All Chapters of Billionare's Unextpected Bride: Chapter 1 - Chapter 10

"I'm sorry Selena, I need to go" nag mamadali itong bumangon."Pero tek--"Pinatay kaagad ang tawag. Nanghina ako. Napapikit ako, parang dinudurog ang puso ko. Tumulo kaagad ang luha ko at nahulog nalang ito sa unan.Nanatili ako sa kama habang patuloy umaagos ang luha ko. Siguro dala lang ito sa pag bubuntis kaya naging masyado akong emotional. Pinunasan ko ang luha ko, may ibang pagkakataon pa naman para masabe kay Lucas ang tungkol sa kalagayan ko.Tumingin ako sa orasan na nasa tabi ko lang nakapatong sa cabinet. Napapikit ako ng mariin ng ilang minuto nalang ma lelate na ako sa trabaho. Kahit nanghihina ay tumayo ako. Tinabi ko ang phone ko pagkatapos ng tawag ni Lucas.Dumiretso kaagad ako sa banyo, naligo ako saka nagbihis na din bago ako nag punta sa kusina para makapag baon. Nakakalungkot. Bawat sulok dito sa bahay ay naalala ko si Lucas. Nakakapangungulila.Pagkatapos kong nag baon ng sandwich lumabas na ako. Pumara kaagad ako ng taxi ng makababa ako. Naka soot ako ng simpl

"I'M DONE!" hindi ko natuloy ang sasabihin ko ng marinig ko un sa kabilang linya. Kumunot agad ang noo ko."Sino un?" takang tanong ko. Tumingin si Lucas sa gilid na parang merong sininyas bago ulit binalik sa akin ang paningin."I'm sorry, mga kasambahay lang ng mga samanego" nakangiti nitong sabe. Tumango ako at naniwala sa sinabe nito."Ahm... by the way I have to go, kailangan ko pang bumalik sa hospital.... I'II call you later, i love you""Luc--"hindi ko natapos ang sasabihin ko ng pinatay kaagad ang tawag. Napapikit ako saka bumagsak ang balikat ko.SELENA POV.Natulala ako ng ilang sandali pagkatapos pinatay ni Lucas ang tawag. Pumikit ako ng mariin saka ako dahan dahan tumayo upang tapusin ang pag luluto ko. Kumikirot ang puso ko, wala namang bago.Gustong gusto kong sabihin sa kanya ang kalagayan ko pero laging may sabit, laging may mangyayare. Gustong gusto kong sabihin sa kanya na buntis ako baka sakaling uuwi un at ako naman ang piliin niya.Pumikit ako ng mariin ng mara

sunod sunod umagos ang luha ko pero meron din parte sa puso ko na manatili dito. Tutulungan ko si Lucas makaalala ng lahat. I will help him no matter what. Ipapaalala ko sa kanya kong sino ako sa buhay niya. I will help him, dibale na kong masaktan ako habang nakikita ko siya araw araw na hindi ko naalala.Hindi ko na nakita sina Lucas kahit na dinner na. Naninikip ang dibdib ko pero wala akong nagawa. Nagising ako kinabukasan ng mugto mugto ang mga mata ko. Panay ang iyak ko kagabe dahil hindi ko parin matanggap. Nasa kwarto ako ng mga kasambahay ngaun, nag offer pa si maam kagabe sa akin ng guest room pero nakakahiya na.inayos ko ang itsura ko bago ako lumabas sa kwarto para tulungan ang kasambahay. Ginawa ko ang lahat wag lang akong ma stress para sa anak ko. Ang dami dami kong problema. Hindi ko alam kong paano sasabihin kay Lucas na buntis ako gayong hindi niya ako maalala. Natatakot akong hindi niya tanggapin. natatakot akong panbintangan akong nag sisinungaling.Tinulungan ko

C8SELENA POV.Natapos ko ang paglilinis ng buong kusina. Kumalma ako kahit papaano pero ramdam ko parin ang mugto ng mga mata ko. Kinalma ko ang sarili ko, kahit ngayong araw lang gusto kong mag magpahinga sa sakit. Kahit ngaun lang gusto kong maramdaman ng ginhawa.Gabi na ng natapos ako, sa pag lilinis saka sa pag luluto, kailangan ko ring mag trabaho dito kase tulad ng sabe ko naninirahan lang ako dito para tulungan si Lucas maka alala. Hinanda ko ang lahat ng pagkain ng marinig ko sina Maam na kakauwi lang at pagkain kaagad ang hiningi.Kasama ko na ngaun ang dalawang kasambahay para tulungan ako sa pag lagay ng pagkain sa dining area. Alam kong mugto parin ang mata ko galing sa pag iyak pero dibale na, hindi naman siguro un mapapansin.Sumunod ako sa dalawang katulong palabas ng kusina para pumunta sa dining area at naabutan ko kaagad si maam at sir na kakaupo lang, siguro pagud na pagud sila sa trabaho."Ohhh hija? Ikaw ang nag luto?" tumango ako sa tanong ni maam saka ngumiti

SELENA POV.Si mea ang una unang lumabas ng taxi ng narating namin ang samanego building. Walang tigil ang pagtibok ng puso ko. kinalma ko ang sarili ko bago ako pumasok. Halos gusto ng takbuhin ni Mea ang loob papasok sa sobrang sabik. Napangiti ako sa inasta ng kasama. Huminga ulit ako ng malalim dahil sobrang bilis ng tibok ng puso dagdagan pa ng kaba.Pagpasok ko sinalubong kaagad ako ng dalawang katulong dito. Nasa tabe ko lang si Mea, hindi pa tumuloy sa bakuran kahit gusto ng pumasok. Naririnig ko ang ingay saka music mula sa bakuran hanggang dito. Mag bibihis pa sana ako pero pinigilan na ako ng dalawanv katulong kase kanina pa daw nag simula. Binigyan nila ako ng isang bagay na parang apron. Nilagay ko ito sa bewang ko bago nila ako hinila papunta sa bakuran.Tumambad kaagad sa akin ang naglalakihang mga bisita na nag iinuman saka nag kwentuhan. Nag sasalita ang emcee ngunit hindi ko nasundan dahil hinila na ako ng dalawang naktulong dito papunta sa buffet para mag simula ng