When I got home, they didn't ask me too much about where I had been because Zaiden had already told them where I was. Hindi nga nila inaasahan na babalik ako agad dahil ang sinabi ni Zaiden ay isang linggo raw akong mawawala. Hindi ko rin alam kung ano ni rason ni Zaiden kila Mama pero pinabayaan ko nalang since hindi rin naman sila nagtanong pa. "Kailan balik mo sa Pampanga, Laurene?" Tanong ni Mama habang sinusuboan niya si Cole sa sala. Ako naman ay nagtitimpla ng gatas nilang dalawa. Umuwi rin kasi si Serina sa kanila kaya ako rin muna ang mag aasikaso sa mga bata. "Bukas ho ma, aatend rin ako ng instrams. Last day na rin ho kasi.""E'di kung ganoon, ipasyal mo muna mga bata mamaya sa loob ng Mall para ma enjoy naman nila pag stay rito. Bilhin mo na rin ng new toys si Cole, mukhang gusto niya iyong sasakyan na nag tatransform." Sinilip ko si Cole na nilalaro ang mga nadala niyang mga laruan. "Okay ma, pupunta kami. May bibilhin rin naman ako." Sagot ko nalang at lumapit sa kani
Bumalik ulit ako sa boutique at nagtanong dahil baka ay may CCTV sila sa loob. Meron nga ang kaso ay hindi nila basta-basta iyon ipapakita sa akin. "Wala ba kayong ibang paraan para malaman ko kung saan ko makikita ang anak ko? Nandito ba manager niyo? Please, nawawala ang mga anak ko. Tunulungan niyo naman ako." nagmamakaawa kong sabi pero mas lalo lamang dumagdag ang problema dahil as sinabi ng isang staff. "Ma'am, sana binantayan niyo ng maigi ang mga anak niyo. Ikaw po responsible sa mga ginagawa niyo. Dapat sana nagdala kayo ng kasama." namuo ang inis sa loob ko. "I didn't ask your opinion. I ask for your manager. Hindi ikaw kaya huwag kang magsabing alam na alam mo." matalim kong sagot. Pero mas lalo siyang sumabat. "I understand your frustration, but I'm just trying to help," the staff member replied, her tone defensive."Help? You call that help?" I said, my voice rising in anger. "My children are missing, and you're lecturing me about responsibility. I need action, not wo
The day's events kept replaying in my mind. I couldn't shake off the feeling of familiarity with the man who helped find my kids. There was something about him, but I just couldn't put my finger on it.Bumyahe kami ng maaga kinabukasan. Kanina pa rin akong nakatingin sa phone ko habang nasa byahe kami dahil hindi pa nag re-reply si Zairon. I informed him that I will be back in Pampanga but he hasn't replied to me since last night. It took two hours to get there kaya nakatulog nalang rin ako. Nag volunteer na lang rin si Papa na ihatid kami para hindi na masyadong hassle na sumakay kami ng bus. Wala rin naman siyang trabaho ngayong araw. Sila Lola naman ay bumalik na sila noong isang araw pa. They really don't like wandering here in Manila kahit noon pa ay ayaw na nila. Nang dumating kami sa bahay sa Pampanga ay nagtaka ako dahil maraming nilabas si Lola na mga toys ng mga kambal at parang may hinahanap. Twins rushed inside and took their toys. "La, bakit nalabas laruan nila?" Tano
