บททั้งหมดของ ท่านอ๋องเย็นชาผู้คลั่งรักกับพระชายาหมอหญิงผู้อ่อนหวาน: บทที่ 641 - บทที่ 650

ไป๋โค้วฝึกฝนวรยุทธ์มาตั้งแต่เด็ก พละกำลังค่อนข้างเยอะ ในเริ่มแรกเฟ่ยชุ่ยจึงเป็นฝ่ายด้อยกว่า“เฟ่ยชุ่ย หลับตาลงแล้วคิดว่าข้าเป็นสองคู่หูชั่วร้ายที่รังแกเจ้าสิ” ครั้นเห็นว่าเฟ่ยชุ่ยกำลังจะพ่ายแพ้ ไป๋โค้วจึงพูดขึ้นเฟ่ยชุ่ยหลับตาลงจริง ๆฉากที่ชุ่ยเหมยและชุ่ยจวี๋แย่งชิงสร้อยคอของนาง ภาพเหตุการณ์ที่ทำลา

ทว่า เดิมทีนิสัยของฉินจวิ้นเลี่ยนั้นมิได้เลวร้าย และเขาไม่เคยทำอะไรกับเจ้าของร่างเดิมเลย กลับกัน เขาเคยหยุดหมิ่นอวี้ที่ทุบตีเจ้าของร่างเดิมด้วยซ้ำนางเองก็ไม่อยากดุด่าว่ากล่าวรุนแรงกับเขามากเกินไป“เจ้ากลับไปเรือนของตัวเองเสีย ถ้าไม่มีเรื่องอะไรก็อย่าออกมา” ฉินเหยี่ยนเย่ว์กล่าวต่อ “แล้วก็อย่าไปฟังเร

เรียวคิ้วของฉินจวิ้นเลี่ยขมวดเข้าหากันแน่นมากขึ้นเรื่อย ๆ ฝ่ามือกำแน่นเข้าหากัน และใบหน้าที่ดูยังเยาว์วัยซีดเผือด “เจ้าจะเกลียดข้าก็ดี โทษข้าก็ช่าง ข้าเข้าใจทั้งสิ้น” ฉินเหยี่ยนเย่ว์พูดขึ้น “ข้าจะไม่ขอให้เจ้ายกโทษให้ เพราะข้าไม่ผิด และไม่ต้องการการให้อภัยจากเจ้า ฉินปี้เย่ว์คิดหาทางฆ่าตัวตาย นี่คือส

สีหน้าของไป๋โค้วเปลี่ยนเป็นขมขื่นอีกครั้ง “พระชายาช่วยข้าด้วย”“แค่ทำความสะอาดตำหนักหมิงอวี้พอ” ฉินเหยี่ยนเย่ว์พูดด้วยรอยยิ้ม “ท่านอ๋องของพวกเจ้ากำลังอารมณ์ไม่ดี เจ้ารีบไปล้างเนื้อล้างตัวเถอะ”ไป๋โค้วไม่เต็มใจอย่างมาก แต่ไม่กล้ากวนโมโหท่านอ๋องที่สีหน้าดำมืดอีก จึงเพียงเบะปากแล้วถอยออกไป“เจ้าตามใจพว

ตงฟางหลีเอ่ยด้วยน้ำเสียงทุ้มลึก “ก็พูดได้ว่า นางเป็นผู้หยั่งรู้ที่มีความสามารถอนุมานอันทรงพลัง”“ผู้หยั่งรู้หรือเพคะ?” ฉินเหยี่ยนเย่ว์กำมือของนางแน่นในสมัยโบราณมีการเน้นย้ำถึงพลังเหนือธรรมชาติและผู้หยั่งรู้มากมายสิ่งที่เรียกว่าผู้หยั่งรู้ คือคนนอกรีตที่ใช้ความรู้ต่าง ๆ เช่น ดาราศาสตร์ ภูมิศาสตร์ แ