All Chapters of Twisted affection : Chapter 61 - Chapter 70

Napaigtad ako nang may biglang humawak sa baywang ko. “I don't like what you said just now, Laurene. What do you mean, kaibigan?” bulong niya sa tenga ko. Nanlaki ang mga mata ko habang nakatingin kay Zairon na nasa gilid ko lang. Napansin nilang dalawa ang kamay niyang nakapulupot sa baywang ko. Pilit kong tinatanggal ang kanyang braso na parang ahas na bumabalot sa akin, habang pilit akong ngumingiti pa rin sa kanila. Ngunit, parang magnet naman na bumabalik ang kanyang kamay sa aking baywang. "Z-zairon.. huwag kang clingy. Baka iba ang masasabi nila sa'tin." Saway ko habang pilit kong itinatago ang aking kaba sa likod ng aking ngiti. Nanindig ang balahibo ko nang bumulong ulit siya ng malambing. "I don't care. Let's go inside. Hindi masarap sa kama ah? Talaga, Laurene? Kung hindi kaya kita titigilan oras-oras?” Naramdaman ko ang biglang pagkaba na sumakop sa akin. Oh my goodness. Pati ba naman 'yon narinig niya? Bulong lang 'yon eh! Ramdam ko ang init na dumadaloy sa aking mga

Warning R-18 "Akin kana Laurene. I promise that you will be happy with me. Paliligayahin kita sa sarap at pagmamahal." Zairon declared.Natawa ako sa sinabi niya at hinampas siya mahina. "Pwede ba, Zairon. Hindi ka talaga marunong mag filter ng bibig mo." I teased, shaking my head at his audacity.He simply grinned and leaned in to kiss me again. His lips were warm and familiar, a comforting presence that I found myself craving more and more."Oh, yeah. I forgot. I have something for you," he suddenly said, pulling away from our kiss. Tumaas ang kilay ko nang sumilay ang pilyong ngiti sa labi niya. "May kalokohan ka na namang gagawin." I accused."You will enjoy it." Huling sinabi niya at tumayo. Dumiretso lang siya sa isang cabinet at may kinuhang box na puti. Nakabalot pa nga iyon kaya alam kong bagong bili ito. Tumambad sa aking mukha ang isang kilala kong bagay na maliit. Kinabahan ako nang makita ang reaksiyon niya. "Alam kong kilala mo ang bagay na 'to." Ngisi niyang sambit.

Tumingin siya sa akin at ngumiti. He leaned in and was about to kiss me but I covered my mouth. "Hindi pa ako nagwash ng bibig. Mabaho." Saad ko pero kinuha niya lang ang kamay ko at pinatakan ng halik ang labi ko. "I don't care, baby. I love everything about you." He said with his eyes filled with affection.I blushed and playfully pushed him away. "Cheesy mo naman."He chuckled and pulled me into a tight hug. "I can't help it. Being with you makes me cheesy."Natigilan lang kami nang may kumatok sa pintuan. Binuksan ni Zairon at sumilip si Nanay Mercide sa akin at ngumiti. "Good morning, Madam. Good morning sir. Ang ganda yata ng gising niyo." Hindi pa rin nawawala ang pamumula ng pisngi ko lalo na nang tumingin si Zairon sa akin at ngumiti. "You noticed it, Nay?" "Oo naman. Ang gloomy niyong dalawa kahapon. May nangyari siguro." Mas lalo akong nahiya dahil naalala ko ginagawa namin kagabi. Ngumisi lang siya. "Yeah, it is. Kaya nga magana ang doctor ngayon Nay kasi may pampagana

Bumalik ulit ako sa boutique at nagtanong dahil baka ay may CCTV sila sa loob. Meron nga ang kaso ay hindi nila basta-basta iyon ipapakita sa akin. "Wala ba kayong ibang paraan para malaman ko kung saan ko makikita ang anak ko? Nandito ba manager niyo? Please, nawawala ang mga anak ko. Tunulungan niyo naman ako." nagmamakaawa kong sabi pero mas lalo lamang dumagdag ang problema dahil as sinabi ng isang staff. "Ma'am, sana binantayan niyo ng maigi ang mga anak niyo. Ikaw po responsible sa mga ginagawa niyo. Dapat sana nagdala kayo ng kasama." namuo ang inis sa loob ko. "I didn't ask your opinion. I ask for your manager. Hindi ikaw kaya huwag kang magsabing alam na alam mo." matalim kong sagot. Pero mas lalo siyang sumabat. "I understand your frustration, but I'm just trying to help," the staff member replied, her tone defensive."Help? You call that help?" I said, my voice rising in anger. "My children are missing, and you're lecturing me about responsibility. I need action, not wo

Tapos na rin ang program sa gabi-isang malaking foam party na inorganisa ng University pagkatapos ng intrams. Hindi kami nagtagal sa loob ng gymnasium dahil ang iba sa amin ay nagpasyang uminom sa isang sulok. Nakakatawa nga dahil sa sobrang saya ng party, may ilan na talagang naglasing.The laughter and screams were in sync with the music that reached outside the gymnasium. Even though we were outside, we could still feel the energy and joy coming from inside.Ang dalawa na kahit medyo lasing na ay patuloy pa rin sa kakulitan nila. Nagtatawanan sila habang naglalakad palabas at minsan pa nga'y nadadapa dahil sa kalasingan nila. Nakasunod lang rin ako sa kanila at sanay na rin ako na ganito sila. "Nandito na Lolo mo, girl! Hello, Tay, sa bahay niyo kami matutulog ngayon hehe!" Sinapok siya ni Jazz. "Buang ka, kapal mukha beh?" Nakabusangot lang si Dalcy pero sabay naman silang sumakay sa Tricycle ni Lolo. Napailing nalang ako. "Ano? Totoo naman ah!" depensa niya pa. Nagsasagutan n