LOGINLibrary
Search
All Chapters of Billionare's Unextpected Bride: Chapter 21 - Chapter 30
30 Chapters
C21
SELENA POV.Tinulak ko ng malakas si Lucas kahit nanghihina ako sa mga katagang sinabe nito ng makita kong bumukas ang elevator. Sunod sunod umagos ang luha ko ng hindi ko namalayan. Naninikip ang dibdib ko at hindi makapaniwala kay Lucas.Anong nangyare?Ang sabe niya sa akin noon hindi niya anak si Abbie. Hindi niya tinanggap si Abbie. Hindi niya inakong anak niya si Abbie dahil mas pinaniwalaan niya na anak ito ng lalaking isa sa sumira sa buhay ko. Kong alam kong anong nagawa ko sa kanila kong bakit nila ako sinira ang pagkatao ko. Hindi ko alam kong anong nagawa ko kong bakit nila ako pinaglaruan, pinag pustahan at sa tuwing naalala ko yan parang nadudurog ang puso ko.Minahal ko si Lucas ng totoo. Binigay ko sa kanya ang lahat lahat. Pati ang isang bagay na iniingatan ko, sinuko ko kay Lucas dahil mahal ko ito. I love him so much dahilan para maubos ako. Halos hindi ko na magawang mahalin ang sarili ko. Halos mabaliw ako kakaisip dito. Halos hindi ako maka kain sa sobrang pag ma
Read moreC22
Nasa tapat na kami ng gate ng bigla kong narinig ang pangalan kong sinigaw sa loob. Napahinto ako, pumikit ako ng mariin bago ako humarap kay Kev. Dahan dahan itong lumapit sa akin habang mababasa ko sa mata nito ang PAGSISISI.Pagsisisi huh?Tumaas ang kilay ko. Mukha talagang guilty. Ngaun pa? E nasaktan na ako. Huli na ang lahat para mag sisi. Huling huli na."I'm Sorry."I smirk."Keep it." malamig kong sabe bago ako tumalikod. Hindi ko alam kong anong mararamdaman ko basta ang alam ko lang naalala ko na naman ulit. Ang hirap hirap makalimut lalo nat kapag naalala mo kong makikita mo ang taong un."S-selena? I said I'm sorry." Ani ni Kev.Napahinto ako. Hindi pa ako nakakadalawang hakbang ng marinig ko ulit ang nag susumamo nitong boses. Nanatili akong nakatalikod, hindi ako humarap.dito. hindi ko gustong makita ang mukha nito.Aalis na ako.Naglakad ulit ako. Palapit na ako sa gate habang dahan dahan itong binuksan ng katulong. Ayokong marinig ang boses. Ayokong humarap dito. Nag
Read moreC23
SH*T!Nahulog ko ang ice cream ko ng marinig ko ang sinabe nito. Literal na kumirot ang puso ko. Napatingin ako kay Abbie at mas lalo akong nasaktan ng makita ko ang malungkot nitong mukha pero napilitan ito ng tawa ng makita niya ang ice cream kong nahulog. Hindi ako makagalaw, nanigas ako sa kinaupuan ko. Hindi ako makatawa at hindi ako makangiti.Nangingilid ang luha ko habang nakatingin kay Abbie na hanggang ngaun nakangiti parin. Ngumiti ako dito ng malungkot. Pinatay ako ni Selena sa anak ko. D*mn. Hinawakan ko ang maliit nitong kamay at inamoy. Ang bango niya, She smell so good like milk and lavander. Pinunasan ko ang dumi nito sa gilid ng labi.Biglang tumunog ang ring hudyat na pasukan na. Kaagad tumayo si Abbie. Ngumiti ito bago umalis. Naninikip ang dibdib ko habang nakatingin sa anak kong papalau sa akin. Yumuko at huminga ako ng malalim bago ako tumakbo palapit dito at inangat."Let me take u to ur classroom and show me the way ok?." Tumango ito bilang sagot bago kumapit
Read moreC24
