“Ikaw lang ang binigyan ko ng opportunity na ganyan. Ang kakambal mo wala na akong magagawa doon dahil hindi na siya nakikinig sa akin.”Matanda na talaga ang kanilang lolo.“Grabe mo na iyan Doc Mendoza, huwag mo ng sayangin ang opportunity. Favorite ka pa naman ng lolo mo.” Nangiting sabi ni Doc Quino habang may mga documents na inaayos. Mga files and documents ng mga patients sa hospital.“Baka sa’yo iwan ng lolo mo ang hospital.” He added.Malalim lang na nag-iisip si Ethan.“I’m considering and thinking lots of things right now, Lo.” Imporma niya. If nagkataon ay baka malayo siya sa asawa niya ng matagal. Mag-aaral siya sa ibang bansa at ilang taon din iyon. Alam din niya na hindi sasama si Mia sa kanya doon at ayaw niya din isama dahil alam niyang hindi na pag-aaral ang aatupagin niya. instead of studying baka mag ibigay na lang niya lahat ng oras sa asawa at magtayo din siya ng clinic niya doon. No one knows on what the plan of the future.“I’ll give you enough and when your mi

“Humanda ka din sa akin, may alam ka pala dito! At ano itatago mo ang walang kwentang kapatid mong ito?!” Tumingin siya kay ate.I’m crying hard in front of him.“Kung ayaw mong makipaghiwalay sa tomboy mong kasintahan ay ako na ang magpapahiwalay sa inyong dalawa! Sinabihan ko na din ang asawa mo at mukhang napaniwala mo din siya sa mga kasinungalingan mo!... magaling ka talagang magsinungaling!” Dinukdok niya ako.He is showing no mercy.Ethan nasaan ka na ba?Dapat nandito na siya, dapat hinahanap na niya ako kasi mawalan lang ako saglit sa paningin niya ay nagawawala na siya kakahanap sa akin.Lalo akong naiyak sa sakit nang malaman na nag-away na naman kami at ako ang dahilan. Sinaktan ko din ang lalaking walang sawang kumakampi sa akin kahit na palagi akong mali.Siguro nga ay wala akong ginawang tama.“Pa! Huwag mo ng saktan si Mia!” Ate“Manahimik ka! Isa ka din!”“Putangina! Simula ngayong araw na ito ay hindi mo na makikita ang tomboy mong kasintahan! Ipapadala na kita sa ib

Ang gentle ng pagkakahawak niya sa akin.Hindi ako kayang saktan ng lalaking ito, sigurado ako sa bagay na iyon. Ako iyung mananakit sa kanya.“Don’t cry, please.” Pagpapatahan niya sa akin. Nararamdaman ko na nahihirapan siya at nasasaktan siya na nakikita akong ganito.“I wouldn’t let him get you from me.” Assure niya sa akin at hinalikan niya ako sa noo.Paulit-ulit siyang may mga binabanggit na mga salita sa akin, mga assurances at mga pagpapakalma sa akin.“Please, stop crying.”He cups my face while his thumb finger is wiping my tears. Mataimtim din siyang nakatingin sa akin at ang mukha niya ay hindi na mapakali.“I don’t like seeing you cry.” Nanghihinang sabi niya. Nakiki-usap na ang kanyang mga mata.Muli ko siyang niyakap ng mahigpit at hinayaan niya lang ako umiyak sa balikat niya at ipunas ang damit niya sa sipon ko. Sinasadya ko na lagyan iyon ng sipon na at may lumabas pa na kulangot, bahagya ko iyon pinunasan ng hindi niya napapansin, nakakahiya sa kanya. Baka mapansin