TINANGGIHAN NILANG MAG-ASAWA ang alok na chopper ng mga Bianchi. Minabuti nila na gumamit na lang ng sasakyan kahit pa medyo malayo ang biyahe mula sa Manila. Iyon ang unang travel ng mag-asawa kung kaya naman gusto nilang lubusin na. Lima hanggang anim na oras ang itatagal ng biyahe, depende pa sa haba ng traffic na madadaanan nila at sa bagal ng pagmamaneho ng kanilang isasamang driver. Ayaw man sumama ni Victoria ay pinilit nilang bumuntot ang Ginang na sa bandang huli ay walang nagawa nang dahil sa pamimilit ni Bethany sa kanya. Katwiran ni Bethany, hindi siya pupunta sa mansion ng mga Bianchi kung hindi nila ito makakasama At dahil mahal siya ni Victoria, napilitang sumama ang matanda kahit pa may agam-agam pa ng pag-aalinlangan sa kanyang puso.“Natatakot ka ba sa Lola Livia ko, Tita?” kibot na ng labi ni Bethany dahil wala siyang ibang maisip na paraan para tumanggi itong sumama sa kanya, kahit saan kaya niya itong kaladkarin at hindi siya pinapabayaang mag-isa.“Bakit naman si
NAPASINGHAP SI BETHANY nang mahigpit na siya nitong yakapin na nabitawan pa ang hawak na tungkod. Kinailangan pa tuloy itong muling alalayan ng mga caregivers na nagulat na naman sa ginawa ng matanda. Binitawan naman ni Giovanni ang kamay ng pamangkin nang sa ganun ay makayakap din sa kanyang Lola, kung saan ang bigat ng katawan ng matanda ay naituon na kay Bethany na unang-una ay hindi alam kung ano ang dapat na reaksyon niya.“Tama nga ang Tito Gio mo, kamukhang-kamukha mo ang Mama mo!” bulalas pa ng matanda na hinawakan na ang kanyang isang pisngi ng magaspang at kulubot nitong palad dala ng sobrang katandaan, “Kamukha mo ang anak ko…”Hindi magawang makapagsalita ni Bethany kahit na sa kaibuturan ng kanyang puso ay ang dami na niyang gustong sabihin sa matanda. Nasa Manila pa lang ay ready na siyang makipagkita sa kanila pero mukhang hindi pa rin ready ang emosyon niya na dahil hindi niya alam kung ano ang dapat na ipakita sa kanila. Ngunit marahil dala ng sitwasyon at ng batang n
ALANGANIN PA DOON si Bethany pero binigyan siya ni Gavin ng tingin na tama ang tiyo niya na ayos lang siyang pakawalan kasama sila. Unti-unti ay binitawan niya ito at hinayaang makihalubilo sa mga kamag-anak niya na nagsisimula ng uminom ang iba. Tama nga sila, marami palang nakakakilala doon sa kanyang asawa na agad na sinalubong at nilapitan lalo na ng mga kalalakihan na pinsan niya. Nag-alala lang siya sa wala. Hindi siya umalis sa tabi ni Donya Livia at Victoria na panay ang kwento tungkol sa ina niya noong kabataan pa nito. Nasa kay Gavin man ang kanyang mga mata ay nasa matanda naman ang tainga niya. “Gusto mo bang makita ang silid ng Mama mo?” maya-maya ay tanong ng matandang Donya na maliit pa siyang binigyan ng ngiti, “Hindi namin iyon ginalaw o binago kaya may kalumaan. Pinapalinis lang namin araw-araw. Kung gusto mo rin, pwede kayong matulog na mag-asawa doon mismo sa kama niya, hija...”Excited na tumango si Bethany. Isa rin iyon sa ina-anticipate niyang mangyayari ngayon
