Lahat ng Kabanata ng BROKEN HEARTS AND PROMISES: Kabanata 101 - Kabanata 110

“Ma’am Gail, maraming salamat ho talaga. Wala na ho talaga kaming malapitan kaya naman naglakas-loob na kami na lumapit sayo.” Pinahid ni Mariel ang luha. “K-kaya maraming salamat ho sa tulong niyo sa amin ng asawa ko. Tatanawin ho namin ito na isang malaking utang na loob.” Umiiyak na dugtong ng babae. “Walang anuman. Basta kung may kailangan pa kayo ni Benjie wag kayo mahihiya na magsabi sa akin.” Aniya kay Mariel. Tauhan niya ang mag asawa noon sa furniture shop niya na ipinasara. Malaki ang natanggap ng mag asawa na seperation f*e kanya. Sa katunayan, ang lahat ng tauhan niya ay binigyan niya ng malaking separation f*e ng magsara siya. Malaki kasi ang mga potential ng mga ito pagdating sa crafting kaya naman alam niya na mapapakinabangan ng mga ito ang malaking pera na binigay niya. Hindi lamang iyon separation f*e para sa kanya, binigay niya iyon para narin makatulong sa mga ito. Ngunit ang mag asawang Mariel at Benjie ay nasunugan at walang natira sa mga pinaghirapan ng mga ito.

Nakokonsensya siya habang nagluluto. Iniwan niya kasi ang lalaki sa hospital at umuwi muna para ipagluto si Miguel. Ayaw kasi niya na uuwi ito sa bahay ng wala siya. Pagkatapos magluto ay naghain na muna siya bago mabilis na naligo. Siyempre dapat mabango siya na haharap kay Miguel. Pagkatapos niyang maligo ay sakto naman na dumating ito. “Fafa!” Nawala ang lahat ng gumugulo sa isip niya ng makita niya ito. Ikinawit niya ang braso sa leeg nito, pinalibot naman nito ang kamay sa bewang niya ay hinalikan siya sa labi ng mabilis. “Tamang-tama nakapagluto na ako. Ano ang gusto mong kainin. Pagkain o ako?” Pilya niyang tanong. Napahagikgik siya ng halikan siya nito sa leeg. “Hmm. Mas gusto kita. Mas mukhang mabubusog ako sayo.” Anito sabay sapo sa pagitan ng mga hita niya. Pinamulahan siya ng pisngi. “B-biro lang, ito naman!” Aniya at agad na lumayo rito. Mukhang makakain siya ng wala sa oras dahil sa biro niya. Tawa naman ito ng tawa habang nakatingin sa kanya. Dahil umupo na ito

UMILING-ILING siya. Galit ang mga mata na sinalubong niya ang tingin nito. May kinalaman sa pamilya niya? Anong klaseng biro ito? No, hindi ito biro, isa itong bintang na walang katuturan. “Gail, saan ka pupunta?” Tanong nu Joana ng buksan niya ang pinto. “Uuwi na ako.” Masama niyang tiningnan si Coby. “Sa tingin ko kasi ay masyadong napasama ang tama sa ulo ng lalaking iyan kaya kung ano-ano ang sinasabi niya.” “Nasa date kami ni Zera noon sa Zambales, Gail. Nakita namin ang daddy mo kasama ang isang babae. Nagtago kami kasi natakot kami na baka makita niya kami.” Napahinto siya sa pagtangkang pag alis. Umiwas ito ng tingin. “Alam naman namin pareho na bawal siya makipagrelasyon… pero mahal namin ang isa’t isa kaya pinili namin na sumuway. Nang gabi na ‘yon ay nagtaka si Zera. Ang sinabi daw kasi ng daddy niyo ay nasa ibang bansa siya for business.” Sumilay ang ngiti ni Coby bigla sa labi ng maalala ang nobya. “Tuwang-tuwa si Zera ng time na ‘yon kasi mukhang nakita na daw

Bumuga ng hangin si Gail habang nakatingin sa bahay-bakasyunan nila dito sa Zambales. Padilim na. Pagod pa siya dahil sa biyahe pero wala siyang panahon para magpahinga. Kailangan niyang malaman kung ano ba ang meron dito para matakot ang ate Zera niya para sa kanya, ano ba ang nalaman nito na humantong sa pagkamatay nito. Tinatanggi ng utak at puso niya ang mga sinabi ni Coby tungkol sa daddy niya. Patutunayan niya na hindi iyon totoo. Patutunayan niya na walang dapat ikatakot sa lugar na ito. Ito talaga ang tunay na dahilan kaya siya narito—ang patunayan na hindi magagawa ng kanyang ama ang bintang nito. Mabilis na nagtago siya sa likuran ng sasakyan ng makarinig ng yabag. “Aalis na ako, Hector. Pumunta lang ako dito para bigyan ka ng babala. Makabubuti kung susundin mo ang mga sinabi ko sayo. Hindi ka na ligtas sa bansang ito.” Hindi siya pwedeng magkamali. Ito ang kaibigan na doktor ng daddy niya na pinakilala sa kanila noon. “Bye, daddy!” Napaawang ang labi niya ng mak

NATUMBA ang daddy niya sa lakas ng hampas niya. Nabitiwan niya sa takot ang hawak na kawali ng makita niya na dumudugo ang ulo nito habang walang malay. Naghanap siya ng tali at ng makakita ay itinali niya ito. Baka kasi magising ito at makatakas. Kailangan niyang makasiguro na hindi ito makakatakas. Pagkatapos itali ng mahigpit ang kamay at paa ay kinapa niya ang bulsa nito para kunin ang cellphone nito. “Thanks god!” Aniya ng makuha ang cellphone nito. Kailangan niyang tawagan si Miguel para ipaalam kung nasaan siya. “Shit!” Napasigaw siya sa inis ng makitang may password ang cellphone nito. Hindi ito gumamit ng fingerprint o face unlock kaya hindi niya ito mabuksan. Sinubukan niyang buksan ito gamit ang lahat ng pwedeng i-password nito pero wala talaga. Ang malas naman! Nakakainis! Sandali siyang napaisip. “Sa kotse!” Tama! Sigurado na may charger ito sa sasakyan nito. Wala siyang sinayang na sandali. Agad siyang lumabas para puntahan ang sasakyan nito. Dahil nakuha niya a