Tapos na rin ang program sa gabi-isang malaking foam party na inorganisa ng University pagkatapos ng intrams. Hindi kami nagtagal sa loob ng gymnasium dahil ang iba sa amin ay nagpasyang uminom sa isang sulok. Nakakatawa nga dahil sa sobrang saya ng party, may ilan na talagang naglasing.The laughter and screams were in sync with the music that reached outside the gymnasium. Even though we were outside, we could still feel the energy and joy coming from inside.Ang dalawa na kahit medyo lasing na ay patuloy pa rin sa kakulitan nila. Nagtatawanan sila habang naglalakad palabas at minsan pa nga'y nadadapa dahil sa kalasingan nila. Nakasunod lang rin ako sa kanila at sanay na rin ako na ganito sila. "Nandito na Lolo mo, girl! Hello, Tay, sa bahay niyo kami matutulog ngayon hehe!" Sinapok siya ni Jazz. "Buang ka, kapal mukha beh?" Nakabusangot lang si Dalcy pero sabay naman silang sumakay sa Tricycle ni Lolo. Napailing nalang ako. "Ano? Totoo naman ah!" depensa niya pa. Nagsasagutan n
Hindi na kami muling nagkwentuhan ulit. Nawalan na ako ng gana na parang bigla nalang nawala ang energy ko kanina. Nakatulog lang rin silang dalawa dahil sa pagod, habang ako ay hindi agad makatulog. Kung hindi ko lang talaga pinilit ang sarili ko ay baka hanggang ngayon ay gising pa rin ako.Nagising lang ako dahil sa mga kagikhikan sa labas ng kwarto ko. Tiningnan ko ang dalawa pero wala na sila sa kwarto. Nauna siguro silang nagising sa akin.Lumabas ako ng kwarto at nakita ko ang dalawa na masayang naglalaro sa kambal. Pero hindi pa rin nawawala sa isipan ko be ang bracelet na suot ni Calia. Nagtataka ako kung saan niya ito nakuha. Maaga pa, kaya naisip kong tatawagan ko na lang si Zaiden at itanong sa kanya.Bumalik ako sa kwarto at kinuha ang aking phone. Naalala kong na-off pala ito kagabi, kaya binuksan ko muna. Nang mabuksan ang phone ko, hindi ko pa nga natatawagan si Zaiden ay may tumawag agad. Sumilay ang ngiti sa aking labi nang makita ko ang pangalan ng tumatawag. Pero n
I was speechless. The man in front of me was carrying such a heavy burden. I was trying to digest everything he just told me. "Zairon..." I began, my voice barely above a whisper. "I had no idea..."My heart ached for what he confessed to me. I didn't know that he experienced this. He gave me a sad smile. "I know. I didn't want you to know, Laurene. I didn't want you to see this side of me.""But why?" I asked, my heart aching for him. "Why did you feel the need to hide this from me?""Because I was afraid," he admitted. "I was afraid that you would look at me differently. Gusto ko nalang sanang itago ito sayo pero ayokong magalit ka." I smiled. "Hindi ako magagalit. I will listen to you kahit ano pa 'yan. I'm here."I said firmly, gripping his hand tightly. He looked at me with his eyes filled with relief. "Thank you baby," he said, his voice choking with emotion. "Thank you for understanding.""Because I'm your girlfriend. I should be the one who understands you the most." I answe
Isang buwan na ang nakakaraan mula nang magsimula ang internship. Ngayong buwan din iaanounce kung saang hospital kami magkakaroon ng O-OJT.Walang araw na hindi ako tinatawagan ni Zairon, pero napapansin kong may iniiwasan siyang topic. Lalo na kapag magtatanong ako tungkol sa pamilya niya. Mula nang sabihin niya sa akin tungkol sa isang tao, nag-iwas na siya sa topic na iyon.Nakakapagtaka, pero hindi ko pinipilit na buksan ang topic na iyon. Alam kong may dahilan siya, at hinihintay ko lang na sabihin niya ito sa akin kapag handa na siya.And it's been a month rin na hindi na ako sinusundan ng lalaki noon. It feels like he vanished suddenly after that na pinasalamat ko rin naman. "Girl! Dalian mo nga diyan! Nandoon na si Sir! Ngayon na iaanounce kung saan tayo mag O-OJT!" excited na anas ni Dalcy sa akin at hinihila pa ako. "T-teka lang naman, iyong sintas ng sapatos ko! Kalma ka lang!" Reklamo ko at bumaba para maayos man lang. Washday namin ngayon kaya simpleng shirt at pantalo
