All Chapters of รักใสใสหัวใจฟิตหุ่น: Chapter 21 - Chapter 30

พี่เดียวส่งไลน์มาหาเธอปลายเดือนธันวาคม จะมารับเธอที่บ้าน ซึ่งคัมซานึกสงสัยว่ามีเรื่องอะไร ไม่มีรายละเอียด บอกแต่ว่าจะพาไปกินข้าวและให้เธอขออนุญาตคุณแม่ด้วย วันนี้แม่ไม่อยู่บ้าน ออกไปพบลูกค้ากับพ่อ และเย็นจะเลยไปรับแอนนี่...ไปกินข้าวเย็นที่บ้านป้าสาธิยา ป้าเป็นพี่คนโตของครอบครัวพ่อ...และเป็นคนเดียวที่ย้ายขึ้นมาอยู่ถึงเชียงใหม่ เพราะลูกสาวของป้าได้ย้ายตามสามีที่ขึ้นมารับตำแหน่งใหม่ของกระทรวงกลาโหม ป้าเลยต้องมาอยู่ดูแลหลานคนแรก บ้านป้าอยู่แถวแม่ริมไกลจากบ้านของคัมซามาก และเย็นนี้ทั้งครอบครัวทิ้งให้เธอเฝ้าบ้านเพราะคัมซาบอกแม่แต่เช้าแล้วว่า ฝากขอโทษป้าด้วยเพราะเธอต้องเตรียมตัวสอบต้นสัปดาห์หน้า คัมซาเขียนไปบอกน้องอันยองที่ไลน์เธอให้บอกแม่ว่า เธอจะมีคนมารับไปกินข้าวเย็น อาจจะกลับบ้านช้ากว่าทุกคน อันยองแซวกลับมาตามประสาสาวน้อยชอบแหย่“ว้าว...ที่ไม่ไปกินข้าวบ้านป้า เพราะจะมีหนุ่มมารับไป...แอบไปกินข้าวกันสองต่อสองนี่เอง...ใครหนอเข้ามาแทนที่ได้ไวจัง พี่ขา...อัน..อยากเห็นหน้าซะแล้วซิ หล่อชิมิ..ชิมิ” คัมซาอยากหยิกน้องสาวตัวแสบนี้จริงๆ “นี่...เวิ่นเว้อ...มากไปล่ะ” คัมซาปรามแค่สั้นๆ แต่อันยองก็ยั

ช่วงซัมเมอร์ของปีที่สอง คัมซามีเวลาว่างและอยากทำงานเพิ่มเติมเพื่อเก็บเงินไว้ท่องเที่ยวหลังจากเรียนจบ เดิมเธอเคยวางแผนไว้ว่าจะเที่ยวในลอนดอนและปารีสก่อนกลับบ้าน ...คัมซาเริ่มสนิทสนมกับเจ้าหน้าที่ที่เซ็นเตอร์ประสานงานนักศึกษาต่างชาติ ซึ่งที่นี่เป็นแหล่งประชาสัมพันธ์การหางานสำหรับนักศึกษาหลายคนที่ต้องการทำงานช่วงซัมเมอร์ด้วย คัมซาจึงได้ลงทะเบียนฝากหางานพาร์ทไทม์ไว้ ต้นสัปดาห์ของเดือนกรกฎาคม คัมซาสอบเสร็จหมดทุกวิชาและมีเวลาว่างพอที่จะหางานทำ แต่ระหว่างนี้เธอยังต้องแบ่งเวลาส่วนใหญ่เพื่อทำวิทยานิพนธ์ (dissertation) มีไปห้องสมุดบ้าง หาข้อมูลในเว็บไซด์ต่างๆ บ้าง เธอตกลงกับดร.สมิธ โปรเฟสเซอร์ที่ปรึกษาแล้วว่าเธอจะทำวิจัยเชิงปริมาณ เก็บข้อมูลจากกลุ่มตัวอย่างในออฟฟิศที่ใกล้กับมหาวิทยาลัย เรื่องที่คัมซาสนใจ คือความสุขในที่ทำงานมีผลต่อสุขภาพร่างกายและจิตใจอย่างมีนัยยะ (Significant Determinants of Workplace Well-being Affecting Body and Mind) แต่ก่อนจะเริ่มกระบวนการทำวิจัย เธออยากพักผ่อนสักสองอาทิตย์และหางานพิเศษทำ เพื่อเก็บเกี่ยวประสบการณ์ชีวิตที่ได้มาเรียนไกลถึงที่นี่ ตั้งแต่มาถึงที่นี่มีแต่เรีย

พอมาถึงปราสาทนอตติงแฮม...ซึ่งขณะเดินพาทุกคนเข้าชมภายใน คัมซาได้เล่าถึงความเป็นมาในอดีตของปราสาทหิน ซึ่งมีความสูงมากเพราะในยุคกลางใช้เป็นป้อมปราการป้องกันข้าศึกและเป็นตำหนักที่ประทับของกษัตริย์ด้วย สร้างขึ้นในยุคแรกของพวกนอร์แมนโดยพระเจ้าวิลเลี่ยมที่หนึ่ง ต่อมาพระเจ้าเฮนรี่ที่ 2 ได้สั่งให้เปลี่ยนโครงสร้างจากเดิมที่เป็นไม้มาเป็นหินเพื่อความแข็งแรงในการป้องกันข้าศึกหนุ่มเกาหลีนายนี้ไม่ค่อยซักถามเท่าไหร่ น่าจะไม่สนใจประวัติความเป็นมาของปราสาทนี้ สถานที่แห่งหนึ่งที่เขาสนใจถ่ายรูปและถามเธอหลายคำถามคือ ป่าเชอร์วูด เป็นสถานที่ที่หลายคนชอบมาถ่ายรูปกับจอมโจรอันเป็นตำนานเล่าขานมาอย่างยาวนาน “เราจะออกจากที่นี่ แล้วไปหมู่บ้าน Enwinstowe เอนวินสโตว์ ที่ป่าเชอร์วูด นอกเมืองไกลจากนี่ประมาณ...” คัมซาถามคนขับรถว่ากี่ไมล์ “ค่ะ 17 ไมล์...” คัมซาไม่หันหลังไป กลัวว่าจะถูกนายฟรานซ์มองแบบตำหนิว่าเธอไม่หาข้อมูลมาก่อน“คุณ...รู้จักโรบินฮู๊ดไหมครับ” คุณคิมถามคัมซา...เธอรู้สึกเป็นมิตรกับผู้ใหญ่คนนี้มากกว่าหนุ่มหน้าขาวหลานชายของเขา“อ๋อ...ค่ะ พอรู้จักบ้างเพราะเป็น local story” คัมซาคิดว่ามันเป็นเรื่องเล่าตำนาน