NADOBLE ANG PRESSURE na nararamdaman doon ni Bethany. Kung gaano kadaling tanggihan ng pamilya ni Gavin nang ungkatin ang tungkol sa kasal ay siya namang hirap tanggihan ng pamilya ng kanyang ina. Para bang napaka-big deal noon sa kanila. Naisip ni Bethany na marahil ay dahil apo siya ng mga Bianchi, umiiwas lang din sila sa mga isyu dito. Hindi lang iyon, baka nang dahil din doon ay madungisan ang pangalan nila at reputasyon na halatang matagal na nilang inaalagan ng mahabang panahon sa Norte.“Kakausapin ko po muna ang asawa ko, Donya Livia—”“Anong Donya Livia? Ngayon pa lang ay kailangan mo ng simulan na tawagin akong Lola, Bethany.” agad na saway sa kanya ng matandang hindi nagustuhan ang pagtawag niya dito ng pormal, medyo nahihiya.Hilaw na ngumiti si Bethany. Hindi niya alam kung agad niya ma-a-adapt iyon na hindi naman siya sanay sa ganun kaso nga lang ay kailangan niyang subukan. Normal naman iyon at saka kapag ganun ang tawag niya parang hindi pa niya nagagawang tanggapin a
SINULYAPAN NI BETHANY ang asawa at tama nga ang matanda. Masayang kahalubilo na naman ng ibang grupo ng mga pinsan niya si Gavin na kung makatawa ay akala mo matagal na silang nakakahalubilo at nakkaasama. Naroon pa rin ang Tito Giovanni niya sa tabi nito. Kagaya ng pangako ay hindi siya iniiwanan. Nagtatawanan pa sila na para bang matagal na magkakakilala. At dahil naroon sa tabi ng asawa niya ang tiyuhin ipinalagay na lang ni Bethany ang loob na tama ang Lola Livia niya na wala siyang dapat na kahit na anong ipag-alala sa kanya. Huminga na siya nang malalim.“Oo nga naman, hija. Hayaan mo na siyang mag-enjoy. Magtatabi rin naman kayong matulog niyan mamaya kapag napagod at nagsawa na siya.” si Victoria na nauna ng nagpaalam kay Donya Livia na kung pwede ba siyang mauna ng magpahinga sa kanila dahil pagod siya sa biyahe kaya naman kasama nila ito papasok ng mansion at patungo ng silid. “Ano? Tayo na sa loob.” si Donya Livia na hinawakan na siyang muli sa isa niyang palad na parang b
NAG-IYAKAN SILA NG matanda nang dahil sa sinabing iyon. Sa sobrang baha ng emosyon ni Bethany na naipon, kinailangan pang ipasundo ang asawa niyang si Gavin sa ibaba sa isa sa mga caregiver. Si Gavin na nang marinig na umiiyak ang asawa ay halos mamuti ang talampakan sa paglalakad makarating lang agad kung nasaan si Bethany. Mahigpit niya itong niyakap nang makarating siya sa silid. Hindi niya kailangang tanungin kung bakit, malamang dala iyon ng nakaraan nitong muling nabuksan habang maligayang sinasariwa nilang mag-Lola sa naturang kwarto.“Mabigat pa ba ngayon ang puso mo, Mrs. Dankworth?”Umiling si Bethany na mahigpit pa rin ang yakap ni Gavin na para bang dahil doon ay maiibsan ang sakit na nararamdaman nito. Magkaharap na nakaupo silang dalawa sa gilid ng kama ng silid. “Kung ganun ay magaan na ba?”Tumango si Bethany habang namumula ang mga mata at ang mukha niya. Iniwan na sila nina Donya Livia na naging emosyonal na din kagaya ng apo at kinailangan na ‘ring dalhin ng mga ca
MAGKATABING NAKATAYO SINA Giovanni at Gavin sa gilid ng strawberry farm at matamang pinapanood si Bethany na halos umabot ang mga ngiti sa kanyang mga tainga habang nasa loob ng strawberry farm at naghahanap ng strawberry na kanyang nais na kainin. Napapailing na lang ang Governor ng lalawigan sa asta ng kanyang pamangkin. Mababakas sa kanilang bawat kilos na ginaw na ginaw silang dalawa kahit na makapal na jacket na ang suot nila, samantalang si Bethany ay ayon at chill-chill lang na akala mo ay normal na madaling araw iyon ng pamimitas ng strawberry at pamamasyal sa naturang lugar. May ilang mga tauhan ni Giovanni ang nakasunod dito upang bigyan siya ng tanglaw gamit ang dala nilang flashlight. Noong una ay ayaw ni Bethany na magpasama kahit na kanino ngunit nang makitang halos mabulag siya sa dilim ng paligid ay pumayag na sa suggestion ng kanyang tiyuhin. Nakasukbit sa kaliwa niyang braso ang isang maliit na basket kung saan niya ilalagay ang makukuha niyang bunga ng strawberry. S
