All Chapters of Lucky Me, Instant Daddy : Chapter 81 - Chapter 90

Nagising si Cassandra na mabigat ang pakiramdam, hindi siya makakilos kaya naman ang tangi niyang nagawa ay ang iikot ang paningin sa buong paligid ng pamilyar na kuwarto na pinaglalagyan niya. Nagtaka siya dahil sa pagkakaalala niya ay nakatali siya sa balkonahe habang may malakas na patak ng ulan. Bakit ngayon ay andito na siya, maayos at tuyo na ang damit? Hindi na niya matandaan ang mga nangyari simula nang mawalan siya ng malay tao. Naramdaman din niya na may kung anong nakapatong sa noo niya. Pilit niyang ini-angat ang isa niyang kamay upang hawakan kung ano man iyon, tinanggal niya iyon at tiningnan. Puting bimpo pala. Parang wala pa siya sa sarili habang unti-unti na namang tumulo ang mga luha niya. Sumasakit ang dibdib niya dahil sa ginawa sa kan'ya ni Mr. Doss. Wala talaga itong pakialam sa kan'ya. Bakit gano'n? Akala ko Niya ay may concern na ito sa kan'ya dahil mabait naman siya nitong nakaraang araw? May nangyari kayang hindi maganda? Imbes magalit sa lalaki ay nag-ala

Lumipas ang maghapon na nakahiga lamang si Fern. Wala na siyang lagnat kaso nanghihina pa ang buong katawan niya, totoong binabantayan nga siya ni Doss, maya 't maya ang pasok nito sa kuwarto lalo na kapag oras ng pagkain niya at inom ng gamot."Are you feeling better now?" tanong nito pagkatapos siyang bigyan ng gamot at tubig. Tumango lamang siya rito. Nagsalubong na naman ang dalwang kilay nito sabay hipo sa noo niya."Wala ka na ngang sakit pero you need to continue taking medicines. Franco said you need some vitamins," saad nito sa mababang tinig, naptingin na lamang siya kay Doss."May kailangan ka pa ba?" tanong nito nang hindi siya sumagot. Natilihan siya 'di niya alam kung paano sa sabihin na may dalaw siya. Nakakahiya man ay wala naman siyang pagpipilian, kailangan niya ng napkin. Napalunok siya ng sariling laway sabay tingin sa baba."Napkin. I need a napkin," halos hindi na nga marinig ang boses niya. Naku, siguradong parang kamatis sa pula ang mukha, ramdam niya ang pag-

Nanigas ang buong katawan ni Doss nang lumapat ang malamig na palad ng kanyang Ina sa kaniyang kanang pisngi. Pigil na pigila ang kanyang pag-iyak, sumisikip ang dibdib niya lalo na nang bumalik sa kaniyang alala ang huling beses na nadama niya ang mainit palad na iyon na dumampi sa balat niya noon. Ngunit ngayon, dahil nga sa karamdaman nito ay para na itong malamig na bangkay kahit na pilit itong lumalaban. "Mom, I'm sorry... I'm sorry, I was too late, I'm sorry," nanginginig ang tinig na sabimbit ni Doss. Ngumiti ang mommy niya nang marinig kaniyang sinabi. "Stop, my sweet little boy. Wala kang dapat ihingi nang tawad kay mommy, huh? Si mommy dapat ang nagsasabi niyan dahil hindi ako naging matapang para sa 'yo. Nagsisisi ako na hindi kita kinuha sa daddy mo–" Naputol sang sana 'y sasabihin nito nang sunod-sunod ang na ang pag-ubo nito dahil nga sa hirap na paghinga. Hirap na itong magsalita, bumalatay ang paghihirap sa mukha ng kaniyang Ina. "Mom, are you okay? Dont talk

Lumipas pa ang ilang araw ay unti-unti na ring natatanggap ni Doss ang biglang pagkawala ng kan'yang Ina pero hindi niya kailan man malilimutan ang mga masasayang sandali nila noong bata pa siya. Sa kabilang banda naman ay hindi siya iniwan ni Fern, nanatili lamang ang babae sa tabi niya, dinamayan siya nito hanggang sa maging maayos na ang lahat sa kanya. Hindi nila maitatanggi na may kung anong namuo sa pagitan nila na mas naging close na sila, maayos na rin ang pakikitungo niya sa babae. Isa lamang ang ayaw na ayaw niyang makikita ang mapalapit ito sa ibang lalaki. Hindi niya kasi maiwasan ang magalit kapag may ibang lalaki itong nakakasalamuha. Kagaya ngayon, may malaking party sa loob ng mansyon. Maraming bisita ang nagsidalo at mga kapuwa niya mafia na sa kung saan pang bansa galing. Ang iba naman ay mga taga pinas lang din. "Maligayang kaarawan sa iyo. MR. Savalleja, ikinagagalak ko na ako 'y iyong naimbintahan sa pinaka-masayang araw sa buhay mo." Isang matandang lalaki a

Tuloy ang kasiyahan sa loob ng mansyon ni Doss. Agad din kasing nalimutan ng mga bisita ang kaunting eksenang nangyari kanina na dulot nina Damon at Julia, sa totoo lang ay kanina pa nangangati ang kamao ni Doss. Gustong-gusto na niyang sugurin at paulanan ng suntok ang mukha ng pinsang si Damon, mabuti na nga lamang ay nakapagpigil siya at ayaw niya ring masira ang kasiyahan."Ano ba ang sinasabi mo Mr. D? Wala naman po akong bisita, kayo itong may kaarawan eh." takang-taka si Fern habang nagpaapahila na lamang sa asawa na kanina pa nagsasalita. Hindi naman niya masyadong maintindihan dahil sa medyo may kalakasan na tugtog ng live instrument sa loob."Basta, it's a surprise at sana ay maging masaya ka sa araw na 'to, my wife." Kahit hindi niya talaga maintindihan ay tumango na lamang siya. Maya-maya ay tumigil na sila sa paglalakad."There's someone waiting for you, go." Saglit siyang napatanga habang nakatingin sa nakatalikod na pamilyar na bulto ng taong naro'n, matangakad ito at k