May mga doctors rin na dumadaan at binabati namin habang naglalakad kami sa pasilyo. "Beh, gwapo ng iyon oh. Mukhang inosente ang mukha." Turo ni Jazz sa isang Doctor na parang bata pa rin dahil babyface. May kausap rin itong ibang doctor. "Ay, feel ko beki iyan." Sagot ni Dalcy habang nakatingin roon. "Paano mo nasabi? Parang hindi naman." Depensa ni Jazzm "Tingnan mo nga kung paano ngumiti sa isang lalaking doctor.. parang nag da-daydream! Masyadong suspicious ang ganyan." Agad na paliwanag ni Dalcy na parang expert talaga. Napailing nalang ako habang nakasunod sa kanila. Nang matapos kami mag-explore, nagpasya kaming kumain sa cafeteria. "Ang daming pagkain dito! Parang buffet lang unlike noong na hospital ang mother dear ko, wala man lang ganito sa pinuntahan namin." sabi ni Dalcy at parang uubusin na ang mga putahe sa plato niya. Natawa nalang kami dahil sa trip niya. Pinagtitinganan na tuloy kami ng mga tao sa loob. Bago pa kami makaupo, nag ring agad ang phone ko. Kinuha
We spend two days in Samar before we head back home. Our children went back with my parents because they want us to spend more time together. Nalibot namin ang tourist spot ng Samar at kontento talaga ako sa pamamasyal namin. Dumaan muna rin si Zairon sa Solstice hospital habang ako ay dumiretso na sa Pampanga dahil nandoon ang mga anak ko. We will still back at Manila at si Zairon na ang susundo sa amin doon. Pagkatapos kong masundo ang mga anak ko sa bahay nila Lola, diretso agad kami sa bahay dahil gabi na rin. Umuuwi kasi si Serina every weekend sa kanila kapag nasa Pampanga kami kaya minsan, ako ang nagbabantay sa mga kambal. “Ate, okay lang ba umuwi ako ngayon? Hindi pa kasi dumadating si Kuya.” tanong ni Serina sa akin. Nagtitimpla ako ngayon ng gatas para kila Calia bago sila matulog habang si Serina naman ay bihis na dahil gabi siyang aalis ngayon. May emergency kasi sa kanila at kailangan siya ngayon. “Okay lang Serina. Sasabihan ko kay Zairon ang sitwasyon mo. At s
Dumating na rin kami sa Cabin. Malamig ang labas kaya ay bigla nalang rin uminit pagpasok namin. Zairon turned on the light while I was straight to the shower. “Anong gagawin mo baby?” He asked when he noticed where I was going. Bigla kong hinubad ang wedding gown ko. Hindi naman kasi ito malaki at mahirap tanggalin dahil manipis kaya mabilis ko lang siyang nahubad. Tiningnan ko siya at nakatingin na siya pataas baba sa katawan ko dahil walang hiyang nakahubad ako sa harapan niya. “I will take a shower. It's our first night as a married couple. Hindi ba at normal naman ito?” “What normal?” Sabay tingin niya sa akin. Ngumisi ako. “Make love.” Lumunok siya. Lumapit ako sa kaniya at hinaplos ang dibdib niya. Nakatingin lang siya ng madilim sa akin at halata roon ang excitement. “We haven't done it since that night. Feel ko tuloy ayaw na ayaw muna sa akin.” May bahid na tampo kong sabi. Inangat niya ang panga ko upang makasalubong ang aming mata. "Pinasabik ko lang ang sarili ko
