All Chapters of แพทย์เซียนน้อยมือฉมัง: Chapter 341 - Chapter 350

"ทำไม? อยากจะกลับไปแล้วเหรอ?" จางหยวนอมยิ้มมองดูเกากุ้ยอิงเกากุ้ยอิงแข็งนอกอ่อนใน: "จางหยวน แกหลีกไปนะ! ไม่อย่างนั้นฉันไม่จบกับแกแน่!""จริงเหรอ? ก่อนที่คุณจะคิดบัญชีกับผม ผมมาคิดบัญชีกับคุณแทนผู้เฒ่าเกาก่อน!" จางหยวนยิ้มเยาะ"ตามกฎหมาย ผู้สูงอายุอายุหกสิบปีขึ้นมา บุตรจะต้องจ่ายค่าเลี้ยงดูทุกเดือน! คุณเคยให้เงินผู้เฒ่าเกาบ้างไหม?"ได้ยินคำพูดนี้ เกากุ้ยอิงสีหน้าเปลี่ยนไปอย่างมากทันทีตั้งแต่เธอแต่งงานออกไป ก็ไม่เคยให้เงินผู้เฒ่าเกาแม้แต่บาทเดียว จะเคยให้ค่าเลี้ยงดูอะไรล่ะ?"ไม่เคยให้ใช่ไหม? ผู้เฒ่าเกาปีนี้นับอายุเจ็ดสิบปี เริ่มนับตั้งแต่อายุหกสิบปี นั่นก็แปลว่าสิบปีไม่เคยให้ค่าเลี้ยงดูเลย!" จางหยวนพูดต่อ"อ่อใช่ ค่าเลี้ยงดูแต่ละเดือนน่าจะไม่เท่าไหร่ไหม? ใครรู้บ้าง?" จางหยวนหันหน้าไปถามทุกคนพวกชาวบ้านเคยสนใจเรื่องนี้ที่ไหนกัน แต่ละคนพากันส่ายหน้าในตอนนี้หลิวรั่วหลันเอ่ยปากพูด: "ถ้าหากฉันจำไม่ผิด ค่าเลี้ยงดูน่าจะไม่ต่ำกว่าค่าครองชีพขั้นต่ำในท้องถิ่น นั่นก็คือสองพันบาทต่อเดือน!"จางหยวนดวงตาสว่างไสวทันที: "ขอบคุณหมอหลิวที่จิตใจงดงามบอกกับพวกเรา ถ้าหากคำนวณแบบนี้ หนึ่งปีก็คือส

เห็นได้ชัดเจนว่า การกระทำของจางหยวนก็ตกอยู่ในสายตาของคนที่มีความตั้งใจคนเหล่านี้แอบพยักหน้าตอนนี้ถึงได้เข้าใจว่าจางหยวนไม่เคยคิดอยากได้บ้านและเงินของผู้เฒ่าเกามาก่อนแต่ว่าถ้าหากให้จางหยวนวางแผนการใช้ประโยชน์ของเงินก้อนนี้ให้ผู้เฒ่าเกา เขาจะแนะนำให้ผู้เฒ่าเกาเอาเงินมอบให้จางเอ้อร์หนิวดูแล ถือว่าเป็นเงินค่าใช้จ่ายของเขาแบบนี้ต่อไปตอนที่ครอบครัวของจางเอ้อร์หนิวทำอาหาร สามารถทำอาหารเพิ่มอีกชุดและนำมาส่งให้ผู้เฒ่าเกาปกติผู้เฒ่าเกาต้องการใช้เงินเมื่อไหร่ ก็สามารถเอาจากจางเอ้อร์หนิวได้แต่จางหยวนก็ทำได้แค่คิดในใจเท่านั้น เขาไม่มีทางพูดความคิดที่แท้จริงของตัวเองออกมาถ้าหากให้คนอื่นรู้เรื่องนี้ ไม่แน่ยังคิดว่าเขากับจางเอ้อร์หนิวเป็นพวกเดียวกันทุกคนต่างแยกย้ายกันกลับไป จางหยวนก็ถูกผู้เฒ่าเกาเดินมาส่งที่หน้าบ้านหลังจากโบกมือบอกลา และจางหยวนเตรียมจะกลับบ้าน แต่คิดไม่ถึงว่าด้านหลังกลับมีเสียงของหลิวรั่วหลันดังขึ้น"จางหยวน คุณอย่าเพิ่งกลับไปก่อน ฉัน...ฉันจะเอาวิตามินให้ผู้เฒ่าเกาสองขวด อีกเดี๋ยวคุณเอามาส่งให้ผู้เฒ่าเกาด้วย!"จางหยวนหันหน้ามาด้วยความตกตะลึง กลับเห็นหลิวรั่วหลันกำล