Nanigas ako sa kinatayuan ko. Hindi ako makagalaw sa higpit na yakap sa akin ni Lucas. Nakaluhod ito sa akin habang ang ulo nito at nasa tiyan ko at mahigpit niyakap ang bewang ko. Mas lalong nadurog ang puso ko dahil sa ginawa nito."P-please I can't do that S-selena. Hindi ko magagawa yan." mas lalong humigpit ang akap sa akin ni Lucas. Ramdam na ramdam ko ang hinanakit sa boses nito dahilan para mas lalong ikadurog ng puso ko. Sinubukan kong tanggalin ang yakap ni Lucas sa bewang ko pero masyado itong mahigpit na para bang natatakot ito makawala ako. Na para bang natatakot siyang bitawan ako."Nagmamakaawa din ako sau Lucas. Gawin mo. Magkalimutan na tau. Kong meron kapang kunting awa parin sa akin Lucas gawin mo ang favor ko. Kahit awa lang lucas. Kahit kunting awa lang para sa akin kase.." pumikit ako ng sunod sunod umagos ang luha ko at nahulog na lamang ito sa buhok ni Lucas. Mas lalo kong naramdaman ang mahigpit nitong yakap sa akin."K-kase ang sakit na sakit na Lucas. Tuwing
Read moreC25
"Kaya naman. Bago ako lumisan sa mundong ito. Bago ako mawala sa mundong ito. Bago ako magpahinga ng pang habang buhay. Gusto kong itama ang lahat ng pagkakamali ko. Gusto kong itama at gusto kong malaman muna na..." huminto sa pag sasalita si Olivia dahil bahagya itong nahihirapan. Napahakbang ako ng isang beses"Humihingi ako ng tawad sa ginawa ko."Nanatili akong nakatayo pagkatapos kong marinig ang lahat ng un mula sa bibig ni Olivia. Hindi ako makapaniwala. Hindi ko alam kong anong mararamdaman ko. Hindi ko alam kong maawa ba ako o hindi. Hindi ko malaman kong anong dapat kong naramdaman."boyfriend ko si kev salvador habang kami ni Lucas. pinagsabay ko silang pareho kase that time naguguluhan ako. Mahal ko si Lucas pero mahal ko rin si kev. Mahal ko silang pareho ang mag kaiba lang, si Lucas ang alam nilang boyfriend ko. "mahabang dagdag ni Olivia. Mas lalo akong nagulat na siya mismo umamin. Kahit na sinasabe sa akin ni kev ang ganito ay hindi parin ako makapaniwala."Unang pun
Read moreC26
Ang sakit sakit sa dibdib. Nag pumiglas ako kasabay non ang pag dating ambulansiya. Mas lalo akong nanghina. Para akong binagsakan ng langit at lupa. Hindi ako makahinga kakaiyak. Kaagad tumabi ang mga tao ng lumapit doon ang dalawang nurse na lalaki at isa pang tao.Nag pumiglas ako sa hawak ni Adam. Gusto kong lumapit. Gusto kong lapitan si Lucas. Kasalanan ko. Mas lalo akong humagulgul. Halos hindi ko maramdaman ang mga katawan ko dahil sa panghihina."S-sasama ako."nanghihinang sabe ko.Kaagad kong tinanggal ang kamay ni Adam na nakahawak sa bewang ko. Hindi ko na sila hinintay na sumagot. Kaagad akong pumasok sa ambulansya pero bago un narinig ko muna ang malutong na mura ni Adam."Si A-abbie Adam. Ang anak ko, sumunod kau sa akin.." pahabul ko bago sumara ang ambulansiya.Para akong sinaksak ng paulit ulit habang nakatingin dito na punong puno ng dugo. Mas lalo akong nanghina. Sunod sunod umagos ang luha. Dahan dahan kong hinawakan ang mainit nitong mga kamay. Napapikit ako ng m
Read moreC27
Hindi ko alam kong anong naramdaman ko. Napangiti ako ng malungkot kasabay non ang pagtulo ng isang butil kong luha. Sinalo ko nalang ito gamit ang palad ko. Kinalma ko ang sarili ko.Pero..Aksidenting napatingin ako sa kaliwang daanan ng hospital at tumambad sa akin si Mr. Mrs Samanego na nakatingin sa akin habang tulak tulak ang wheel chair na kong saan naka upo si.."O-olivia?."Nanlaki ang mata ko ng makita ko ang mukha nito. Dahan dahan itong palapit sa amin. Kumirot ang puso ko habang nakatingin dito. Hindi ako makapaniwala sa nakikita ko ngaun.Kumirot lalo ang puso ko ng tuluyan na silang nasa harap namin. Ang lapit lapit na ng distansiya namin. Hindi ko alam kong anong magiging reaction ko ng makita ko ang totoong mukha ni Olivia.Naka upo ito sa wheel chair habang nakasoot ng hospital gown. Nakangiti ito sa akin ng malungkot. Halos hindi ko makilala si Olivia sa itsura nito ngaun. Namumutla ang mukha, ang labi nito, ang buong katawan. Ang payat payat na. Hindi ito nakita an
