All Chapters of องค์ชายหกผู้ไร้เทียมทาน: Chapter 1431 - Chapter 1440

ในวันที่สามของเดือนหนึ่ง หยุนเจิงพาเจียเหยาออกเดินทางมุ่งหน้าสู่ฟู่โจวงานแต่งงานของเขากับเจียเหยาถูกกำหนดไว้ในวันที่สิบของเดือนหนึ่งระยะทางไปฟู่โจวนั้นไม่ใกล้ แม้ว่าพวกเขาจะเดินทางด้วยกองทหารม้าทั้งหมด ก็ยังจำเป็นต้องออกเดินทางล่วงหน้าเพราะในวันแต่งงาน วันที่เก้าของเดือนหนึ่ง พวกเขาต้องเดินทางไปถึงหัวเมืองสี่ทิศให้ได้เดิมทีเยี่ยจื่อตั้งใจจะเดินทางไปด้วย แต่หยุนเจิงยืนกรานไม่ให้เยี่ยจื่อเดินทางเพราะรู้ดีว่าเจ้าสามมีเจตนาจะฉวยโอกาสเล่นงานพวกเขา การพาเยี่ยจื่อไปด้วยนั้นไม่ต่างอะไรกับการทำเรื่องโง่เขลาแม้หยุนเจิงจะไม่กลัวแผนการอันลึกลับของเจ้าสาม แต่เยี่ยจื่อกำลังตั้งครรภ์ หากเกิดอะไรขึ้นและนางได้รับบาดเจ็บ เขาคงเสียใจจนแทบอยากตายหยุนเจิงก็ไม่ให้ฮูหยินเสิ่นและเว่ยซวงร่วมเดินทางด้วยเพราะไม่แน่ใจว่าเสิ่นลั่วเยี่ยนจะคลอดเมื่อไร การให้ฮูหยินเสิ่นและเว่ยซวงอยู่ดูแลในจวนจะทำให้เขาสบายใจมากกว่าสำหรับการเดินทางครั้งนี้ หยุนเจิงเตรียมกำลังทหารมาอย่างเพียงพอเฉพาะกองทหารองครักษ์ประจำตัวของเขาก็ถูกเพิ่มชั่วคราวเป็นสองพันนาย และยังมีกองทหารโลหิตอีกสามพันนายทั้งนี้ กำลังพลเหล่านี้เ

หลังจากพักที่ด่านเป่ยลู่หนึ่งคืน หยุนเจิงก็เป็นผู้นำกองทัพออกเดินทางเมื่อพวกเขาออกเดินทาง มาในขบวนมีรถม้าบรรทุกสินค้าหลายสิบคันภายในรถม้ามีทั้งขนสัตว์ ทองคำ เงิน และสมุนไพรต่างๆ รวมไปถึงบัลลังก์ของราชาโฉวฉือแต่หลายคันในขบวนดูเหมือนจะเต็มไปด้วยสินค้าจริงๆ แต่อันที่จริง กล่องในรถม้าบางคันมีของจริงแค่ชั้นบน ส่วนข้างล่างเต็มไปด้วยหญ้าสิ่งเหล่านี้เป็นของที่หยุนเจิงเตรียมให้เจียเหยาเป็นสินเดิม และต้องนำกลับไปด้วยการบรรทุกสินค้านั้นดูเหมือนจะเต็มมาก แต่การขนย้ายไปมาอย่างนี้ก็เหนื่อยพอสมควร"รายงาน...!"ทหารม้าคนหนึ่งขี่ม้าพุ่งมาหยุนเจิงอย่างรวดเร็ว "ฝ่าบาท ขุนนางทุกท่านภายใต้การนำขององค์รัชทายาทกำลังรอรับฝ่าบาทและขบวนส่งตัวเจ้าสาวจากเป่ยหวนที่อยู่นอกหัวเมืองสี่ทิศสิบลี้!""รู้แล้ว!"หยุนเจิงพยักหน้าและยิ้ม ก่อนจะสั่งเสิ่นควาน "สั่งให้ทุกคนเร่งความเร็ว! อย่าให้องค์รัชทายาทต้องรอนาน!"ยังจะเล่นละครว่ามารับสิบลี้อีกหรือ?เจ้าสามนี่ไม่เลวเลย!ถึงขั้นรู้จักอดทนและรับภาระแล้วสินะ!แต่ไม่รู้ว่าเจ้าสามจะรู้สึกอย่างไรเมื่อเห็นขบวนของพวกเขาเมื่อเสิ่นควานถ่ายทอดคำสั่งของหยุนเจิงไป ทุ

ในระยะไกล กลุ่มควันและฝุ่นดินโหมกระจายปกคลุมพื้นดินเมื่อมองเห็นควันฝุ่นที่กลิ้งตัวเข้ามาใกล้ หยุนลี่พยายามปรับสีหน้าของตนให้สงบนิ่งแม้ในใจเขาจะอยากฉีกหยุนเจิงเป็นชิ้นๆ แต่เมื่ออยู่ต่อหน้าขุนนางจำนวนมาก เขาก็ต้องบังคับตัวเองให้ยิ้มออกมาอย่างไรเสีย เขาไม่อาจเปิดเผยความขัดแย้งกับหยุนเจิงต่อหน้าขุนนางเหล่านี้ได้เมื่อหยุนเจิงและกองกำลังของเขาเข้าใกล้ขึ้นเรื่อยๆ พื้นดินก็เริ่มสั่นสะเทือนไม่มีใครรู้ว่าหยุนเจิงนำคนมามากเท่าใดแต่เพียงแค่สัมผัสถึงแรงสั่นสะเทือนของพื้นดิน ทุกคนก็รู้ได้ทันทีว่า จำนวนคนที่หยุนเจิงนำมานั้นไม่ใช่น้อยนี่คือเสียงของกองทหารม้าจำนวนมหาศาลที่กำลังเคลื่อนพล!ในเวลานี้ นอกจากหยุนลี่แล้ว คนที่รู้สึกอึดอัดใจที่สุดคงไม่พ้นโจวเต้ากงเพียงแค่ได้ยินเสียงการเคลื่อนพลนี้ เขาก็รู้สึกว่า การจับกุมหยุนเจิงในครั้งนี้แทบจะเป็นไปไม่ได้กองทหารม้ามากมายถึงเพียงนี้ ต่อให้แยกกำลังออกมาสักพันนายเพื่อคุ้มกันหยุนเจิงหนี ก็สามารถทำได้อย่างง่ายดายและหากหยุนเจิงหลบหนีไปได้จริง เขาก็คงต้องเตรียมโลงศพไว้ให้ตัวเองและครอบครัวเสียแล้วในขณะที่โจวเต้ากงกำลังวิตกกังวลอยู่นั้น กองหน้า