จากนั้น เสียงของเขาก็มีความดุดันเพิ่มขึ้นมาเล็กน้อย: "ถ้าหากถึงเวลาจูอู่ลี่กล้ามาหาจ้าวเยี่ยนจริง ๆ ผมก็ไม่รังเกียจที่จะให้เขารู้ว่า การถูกต่อยจนเลือดออกนั้นรสชาติมันเป็นอย่างไร!"เมื่อได้รับการรับรองจากจางหยวน หลิวรั่วหลันกับจ้าวเยี่ยนก็โล่งใจในดวตาของผู้หญิงทั้งสองคน จางหยวนก็คือฮีโร่ที่สู้ไม่เคยแพ้เพียงแค่มีเขาอยู่ จูอู่ลี่รวมทั้งพวกอันธพาลที่อยู่เบื้องหลังเขา ทั้งหมดต่างก็เป็นพวกที่เก่งแต่ภายนอก!ในตอนที่จางหยวนพูดคุยกับผู้หญิงสองคนที่คลินิกที่เมืองหลิ่วซู่ ภายในห้องโถงแห่งหนึ่งที่ฝั่งทางใต้ของเมือง จูอู่ลี่กำลังมองชายหัวล้านหน้าบึ้งตึงที่อยู่ตรงหน้าด้วยใบหน้าที่ประจบประแจงชายรุ่นใหญ่หน้าตาเคร่งขรึมอายุประมาณสามสิบห้าสามสิบหก รูปร่างสูงใหญ่แต่ว่ารูปร่างที่สูงใหญ่บวกกับใบหน้าที่โหดร้าย และยังมีหัวล้านที่เป็นสัญลักษณ์ ทำให้เขาดูโหดเหี้ยมเป็นพิเศษชายหัวล้านหน้าตาเคร่งขรึมเปลือยร่างกายท่อนบนนั่งพิงอยู่บนโซฟา รอยสักเสือดาวขนาดใหญ่ที่อยู่บนหน้าอกดูโดดเด่นเป็นพิเศษถ้าหากมีคนที่อยู่ในเมืองเห็นเขา หรือว่าเห็นรอยสักเสือดายที่อยู่ตรงหน้าอกของเขา ก็จะต้องเรียกฉายานามว่าพี่เสือ

