บททั้งหมดของ สามีเก่าฉันไม่ใช่คนธรรมดา: บทที่ 61 - บทที่ 70

โจวไห่ถงปลอบทุกคน: "ไม่ต้องกังวลไปค่ะ ฉันอยู่ที่นี่แล้ว ทุกอย่างจะเรียบร้อยดี"โจวไห่ถง ดินตรงไปหาลุงสอง โจวเฉิงกง“ลุงสอง คุณยืนกรานที่จะฆ่าพวกเขาทั้งหมดหรือ?”โจวเฉิงกงวางชาลงแล้วพูดด้วยสีหน้าไม่พอใจ “ไห่ถง ทำไมแกพูดกับผู้อาวุโสแบบนี้?”"นี่เป็นพวกคู่ค้าของแก ที่ต้องตัดความร่วมมือกับแก แล้วมันเกี่ยวอะไรกับฉัน"“ถ้าให้พูดตามจริง ลุงสองมาที่นี่เพื่อช่วยแกแก้ปัญหา”โจวไห่ถงเชื่อว่า เขาคือคนที่อยู่เบื้องหลัง: "ลุงจะแก้ปัญหานี้อย่างไร?"โจวเฉิงกงพูดว่า: "แกควรรู้ดีว่าแม้ว่าแกจะขายบริษัทตอนนี้ แกก็ไม่สามารถจ่ายเงินให้กับคู่ค้าจำนวนมากได้ และแกจะยังคงเป็นหนี้อีกมหาศาล"“ทำไมแกไม่มอบบริษัทให้กับครอบครัวเราล่ะ และครอบครัวจะช่วยแกใช้หนี้และพวกเขาจะให้เงินแกเพิ่มอีกห้าสิบล้าน ซึ่งเพียงพอสำหรับแกที่จะมีอาหารและเสื้อผ้าเพียงพอไปตลอดชีวิต”แก......ถ้าเขาไม่ใช่ญาติผู้ใหญ่ของเขา โจวไห่ถง คงอยากจะเรียกเขาว่า "ไอ้หน้าด้าน" จริงๆบริษัทที่มีมูลค่าเกือบห้าหมื่นล้าน เขาต้องการเมันในราคาห้าสิบล้าน เปิบมือเปล่าชัดๆ!จ้าวเสว่เหม่ยทนไม่ไหวอีกต่อไป: "ถุ้ย! แม้ว่าพวกเราจะเผาบริษัททิ้ง เราก็จะไม่ยก

ไม่จริงน่าโจวไห่ถงรู้สึกเหมือนกำลังฝันไปเมื่อเห็นว่าโจวไห่ถงไม่ตอบสนองเป็นเวลานานจักรพรรดิดำจึงถามว่า: "คุณโจวยินดีร่วมมือกับราชาเจิ้นเป่ยหรือไม่ครับ?"โจวไห่ถงกลับมามีสติอีกครั้ง และพูดอย่างตื่นเต้น: "เป็นเกียรติของฉันโจวคนนี้ ที่ได้ร่วมมือกับราชาเจิ้นเป่ยค่ะ""ท่านตัวแทนเชิญเข้ามาข้างในก่อนค่ะ เสี่ยวหลิว เอาชาดีๆ มาเสิร์ฟหน่อย”จักรพรรดิดำโบกมือ: "ดูเหมือนว่าประธานโจวจะยุ่งอยู่ ดังนั้นฉันจะไม่รบกวนผมอีกแล้วครับ"“นี่คือสัญญาความร่วมมือ ซึ่งจะมีผลบังคับหลังจากที่ประธานโจวลงนาม เงินล่วงหน้าอีก 5 หมื่นล้านจะโอนเข้าบัญชีของประธานโจวทันที”จักรพรรดิดำ รีบมาและรีบจากไปอย่างเร่งรีบหลังจากที่เขาจากไปเป็นเวลานาน สถานที่แห่งนี้ก็ยังคงเงียบงันจ้าวเสว่เหม่ยหยิกโจวไห่ถง: "ไห่ถง เจ็บไหม?"โจวไห่ถง: "ไร้สาระ แน่นอนเจ็บสิ"จ้าวเสว่เหม่ย: "มันไม่ใช่ความฝัน มันไม่ใช่ความฝันจริงๆ"หนิงเป่ยเดินขึ้นไป: "บอกคุณแล้วว่าเทพเจ้าแห่งความมั่งคั่งจะให้เงินแก่เรา แต่คุณยังไม่เชื่อ"เชื่อแล้ว!ฉันเชื่อแล้วจริงๆ!ราชาเจิ้นเป่ย คือเทพเจ้าแห่งความมั่งคั่ง!หญิงสางวทั้งสองมองหนิงเป่ยแววตาเป็ประกาย:

