All Chapters of Ang Rebelde at Ang Sundalo: Chapter 81 - Chapter 90

CHAPTER 82Tama ang direksiyong tinatakbuhan ko. Ito ang sinabi sa akin ni Cedrick dahil malapit daw ito sa main road. Makakahingi ako ng tulong sa mga dadaan na sasakyan ngunit malabo pa iyon dahil batid kong marami silang humahabol sa akin. Kabisado nila ang gubat. Tanging ang liwanag ng buwan ang tanging dinedependahan ko para makita ang tinatalunton ko. Ngunit dahil sa yabong ng mga dahon sa mga sanga ay hindi kaya ng liwanag ng buwan na ilawan ang tinatakbuhan ko. Maaring ang iba ay umikot na para salubungin ako. Ngunit kailangan kong sundin ang direksiyong ibinigay sa akin. Hinanda ko ang baril na hawak ko. Mabilis ang aking pagtakbo nang biglang may malakas na kamay na humila sa akin. Tinutukan ko siya ngunit mabilis niya iyong naagaw.Ayaw ko ng maging bihag muli pero mukhang nasayang ang pinag-isipan naming plano ng pagtakas.Huli na nang matutukan ko ng baril ang humila sa akin dahil mas maagap siyang agawin ang armas ko. Alam kong dati na siyang naroon at inaabangan lang ni

Chapter 84Hindi ko alam kung ano ang sasabihin ko sa mga ipinakikita ni Rave na kakaiba. Hindi siya ganoon sa akin. Nang tinanong niya kung sino kami ni Dindo ay alam kong malaki ang naging epekto ng pagtama ng ulo niya sa batuhan. Kinabahan ako."Anong sinasabi mong sino ako? Chief ko, ako ‘to. Hindi mo ako nakikilala?" tanong ko."Hindi? Sino ka? Sino kayo? Ano bang nangyari sa akin? Nasaan ako?" tanong muli niya.Bago ako sumagot ay dumating na si Dame kasama ang doctor ni Rave."Dok? Hindi niya ako nakikilala. Hindi niya alam kung ano ang nangyari sa kaniya." Naluluha kong balita sa padating na doctor."Mawalang galang na ho muna pero puwedeng sa labas na ho muna tayo maghintay para ma-eksamin ko pa muna ang pasyente?" pakiusap ng doctor sa amin.Hinawakan ni Dindo ang braso ko. Naguguluhan akong tumingin sa kaniya. Muli kong tinignan si Rave. Napakarami ko sanang gustong sabihin ngunit nang inakbayan ako ni Dindo palayo doon ay sumunod ang aking paa palabas sa kuwarto. Bago ako

CHAPTER 86Tinanggal niya ang kamay kong nakayakap sa kaniya. Kung naalala na niya ang lahat bakit aloof pa rin siya sa akin?"Alam ko ang binabalak mong ipaalala sa akin ang lahat na gustung-gusto ko nang kalimutan. Gusto mong maniwala akong mas mahal mo ako kaysa kay Dindo?”“Dahil iyon naman talaga ang totoo?”“Talaga? Alam mo sa sarili mo, Aya na ginagawa mo lang ito dahil nakapangako ka sa akin na kahit bumalik siya ako pa rin ang pipiliin mo.”“Kailan mo pa naramdaman ang tunay na nararamdaman ko?”“Hindi na ito tungkol sa gusto ng isip mo, Aya. Ito’y tungkol na sa tunay na nararamdaman mo. Gusto mong ipaglaban natin ang pagmamahalan natin kahit alam kong may nasasaktan ng iba? Kahit alam mo sa sarili mo na pati ikaw hindi na magiging masaya? Alam kong narito si Dindo para panindigan ka.”“Inaamin ko, nandito siya para panindigan ako pero sa harap niya mismo, alam niyang ikaw ang pinipili ko.”“Iyon na nga e. Ako ang pinipili at pilit mong ipinapasok iyon sa puso mo kasi alam mo

CHAPTER 89Tumalikod siya at naglakad sa ulan. Lumakas ang pintig ng aking puso. Parang mahihimatay ako sa nasasaksihan ko. Hindi ganoon ang nararamdaman kong tindi ng sakit kanina kay Rave. Iba kay Dindo. Ibang hapdi na halos dinudurog ang puso ko. Pinapatay ng sakit ang aking pagkatao. Natigilan ako nang marinig ko ang pagsara ng gate at tuluyan na siyang nawala sa paningin ko. Kasabay ng malakas n buhos ng ulan ang di ko mapigilang pagbuhos ng aking luha.Ang pagsara ng gate ang siyang naging hudyat sa akin para bumalik sa aking katinuan. Basam-basa ang aking mukha sa aking luha. Nanikip ang aking dibdib. Parang sandaling huminto ang tibok ng aking puso. Tumayo ako. Kailangan ko siyang habulin. Pipigilan ko siya. Sigurado akong hindi si Dindo ang dapat mawala sa akin. Hindi ko na kakayaning muli siyang mawala sa akin. Iba yung tindi ng naramdaman kong sakit nang tumalikod siya at tuluyan na niya akong isinuko sa laban. Mabilis ang aking mga paa sa paghakbang hanggang sa paglabas k

CHAPTER 91Nang nakasakay na kami ng bus ni Dindo pauwi ng Tuguegarao ay inakbayan niya ako. Alam kong may sasabihin siya kasi kanina pa siya hindi mapakali."Sige sabihin mo na sa akin kung ano ang kanina mo pa iniisip." Bulong ko."Si Cedrick. Nagtetext siya. Kailangan natin siyang makuha mula sa mga dati kong kasamahan. May matayog na pangarap ang batang iyon at hindi ko siya hahayaang mapunta lang sa wala ang kaniyang katalinuhan. Naawa ako sa pinsan ko.""Iyon din ang iniisip ko. Kailangan natin siyang makuha mula sa kanila."Bago kami tumuloy ng Tuguegarao ay dumaan na muna kami ni Dindo sa Gamu para formal na pagre-resume ko sa aking trabaho. Iniwan ko na muna siya sa bus station dahil hindi ko naman siya puwedeng isama hanggang sa loob ng aming headquarter. Kinamayan at binate ako ng aming commanding officer sa matagumpay naming laban nang nakaraan. Maaring maitatas na ang ranggo ko sa susunod na taong kung magtuloy-tuloy ang matagumpay na pakikisagupa namin sa mga rebelde. No