We planned to have our wedding on Samar Island, the same place where we conducted a medical mission in the past. I am the one who decided on the location for our first wedding. Ako kasi pinapili niya at maganda ang ibang parte ng island lalo na at gusto ko ring mag beach wedding kami. Hindi rin masyadong mabigat ang gown ko dahil request ni Zairon. Siya mismo lahat ang nagplano dahil ayaw niyang napapagod ako nakaisip sa kasal namin. Ang dapat ko lang raw gawin ay sumagot at magsalita ng vows namin at wala ng iba. Nasa loob ako ng cabin kasama sila Zaen. They're the ones who took care of me. Maya-maya pa ay pumasok ang ina ni Zairon. “You're so beautiful, anak.” She smiled at me. “Thank you po, Mom.” Sagot ko. I'm not used to calling him mom but I don't want to make her uncomfortable with me kaya sinikap ko talagang masanay. I was taken aback when she approached and embraced me. "Take care of my son, Laurene," she whispered softly. She then stepped back, looking at me with a
Zaiden Cairo Why don't we go to Singapore tomorrow? I can just take a leave. Zadkiel Luis“Na ah. Europe is better. Zaiden Cairo replied to Zadkiel Luis I already went there multiple times. Handsome Zach Ba’t lalayo pa kayo na may marami namang lugar rito sa Pilipinas? At saka, useless pa rin iyan kung ayaw naman ni Laurene. She's the center of the celebration.Zaen Kailani replied to Handsome Zach Wow, kuya. Naging seryoso ka bigla ah? Nag seen lang si Laurene. 😂Handsome Zach Luh? Hindi ko nga napansin.Zim Reed How to mute this gc? It's fucking noisy.Zim Reed Do all of you have jobs? Work your ass y'all.Zaen Kailani replied to Zim ReedKuya Zim, if you mute us, you'll miss out on all the fun! And don't worry, we're all working our asses off. Some of us just have more flexible jobs than others. 😜Zaiden CairoZaen, don't provoke him. He might design a building without a restroom just to spite us.Zadkiel LuisThat's not even funny. It's illegal.Zaiden CairoExactly my
Napanganga ako at napatirik ng mata nang sinipsip niya ang kintil ko at pagkatapos ay hinimod ang loob ng pagkababae ko. Napakapit ako sa buhok niya dahil bumibilis ang paggalaw ng dila niya lalo na at tinutudyo ng dila niyang ipasok ito sa loob ko. Suminghap ako nang binaon niya ang dila niya at ginamit ito upang Ilabas masok sa bakuna ng pagkababae ko. Hinigpitan ko ang pagkapit sa buhok niya dahil parang lalabasan na agad ako. Gusto ko siyang sipain pero ayoko rin namang tigilan niya dahil malapit na ako sa rurok. “Hmmp.. Zairon.. “ Paungol ko. Hindi siya tumigil dahil mukhang napansin niya na malapit na ako kaya mas lalo niyang pinag igihan ang ginagawa niya hanggang sa tánging ungol lang ang nagawa ko sabay ng paglabas ng katas ko. He stopped licking there but observed how my juices flowed, yet he didn't wait for it to drip as he kissed it again. I felt ticklish from the way he kissed it, but I just let him continue.“Zairon.” Tawag ko. Umangat ang tingin niya sa akin. Puno
Warning: R-18 “Kuya, share naman ng good news diyan!” Sabat ni Zaen. Bumaling ang lahat sa amin at biglang natahimik. Agad hinawakan ni Zairon ang kamay ko at pinakita ang singsing sa kanilang lahat. Umingay ang lahat at napuno ng pagbati sa aming dalawa. Napangiti ako sa reaksyon ng lahat. Hindi nila inaasahan na ganito ang kahihinatnan ng araw na ito. Hindi rin nila inaasahan na magpo-propose si Zairon sa akin ngayon."Wow! Hindi ko inaasahan 'to!" sigaw ni Mama, habang tumatalon-talon sa tuwa. Natawa ako. Bakit pa tumalon si Mama. Natawa nalang rin ang ina nila si Zairon. "Congrats, Kuya! Congrats, Ate Laurene!" Sigaw ni Zaen at inaasar pa ako. Hinawakan ni Zairon ang baywang ko at sabay kaming lumapit sa kanila. Tumalon-talon pa si Zachary patungo kay Zairon at malakas na tinapik ang likod nito ng ilang beses. “Congrats bro! Sa wakas, natupad na rin pangarap mo! Akalain mo naman no, pinantasyahan mo lang ng ilang taon, ngayon ikakasal na kayo! Whoosh!” Nawala ang ngiti k