อันเคอซิน!คำตอบนี้ทำให้หนิงเป่ยทุกข์และผิดหวังผู้หญิงที่เขาไว้วางใจและรักมากที่สุด กลับถูกทรยศบอกความลับที่สำคัญของเขาไม่สามารถให้อภัยเธอได้ความจริงแล้วอันกั๋วเหว่ยเป็นคนบอกความลับนี้กับหยางซื่อเจี๋ย ซึ่งอันกั๋วเหว่ยได้ยินมัน ขณะกำลังตรวจสอบกล้องวงจรปิดที่บ้านอย่าไรก็ตาท หยางซื่อเจี๋ยกลับอวดฉลาดและคิดว่า ถ้าบอกว่าอันเคอซินเป็นคนบอกมา ก็จะไม่ถือว่าเป็นการขโมยความลับบางทีหนิงเป่ยอาจเห็นแกหน้าอันเคอซิน และใจกว้างกับเขาในเวลาเดียวกันอันฮว่า ฟาร์มาซูติคอลของอันเคอซิน กำลังประสบกับปัญหาแบบเดียวกับจิ่วโจวอินเตอร์เนชั่นแนลหยางต้าเหนียน ประธานของหยางจือกรุ๊ปและเป็นพ่อของหยางซื่อเจี๋ยได้นําคู่ค้าจํานวนมากมาที่อันฮว่า ฟาร์มาซูติคอล เพื่อทวงหนี้ตอนนี้หยางต้าเนียน ไม่รู้ว่าลูกชายของเขาถูกลักพาตัวอันฮว่า ฟาร์มาซูติคอลมีเงินแค่ ห้าหมื่นกว่าบาทในบัญชีแล้ว จะสามารถจ่ายหนี้ให้พวกเขาได้อย่างไร?เป็นผลให้ฝ่ายคู่ค้าไม่พอใจจนทะเลาะกัน ทำลายบริษัททั้งภายในและภายนอกหลีชุนฮวาและอันกั๋วเหว่ยพยายามหยุดพวกเขา แต่พวกเขาก็ถูกทุบตีเช่นกันเมื่อพวกเขากำลังหมดหวัง ข่าวใหญ่ก็ทำให้พวกเขามีความ

รนหาที่ตาย!จักรพรรดิดำสาปแช่งเขารู้ว่าข้อมูลนี้มีความสำคัญต่อราชาเจิ้นเป่ยมาก ดังนั้นเขารีบแจ้งสถานการณ์ให้หนิงเป่ยทราบทันทีอะไรนะ!หัวใจของหนิงเป่ยสั่นไหวหลังจากรู้เรื่องนี้“ฉันเข้าใจเคอซินผิดไป”“เรื่องทั้งหมดนี้เป็นความผิดของฉัน เป็นเพราะฉันไม่ระวังมากพอ จนทำให้อันกั๋วเหว่ยแอบฟังได้”“ไม่นะ เคอซินกำลังตกอยู่ในอันตราย!”เขารีบไปที่อันฮว่า ฟาร์มาซูติคอลทันทีแต่มันสายเกินไปแล้วอันฮว่า ฟาร์มาซูติคอลอยู่ในสภาพที่ยุ่งเหยิง ร่องรอยการทุบนั้นชัดเจนมากพนักงานของ อันฮว่า ฟาร์มาซูติคอลถูกไล่ออก และหยางต้าเนียนก็นำพนักงานของหยางจือกรุ๊ปเข้ามาแทน และยึดครองอันฮว่า ฟาร์มาซูติคอล"เคอซิน ฉันขอโทษ!" หัวใจของหนิงเป่ยเต็มไปด้วยความรู้สึกผิด: "ผมทำให้เธอเป็นแบบนี้ และผมยังใช้คำพูดที่ไร้ความปรานีกับเธออีก ตอนนี้เธอคงเกลียดฉันจนแทบตาย"โทรศัพท์มือถือของเขาดังขึ้นทันทีเป็นหวังหนิงซวงจากตระกูลหวังในเมืองหลวงของจังหวัดหนิงเป่ยรับสายทันทีหวังหนิงซวงกัดฟันแล้วพูดว่า "ไอ้คนแซ่หนิง แกเห็นไหมแล้วใช่ไหม? ตอนนี้อันฮว่า ฟาร์มาซูติคอลเป็นของฉันแล้ว"“จิ่วโจวอินเตอร์เนชั่นแนลยังโชคดีพอที่จ

อันเคอซินแค่คิดก็รู้สึกชาที่หนังศีรษะ "คุณ... คุณจะทําอะไร!"“ผมขอเตือนคุณว่าอย่าขยับ...”อี้จื้อผิงกดมือขวาอันเคอซินวางแนบบนโต๊ะ คว้าเข็มเงินแล้วแทงไปที่ท้องนิ้วของเธอเข็มเงินทั้งหมดแทงเข้าไปในนิ้วของเธออ๊าก!อันเคอซินสั่นเทาด้วยความเจ็บปวด และน้ำตาก็ไหลออกมา“ไอ้สัตว์นรก ปล่อย...ปล่อยฉันไป...”อี้จื้อผิง: "จะเซ็นชื่อหรือไม่"อันเคอซิน: "ฉันจะไม่เซ็น"ได้!อี้จื้อผิงทำเหมือนเดิมอีกครั้ง แทงเข็มเข้าไปในนิ้วของเธอ: "เซ็นหรือไม่!"ไม่เซ็น!งั้นก็ตายแล้วกัน!อี้จื้อผิงเหมือนเป็นบ้าไปแล้ว เขาแทงนิ้วมือขวาของเธอทั้งห้านิ้วด้วยเข็มเงินในคราวเดียวอ๊ากกกกก!อันเคอซินตะโกนอย่างแหบแห้ง ร่างกายของเธอสั่นอย่างรุนแรง และน้ำตาไหลอย่างต่อเนื่องในที่สุดเธอก็ทนไม่ไหวอีกต่อไป: "ฉันเซ็น ฉันเซ็น..."เธอถูกหนิงเป่ยทรยศ หัวใจของเธอแตกสลายไปแล้ว ตอนนี้ชีวิตของเธอไม่มีความหมาย ดังนั้นเธอจึงอาจใช้โอกาสนี้เพื่อทำให้มันจบลงสักทีอี้จื้อผิงยิ้มอย่างภาคภูมิใจ: "ฮ่าฮ่า ไม่มีใครสามารถอดทนการแทงเข็มห้าเข็มได้""เซ็นชื่อซะ"เขาโยนหนังสือสารภาพไปหาอันเคอซินอันเคอซินมีเข็มห้าเล่มติดอยู่ในมือขวา