บททั้งหมดของ ผมคือหมอเทวดา: บทที่ 781 - บทที่ 790

นี่มันช่างเป็นเรื่องที่น่ายินดีอย่างคาดไม่ถึง!ต้องเข้าใจว่า เขาเตรียมใจไว้แล้วว่าลั่วอู๋ฉางอาจจะปฏิเสธคำขอของเขาแม้แต่ข้ออ้างที่จะให้ตัวเองดูดีตอนถูกปฏิเสธ เขาก็เตรียมไว้เรียบร้อยแล้ว“แน่นอนครับ เดิมทีผมตั้งใจจะให้เฉี่ยนเฉี่ยนรับผิดชอบเรื่องนี้อยู่แล้ว”ลั่วอู๋ฉางพูดด้วยสีหน้าจริงจัง “ตอนนี้ได้ท่านปู่เข้ามาร่วมด้วย ทำหน้าที่คอยดูแลงานเบื้องหลัง ทุกอย่างก็ยิ่งมั่นคงมากขึ้น”เพราะอย่างไร ซูเฉี่ยนเฉี่ยนก็ยังอายุน้อยความคิดยังไม่ค่อยเป็นผู้ใหญ่ และมีประสบการณ์ในสังคมไม่มากการจะมอบเรื่องใหญ่เช่นนี้ทั้งหมดให้เธอดูแล อาจทำให้เกิดปัญหาโน่นนี่ได้ดังนั้น ลั่วอู๋ฉางจึงตั้งใจจะหาตระกูลหลิวของหลิ่วซือหยินมาร่วมมือด้วยหลิ่วซือหยินมีบุคลิกของผู้หญิงเก่ง พร้อมทั้งมีมุมมองที่กว้างไกลและมีคอนเน็คชั่นมากมาย เมื่อบวกกับความเชี่ยวชาญของซูเฉี่ยนเฉี่ยนทั้งสองคนจะต้องเป็นดั่งกระบี่คู่ที่ไร้ผู้ต้านทานได้อย่างแน่นอนไม่ว่าจะเป็นตระกูลซูที่อยู่เบื้องหลังซูเฉี่ยนเฉี่ยน หรือบ้านสองของตระกูลเย่ที่เย่ปิงเหยาเป็นตัวแทน ทั้งสองล้วนเป็นส่วนสำคัญที่ขาดไม่ได้ในการร่วมมือนี้ตอนนี้เมื่อซูเทียนคั่วเข้ามา

ถัดจากนั้นก็เป็นเก้าอี้รอบนอก โดยมีหลิ่วซือหยินที่เป็นผู้นำของรุ่นที่สามที่นั่งอยู่ตรงนี่สำหรับคนในตระกูลที่มีตำแหน่งต่ำกว่านั้น แม้แต่จะเข้ามาในห้องก็ไม่มีสิทธิ์ ได้แต่ยืนฟังอยู่ที่ลานนอกบ้านผู้เฒ่าสี่คนกำลังสลับกันพูด ส่วนคนอื่นๆ ก็นั่งฟังอย่างเงียบๆ อย่างตั้งใจหญิงสาวที่ดูเหมือนเป็นผู้ช่วยคนหนึ่ง ก้มตัวลงและเดินก้าวเล็กๆ เข้ามาหาหลิ่วซือหยินก่อนจะยื่นโทรศัพท์ให้หลิ่วซือหยินเห็นสายที่ไม่ได้รับ สายหนึ่งแสดงชื่อว่า “จิงไห่ หนิงหงถู”จากนั้นก็มีข้อความไลน์เด้งเข้ามาหนึ่งข้อความ จากหนิงหงถูเช่นกันเนื้อหาในข้อความเขียนว่า คุณลั่วขอให้ผมบอกคุณว่าเขาสนใจที่จะร่วมงานกับคุณหลิ่วซือหยินเบิกตากว้าง และกระโดดขึ้นจากที่นั่งทันที ก่อนจะตะโกนออกมาด้วยความตื่นเต้น “เยี่ยมไปเลย!”ทันใดนั้น ทุกคนก็หันมามองทางเธอเป็นตาเดียวโดยเฉพาะอาสองหลิ่วเจิ้นเจียงและพ่อของเธอหลิ่วเจิ้นไห่ ที่นั่งอยู่ข้างหน้า ทั้งสองมองเธอด้วยสายตาที่มีทั้งความตำหนิและความประหลาดใจอย่างชัดเจนทั้งสองรู้สึกเหลือเชื่อมาก!ในความคิดของพวกเขา หลิ่วซือหยินเป็นเด็กที่มีความประพฤติดีมาตั้งแต่เด็กด้วยการอบรมสั่งสอนที่ดีจาก