"Wow ha. Buti mabait ako ngayon. Akin na nga. Libre mo ako softdrinks ah," biro nito."Palagi ka namang nagpapalibre 'eh," sinabi niya habang kinuha ang pera sa kanyang wallet. "Oh, ayan. Diyan mo nalang rin kunin snacks ni Laurene.""Hala, okay lang Dal. May pera naman ako," agad kong saad."Sus. Nagpapansin lang iyan sayo para isama natin siya mamaya," bulong ni Jazz sa akin habang nakikipagtuos ng tingin kay Dalcy. "Che! Minsan nga lang ako manlibre! Umalis ka na nga!" biro nito habang tawa ng tawa.Nagkatinginan kami ni Dalcy nang umalis si Jazz. "So, girl. Anong plano?""Ah. Susunduin ako ni Zairon mamaya. Wala naman siyang sinabi pero gusto niya lang araw akong kasama ngayon."Tinawagan kasi ako ni Zairon ng maaga kanina na may pupuntahan raw kami pero nakalimutan ko agad na ngayon pala ang surprise ko kaya hindi agad ako makahindi. "Hindi niya alam na alam mo?" tanong ni Dalcy na naguguluhan sa sitwasyon.Tumango ako. "Pero plinano namin ni Jazz na idecline ko raw.""Ah, para
"Why don't you rest after graduation girl? You're stressing yourself after what happened to you." Ani ni Jazz sa video call. Nasa bahay ako nila lola dumiretso. Nag message lang ako kay Zairon na doon muna ako matutulog pero wala akong natanggap na reply. "Tingin mo stress ako? Nakakain nga ako ng mabuti oh?" Biro ko at pinakita pa sa kaniya ang kinakain ko. Sinuklian lang naman niya ako ng nalungkot na tingin. "Okay lang ako ano ka ba at saka masyado lang talaga akong assuming." dagdag ko pa."Natatakot ka bang iwan ka niya?" Natigil ako sa pagkain. Nawalan agad ako ng gana kaya uminom nalang ako ng tubig. "Hindi. Bakit naman ako matatakot?" walang emosyon kong tugon. "You can lie to me but you can't lie to yourself. Umiiwas ka talaga sa kaniya kasi na insecure ka sa sarili mo." Hilaw akong ngumiti at pilit pinigilan ang inis. "Jazz, baka nakalimutan mo na ang PCOS at PMS ay may potential na maka heightened ng sensitive sa amoy? Kahit hindi naman siya common na symtoms at depen
"Buntis ka ba, Laurene?" Nabigla ako sa tanong at nasamid ako sa ininom kong buko juice. Nasa labas kami ngayon ng University, nakapaligid sa amin ang iba't ibang uri ng street foods. Habang pinipigilan ko ang aking ubo, pinunasan ko ang labi gamit ang likod ng aking kamay. Maingat kong itinapon ang plastic cup na hawak ko sa malapit na basurahan. Kinuha ko rin ang panyo ko sa bulsa at pinunasan ang kamay ko. "Parehas ba kayo ng utak ni Dalcy? Bakit parehas kayo ng tanong?" Sagot ko sa kanya, habang pinipilit kong itago ang pagkabigla. "Eh, kasi.. masyado kang moody these past few days. Tapos hindi ba sabi mo, nag away kayo ni Zairon at hindi pa kayo nagpapansinan kaya doon ka nalang natutulog sa lola mo?" "Na miss ko lang luto ni lola at iyong kami ni Zairon, kusa lang talaga akong nairita. Siguro dahil noong nangyari sa amin." "Hindi ka na ba nakatikim sa kaniya?" Pagbibiro niya. Tinapon ko sa kaniya ang panyo ko. "Iyong bibig mo Jazz! Hindi ko iniisip ang ganiyan okay?" "Wee