ANG MASAYANG SIMULA ng araw na iyon para kina Gavin at Bethany na agad ng naging komportable sa harapan ni Donya Livia ay naging kabaligtaran naman para sa tiyuhin ng babaeng si Giovanni. Delubyo ito. Bigla iyong naging stressful para sa Governor na nang mula sa kung saan at kasabay ng pagputok ng araw sa kalangitan ay sumabog din ang balita online na may babaeng lihim na dinala ito umano sa strawberry farm sa alanganing oras ng mismong araw na iyon. Sari-saring speculation at assumption ang kanyang natamo na agad din namang umabot sa kanya na naistorbo sa mahimbing na pagtulog. Una iyong kumalat online, may nagbahagi pa ng picture na blinurred ang larawan ni Gavin at Bethany, siya lang ang malinaw.“Gov? Ano pong action ang gagawin natin?” natatarantang tanong ng kanyang secretary sa kabilang linya. “Kailangan niyo pong magbigay ng agarang explanation para masabi. Tiyak na gagamitin ito ng kalaban mo upang muling dungisan ang pangalan mo. Hindi ba nila nakita ang asawa ng pamangkin m
ANG BUONG AKALA ni Briel ay liliko na ito pero nakasunod pa rin talaga ang kotse sa taxi na kanyang sinasakyan. Pikon na napahilamos na siya ng mukha. Sa loob niya mabuti pang sumabay na lang siya sa kanya keysa naman nagmumukha itong stalker niya sa mga sandaling iyon. Pati ang driver ng taxi ay makahulugan na siyang tiningnan at nagtatanong.“Hay naku, ang kulit. Hindi niya naman ako kailangang ihatid. Sabing huwag na eh! Tigas talaga ng bungo niya!” “Stalker mo, Miss?” Hindi pinansin ni Briel ang taxi driver na patuloy siyang inuusisa kung sino ang nakasunod sa kanila hanggang sa mansion. Nagkunwari na lang siyang hindi niya iyon narinig. Hindi naman sila close para magkuwento siya ng mga nangyari. Ipinakita ni Briel ang busangot ng mukha niya pagbaba niya ng taxi pagdating ng kanilang mansion at malingunan na malakas pa talaga ang loob na bumaba ng kotse niya si Giovanni. Nag-iwas naman ito ng tingin nang humakbang na siya patungo ng gate nila matapos na paulanan siya ng nanlili
HUSTONG PAGPASOK NI Briel sa immigration ay siya namang tayo ni Giovanni upang pumasok na sa eroplano. Muntik ng ma-late si Briel sa flight nang dahil sa kaibigan niyang napakaraming tanong na kinailangan niya pang sagutin kahit na pasakay na siya sa loob ng sasakyang gagamitin niya papuntang airport. Deretso na sa pila agad ang babae papasok ng eroplano. Sa lalim ng kanyang iniisip ay hindi na niya namalayan pa na ilang pasahero lang ang pagitan nilang dalawa ni Giovanni na hindi sinasadyang nagkasabay ang pag-uwi nila ng bansa. Paupo na sana si Briel nang mapansin niya sa gilid na bahagi ng kanyang mga mata ang bulto na ang pares ng mga mata ay matamang nakatingin sa kanya. Damang-dama niya ang init noon. Nang lingunin niya naman ito ay saktong dumaan ang ibang pasahero kaya natakpan nila ang bulto ni Giovanni na tulala na naman at hindi makapaniwalang nakikita niya si Briel sa harap. Ganunpaman pa man ay ipinagkibit na lang iyon ni Giovanni ng balikat at naupo na sa designated niya
