All Chapters of The Heartless Detective (Series 2): Chapter 101 - Chapter 110

Elena point of view Hindi niya alam kung paano siya magre-react sa information na nalaman niya. Una ay ang kaalaman na buhay pa ang kaibigan niya at pangalawa ay ang nalaman niya tungkol sa pagkatao niya. All her life akala niya ay anak siya ng mga magulang niya pero ngayon, pakiramdam niya ay buong pagkatao niya ay isang kasinungalingan. She felt betrayed and lost. "Are you okay?" Tanong ni Cris sa kaniya. Hindi niya alam kung maiinsulto ba siya sa naging tanong nito. "How can I be okay? All of my life I treated them as my own and now this?" Umiling-iling siya feeling disappointed. "No wonder they are so hard on me." Dugtong pa niya. Ngayon niya napagtanto ang ibang trato ng mga ito sa kaniya. Akala niya ay malupit lang ang mga ito, yun pala ay kaya ang mga ito ganon ay dahil may pinaghuhugutan. Nangilid ang mga luha niya. Inisang hakbang naman ni Cris ang pagitan nila at masuyo siyang niyakap. "Hey, you don't have to be sad for not having a family because I can be one a

Cris point of view "What happened!?" Napatingin siya kay Elena na magulo ang buhok at mukhang kakagising lang or nagising lang dahil sa naging pagsabog. Naglakad siya palapit dito at inalalayan niya ito palayo sa gate. "I don't know," sagot niya habang naglalakad sila palayo. "Then, what is going on?" Nag-aalalang tanong nito habang panay ang tingin sa gawi ng gate. Umiling siya. "I don't have an answer to that but earlier I think someone was following and I bet they are the one who threw the bomb on our gate." Sagot niya. Mas lalong bumakas ang pag-aalala nito at ito na ang kusang humila sa kaniya papasok sa loob ng bahay. "You are not going out without me and we should report this to the police." Puno ng kaseryosohan na sambit nito. Wala siyang magawa kung hindi ang tumango at i-text si Samuel. Hindi niya sana gustong palakihin ang nangyari pero nalaman na ni Elena kaya wala na siyang magagawa. Ilang minuto pa silang nanatili sa labas ng bahay bago sila nagdesisyo

Cris point of view Panay ang tingin niya sa rear view mirror habang nagmamaneho siya. Yung kotse na nakita niya kanina ay siya rin kotse na sumunod sa kaniya kagabi at kagaya kagabi ay nakasunod ulit ito sa kaniya. Tinapakan niya ang selinyador para mas bilisan ang pagpapatakbo niya habang pinapanood niya kung ano ang gagawin ng naka-kotse at kaagad siyang napahalakhak dahil bumilis din ang takbo ng kotse. Umiiling na kinabig niya ang sasakyan niya pakaliwa at ipinarada iyon sa tapat ng opisina niya. Pagkaparada niya ay hindi muna siya bumaba sa halip ay hinintay niya ang naka-kotse na humahabol sa kaniya at makalipas ang ilang minuto ay natanaw niya ito na kumaliwa din at hindi nagtagal ay huminto sa tapat ng sasakyan niya. Bahagya siya humilig sa tabi ng pinto kung saan may maliit na awang doon at pilit niyang pinagkasya ang sarili niya sa awang. At dahil sa ang kotse niya ay heavily tinted, hindi siya natatakot kung dungawin siya nito. Pinapanood niya ang ginagawa nitong pag

Cris point of view "Are we gonna tell him Aunty?" "What are you, an idiot? Of course not!" Voices? Where did that come from? He couldn't help but frown from voices that he heard and from the sudden burst of headache. Sinubukan niyang idilat ang mga mata niya pero parang may pumipigil sa kaniya na gawin ang bagay na iyon. Sumunod niyang sinubukan ay ang igalaw ang mga kamay niya at maging iyon ay hindi rin sumusunod sa gusto niyang mangyari. That is when it hits him, all the things na nangyari ay parang isang hampas na bumalik sa kaniya, at ang mga boses na kanina lang ay hindi niya mapagsino ay kilalang-kilala na niya ngayon. Ibayong galit ang naramdaman niya para sa dalawang tao. Sinubukan niyang idilat ang mga mata niya at nagpasalamat siya dahil nagtagumpay siyang gawin iyon. Sa pagdilat ng mga mata niya ay unang bumungad sa kaniya ang kulay puting kapaligiran at ang mabahong amoy na karaniwan ay sa hospital lang matatagpuan. Nasa hospital ba ako? Pasimple niyang igin

Cris point of view "SHIT!" Malutong siyang nagmura at dali-daling tumakbo paalis ng movile ng pulis. Pero hindi pa siya tuluyang nakakaalis sa pinagtataguan niya ay nakarinig siya ng screeches at magkakasunod na paghinto ng sasakyan na naging dahilan para mapahinto siya at magkubli nalang. "PUTANGINA MAY MGA PULIS!" Dinig niyang sigaw ng isang lalaki na sa tantiya niya ay hindi kalayuan ang kinaroroonan sa kaniya. Police? Fvck yeah! Palihim siyang nagbunyi dahil alam niya na ligtas na siya. "Hindi mo na kailangan pang sabihin dahil nakikita ko!" Iritableng singhal ng isa pang boses. "Ano na ang gagawin natin? Ayoko pang makulong!" Natatakot na ani ng lalaki na siyang nakapansin sa pagdating ng mga pulis. Lihim iyang napatapik sa sariling noo dahil sa katangahan ng lalaki at mukhang ganoon din ang kasama nito dahil sunod nakarinig siya ng dalawang magkasunod na putok ng baril. "Kahit ako ayokong makulong at mangyayari ang bagay na iyon ng dahil sa iyo. Kahirap talaga kap