All Chapters of ภูพาจุติราชามังกร: Chapter 1271 - Chapter 1280

ขณะเดียวกันนั้นเอง ร่างของเย่เทียนหยู่ก็เคลื่อนย้ายไปอย่างรวดเร็วราวกับภูตผี แทบจะเหมือนกับการใช้เวทเคลื่อนที่พริบตาเลยด้วยซ้ำ ทันใดนั้นเขาก็ปรากฏตัวขึ้นที่ขอบของหลุมลึกความเร็วของเขาค่อนข้างที่จะเร็วมาก เร็วเสียจนคนธรรมดาไม่อาจมองเห็นได้อย่างชัดเจนซึ่งก็มีเพียงผู้ที่อยู่ในระดับปรมาจารย์ขั้นสูงสุดเท่านั้น บางทีพวกเขาเองก็อาจจะต้องใช้ความพยายามอย่างมาก จึงจะสามารถเห็นการเคลื่อนไหวของเขาได้สักนิดสักหน่อย แต่ก็เท่านั้นฉากนี้ ทำให้ทุกคนรู้สึกตกตะลึงกันอีกครั้งพวกเขาต่างจ้องมองด้วยดวงตาเบิกโพลง แทบจะไม่อยากเชื่อกับฉากที่อยู่ตรงหน้า เพราะมันอยู่เหนือความคาดหมายของพวกเขาไปมากจริง ๆสีหน้าเจวี๋ยเทียนที่เดิมทีก็ดูแย่เพราะอาการบาดเจ็บอยู่แล้ว ตอนนี้กลับซีดหนักกว่าเดิม ก่อนจะบ่นพึมพำออกมาว่า “เป็นไปไม่ได้ นี่มันเป็นไปไม่ได้!”แต่ความจริงที่ปรากฏอยู่ตรงหน้าในตอนนี้ พลังของเจ้าตำหนักหยู่นั้นเกินกว่าที่เขาจิตนาการเอาไว้เสียอีก เกรงว่าเขาคงทะลวงเข้าสู่ระดับเทพยดาแดนดินไปตั้งนานแล้วในเวลานี้ เจวี๋ยเทียนก็นึกถึงคำที่เย่เทียนหยู่เคยพูดเอาไว้ก่อนหน้านี้ขึ้นมา บอกว่าเขามาที่นี่ก็เพื่อขึ้นนั่งบ

“เอ่อ เช่นนั้นผู้อาวุโสยังมีเรื่องอะไรที่ต้องการอีกไหมครับ?” บรรพจารย์เจวี๋ยฉิงรีบถามขึ้นมา อย่างไรก็ตาม ตัวเขาได้มีการคาดการณ์ผลลัพธ์นี้เอาไว้แล้วแต่แรก ไม่เช่นนั้น เมื่อกี้สิ่งแรกที่ทำคงไม่ใช่การตั้งท่าเตรียมหนีแบบนั้นหรอกผู้ฝึกวรยุทธ์อย่างพวกเรา แต่ไหนแต่ไรก็เป็นพวกที่มีแค้นต้องชำระ หากเป็นตัวเขา เกรงว่าก็คงจะกำจัดอีกฝ่ายให้สิ้นซากเหมือนกัน ไม่ก็ให้อีกฝ่ายมาเป็นทาสรับใช้ และทำตามคำสั่งของตนเสียเย่เทียนหยู่เหลือบมองอีกฝ่าย เมื่อพิจารณาถึงอายุของเขา กับความจริงที่ว่าเขาอยู่ในระดับเทพยดาแดนดินเพียงคนเดียวแล้ว เกรงว่าคงจะมีของสะสมอยู่ไม่น้อย เขาจึงพูดอย่างเย็นชาขึ้นว่า “ฮึ สิ่งที่ผมต้องการนั้นง่ายมาก ก็ให้คุณชดใช้ด้วยชีวิตยังไงล่ะ”ทันทีที่เขาพูดจบ เขาก็ยกมือขวาขึ้น จากนั้นแรงกดดันอันน่าสะพรึงกลัวก็ระเบิดออกมา และเนื่องจากการควบคุมของเขาค่อนข้างละเอียดอ่อนและแยบยลมาก เขาจึงสามารถควบคุมพลังให้พุ่งเป้าไปที่บรรพจารย์เจวี๋ยฉิงแค่คนเดียวได้บรรพจารย์เจวี๋ยฉิงสัมผัสได้ถึงจิตสังหารที่น่ากลัวกำลังพุ่งตรงเข้ามาที่เขา สีหน้าขาวซีด ร่างกายสั่นเทาไปหมด “ช้าก่อน ช้าก่อนครับ ผมมีของดีอยู่ ขอผู้