TUMAGAL PA ANG tingin ni Giovanni sa mukha ni Briel na para bang hinahanap niya kung totoo ba ang sinasabi nito. Ganundin ang babae na ilang sandali lang na ginawa iyon at nag-iwas na ng kanyang tingin. Sinundan ni Giovanni ng tingin ang galaw nito na kumuha na ng tisyu upang ilagay lang iyon sa kanyang isang kamay. Umawang ang bibig ni Giovanni upang magbigay ng kanyang reaction, ngunit hindi niya nagawang pakawalan kung ano iyon. Nagawa na lang makatayo ni Briel mula sa kanyang inuupuan at walang lingon sa likod na siyang iniwan ay nanatili pa rin si Giovanni na tahimik na nakatitig sa mukha ng babae na animo ay tulala. Sinundan nito ang likod noon na tuloy-tuloy ang hakbang papalayo sa kanyang table. Dumating ang order ni Briel na salad para sa kanya na hindi ni Giovanni pinag-ukulan ng pansin. Hanggang sa makalabas ay pinanood niya lang itong sumakay ng taxi at hindi niya man lang hinabol gaya ng unang pumasok sa kanyang isipan. Ewan ba niya kung bakit hindi niya magawang pakilosi
NAMUMUO NA ANG mga luhang napaangat na ang paningin ni Giovanni kay Briel na hindi na inaalis ang paningin sa kanya na gaya ng ginagawa nito kaninang panay ang iwas ng kanyang mga mata. Pigil na ng lalaki ang hinga dahil pakiramdam niya ay hindi na niya makakayanan na hindi pumatak ang mga luha sa harap ng babaeng mahal niya. Sa kabila ng pasakit na nagawa niya na alam niyang nasaktan niya ng labis si Briel, heto at pilit pa rin siya nitong iniintindi kahit na alam niyang sa part nito ay ang sakit na ng mga nagawa niya. Lumambot na ang mukha nito kumpara kanina na nagmamatigas na ayaw makipag-usap sa kanya at hindi niya alam kung anong gayuma ang nagawa na naman niya o marahil ay sobrang mahal pa rin siya ng isang Gabriella Dankworth kung kaya puno na naman ito ng pag-intindi..“Walang may kontrol, Giovanni, naiintindihan mo?” mas malumanay din ang boses ng mga sandaling iyon ni Briel na sa pakiramdam ni Giovanni ay mas lalo siyang nilalamon ng konsensya dahil puro pasakit ang naging
TUTAL AY NAROON na rin naman na si Briel sa sitwasyong iyon ay pinagbigyan na lang niya ang lalaking gawin ang gusto nitong pakikipag-usap umano kahit pa malaki ang duda niya sa kanya. Papakinggan na lang niya ang kung anong gusto nitong sabihin saka siya magre-react. Memoryado na niya ang kanyang isasagot kay Giovanni. Kahit anong gawin nitong luhod, hindi na siya muli pang magpapaalipin sa pag-ibig niya dito. Ilang beses na siya nitong binigo. Muli ba niyang hahay saktan at gamitin lang siya nito? Syempre hindi.“Fine, pero ayoko sa loob ng isang silid na tayong dalawa lang ang naroroon. Ayokong ihahain mo sa akin ang katawan mo na alam mong hindi ko magagawang tanggihan dahil marupok ako pagdating sa'yo. Hindi mo iyon pwedeng gawin sa akin, naiintindihan mo? Doon tayo sa isa sa public places or cafe.” Nahagip ng gilid ng mga mata ni Briel ang ginawang pag-angat ng gilid na labi ni Giovanni na halatang nahulaan niya agad ang pina-plano. Ibahin na siya ng lalaki ngayon. Hindi na siy
HINDI RIN NAGING lihim sa kaalaman ng mga tauhan ni Giovanni ang mga pangyayari sa pagitan nila ni Briel na tila bukas na libro iyon sa kanilang harapan, kung kaya naman hindi na niya sinaway pa ang tauhan sa ginagawa nitong pangingialam sa desisyon niya kahit na medyo napipikon siya. Kung tutuusin ay mayroon naman talaga itong malaking punto. Papayag ba siyang ganun na lang ang mangyari sa kanila ng babae? Matagal-tagal ng panahon na hindi sila nagkikita ni Briel. Ibig niyang sabihin ay siya lang ang nakatanaw sa malayo. Iba pa rin iyong nakakapag-usap sila. Anim na buwan na sa kanyang pakiramdam ay taon na ang lumipas at matuling dumaan. Laking pasalamat niya nga na nagawa niyang makaya iyon. Alam man niya kung nasaan ito, ganunpaman ay hindi naman nila nakuhang mag-usap sa nagdaang kalahating taong iyon kahit na madalas niyang pagmasdan ito sa malayuan. Lalo pa ngayon na binigyan siya ng mas malaking dahilan upang maghabol at tuluyang makipag-ayos dito. Kailangan niyang muling maku
