All Chapters of For the Love of Rafael: Chapter 21 - Chapter 30

Hindi rin naman nakatiis, si Clara. She watched her daughter for some moments. Her face was calm and considerate. Rada knows her weakness. Alam na alam ng dalaga kung paano sya pakakalmahin. Isa pa hindi rin naman sya titigilan ng anak hanggat hindi sya nito napapaamo. And besides mukhang may natutunan naman ito sa pagkakamaling nagawa. Hindi na ito nagmamatigas katulad dati na walang imik at hahayaan lang sila na manermon. Makikinig subalit palalagpasin naman sa kabilang teynga. Recently pansin niya ay marunong nang tumanggap ng kamalian si Rada. Nagsasabi na rin ito ng totoo sa kanilang mag-asawa. Bagay na nagbigay kaluwagan sa kanya. Base sa kanyang nakikita ay mukhang may ginawa na namang kaintere-interesanteng bagay ang dalaga. Masaya ang bukas ng mukha at maging mga mata ay nakangiti. Kung anuman iyon ay sigurado syang nagbigay iyon ng labis na kasiyahan rito. Aamimin niya kahit na nakakaubos ng pasensya ang katigasan ng ulo ng kaisa-isang anak ay mapagbigay

Sabado at abala sa paglilipat ng mga punla si Pael sa araw na iyon. Hinanda na rin niya ang patabang gagamitin. Maaga siyang nagtungo ng sakahan. Umulan ng malakas ng nagdaang gabi kaya't nagmadali siyang pumaroon upang masuri ang mga pananim sa ginawang punlaan. Kanina ay sinipat niyang muli ang ginawang pilapil ng nagdaang araw. Nilinis iyon at binarahan ang mga butas na posibleng panirahan ng mga daga o pasukan ng tubig upang hindi malunod ang mga binhi at magkaroon lamang ng tamang suplay. Nauna na niyang naayos ang pagpapatubig. Mataas na ang araw at nakakasilaw na sa mata. Mahapdi na rin ito sa balat. Sa hula niya ay malapit ng mag alas-dose ng hapon. Inayos ni Pael ang suot na balanggot nang may marinig na pagtawag sa di kalayuan. "Pael!" anang sigaw. Natanaw niya ang inang si Aling Lourdes na paparating ngunit hindi ito nag-iisa. Awtomatikong nagdikit ang kanyang mga kilay nang makikilala ang pamilyar na bulto sa likuran ng ina. Isang linggo na ring wala syang nag

Mabilis na umibis si Clark sa sasakyan nito nang matanaw si Rada paahon sa may bangketa. Dali-dali niya itong sinalubong. "You okay brat?" tanong niya nang mapansin ang katamlayan nito. Matipid na tumango ang dalaga, bahagya na lamang sya nitong sinulyapan. Tuloy-tuloy ito sa marahang paglalakad patungo sa kinapaparadahan ng kanyang pick-up. Sinundan niya ng tingin ang kaibigan ng may pagkunot ng noo. Sinakmal siya ng pagtataka sa kakaibang ikinikilos nito. Sumunod siya sa dalaga at agad na ipinagbukas ito ng sasakyan. Tila naman wala sa sarili na pumaloob ang dalaga na lagpas-lagpasan ang tingin. Maingat niyang isinara ang pinto nang maayos na itong nakaupo. Pagkatapos niyon ay umikot na sya sa may driver seat. Ang akmang pagpasok niya sa pick-up ay naantala nang matanaw niya sa di kalayuan si Rafael. Sa tabi ay ang alaga nitong kalabaw. Hinatid marahil nito si Rada sa highway kung saan naman sya ay naghihintay. Saglit silang nagsukatan ng tingin ng lalaki. Siya sa paraang na

“Ilang araw ka nang matamlay at malungkot. May dinaramdam ka ba anak?" puna ni Clara kay Rada sa gitna ng kanilang agahan. Mabuti na lamang at wala si Ramon ng araw na iyon ng sabado. Nasa Maynila ang Senyor at may inaasikasong mahalagang negosyo ng pamilya kasama ang matalik nitong kaibigan na si Don Manolo Zaavedra. "Pati pagkain mo ay hindi mo na napagtutuunan ng pansin. Hindi malayong magkasakit ka sa ginagawi mong iyan." paalala pa ni Clara sa anak. Sa tono ay naroon ang pag-aalala. "I'm sorry Mommy- hinging paumanhin ng dalaga. “Pero okay lang po ako na pi-pressure lang ho siguro ako sa nalalapit na final exams.”“Are you sure?” duda niyang tanong. Napansin kasi niya ang biglang pag-ilap ng mga mata ni Rada. Halatang hindi ito nagsasabi ng totoo“Yeah, Mom. Siya nga pala maaari na po ba akong umakyat pagkatapos kumain? Nagkasundo ho kami nila Cathy at Bing na mag review sabay-sabay kaya tutungo po sila ngayon dito sa bahay." mahabang dagdag pahayag at paalam ni Rada.“Sige,

Araw ng Lunes kaya't maagang pumasok si Rada sa iskwela. Mahirap nang mapagsarhan ng gate at siguradong mag a-ala 100-meter dash na naman sya sa track field. Agad na sinukbit niya ang bag at nagmamadaling umibis sa kotse. May trenta minutos pa syang natitira pero maigi na iyong nasa loob na sya ng akademya. Pagpasok pa lamang ng entrada ay kinunutan na sya ng noo. Pansin niyang pinagtitinginan sya ng mga kapwa niya estudyante tapos sabay magsisipagbulunga. Ang iba nga ay literal talaga na nagtatawanan pa habang nakamasid sa kanya. Sinuri niya ang sarili. Maayos naman ang pagkakasuot niya ng kanyang uniporme. Wala naman kung anong butas o tastas sa suot niyang blusa at palda. Bagong shines at linis rin ang kanyang itim na sapatos. Naligo naman sya bago pumasok kaya imposible na mangamoy ang kili-kili niyang naka deodorant. Hinugot niya sa loob ng bag ang kanyang face powder. Binuksan iyon at pasimpleng tinignan ang sarili sa salamin. Maayos naman ang pagkakatali sa kanyang buhok. M