"พี่สาม! พี่สาม…"หยุนเจิงขี่ม้าพุ่งไปทางหยุนลี่เมื่อเข้าใกล้หยุนลี่ เขาก็รีบลงจากม้า และมองไปที่หยุนลี่ด้วยสีหน้าตื่นเต้นเต็มที่ "พี่สามออกจากเมืองสิบลี้เพื่อมาต้อนรับ ข้ารู้สึกขอบคุณมากจนน้ำตาแทบไหลจริงๆ..."หยุนเจิงรู้สึกตื่นเต้นจริงๆในที่สุดก็เจอเจ้าสามแล้ว!ไม่ได้เจอกันนาน คิดถึงเขาจริงๆมาเถอะ!ดาบใหญ่ของข้ารอที่จะได้ออกศึกแล้ว!"น้องหกพูดอะไรเช่นนี้?"หยุนลี่กุมมือหยุนเจิงแน่น "น้องหกเป็นวีรบุรุษผู้ทำสงครามเพื่อชาติ เป็นแม่ทัพของต้าเฉียน อย่าว่าแต่สิบลี้เลย แม้ร้อยลี้ก็ยังควรทำ!""ขอบคุณพี่สาม!"หยุนเจิงยิ้มแล้วพูดอย่างห่วงใย "พี่สาม ท่านดูเหมือนจะผอมลงนะ..."ผอมหรือ?เมื่อได้ยินคำพูดนี้จากหยุนเจิง หยุนลี่อดไม่ได้ที่จะสบถด่าในใจไอ้สุนัข!ทำไมข้าถึงผอมลง เจ้าไม่รู้หรือ?ไม่ใช่เพราะสุนัขอย่างเจ้าหรอกหรือที่ทำให้ข้าผอมลงเช่นนี้?หยุนลี่ด่าทอในใจ พร้อมตบมือหยุนเจิงเบาๆ "น้องหกดูเหมือนจะคล้ำไปหน่อยนะ"หยุนเจิงยิ้มและตอบ "ข้าออกศึกมาเป็นปีๆ จึงไม่สามารถหลีกเลี่ยงได้"ขณะที่พวกเขากำลังพูดกันอยู่นั้น ขุนนางทั้งหลายก็วิ่งเข้ามาทำความเคารพหยุนเจิง ทักทายกันวุ่นวาย"

“คนไร้ประโยชน์หรือ?”ทันทีที่คำพูดของหยุนเจิงจบลง สีหน้าของเหล่าขุนนางต่างแปรเปลี่ยนไปทันทีหยุนเจิงกล่าวต่อหน้าผู้คนว่าองค์รัชทายาทหยุนลี่เป็นคนไร้ประโยชน์เช่นนั้นหรือ?ช่างไม่ให้เกียรติองค์รัชทายาทเลยแม้แต่น้อย!หยุนลี่เองก็โกรธจัดกับคำพูดของหยุนเจิง ถึงกับอยากฉีกหยุนเจิงออกเป็นชิ้นๆการที่หยุนเจิงถามเช่นนี้ต่อหน้าผู้คน นับเป็นการหยามเกียรติเขาอย่างร้ายแรง!“เช่นนั้นเจ้าลองบอกพี่สามดูสิ ว่ามันเกิดอะไรขึ้น?”หยุนลี่พยายามระงับโทสะไว้ กล่าวด้วยใบหน้ามืดครึ้ม “หากเจ้าบอกไม่ได้ ก็อย่าหาว่าพี่สามไม่เห็นแก่สายเลือด อาจต้องลงโทษเจ้าในความผิดฐานไม่เคารพผู้ใหญ่!”แม้จะถูกหยุนเจิงหยามเกียรติ แต่หยุนลี่ก็ต้องรักษาความสง่างามในฐานะองค์รัชทายาทในเวลานี้ เขาทำได้เพียงรอดูว่าหยุนเจิงจะอธิบายเรื่องนี้เช่นไรหยุนเจิงหัวเราะในใจ ก่อนจะชี้ไปยังกองทหารโลหิตแล้วกล่าวว่า “พี่สาม ท่านคงไม่ได้คิดว่าพวกเขาเป็นองครักษ์ของข้าหรอกนะ?”“แล้วพวกเขาไม่ใช่องครักษ์ของเจ้าหรือ?”หยุนลี่ย้อนถาม “เช่นนั้นเจ้าก็บอกข้ามาสิ ว่าพวกเขาคือใครกันแน่?”ไอ้สุนัข!คนเหล่านี้เป็นองครักษ์หรือไม่ เขาไม่รู้หรือไร?ยั