Read moreC28
Ok lang!Masakit pero kailangan tanggapin. Masakit pero ok lang. Hindi namin ipililit ang sarili namin ng anak ko sa mga taong ayaw namn sa amin. Hindi ko ipipilit ang sarili namin ng anak ko sa mga taong hindi kami tanggap. Masakit kase wala kang magagawa kundi ang tanggapin nalang..Ngunit.Nagulat ako ng nasa harapan na namin si Mrs. Revamonte habang nakatingin sa anak ko. Lumuhod ito para mag lebel sila ng anak ko. Nagulat talaga ako at hindi makagalaw. Seryoso ang mata ni Mrs. Revamonte habang pinagmasdan ang anak ko.Kumirot agad ang puso ko ng dahan dahan inangat ni Mrs Revamonte ang kamay nito at hinaplos ang pisngi ng anak ko. Umusog ang anak ko palapit sa akin na parang natatakot."She look like Lucas." wala sa sarili nitong sabe. Mas lalo akong nanigas. Ramdam ko kaagad ang higpit ng yakap sa akin ng anak ko. Naninikip ang dibdib ko kase akala ko makakatanggap kami ng insulto mula dito."mama.!" sabe ng anak ko at mas lalong umusog palapit sa akin na parang takot. Tiningnan
Read moreC29
Bumundol kaagad ang kaba ko. Hinila ko ang isang lalaking nurse para mag tanong kong anong nangyare. Napatingin sa akin ang nurse na hinihingal"Anong nangyare? Tanong ko kaagad ito. Tatlong linggo ang lumipas patuloy lumaban si Olivia. Lumaban ito ng lumaban. Ang akala nga nila , araw nalang ang bibilangin pero nagulat sila ng umabot ito ng linggo."critical na po. nag aagaw buhay na."Natulala ako ng ilang sandali. Iniwan na ako ng nurse dito pagkatapos masagot ang tanong ko. Kaagad bumundol ang kaba sa aking dibdib. Natulala ako at natigilan. Halos nawalan ako ng lakas pero tumakbo parin ako kahit na ang bigat bigat yumapak.Mas lalong bumilis ang tibok ng puso ko. Bawat hakbang ko bumibigat ang dibdib ko. Para akong merong nakapasan habang palapit ako. Nag kagulo silang pumasok sa isa pang ICU. Naninikip ang dibdib ko. Ang kaninang tumatakbo ako ngaun naman ay dahan dahan nalang ang lakad ko.Nag punta ako sa malaking salamin at mula dito sa kinatayuan ko kitang kita ko si Olivia
Read moreEND
EPILOGUELUCAS POV.Today is our future starts. Ngaun ang simula namin para sa kinabukasan namin. Ngaun ang araw namin na mag kasama habang buhay namin. I will protect her and our future children, I will lover her more and more each passing day."Relax darating un." nag aasar na sabe sa akin ni patrick, ang best man ko. Kinakabahan ako. Ang bilis bilis ng tibok ng puso ko. Kailangan ko pang lumanghap ng hangin upang pakalmahin ang sarili ko. Hindi ako mapakali dito kanina pa."he's nervous I can't believe it. D*mn isang lucas kinakabahan, bago un ah." pang aasar na sabe ni patrick habang nakikipag usap sa kaibigan ko. Sinamaan ko ito ng tingin nong narinig ko ang tawanan nila."wait ti'll you get married patrick, pag tatawanan talaga kita big time." Inis na sabe ko. This is not funny. This is serious. Tagal naman ng bride ko. Hindi talaga ako mapakali. Kanina ko pa ako patingin tingin sa relo ko. Napatingin ako sa taong tumapik sa balikat ko at tumambad sa akin si Kev na nakangiti hab
Read more
