บททั้งหมดของ ปีศาจหมอเจ้าเสน่ห: บทที่ 521 - บทที่ 530

หลังจากเรียนต่อต่างประเทศมาหลายปี จ้าวอีม่านก็ได้รับอิทธิพลจากวัฒนธรรมตะวันตก และความบริสุทธิ์ก็ไม่สำคัญกับเธอเท่าไหร่นักอย่างไรก็ตาม ให้ยอมจำนนต่อคนที่เหมือนกับหมอเถื่อนทำให้หัวใจของเธอเต็มไปด้วยการดิ้นรนและไม่ยินยอม“คุณหมอจ้าว เวลาของผมมีค่ามาก ถ้าคุณตกลงก็ช่างมันไปเถอะ ถึงยังไงผมไม่จำเป็นต้องพึ่งคุณแค่คนเดียว”ระหว่างที่พูดฉู่เฉินก็เตรียมตัวจะกดวางสายเมื่อได้ยินเช่นนี้ จ้าวอีม่านก็ร้อนใจขึ้นมาทันทีและรีบพูดกับฉู่เฉินที่ปลายสายว่า “คุณฉู่! ฉัน... ฉันรับปากค่ะ แต่คุณต้องรับประกันว่าคุณสามารถช่วยจางไห่หยางได้!”เธอไม่สามารถเสียสละตัวเองไปเปล่าๆ สุดท้ายจางไห่หยางก็ไม่รอด แบบนั้นความพยายามทั้งหมดของเธอจะสูญเปล่าใช่ไหม?“ได้”ฉู่เฉินอย่างใจเย็นและพูดว่า “รอผมข้างในห้องผู้ป่วยของเขา”พูดจบ ฉู่เฉินก็ตัดสาย แล้วพูดกับหลูไคซานที่กำลังขับรถอยู่ว่า “เลขหลู กลับรถ พวกเราไปที่โรงพยาบาลประชาชน”หลูไคซานได้ยินบทสนทนาของฉู่เฉินกับจ้าวอีม่านอย่างชัดเจน หัวใจของเขาเต้นแรงขึ้น และขณะที่เขาเลี้ยวรถกลับ เขาก็ถามหยั่งเชิงว่า “คุณฉู่ ผมอยากทราบว่าเสียวอิ่งช่วยอะไรคุณไว้ในวันนั้นครับ?”อย่าเห็น

อีกด้านหนึ่ง ฉู่เฉินที่พึ่งถึงหน้าห้องผู้ป่วยของจางไห่หยาง ก็กดรับสายหลิ่วชิงเหอเมื่อมองไปที่หมายเลขผู้โทรและเห็นว่าเป็นหลิ่วชิงเหอ ฉู่เฉินจึงวางสายทันทีและเพิ่มหมายเลขโทรศัพท์ของทั้งหลิ่วชิงเหอและหลิ่วหรูเยียนลงในแบล็กลิสต์ของเขาเมื่อได้ยินเสียงสัญญาณสายไม่ว่างกะทันหันที่ปลายสาย หลิ่วชิงเหอก็เกิดอาการหงุดหงิดขึ้นมา“บ้าเอ๊ย!”เมื่อเห็นหลิ่วชิงเหอกัดฟัน หลิ่วหรูเยียนขมวดคิ้วและถามว่า “แม่เป็นอะไรไปคะ?”“มัน... มันถึงกับบล็อกแม่!”ตอนที่หลิ่วชิงเหอพูดออกมา ใบหน้าของเธอบูดบึ้งไปหมด!ไอ้สารเลวฉู่เฉินนั้น คงเดาได้ว่าเธอกำลังจะขอความช่วยเหลือ ดังนั้นเขาจึงบล็อกเธอ เพื่อบังคับให้เธอมาหาเขาถึงที่จะเกินไปแล้วนะ!หลิ่วชิงเหอกำหมัดแน่นและเดินไปเดินมาในห้องนั่งเล่นด้วยขาขาวราวกับหิมะของเธออย่างโกรธจัดเพื่อฉู่ซื่อกรุ๊ปแล้ว เธอสามารถให้ฉู่เฉินย่ำยีเธออย่างไรก็ได้ แต่เธอไม่มีทางเอาตัวเองไปหาเขาถึงที่แน่นอนมันจะมีใครบ้างที่เอาตัวเองใส่พานเสนอตัวให้เขาทดลองสินค้าดูก่อน?อีกอย่างตอนนี้เธอเป็นถึงประธานของบริษัท เธอจะไม่รักษาศักดิ์ศรีนี้ไว้เลยเหรอ?“อะไรนะคะ?”หลิ่วหรูเยียนได้ยินเช่นนั