จากที่ซัลลิสเบอรี่ ไมเคิลขับรถเลยไปถึงบริสโตล เป็นเมืองท่าทางตอนใต้ใกล้มหาสมุทรแอตแลนติค วันนี้ค่อนข้างมีแสงแดดและอบอุ่นไม่ขมุกขมัวหมอกปกคลุม Hazy เหมือนที่ลอนดอน ตอนที่ไมเคิลขับรถข้ามสะพานแขวนคลิฟตัน เขาก็พูดว่า ข้ามแม่น้ำสายโรแมนติก ...เมืองนี้ตั้งอยู่ริมฝั่งแม่น้ำเอวอน เขาพาเราไปชมท่าเรือซึ่งเป็นที่ขนถ่ายสินค้ามาแต่โบราณ ไปดูเรือกลไฟเก่าแก่ที่ทอดสมอให้นักท่องเที่ยวได้โพสต์ท่าถ่ายรูป“เมืองนี้สวยงามน่าอยู่นะ...คัม” พี่เดียวพูดตอนที่ลงเดินไปท่าเรือกัน วิวสองข้างทางใบไม้เปลี่ยนเป็นสีเหลืองทอง ‘นี่แหละคือความงดงามของยุโรป’ คัมซาพูดกับตนเองเบาๆ“ออกจากที่นี่ไม่ไกล...ผมจะไปแวะ St. Nicolas Market ตลาดเซนต์นิโคลัส” คัมซามองนาฬิกาเห็นว่าใกล้เที่ยง ไมเคิลคงพาทุกคนไปแวะกินข้าวเที่ยงด้วยเลย วันนี้มีผักผลไม้มาวางขายสดๆ ซึ่งแต่ละร้านผักผลไม้สีสวยมาก และมีร้านดอกไม้เรียงรายสลับกันไปด้วย“ผมจะแวะร้านอาหารที่นี่ด้วยเลย...นะครับ” คัมซาเห็นเขาเดินนำหน้าไปเพื่อหาร้านอาหารที่น่าจะราคาไม่สูงนัก “เดียว...คุณลองนี้สิ...ซอมเมอร์เซตไซเดอร์” คัมซาได้ยินไมเคิลบอกว่ามันคือน้ำผลไม้หมักแอลกอฮอล์ต่ำ ที่เรียกว่า

หลังจากคัมซาบินกลับมาได้ไม่นาน เธออยากกลับมารำลึกถึงความหลัง ณ ที่แห่งนั้นที่เธอเคยพบใครคนหนึ่ง ที่ทำให้ชีวิตเธอต้องเข้าไปผูกพันกับเขาด้วยเรื่องสุขภาพ การออกกำลังกายและการควบคุมอาหาร มีเรื่องราวเกิดขึ้นมากมายเกี่ยวกับเขาที่เข้ามาอยู่ในใจเธอ คิดถึง...กังวลใจ...เสมอ อยากเห็นหน้าเขา ไม่ว่าเขาจะจากเธอไปแล้วหรือว่าหายสาบสูญไปจากโลกนี้ เธอก็ยังอยากได้เห็นหน้าเขา...แม้ในฝันก็ตาม ถึงเขาจะไม่ใยดีกับเธอ ถึงเขาจะไม่เห็นเธออยู่ในสายตา ถึงเขาจะไม่แคร์เธอก็ตาม คัมซาบอกกับใจว่า ‘ฉันยังมีนายอยู่ในหัวใจของฉันเสมอ ไม่เคยลืมวันนั้นเลย’ เธอนึกถึงวันแรกที่เจอฟ้าประทานหกล้มหน้าคะมำ...ที่อุทยานแห่งนี้ ‘หนุ่มอ้วนหน้าอวบขาวจั๊ว...เรียบเฉยเมยเหมือนกระดาษ A4’ เหตุการณ์ต่างๆ ที่ชักนำให้เธอเข้าไปพัวพันกับชีวิตของเขา จนติดกับดักรัก...สลัดอย่างไรก็ไม่หลุด..ฉุดกระชากอย่างไรก็ไม่ออกไปจากใจได้คัมซาพักวิ่งไปนานสองปีกว่า เพราะอยู่ที่แคมปัสหมกมุ่นกับตำราจนเธอรู้สึกว่าตัวโตกว่าหัว น้ำหนักเธอขึ้นมาเกือบ 4 กก. จะกลับมาฟิตหุ่นให้เฟิร์มเหมือนเดิม กลับมาสู่โหมดเดิมที่เห็นแสงแดดแผดเผาเกือบตลอดทั้งปี ทำให้มีชีวิตชีวาขึ้นกว่าต