เมื่อถึงพลบค่ำ จางหยวนมาถึงที่คลินิกตามนัดในตอนนี้หลิวรั่วหลันกับจ้าวเยี่ยนกำลังรอเขาอยู่ในคลินิก จ้าวเยี่ยนเป็นกังวลอย่างเห็นได้ชัดจนกระทั่งเธอเห็นจางหยวนมาถึง ถึงได้ถอนหายใจยาว ๆต้องรู้ไว้ ก่อนหน้านี้จ้าวเยี่ยนเป็นกังวลอย่างมาก จูอู่ลี่จะมาหาเธอถึงที่ในคลินิกโดยตรงหรือไม่"จางหยวน! คุณมาแล้วเหรอ!" น้ำเสียงของหลิวรั่วหลันเผยความดีใจออกมาจางหยวนยิ้มพยักหน้า: "ผมจะส่งจ้าวเยี่ยนกลับบ้านเดี๋ยวนี้! หมอหลิว คุณก็รีบปิดประตูคลินิกเถอะ! ถ้าหากจูอู่ลี่หาจ้าวเยี่ยนไม่เจอ ไม่แน่อาจจะมาหาคุณที่คลินิก!"หลิวรั่วหลันถึงได้นึกเรื่องนี้ขึ้นมาได้ และรีบพยักหน้า"ฉันจะปิดประตูคลินิกเดี๋ยวนี้!"รอให้เธอดึงประตูม้วนลงมา จางหยวนกับจ้าวเยี่ยนก็จากไปทั้งสองคนเดินเคียงข้างกันไประยะหนึ่ง จู่ ๆ จ้าวเยี่ยนก็พูดกับจางหยวน"พี่จางหยวน ฉันคิดว่าพี่ไปเจอหน้ากับจูอู่ลี่จะค่อนข้างดีกว่า หรือไม่อย่างนั้นพวกเราสองคนเดินแยกกัน? ไม่อย่างนั้นฉันเป็นกังวลว่าจูอู่ลี่จะไม่กล้าออกมา!"จางหยวนครุ่นคิดดูก็จริงอยู่ ต่อให้วันนี้เขาพาจ้าวเยี่ยนไปส่งกลับบ้านอย่างปลอดภัยแต่จูอู่ลี่ต้องมุ่งเป้ามาที่จ้าวเยี่ยนอีกแน่น

พูดถึงตรงนี้ สายตาของจางหยวนเปลี่ยนไปเย็นชาทันทีบรรยากาศโดยรอบเหมือนกับเปลี่ยนไปเย็นเยือกขึ้นเยอะ"เชื่อฉันสิ นายจะต้องคิดไม่ถึงผลลัพธ์แบบนั้นอย่างแน่นอน! ถ้าหากนายกล้าทำแบบนั้นจริง ๆ ฉันจะทำให้นายเสียใจที่ตอนนั้นทำไมนายถึงได้มาบนโลกนี้! ฉันจางหยวนพูดได้ทำได้!"คำพูดของจางหยวนเด็ดขาดจูอู่ลี่มองจางหยวนด้วยใบหน้าที่เต็มไปด้วยความหวาดกลัวเขาสามารถแบ่งแยกออกได้ จางหยวนไม่ได้กำลังล้อเล่นกับเขาอย่างแน่นอน!ถ้าหากเขากล้าลงมือกับคนอื่นนอกจากจางหยวนจริง ๆ จางหยวนจะต้องฆ่าเขาอย่างแน่นอน!"ฉัน...ฉันจะไม่..." เสียงของจูอู่ลี่สั่นเทาจางหยวนพยักหน้า: "ดีมาก! นายสามารถไปหาพี่เสืออะไรนั่นมาจัดการฉันได้ ฉันไม่แคร์! ไปเถอะจ้าวเยี่ยน ฉันไปส่งเธอกลับบ้าน!"จ้าวเยี่ยนถึงได้ตั้งสติกลับมาได้ จากนั้นสายตาที่มองจางหยวนมีความหวาดกลัวอยู่เล็กน้อยเมื่อครู่ตอนที่จางหยวนข่มขู่จูอู่ลี่ บรรยากาศที่เย็นชาแบบนั้นน่าหวาดกลัวมากจริง ๆ!แต่ว่าไม่นานนักจ้าวเยี่ยนก็ฟื้นตัวกลับมายังไงซะความเย็นชาของจางหยวนก็มุ่งเป้าไปที่จูอู่ลี่ ไม่เกี่ยวข้องอะไรกับเธอจ้าวเยี่ยนกลับมามีท่าทางจ้อกแจ้กจอแจ พูดคุยสนุกสนานกับ