“ออกไป!”บอดี้การ์ดสวมชุดสูทสีดำสองคนออกแรงผลักจางหลงจนเขาเกือบล้มลงกับพื้นจางเฉิงหลงยืนตัวตรงด้วยสีหน้าไม่พอใจ และมองไปทางห้องผู้ป่วยอย่างเย็นชาก่อนจะจากไปอย่างโกรธเคืองแม้ว่าเขาจะไม่กล้าตอบโต้ฉู่เฉินโดยตรง แต่จางไห่หยางยังอยู่ในโรงพยาบาลไม่ใช่เหรอ?หากเขาเพิ่มบางสิ่งลงในน้ำเกลือ การฆ่าจางไห่หยางก็ไม่ใช่ปัญหาหากจางไห่หยางตาย จางปินจะปล่อยฉู่เฉินไปง่ายๆ งั้นเหรอ?เมื่อคิดถึงสิ่งนี้ จางเฉิงหลงก็รู้สึกดีขึ้นเล็กน้อยและเดินกลับไปที่ห้องทำงานของผู้อำนวยการด้วยสีหน้าชั่วร้ายในอีกด้านหนึ่ง เมื่อได้ยินเสียงเฟอร์นิเจอร์ขยับมาจากห้องผู้ป่วยอีกครั้ง จางปินก็ขมวดคิ้วเล็กน้อยเขาจำได้ว่าครั้งก่อนที่ฉู่เฉินมา เขาก็ได้ยินเสียงคล้าย ๆ กันเป็นไปได้มากว่าฉู่เฉินน่าจะมาถึงแล้วหรืออยู่ระหว่างฝังเข็มให้จางไห่หยาง ดังนั้นเขาจึงหันศีรษะแล้วพูดกับฉินอวี่ซานว่า “อวี่ซาน ไปดูว่าอาการของไห่หยางยังคงที่ไหม”“ค่ะ”ฉินอวี่ซานพยักหน้าอย่างแรงและรีบเดินไปที่ห้องผู้ป่วยเมื่อมาถึงที่ประตู ฉินอวี่ซานเหลือบมองบอดี้การ์ดที่ยังคงยืนอยู่ที่นั่นแล้วพูดว่า “พวกนายถอยออกไปก่อน ฉันจะเข้าไปดูสักหน่อย”บอดี้กา

ฉินอวี่ซานเมื่อได้ยินเสียงถานหลิงตะโกนมาจากด้านหลัง เธอก็ตกใจกลัวจนตัวสั่น แทบจะฉี่ราดตรงนั้นเลยถึงแบบนั้นฉู่เฉินก็ไม่สนใจใดๆ และยังคงจับมือเล็กๆ ของเธอฝังเข็มเงินเข็มที่สองเข้าไปในร่างจางไห่หยาง“อย่ากลัวไปครับ ถือซะว่าเธอไม่มีตัวตน เราต่อกัน”ฉู่เฉินพูดพลางราวกับกำลังยั่วยุถานหลิง เขาจูบคอขาวราวกับหยกของฉินอวี่ซานเมื่อเห็นฉากนี้ ถานหลิงก็ทนไม่ได้อีกต่อไป!เมื่อกี้เธอไม่ได้นำปัญหาไปพูดต่อหน้าฉู่เฉินตรงๆ นั่นก็เพื่อเป็นการรักษาหน้าเขาแต่ตอนนี้ ฉู่เฉินกล้าที่จะจูบลูกสะใภ้ในอนาคตของเธอต่อหน้าเธองั้นเหรอ?นี่มันจะมากเกินไปแล้วนะ!“คุณฉู่ คุณทำอะไรอยู่คะ?”ถานหลิงก้าวไปข้างหน้าอย่างรวดเร็วและคว้าไหล่ของฉู่เฉินไว้ ตั้งใจจะดึงเขาออกจากฉินอวี่ซาน อย่างน้อยเธอก็ไม่สามารถปล่อยให้เขาแทะโลมลูกสะใภ้ในอนาคตของเธออย่างหน้าด้านๆ แบบนี้ได้“แน่นอนว่าผมกำลังฝังเข็มให้จางไห่หยาง คุณอยากทำแทนไหมล่ะ?”ฉู่เฉินหันศีรษะเล็กน้อยและมองไปที่ถานหลิงด้วยท่าทางยียวนเมื่อเห็นเข็มเงินยื่นให้เธอ ถานหลิงก็โกรธมากจนกลอกตาไปมา ถ้าเธอรู้วิธีทำเธอจะต้องขอร้องฉู่เฉินเหรอ?“ฟู่!”ทันใดนั้น จางไห่หยางก็พ่นเ

สามวันก่อนงั้นเหรอ?น่าจะเป็นตอนที่เธอกับฉู่เฉินอยู่ในห้องผู้ป่วยแล้ว...เมื่อคิดเช่นนี้ ดวงตาที่สวยงามของถานหลิงก็หรี่ลงเล็กน้อย และเธอจ้องมองฉินอวี่ซานด้วยความตกใจนังแพศยานี่ ทำเอาเธอตกหลุมพรางงั้นเหรอ?“หนูแค่ถูกเขาจูบสองสามครั้ง หากเทียบกับเรื่องเร่าร้อนของคุณป้าวันนั้น มันคงเทียบไม่ติดใช่ไหมคะ? ดังนั้นหนูคิดว่าเราลองมาหารือกันดีไหมคะ?”ริมฝีปากของฉินอวี่ซานยกขึ้นเป็นรอยยิ้มเย้ยหยันขณะที่เธอกล่าว“เธอ... เธอจะเอายังไง?”ถานหลิงกัดฟัน เธอทำอะไรกับนังแพศยานี่ไม่ได้จริงๆ“มันง่ายมากเลยค่ะ หนูแค่อยากแต่งงานกับตระกูลจาง ไม่มีเงื่อนไขอื่นใดเลยค่ะ หากคุณป้าทำให้หนูได้ เรื่องสุดเร้าใจของคุณป้าจะถูกปิดตายไว้ค่ะ”“แต่ถ้าความฝันของหนูพัง คุณป้าก็อย่างหวังว่าจะมีความสุข!”ใบหน้าที่สวยงามของฉินอวี่ซานก็มืดลง และเธอก็ลบความเสแสร้งทั้งหมดของเธอออกทันทีถานหลิงถอยหลังไปหลายก้าวติดต่อกัน เธอไม่ยอมเสียเปรียบหรอกนะแม้ว่าฉินอวี่ซานจะถูกไล่ออกจากตระกูลจาง แต่เธอยังเด็กและมีโอกาสที่จะแต่งงานใหม่แต่ในวัยของถานหลิง ลูกชายของเธอโตเป็นผู้ใหญ่ขนาดนี้แล้ว ผู้ชายที่ร่ำรวยคนไหนจะแต่งงานกับเธอ?