All Chapters of ทะลุมิติเข้ามาในนิยาย ชีวิตนี้ข้าลิขิตเอง: Chapter 921 - Chapter 930

ฮูหยินผู้เฒ่าลู่ตบมือของนาง แล้วดึงนางไปนั่งในห้อง “ตอนนี้ในหัวใจเจ้ากำลังคิดถึงเขา ย่อมรู้สึกว่าสิ่งใดก็ทนได้ทั้งนั้น”    “ยายถามเจ้าหน่อยเถิด เสื้อผ้าที่เจ้าสวมใส่อยู่ทุกวันล้วนแต่เป็นของดีที่สุด เนื้อผ้าหยาบไปเพียงนิด เจ้าสวมใส่ก็รู้สึกไม่สบายตัวแล้ว เรื่องอาหารการกินข้าก็จะไม่พูดแล้ว แค่น้ำปรุงกับแป้งที่เจ้าทาก็เป็นของล้ำค่าที่สุดทั้งนั้น”    “กลัวก็แต่สกุลเสิ่นคงจะไม่เคยซื้อของเหล่านี้เลย ถึงตอนนั้นหากเจ้าจะแต่งงานกับเขาจริง ๆ ของเหล่านี้เจ้าก็จะไม่มีอีกต่อไป”    “สตรีแต่งงานตามสามีไป แม้เจ้าจะเคยเป็นองค์หญิง แต่เมื่อเจ้าแต่งงานก็จะเป็นฮูหยินของบุตรภรรยารองของสกุลเสิ่น ในงานเลี้ยงที่ผ่านมา เจ้าได้สังเกตดูดี ๆ บ้างหรือไม่?”    “ในงานใหญ่ ๆ พวกเขาก็ไม่มีสิทธิ์ที่จะเข้าร่วม การแต่งงานของสตรีมิใช่เรื่องง่าย ๆ เช่นนั้นมาแต่ไหนแต่ไร เจ้าคิดถึงสิ่งเหล่านี้หรือไม่?”    เดิมทีฉู่มู่เหยาที่มีท่าทีแน่วแน่อย่างถึงที่สุด เมื่อฟังคำพูดเหล่านี้แล้วค่อย ๆ ใจเย็นลง    ซ่งรั่วเจินอดไม่ได้ที่จะถอนหายใจ ฮูหยินผู้เฒ่าลู่เป็นผู้มีปัญญาจริง ๆ มีนางพูดกล่อมน่าจะทำให้มู่เหยาสามารถคิดได้ ยิ่งไม

ซ่งรั่วเจินไม่คิดว่าฉู่มู่เหยาจะขอโทษนาง นางยิ้มเล็กน้อยแล้วกล่าวว่า “นี่มีอะไรที่ต้องขอโทษหรือ? หม่อมฉันกับเสด็จพี่ขององค์หญิงมิได้ใส่ใจเรื่องนี้หรอก”    “จริง ๆ แล้วข้าเองก็รู้ว่า ถ้าข้าพูดเรื่องนี้กับเสด็จแม่ นางต้องโกรธมากแน่ ๆ จึงคิดว่าจะพูดตอนที่พวกเจ้ากับท่านยายอยู่ด้วย แต่กลับไม่คิดว่ามันจะเป็นเช่นนี้…”    ฉู่มู่เหยาถอนหายใจหนักหนึ่งครั้ง “ข้าไม่เข้าใจจริง ๆ ว่าเหตุใดเสด็จแม่ถึงเป็นเช่นนี้ตลอด ข้ารู้สึกว่าระหว่างบุตรภรรยาเอกกับบุตรภรรยารองไม่มีความยุติธรรมเอาเสียเลย!”    ซ่งรั่วเจินย่อมไม่ได้ให้ความสำคัญเรื่องความแตกต่างของบุตรภรรยาเอกกับบุตรภรรยารอง แต่ในสังคมของสมัยโบราณมักเป็นเช่นนี้ ระหว่างบุตรภรรยาเอกกับบุตรภรรยารองนั้นมีความแตกต่างกันมาก ฮองเฮาให้ความสำคัญในเรื่องนี้ก็ไม่ใช่เรื่องแปลก    “องค์หญิง เรื่องความแตกต่างระหว่างบุตรภรรยาเอกกับบุตรภรรยารองนั้นยังมิต้องพูดถึง ความประพฤติของคนต่างหากที่สำคัญที่สุด”    “หม่อมฉันจำได้ว่าช่วงเวลาที่องค์หญิงรู้จักกับคุณชายเสิ่นเหมือนจะมินาน ก่อนหน้านี้ก็มิได้รู้จักกันมากมายนัก องค์หญิงแน่ใจว่าเขาดีอย่างที่องค์หญิงคิดจริง ๆ งั