สิ่งนี้ทำให้เย่เทียนหยู่รู้สึกตื่นเต้นขึ้นมานิดหน่อย ตามที่แม่เคยพูดเอาไว้ จี้หยกนี้ได้ซ่อนความลับที่น่าตกใจเอาไว้อยู่ และมันจะต้องเป็นประโยชน์กับผู้ฝึกฝนมากอย่างแน่นอนเพราะไม่อย่างนั้น พ่อของเขาก็คงไม่ได้รับประโยชน์มากมายขนาดนี้หรือที่ก่อนหน้านี้ไม่สามารถทำความเข้าใจมันได้ เป็นเพราะยังขาดอีกชิ้นไป ต้องรวมเข้าด้วยกันงั้นเหรอ?นี่ทำให้ในใจของเขารู้สึกตื่นเต้นขึ้นมาไม่ว่าอย่างไร เย่เทียนหยู่ก็ไม่คิดที่จะนำมันออกมาลองในทันที แต่กลับพูดด้วยน้ำเสียงราบเรียบออกมาแทนว่า “จับแล้วเนื้อสัมผัสก็ดูไม่เลวเลยจริง ๆ เหมือนจะเป็นหยกที่ค่อนข้างมีอายุพอสมควร แล้วของชิ้นนี้มันมีประโยชน์ยังไง?”บรรพจารย์เจวี๋ยฉิงชะงักไปชั่วขณะ ก่อนจะรีบอธิบายออกไปว่า “ของชิ้นนี้ไม่ใช่ของธรรมดาทั่วไป เพียงแต่ตัวผมเองก็ไม่รู้ว่ามันใช้ยังไงครับ”“แต่มีอยู่ครั้งหนึ่งที่เกิดขึ้นโดยบังเอิญ จี้หยกมันเคยช่วยเพิ่มประสิทธิภาพให้กับร่างกายของผม เพราะไม่อย่างนั้น ผมก็แทบจะทะลวงเข้าสู่ระดับเทพยดาแดนดินไม่ได้เลยด้วยซ้ำ”“โอ้ ขนาดนั้นเลยเหรอ ตอนนั้นเกิดอะไรขึ้น คุณศึกษามานานมากขนาดนี้ก็ยังไม่ได้อะไรเลยงั้นเหรอ?”“ไม่ครับ ครั้

เดิมทีคิดว่าการเรียนรู้ทักษะนี้คงจะยุ่งยากมากแน่ ๆ แต่เย่เทียนหยู่ก็กลับพบว่า พลังวิญญาณของเขามีความมั่นคงอย่างมาก พลังจิตเองก็แข็งแกร่งขึ้น การเรียนรู้ทักษะจึงเป็นเรื่องง่ายสำหรับเขาไม่รู้ว่าเป็นเพราะได้รับอิทธิพลมาจากกระดูกศักดิ์สิทธิ์โบราณรึเปล่า แต่ไม่ว่ายังไง ภายในเวลาไม่กี่นาที เขาก็สามารถทำความเข้าใจกับทักษะเหล่านั้นได้จริง ๆถึงขั้นสามารถใช้พลังจิตในการควบคุมความเป็นความตายของคนอื่นได้เลยด้วยซ้ำ ช่างน่าอัศจรรย์มากจริง ๆหลังจากที่เย่เทียนหยู่เรียนรู้ทักษะสำเร็จ เขาก็รีบกลับออกมาในทันที ในตอนที่หันไปมองบรรพจารย์เจวี๋ยฉิงอีกครั้ง เขาก็ได้แสดงสีหน้าแปลก ๆ ออกมา ตอนนี้เขามีวิธีแก้ไขปัญหาแล้วแน่นอน ว่าหากต้องการใช้เวทควบคุมวิญญาณควบคุมอีกฝ่าย เขาก็จะต้องมีพลังวิญญาณที่แข็งแกร่งกว่าอีกฝ่ายเสียก่อน นอกจากนี้ จำนวนคนที่เขาสามารถควบคุมได้ก็ค่อนข้างจำกัดอีกทั้งยังต้องให้อีกฝ่ายยอมรับการควบคุมอย่างเชื่อฟัง เพราะไม่อย่างนั้น อาจจะทำให้พลังจิตที่ส่งเข้าไปเกิดความเสียหายเอาได้เมื่อเห็นแววตาของเย่เทียนหยู่ บรรพจารย์เจวี๋ยฉิงก็เกิดรู้สึกหนาวสั่นอย่างไม่ทราบสาเหตุ รู้สึกเหมือนมีบางสิ่

มู่หรงอินที่ได้ยินแบบนั้น ก็รู้สึกทำอะไรไม่ถูก เธอลองคิดดูดี ๆ นิสัยเสี่ยวเทียนก็เป็นแบบนี้มาโดยตลอด เขาไม่ค่อยอยากยุ่งเกี่ยวกับเรื่องยุ่งยากสักเท่าไหร่เดิมทีหยางผั่วจวินก็เป็นตัวเลือกที่ไม่แย่ แค่พลังของเขาก็เพียงพอแล้ว แต่งานดูแลสำนักที่ใหญ่ขนาดนี้ เขาไม่เคยมีประสบการณ์มาก่อน เขาอาจจะไม่ถนัดก็ได้พอนึกถึงคำสั่งเสียสุดท้ายของพ่อ ที่เคยบอกกับเธอเอาไว้ว่า หากเธอมีโอกาสสามารถนำทางให้กับสำนักศักดิ์สิทธิ์ได้ ก็จงพาสำนักศักดิ์สิทธิ์เดินไปยังทิศทางที่ถูกต้อง อย่าได้เลือกทางผิดเด็ดขาดดูท่าแล้ว เธอคงต้องดูแลแทนลูกชายไปก่อน รอจนกว่าจะถึงตอนนั้น ตอนที่เขายินดีที่จะรับช่วงต่อ แล้วค่อยส่งมอบให้เขาเมื่อเห็นว่าแม่ไม่ได้โต้แย้งอะไร เย่เทียนหยู่จึงกล่าวต่อว่า “ผมรู้ดีว่าทุกคนอาจจะกำลังสงสัย แต่ถึงยังไงประมุขสำนักเงาเดิมทีก็เป็นลูกสาวของอดีตผู้นำสำนักศักดิ์สิทธิ์”“อันที่จริง พลังความแข็งแกร่งของเธอ เมื่อกี้ทุกท่านก็น่าจะได้เห็นกันแล้ว เธอเป็นถึงปรมาจารย์ขั้นสูงสุด ไม่ว่าจะเป็นสถานะ หรือว่าความแข็งแกร่ง เธอก็เหมาะสมที่จะขึ้นนั่งตำแหน่งผู้นำสำนักศักดิ์สิทธิ์อยู่ดี”“ทุกคนมีอะไรจะคัดค้านไหม?”ท