All Chapters of IMITATION.: Chapter 51 - Chapter 60

“Mama, tawagan natin sa cellphone mo si Dada,” muling wika ni Amihan.“Hindi natin matatawagan si, Dada, Amihan baka nasa plane pa si Dada at walang signal. Diba Mama?” si Amaya.“Miss ko na si, Dada!” Ani Amaya na hindi maitago ang lungkot sa tinig.Napapangiti siya habang nakikinig sa mga anak. Tinapunan niya ng tingin si Red, maging ito ay hindi maitago ang matinding galak sa mukha. “Si Amaya ba namis din si Dada?” si Red. Sabay na napalingon sa likurang ang mga bata. “Dada!” Magkasabay na sigaw ng mga ito. Nag-unahan ang mga itong tumungo sa kabilang side ng pool. Natawa siya ng makitang nataranta si Red sa kung sino sa kambal ang unahing ahunin sa pool. Sa huli ay sabay na inabot ni Red ang mga braso sa dalawa at sabay na inahon ang kambal.“Dada, Dada!” magkasabay na sambit ng dalawa. Tumutulo pa ang tubig mula sa katawan ng mga ito. “I miss the two of you, so much! Sobrang miss na miss kayo ni Dada!” sabay na niyakap ni Red ang mga bata at hinalikan ang mga ito sa noo at ma

Mula sa kinatatayuan ay kita-kitang niya kung ano ang tinitigan ng anak. It was the image of a man, that caused her many sleepless nights. Andres was wearing a tuxedo in the picture, he had this prominent look that always screamed in dominance. Ang kulay asul nitong mga mata ay tila nakikipag titigan ito kay Amaya.Her heart suddenly pounded. “Amihan, a-anong ginagawa mo?” Hindi niya napigilan ang mautal.“Mama, wala po. Tinitingnan ko lang ang mga picture sa libro.” Tukoy nito sa may kakapalan na magazine.‘Anak papa mo iyang nasa picture, siya ang papa ninyo ni Amaya!’Ngunit ang salitang iyon ay nasa isip niya lang at hindi magawang isatinig.—-----------------“Ate, Destiny!” Napalingon siya sa bungad ng pangunahing pinto. Nasa harden siya at nag didilig ng mga halaman. Nakakahiya naman kasi na walang ginagawa. “Dianna.” “Ate, pwede ko po ba dalhin sa malapit na mall ang mga bata? Gusto ko sana silang ipasyal bago magsimula sa gamutan si Amihan.” Panandalian siyang natigil. G

It was too late to realize how much Destiny meant to him. It takes him seven damn years to realize he loves her, that he loves her as Destiny and not being Serenity.Tumalikod siya. Isang malalim na buntong hininga ang kanyang ginawa dahil pakiramdam niya sa mga oras na ito ay hindi siya makahinga. Tila dinaganan ng malaking bato ang puso niya. Ang hirap huminga na sa bawat pintig ng puso niya ay kaakibat ang hapdi at sakit.“Destiny!” A familiar voice makes him turn his gaze to where the voice is coming from. ‘Red!’Piping sigaw ng isip niya. Anong ginagawa nito rito? Humahangos ito patakbo sa kinaroroonan ni Destiny. The next thing that happened made him even more furious. “Dada! Dada!” Kusang bumaba ang anak niya mula sa pagkandong ni Destiny at patakbo na sinalubong nito ang kanyang pinsan. “Dada, Dada!” yumakap ang anak niya kay Red at humagolhol ito sa balikat nito.“Amaya, Amaya!” Red hugged his child tight. Sa unang tingin ng kahit sino ay aakalain na ito ang ama ng kanyang

Muli ay niyakap siya nito ng mahigpit. Sa pagkakataon na ito ay sa dibdib niya ibinaon nito ang mukha. Sa wakas, tuluyan ng nawala ang lahat ng pangamba at bigat sa dibdib. The forgiveness she longed for the past seven years has been granted.“Tama na. Baka magising ang mga bata.” Medyo malakas kasi ang hagulhol nito. Nag-alala siya na baka biglang magising ang mga bata dahil sa ingay na likha ng kanilang mga pag-iyak.Marahan itong kumalas mula sa pagyakap sa kanya. Pinahiran nito ng kamay ang mga luha habang nanatili itong nakaluhod sa kanyang harapan. “Destiny,” tumingala ito sa kanya. Ang mga mata ay pulang-pula maging ang tungki ng ilong ay ganun din. “Please, allow me to make it up to you and the kids. Hayaan mong punan ko ang pagkukulang ko sa mga anak natin.” “Andres, hindi ko sila ipagkakait sayo. Ipagtatapat ko sa mga bata ang totoo. Bigyan mo lang ako ng sapat na panahon,” huminga siya ng malalim at yumuko. “Marami ng nagbago. Maraming bagay ang dapat natin isaalang-alang

Kapwa mayroong mga pasa ang kanilang mga mukha ng pumasok sa loob ng hospital. Sinalubong pa sila ng medical staff dahil akala ng mga ito ay magpapagamot sila.“Hayop!” angil ni Greg habang pinupunasan nito ng daliri ang kaliwang bahagi ng labi.“Sa ating tatlo ay ikaw itong hayop. Isang asong ulol. Nang dahil sayo ay kalat na ngayon sa mga online news ang mukha ng mag-ina ko. Tangina mo!” Ganting angil niya.Mahina ang kanilang mga tinig at hindi halatang nagbabangayan. Kaswal lang silang tatlo na naglalakad sa hallway at tinutungo ang kinaroroonan ng lift. Ang mga tao na nakasalubong nila ay napapalingon sa kanila.“Asong ulol, huh?!” Greg laughs sarcastically in a low tone. “Asong ulol na may breed, samantalang ikaw ay ulol na nga askal pa.” Kusang umangat ang kanyang kanang braso kasabay ng pagkuyom ng kamao. Ang hinayupak, talagang inuubos nito ang pasensiya niya. Ngunit bago paman dumapo ang kanyang kamao sa mismong batok ni Greg ay mabilis na napigilan ni Red ang kamay niya.