All Chapters of The Spoiled Wife of Attorney Dankworth: Chapter 481 - Chapter 490

KULANG NA LANG ay umikot ang mga mata ni Bethany sa tinuran ng biyenan na sa tono ng pananalita ay halatang pinipilit siyang gawin ang bagay na ayaw naman niya. Mabuti na lang at napigilan niya ang sarili. Lihim na nasasakal na siya dito kahit pa alam niyang ginagawa lang naman nila ang bagay na iyon para sa kanilang apo at concern lang sa kanya. Gayunpaman ay hindi siya tahasang nagreklamo, nanatiling tikom ang bibig niya bilang respeto na lang sa pamilya ng kanyang asawa. Dalawang palad na lang niya iyong tinanggap kahit pa medyo mabigat na sa kalooban niya ang namumuong inis sa kakulitan nila. Mawawala lang siya sa mood oras na maglabas siya ng saloobin at baka pa ikasama iyon ng loob ng kanyang biyenan. Naulit pa iyon ng mga sumunod na araw na tumagal ng buong Linggo na kalaunan ay nakasanayan na rin niya. Straight nilang binibisita araw-araw si Bethany sa music center na para bang hindi mapapakali ang mag-ina oras na hindi nila makita ang babae. Hinayaan lang naman sila ni Bethan

DALA NG MALALANG frustration at matinding gulat sa mga narinig ay muling nagwala doon si Nancy na itinutulak na ang ama palayo sa kanya habang malakas na humahagulgol ng iyak. Kamuntikan na nitong mabunot ang karayom na naman ng dextrose na nakabaon sa isa niyang kamay. Hustong dating naman ni Estellita sa silid na kasunod na ang doctor kaya nakita ang tagpong iyon. Tinabig niya palayo si Mr. Conley malapit sa kama ni Nancy na sa mga sandaling iyon ay patuloy pa ‘ring nagwawala habang galit na galit. Niyakap niya si Nancy na nang makita ang ina ay mas lalo pang umatungal ng iyak at kaawa-awa. “Ano ka ba naman Drino? Anong ginagawa mo sa anak natin?!” gamit ang nanlilisik na mga mata ay malakas na sigaw niya. Nilingon na siya ni Mr. Conley.“Wala akong masamang ginagawa—”“Alam mong kakagising lang niya mula sa coma tapos sinasaktan mo agad ang damdamin niya! Ano ba naman Drino? Wala ka bang pakiramdam? Nagbabawi pa ang katawan ng anak mo! Hindi mo ba nakikitang ang hina niya pa?!” p

MALALIM ANG INIISIP na kung saan-saan na napunta ay sinundan ni Gavin ang hakbang ng ama. Mabibigat ang bawat yapak niya. Kung noon madali lang niyang nakapalagayan ng loob ang akala niya ay ama nitong si Benjo Guzman, hindi niya alam ngayon kung ano ang ugaling mayroon ang makakaharap nila na hindi niya magawang mapaghandaan dahil wala naman siyang alam. Marami na agad ang gumugulo sa kanyang isipan ng mga sandaling iyon. Excited na hindi ang kanyang nararamdaman. Bakit siya ang hahanapin nito at hindi ang mismong pamangkin nitong si Bethany? Alam ba nitong naroon sila ngayon sa mansion? Paano kung maging balakid ito sa kanila ngayon? “Anong pangalan niya, Daddy?” “Giovanni Bianchi.” Pangalan pa lang ay agad ng binalot ng kilabot ang kalamnan ni Gavin. Parang ang powerful naman ng pangalan nito. “Bunsong anak siya ng mga Bianchi, kapatid ng tunay na ina ng asawa mo.” bigay pa niya ng impormasyon sa anak. Kumabog pa ang puso ni Gavin sa kanyang narinig. “Hindi pa siya gaanong ma

BATID NI GAVIN na hindi niya ito maaawat lalo pa ay may ugali itong kakaiba ngayong nasa kasagsagan pa ng paglilihi niya kung kaya naman nilingon na niya ang kanyang ama na nagkibit lang ng balikat at halatang ayaw makialam sa kanila. Humihingi siya ng tulong dito, pero wala siyang aasahan. Sinubukan niyang hawakan ito sa beywang just in case na biglang maging bayolente si Bethany.“Anong sinabi mo sa asawa ko para lumuhod siya sa iyong harapan nang ganun-ganun lang? Hindi mo ba siya kilala? Siya ang number one na abogado sa bansa. Wala pa siyang kasong napapatalo ni minsan.” pagmamalaki ni Bethany na ikinapula na ng tainga ni Gavin, hindi siya sanay na pinagmamalaki siya ng ganun ng kanyang asawa. “Narinig mo? Magaling din siyang negosyante. Mahal ko siya at mahal na mahal niya ako, kaya bakit kailangang lumuhod siya sa’yo na…” sinipat na naman siya ni Bethany mula ulo hanggang paa, sa panahong ito ay hindi pa rin alam ni Bethany kung sino ang kanyang kaharap dito. “Tiyuhin ko? Kamag

ILANG ORAS ANG ginugol nila sa sementeryo. Hindi maalis ni Bethany ang kanyang mga mata sa likod ng lalaking nagpakilala niyang kapatid ng ina. Hindi nakaligtas sa kanya ang marahang paggalaw ng magkabilang balikat nito na halatang umiiyak. Isang dipa ang layo nila ng kanyang asawa kay Giovanni na pa-squat na nakaupo sa harapan ng puntod ng ina at kinikilala niyang ama pero naririnig niya ang boses nito na parang kausap ang ina hindi nga lang malinaw kung ano ang mga pinagsasabi nito. Nagsindi ito ng kandila. “Gusto mong lumapit?” alanganing tanong ni Gavin na ikinailing lang ni Bethany. “Hindi na. Moment nilang dalawa ngayon ni Mama pagkaraan ng ilang dekada tapos sasali pa ba ako? Pabayaan na lang natin sila.”“Akala ko kasi gusto mong lumapit.”Muling umiling si Bethany. Aaminin niya na magaan nga ang loob niya sa lalaki ngayong matagal niyang napagmasdan ito. Marahil kanina ay nadala lang siya ng bugso ng damdamin kung kaya naman nailabas niya ang tinatago niyang sama ng ugali.