All Chapters of The Billionaire's Substitute Bride: Chapter 221 - Chapter 230

Nanginginig ang mga kamay ko habang hinahawakan ko ang malamig na hawakan ng pinto ng atelier. Parang isang malaking palaisipan ang nasa harap ko, at ako ang nag-iisang piraso na kailangang magkasya."Kaisha, ikaw ba 'yan?"Napalingon ako sa nagsalita. Si Miss Chelsea, ang fashion designer na magha-handle sa akin, ay nakangiti at nakalahad ang kamay."Opo, Miss Chelsea," sagot ko at nakipagkamay sa kaniya."Pasok ka, halika," sabi niya at binuksan ang pinto.Napaawang ang bibig ko sa ganda ng atelier. Ang mga dingding ay puno ng mga sketch at fabric swatches. Sa gitna, may isang malaking mesa na puno ng mga damit."Wow," bulong ko."Gusto mo ba ng kape?" tanong ni Miss Chelsea."Opo, salamat," sagot ko.Habang naghihintay ng kape, sinabi niya sa akin ang mga gagawin ko sa fashion show."Ang tema ng show ay 'Architectural Designs,' Kaisha. Kaya ang mga damit ay magiging inspired sa mga iconic na gusali sa buong mundo," paliwanag niya.Tumango lang ako kasi nasabi na sa akin ng boss ko

Theodore Jasper's POV "Nakabalik na pala ng Pilipinas si Kaisha. Bakit hindi mo man lang kami sinabihan? Ang sabi ni Brielle nagkita raw kayo sa mall. Ano ang nangyari?" saad ni Mommy nang pumasok siya sa opisina ko. "Gusto ko siyang makita. Alam mo ba kung saan siya nakatira?" Tumango ako, hindi nasa computer ang atensiyon ko. "She's cold. I don't know kung gusto niya tayong makita." "Baka sa 'yo lang siya cold," natatawang sabi ni Mommy at umupo sa tabi ko. "Ano? May asawa na ba siya?" Hinilot ko ang sentido ko. "May anak na rin siya. Ang bilis niyang nagpalit ng lalaki." "Really? Kailan pa? Kilala mo ba kung sino ang napangasawa niya?" "As far as I know, ako lang ang pinakasalan niya noon, Mom. Nakalimutan n'yo yatang ako ang napangasawa niya." "Iba 'yung noon, hijo. Ano? Nagsisisi ka?" "Super. Wala naman talaga akong kasalanan. Hindi ko alam na may nangyaring ganoon." "Kahit na. Nagbunga ang pagkakamaling 'yon, TJ. Kahit ilang taon na ang nakalipas, hindi 'yon madaling ka

Kanina ko pa napapansin ang pagiging tahimik ni Sevi. Sa tuwing nilalagyan ng ulam ni Theo ang plato niya, mabilis niyang iaangat 'yon. Hindi niya rin pinapansin si Theo kahit kanina pa ito nagpapapansin sa kaniya. Nasa pagkain lang ang atensiyon niya, hindi niya ginagalaw kaya sinuboan ko na lang. Sinulyapan ko ang anak ni Theo, nakatingin ito ng masama kay Sevi kasi panay ang pagpapapansin ni Theo kay Sevi. Nang matapos na kaming kumain, kinausap ako ng mga magulang ni Theo. Pinaubaya ko muna si Sevi sa mga kapatid ni Theo kasi gusto raw nila itong maka-bonding. Sinulyapan ko si Sevi at nakitang masaya siyang nakikipagkulitan sa kambal. Yumuko ako nang mapagtantong hindi alam ni Sevi na pamilya niya rin ang kaharap at nakakasama niya ngayon. Natatakot akong sabihan kay Sevi ang totoo na nagsinungaling ako sa kaniya. Na si Theo ang totoo niyang ama. Mas lalo lang akong natakot nang makita ang reaksiyon niya noong nalamang may anak na pala si Theo sa ibang babae. Ang bilis nagbago n

Inirapan ko si Theo. Nagsisimula na naman siya sa mga biro niya. "Magbabayad na lang ako ng fifteen million kesa maging asawa mo ulit," saad ko. "Mas gugustuhin mo pa talaga ang magbayad ng ganoon kalaking pera kesa piliin ang libre?" Tumawa siya at pinagkrus ang mga braso niya. "Kesa naman bumalik sa 'yo!" "Well, ikaw ang bahala. 'Yon lang ang pwedeng maging tawad sa lupa. Fix na ang fifteen million. Libre naman kung papayag kang maging asawa ko ulit." "Tigil-tigilan mo ako samga biro mo kasi hindi nakakatuwa. Hahanap na lang ako ng ibang lupa," saad ko at padabog na naglakad upang puntahan si Sevi. Nakasalubong ko si Margareth, may kausap siya sa phone niya. Binaba niya ang tawag nang makita ako. "Nakapag-usap na po ba kayo ng maayos, Ma'am?" tanong ni Margareth. "Hindi ko itutuloy ang pagbili ng lupa." Umawang ang labi ni Margareth. Bigla siyang namutla. "Sigurado po ba kayo, Ma'am?" Tumingin siya sa phone niya. "Margareth, kailangan na ni Mama ng gamot. Pauwi ka na ba? S

"Ate Bella, kayo po muna ang bahala kay Sevi mamaya. Baka gagabihin ako sa pag-uwi. Marami kasi akong tatapusin sa opisina," bilin ko sa isang kasambahay namin pagkatapos kong kumain ng umagahan. Bumaling ako kay Sevi na abala sa paghigo ng kaniyang gatas. "Huwag lang malikot. Tatawag ako mamaya kapag hindi busy." Hinalikan ko ang noo at pisngi niya. Tiningnan niya lang ako ng blangko kaya hindi ko mapigilang magtaka kung may nagawa ba akong mali sa kaniya. "May problema ba, anak?" Mabilis siyang umiling. Hindi siya makatingin ng maayos sa akin. "Take care, Mom," bulong niya, pero ramdam ko ang pagiging malamig ng anak ko sa akin. Simula nang bumalik kami sa US biglang nagbago si Sevi. Hindi ko na ulit nakita ang pagiging hyper at clingy niya sa akin. Palagi siyang tahimik. Nagsasalita lang siya kapag may tinatanong ko. Hindi siya umimik. Naninibago ako sa mga ikinikilos ng bata. Ilang araw na rin akong hindi makapag-focus sa trabaho ko - sa kaiisip kay Sevi, na baka may dinaramdam