“ไปเมืองอันเฉิงเดี๋ยวนี้!” เธอสั่งคนขับด้วยน้ำเสียงรีบร้อนคนขับรถถึงกับชะงักไป ทำงานให้เธอมาตั้งนาน นี่เป็นครั้งแรกที่เขาเห็นหลิ่วซือหยินรีบเร่งขนาดนี้ในความทรงจำของเขา หลิ่วซือหยินเป็นคนที่เยือกเย็น สุขุม และไม่เคยแสดงความเร่งรีบมาก่อนมันแปลกมากจริงๆ!ในความเป็นจริง หลิ่วซือหยินเองก็คิดว่ามันแปลกเหมือนกัน “คุณลั่วอยู่ที่เมืองอันเฉิงได้ยังไง?”เมื่อกี้เธอติดต่อหนิงหงถู ตั้งใจว่าจะตรงไปสนามบินเพื่อบินไปเมืองจิงไห่ในเที่ยวบินที่เร็วที่สุดแต่กลับได้รับข่าวว่าลั่วอู๋ฉางนัดพบเธอที่เมืองอันเฉิง ซึ่งอยู่ในมณฑลเดียวกัน……เมืองจิงไห่ณ สุสานทางใต้ของเมืองหยางหว่านอวี่สวมชุดไว้ทุกข์สีขาว และสวมแว่นกันแดดตรงหน้าของเธอมีหลุมศพที่สลักชื่อ “หยางจวิ้นหาว” พร้อมกับภาพถ่ายหน้าหลุมศพมีช่อดอกไม้วางอยู่หลายช่อ แลดูเหงาหงอยท่ามกลางสายลมหนาววันนี้เป็นวันที่เจ็ดหลังการเสียชีวิตของหยางจวิ้นหาวเมื่อกี้นี้ สวีชุ่ยหลานและหยางซิ่งเหวินได้ร่ำไห้อย่างหนักอยู่นาน หยางหว่านอวี่ต้องทั้งปลอบทั้งหลอกล่อกว่าพวกเขาจะยอมกลับไป “เสี่ยวหาว พี่สัญญากับเธอว่าจะไม่ปล่อยให้เธอตายอย่างไม่ได้รับความยุติ

“เกาชิงเหยียน แกหน้าด้านจริงๆ นะ หาเงินจากลิขสิทธิ์ที่ไปขโมยของเขามา แล้วยังกล้ามาจัดงานเลี้ยงเฉลิมฉลองใหญ่โตอย่างไม่อายที่นี่อีก!”กลุ่มชายฉกรรจ์ในชุดดำจำนวนหลายสิบคน กำลังเดินเข้ามาพร้อมกับหญิงสาวคนหนึ่งพวกเขามีท่าทางหยาบคายและทำตัวหยาบกระด้างไม่ว่าจะเป็นพนักงานโรงแรมหรือลูกค้าของชิงเหยนกรุ๊ป ต่างถูกผลักล้มลงบนพื้นอย่างรุนแรง“เธอนี่เอง!”เกาชิงเหยียนเบิกตากว้าง พูดตอกกลับว่า “หยางหว่านอวี่ เธอยังมีหน้าโผล่มาที่จิงไห่อีกนะ ไม่อายบ้างหรือไง?”ครั้งก่อนที่งานหมั้นถูกทำลาย ทำให้หยางหว่านอวี่กลายเป็นที่ซุบซิบนินทาอย่างสนุกปากในจิงไห่หลังจากนั้นเธอก็หายไปจากสังคมเลยธุรกิจของหยางกรุ๊ปก็มอบให้คนแปลกหน้ามาดูแลแทนเกาชิงเหยียนคิดว่า หยางหว่านอวี่คงรู้สึกอับอายจนไม่กล้ากลับมาจิงไห่อีกคิดไม่ถึงว่าหลังจากผ่านไปไม่กี่วัน หยางหว่านอวี่จะกลับมาพร้อมพลังแข็งแกร่งเต็มที่และดูเหมือนว่าเธอจะกลับมาเพื่อหาเรื่องโดยเฉพาะ! “ทั้งที่ตัวเองทำเรื่องไร้ยางอายแท้ๆ มีสิทธิอะไรไปกล่าวโทษคนอื่น?”หยางหว่านอวี่ตอบกลับทันทีว่า “เกาชิงเหยียน เธอเป็นหัวขโมยที่ไร้ยางอาย ขโมยยาซีเอวี๋ยนไปจากมือฉัน”“

“ศิษย์พี่ เมื่อกี้ที่พี่โทรศัพท์ เกิดเรื่องอะไรขึ้นหรือเปล่าคะ?” ซูเฉี่ยนเฉี่ยนถามซูเทียนคั่วก็รีบพูดด้วยความห่วงใย “ต้องให้ตระกูลซูช่วยไหม?”ลั่วอู๋ฉางยิ้มน้อยๆ “ไม่ต้องหรอกครับ ทางนั้นเกิดเรื่องนิดหน่อย ผมหาคนจัดการเรียบร้อยแล้ว”ซูเทียนคั่วครางรับ “ไม่รู้ว่าใคร กินดีหมีหัวใจเสือเข้าไป ถึงกล้ามาเล่นกับเสืออย่างคุณลั่ว ไม่กลัวตายเลยจริงๆ”ราชันมังกรลั่วเทียนผู้ยิ่งใหญ่แบบนี้ สามารถมาแหยมได้ง่ายๆ ได้เหรอ?ผู้พูดไม่ได้คิดอะไร แต่คนฟังใส่ใจทันทีลั่วอู๋ฉางขมวดคิ้วทันที คิดในใจว่าแม้หยางหว่านอวี่จะไม่รู้ตัวตนที่แท้จริงของเขา แต่หลายครั้งที่ลงมือก็จัดเต็มแบบไม่ยั้งถึงเขาจะออกจากจิงไห่มาแล้ว แต่ก็ทิ้งหูเยว่ซีไว้คุมอยู่เรื่องที่หูเยว่ซีคนเดียวกดดันทีมบังคับของพันธมิตรอู่หลิน จนทำลายสาขาในเขตที่ราบได้นั้น ในระดับสูงของโลกบู๊โบราณไม่ใช่เรื่องลับด้วยสถานะของตระกูลจิน คงจะไม่พลาดเรื่องนี้เมื่อตระกูลจินรู้ ก็หมายความว่าหยางหว่านอวี่ก็ต้องรู้ด้วยทั้งๆ ที่รู้ว่ามีหูเยว่ซีอยู่แท้ๆ ยังกล้าจับตัวเกาชิงเหยียนไปนี่มันปกติหรือ?ลั่วอู๋ฉางรู้จักหยางหว่านอวี่ดี เธอไม่ใช่คนที่จะปล่อยให้ค