MULI PANG UMATRAS ng ilang hakbang si Briel. Ngayon pa lang ay sobrang nasasaktan na siya. Sa halip na matuwa at magdiwang ang loob niya sa kanyang nalaman ay hindi niya mapigilan na makaramdam ng pagdaramdam. Dapat masaya siya dahil nalaman niyang ito pala ang naka-una sa kanya at hindi iba gaya ng iniisip niya, ngunit naging iba ang takbo ng isip niya sa mga nangyari nitong nakaraang buwan. Bagama’t nagawa ni Giovanni na maamin na siya ang babae sa buhay nito na alam na ng maraming tao. Hindi pa rin si Briel natutuwa. Nakukulangan siya sa effort at nananatiling masama pa rin ang loob niya kay Giovanni Bianchi. Hindi nabawasan iyon ng katotohanang nalaman niya.“Ito rin ba ang dahilan kung bakit hindi mo ako magawang pakasalan? Dahil sa babaeng virgin na naka-one night stand mo habang nag-attend ka ng masked party na ito?” puno ng hinanakit ang boses ni Briel na pilit na pinipigil na pumiyok ang boses at pumatak ang mga luha, alam niyang siya naman din iyon pero hindi niya mapigilan
GULONG-GULO ANG ISIPAN ni Briel nang sabihin iyon ni Giovanni na mahigpit na mahigpit na nakayakap pa rin sa kanya. Hindi niya maintindihan kung ano ang ibig sabihin ng litanyang binitawan nito. Siya? Hinanap nito? Bakit? Ibig ba nitong sabihin ay noong nawala siya sa bansa? Hinanap niya silang dalawa ni Brian? Imposible naman na hindi nito sila makita ni Brian sa loob ng anim na buwan. Hindi niya talaga maintindihan kung ano ang ibig nitong ipahiwatig. Saka, alam naman ng kanyang hipag na si Bethany kung nasaan silang mag-ina. Ginawan ba ng kanyang pamilya na huwag siyang mahanap ng dating Gobernador? Ang dami niyang mga katanungan ngunit ni isa ay hindi niya ito mabigkas upang mabigyan ni Giovanni ng tamang kasagutan. Parang naumid na ang kanyang dila sa loob ng kanyang bibig ng oras na ito.“Ikaw pala iyon, ikaw pala…” patuloy ni Giovanni na hindi na napigigilan na bumagsak na ang mga luha sa labis na saya. Gustong mag-umalpas ni Briel. Nais niyang itulak papalayo ang katawan nito
KULANG NA LANG ay sagasaan at banggain ni Giovanni ang mga naroon upang makarating lang sa banda na sinabi ng mga tauhan niyang kausap. Hindi na siya makakapayag pa na muling mawala sa paningin niya ang babae at malaman kung sino ang babaeng nasa likod ng maskarang iyon. Samantala, kabado na pinili ni Briel na lumabas na lang ng area dahil kanina pa niya napapansin ang bulto ng isang lalaking titig na titig sa kanya na para bang may plano itong makipagkilala. Napansin niya ang mabagal nitong paglapit kanina sa kanya at maging ang matagal nitong pagtitig. Mabuti na lang at nakakuha siya ng pagkakataong makatakas dito nang yumuko ito saglit. Maiintindihan niya pa ito kung pamilyar ang suot na maskara, pero hindi naman. Hindi siya nagtungo sa party upang maghanap ng ibang lalaki na aangkin sa kanya, nagtungo siya doon upang mag-enjoy sa alak. Inalis na niya sa kanyang isipan ang makakilala ng lalaki ng maisip ang anak niyang si Brian. Marapat lang na magbagong buhay na siya. Saka, may Gi