ซ่งรั่วเจินหัวเราะเบาๆ นึกถึงวิธีการรวดเร็วเฉียบขาดของฉู่จวินถิง เสิ่นหวยอันล่วงเกินผู้ใดไม่ล่วงเกิน ถึงขั้นล่วงเกินองค์หญิงมู่เหยาหากฉู่จวินถิงต้องการคิดบัญชีกับเขา คนผู้นี้จะต้องได้รับผลกรรมอย่างสาสมแน่ต่อมา ขณะซ่งรั่วเจินและฉู่จวินถิงเพิ่งเดินมาถึงประตูวังก็ได้พบกับซ่งหลินและซ่งเยี่ยนโจว“ท่านพ่อ พี่ใหญ่ พี่รอง เหตุใดพวกท่านมาอยู่ที่นี่เจ้าคะ?”ซ่งรั่วเจินเผยสีหน้าแปลกใจ ทั้งๆ ที่ก่อนนางมา ท่านพ่อ พี่ใหญ่และพี่รองเพิ่งเลิกประชุมกลับไป เหตุใดตอนนี้ถึงได้มาพบกันที่หน้าประตูวังอีกเล่า?“ยังไม่ใช่เพราะพี่ใหญ่เจ้าหลงๆ ลืมๆ ไม่ทันระวังทำของหล่นอยู่แถวนี้อีกหรือ ข้าไม่วางใจจึงมาหาเป็นเพื่อนเขา!”ซ่งหลินปั้นหน้าบึ้งตึงในทันใด สบมองซ่งเยี่ยนโจวอย่างไม่สบอารมณ์ “เจ้าอายุไม่น้อยแล้ว ภายภาคหน้าจะต้องระวังให้ดี!”ซ่งเยี่ยนโจว “...ท่านพ่อ อันที่จริงคนทำหายคืออี้อันต่างหาก อี้อัน ตอนนี้เจ้าเองก็อายุไม่น้อยแล้ว พี่ใหญ่ไม่รับผิดแทนเจ้าแล้ว”ซ่งอี้อัน “...” รู้แต่แรกก็ไม่มาแล้ว เขาไม่มีทางมาอยู่ที่หน้าประตูวังเป็นอันขาดซ่งรั่วเจินที่มองปราดเดียวก็เข้าใจสถานการณ์หัวเราะเบาๆ อย่างอดไม่ได้ น

