'di ba? She's fighting for us, Tito. Gusto n'ya pa tayong makasama. At 'yung mga bata…”Lumapit sa akin si Tito Crisanto at marahang tinapik ang braso ko."I know, Ryuu. I know. Pero naisip mo rin ba? Paano kung… P-Paano kung lumalaban na lang si Niya kasi nakikita n'yang nagpupumilit pa tayo na pabalikin s'ya? Paano kung nahihirapan na rin s'ya, hindi n'ya

JANIYA'S P. O. V"So, you're saying I have… kids. Hindi lang isa, kundi tatlo?”I can't believe what Ryuu had just said. Hindi ko alam. Akala ko, I just wake up from a long, peaceful sleep. Pero 'yun pala, naaksidente na lala ako at na-deep comatose for almost two months! Hindi ko maalala kung kailan, paano, at bakit. Naaalala ko naman kung sino ako. Kilala ko rin si Ryuu at ang mga taong m-in-ention n'ya sa akin kanina—si Papa, si Tita Heaven, si Adrianne, ang stepbrother at half-sister ko—kilala ko silang lahat at naaalala ko. And yes, pati si Mamay at SV ay kilala ko rin. Ang hindi ko lang ma-recall sa mga sinabi n'ya ay ang part na kine-claim n'yang may mga anak ako."Y… es, gano'n na nga. You have three kids,” pagkumpirma ni Ryuu na dahilan naman para mapapikit ako ng mariin."Paano? I mean, all that I could remember is that, we flew abroad. Kung bakit, hindi ko rin maalala. Basta, we did. Pero tayong dalawa lang. Wala tayong kasama. And who father my sons?”Bago pa makapagsalita

JANIYA'S P. O. V"A-Anong nangyari?”Sa isang iglap lang ay napalibutan na ako pagkatapos kong sabihin 'yon. Sila Ryuu, Strike, Mamay, ang mga anak ko, pati sila Papa at Tita Heaven. Nandito silang lahat…"Thank goodness, you're awake! Akala namin, maco-comatose ka na naman!” tila relieved na bulalas ni Ryuu."A-Ano?”"You had a sudden headache. Nawalan ka rin ng malay. The doctor told us that if you won't be awake within an hour, may possibility na bumalik ka sa coma,” it was Strike.Napalunok ako. Nagpasalamat din ako dahil hindi na nangyari ang possibility na sinabi ng doktor. Napapikit ako at napahinga ng maluwag.Pero nang may bigla akong maalala, napadilat ako. Bumilis ang tibok ng puso ko at parang na-heightened lahat ng senses ko."S-Si Cameron! I-I wanna know kung maayos na ang lagay ni Cameron! Nasa'n s'ya—”"Mom, relax! I'm here. And… I'm fine. It's been almost two months since the accident. You better be worried about yourself than me,” sabi ng isang pamilyar na boses.Buma