Chapter 45 Trauma

Ang gentle ng pagkakahawak niya sa akin.

Hindi ako kayang saktan ng lalaking ito, sigurado ako sa bagay na iyon. Ako iyung mananakit sa kanya.

“Don’t cry, please.” Pagpapatahan niya sa akin. Nararamdaman ko na nahihirapan siya at nasasaktan siya na nakikita akong ganito.

“I wouldn’t let him get you from me.” Assure niya sa akin at hinalikan niya ako sa noo.

Paulit-ulit siyang may mga binabanggit na mga salita sa akin, mga assurances at mga pagpapakalma sa akin.

“Please, stop crying.”

He cups my face while his thumb finger is wiping my tears. Mataimtim din siyang nakatingin sa akin at ang mukha niya ay hindi na mapakali.

“I don’t like seeing you cry.” Nanghihinang sabi niya. Nakiki-usap na ang kanyang mga mata.

Muli ko siyang niyakap ng mahigpit at hinayaan niya lang ako umiyak sa balikat niya at ipunas ang damit niya sa sipon ko. Sinasadya ko na lagyan iyon ng sipon na at may lumabas pa na kulangot, bahagya ko iyon pinunasan ng hindi niya napapansin, nakakahiya sa kanya. Baka mapansin