เพียงแต่ได้เห็นจู่ๆ ฉู่มู่เหยาก็หยุดฝีเท้า ทันใดนั้นเดินขึ้นไปข้างหน้าอย่างดุดัน ทั้งสองคนสบตากันแวบหนึ่ง ภายในสายตาเปี่ยมความแปลกใจ“ดูท่าแล้ว องค์หญิงน้องสาวของเจ้าอารมณ์รุนแรงทีเดียว” ซ่งจิ่งเซินหัวเราะเบาๆ ทีหนึ่ง “ไป พวกเราไปรับชมละครฉากสนุกกัน”......“ปี้อวิ๋น เจ้าแน่ใจนะว่ารสชาติเหมือนกับร้านปิ้งย่างสกุลซ่งทุกกระเบียดนิ้ว?”ภายในสายตาเสิ่นหวยอันสะท้อนความกังวลเล็กน้อย เขามองเนื้อที่ย่างออกมาทางด้านข้าง สีสันและกลิ่นคล้ายกับสกุลซ่งอยู่บ้างเขาไม่มีประสบการณ์ทำการค้ามากนัก ทว่าเดิมทีครอบครัวของซ่งปี้อวิ๋นก็เชี่ยวชาญด้านการค้า เพียงแต่การค้าแตกต่างจากจวนแม่ทัพซ่งมากเห็นซ่งปี้อวิ๋นตบอกรับประกันอย่างมั่นใจว่าไม่มีปัญหา เขาก็เชื่อแล้ว“วางใจเถอะ ก็แค่ย่างเนื้อไม่ใช่หรือ? ไม่มีอันใดยาก”ซ่งปี้อวิ๋นโบกมือ นางลอบไปดูที่หลังครัวของร้านปิ้งย่างสกุลซ่งมาก่อน ไม่อาจพูดว่ามีอันใดพิเศษได้ ก็แค่ย่างเนื้อ โรยผงปรุงสเท่านั้น ไม่มีอันใดพิเศษนางตั้งใจสืบเรื่องผงปรุงรสเล็กน้อย ก็พบเห็นได้ทั่วไป ขอเพียงพวกเขาเรียนรู้ จะต้องไม่ผิดพลาดแน่ตอนนี้เอง จู่ๆ ซ่งปี้อวิ๋นก็มองเห็นฉู่มู่เหยาที่เดิ

ทุกคนล้วนร้องจิ๊ออกมาอย่างเสียดาย เพียงแค่พระหยกองค์นี้ราคาก็ไม่ธรรมดาแล้ว ยิ่งไม่ต้องพูดถึงวันแรกของการเปิดร้าน ที่ต้องระวังที่สุดก็คือสิ่งเหล่านี้ทุกคนเองก็เก้อกระดากเกินกว่าจะพูดออกมาโดยตรง แต่กลับรู้ดีภายในใจว่าเกิดเหตุการณ์เช่นนี้ขึ้น น่ากลัวว่าการค้าของร้านนี้ไม่มีวันเจริญรุ่งเรือง“ปี้อวิ๋น ตกลงเจ้าเป็นอะไรไป?”สายตาเสิ่นหวยอันสะท้อนความไม่พอใจ แม้แต่เสียงเองก็เจือคำตำหนิของที่ฉู่มู่เหยามอบให้จะต้องไม่ธรรมดา สิ่งของภายในวังล้วนไม่แย่ ยิ่งไปกว่านั้นนางเห็นตนเป็นคนในดวงใจ จะต้องตั้งใจเลือกออกมาอย่างดีแน่บัดนี้เขาก็ชักหน้าไม่ถึงหลังอยู่แล้ว ยิ่งไม่ต้องพูดว่าเทพเจ้าแห่งโชคลาภนี้เป็นมงคลเยี่ยงไร ต่อให้ภายภาคหน้าไม่มีเงินจริง นำไปขายก็ได้เงินมหาศาล!บัดนี้กลับดี แตกไปเช่นนี้แล้ว“หวยอัน ไม่ใช่ข้าจริงๆ เมื่อครู่ข้ายังไม่ทันยื่นมือออกไป สาวใช้คนนั้นก็ปล่อยมือแล้ว ดังนั้นของจึงตกพื้นแตก”ซ่งปี้อวิ๋นเผยสีหน้าอึดอัดคับข้องใจ นางบริสุทธิ์ใจอย่างแท้จริง ของดีล้ำค่าถึงเพียงนี้ นางอยากจะรับไปดีๆ ใครคิดเล่าว่าจะเกิดผลลัพธ์เช่นนี้?เพียงชุ่ยจูได้ยินก็รีบพูดว่า “องค์หญิง ไม่ใช่บ่าวไม่