All Chapters of สามีเก่าฉันไม่ใช่คนธรรมดา: Chapter 111 - Chapter 120

347 Chapters

บทที่ 111

จ้าวเสว่เหม่ยยิ้มอย่างขมขื่น: "ไห่ถง เธอล้อเล่นกับฉันเหรอ?"“เท่าที่ฉันรู้ สี่ตระกูลหลักและนิกายจิ่วซวนกำลังรับสมัครกองกำลัง และพวกเขาได้รวบรวมคนที่แข็งแกร่งอย่างน้อยหมื่นคน แก๊งชิงหลงมีแค่มากกว่า 300 คนเท่านั้น”“สามร้อยคนต่อหนึ่งหมื่นคน นายคิดว่าจะมีโอกาสชนะไหม?”หนิงเป่ย: "แค่สามร้อยคนก็พอแล้ว"จ้าวเสว่เหม่ย: "ใช่ แค่ทหาร 300 คนก็เพียงพอแล้ว"ขณะเดียวกัน โทรศัพท์มือถือหนิงเป่ยดังขึ้น เป็นหนิงซานซานหนิงเป่ยรีบรับสายหนิงซานซานที่อยู่ที่ปลายสายโทรศัพท์พูดอย่างเร่งรีบ: "พี่ชาย คุณมาที่เจียงหูบาร์ได้ไหม หนูมีปัญหานิดหน่อย"เกิดอะไรขึ้น?จู่ๆ เส้นประสาทของหนิงเป่ยก็ตึงเครียดหนิงซานซานพูด "หนูไม่มีเวลาเล่ารายละเอียดให้พี่ฟัง หนูโทรหาพี่ในห้องน้ำ""มาเร็วๆเข้า"หนิงเป่ยพูดอย่างเร่งรีบ: "เอาล่ะซานซาน รอพี่ก่อนนะ พี่จะรีบไปเดี้ยวนี้"เขาทิ้งโจวไห่ถงไว้ในความดูแลของจ้าวเสว่เหม่ย แล้วรีบไปที่ เจียงหูบาร์การเดินทางครึ่งชั่วโมงก็ลดลงเหลือสิบนาทีทันทีครอบครัวเดียวที่เขามีตอนนี้คือน้องสาวของเขา หากน้องสาวของเธอตกอยู่อันตรายอีกครั้ง เขาไม่รู้จริงๆว่าเขามีความกล้าที่จะมีชีวิตอยู่ต
Read more

บทที่ 112

หนิงเป่ย ดื่มมันทั้งหมดโดยไม่ลังเลชายหัวหงอนไก่ยิ้มอย่างชั่วร้ายและพูด: "บอกฉันสิ แกต้องการให้ฉันช่วยแก้ปัญหาอะไร ข้อพิพาทเรื่องหนี้หรือทำให้คนใหญ่คนโตที่ไหนขุ่นเคือง"ในความเป็นจริง เขาวางยาแก้วในไวน์และหนิงเป่ยก็จะหมดสติไปในเวลาไม่ถึงสิบนาทีหนิงซานซานจะเป็นของเขาในตอนนั้นหนิงเป่ยพูดอย่างใจเย็น: "ฆ่าคน"ฆ่าคน!ทุกคนในที่เกิดเหตุก็เงียบขรึมการแสดงออกของชายหัวหงอนไก่ก็จริงจังเช่นกัน: "ฆ่าคน ปัญหานี้ค่อนข้างลำบากนิดหน่อย"หนิงเป่ย: "ฆ่าไปเจ็ดหรือแปดคน"เจ็ดหรือแปด!ที่แห่งนั้นเกิดความโกลาหลแม้แต่ชายหัวหงอนไก่ก็อดไม่ได้ที่จะหายใจไม่ออกความจริงจังของเรื่องนี้อยู่นอกเหนือจินตนาการของเขาชายหัวหงอนไก่พูด: "พี่ชาย ในสถานการณ์ของพี่ ฉันขอแนะนำให้พี่ยอมมอบตัว"หนิงเป่ย พูดอย่างเหยียดหยาม: "อะไรนะ แกจัดการมันให้ไม่ได้เหรอ?"เพื่อเห็นแก่หน้า ชายหัวหงอนไก่พูดอย่างกล้าหาญ: "อย่างที่ฉันพูดไปแล้ว ไม่มีอะไรที่ฉันไม่สามารถทำได้ในพื้นที่สามตร.วาในฉงเฉิงนี้"“ยังไงก็ตาม ฉันต้องการเงินทุนสำหรับงานนี้ และเงินทุนก็สูงมาก ดังนั้นแกไม่สามารถจ่ายได้”หนิงเป่ย: "บอกฉันมาว่าราคาเท่าไหร่"
Read more

บทที่ 113

“บอกฉันมาว่าพี่ไปฆ่าใคร แล้วฉันจะดูวิธีแก้ปัญหาให้”หนิงเป่ย: "คนหนึ่งชื่อหวัง คนหนึ่งชื่อหวู่ คนหนึ่งชื่อจู และอีกคนชื่อเจิ้ง"ชิงหลง: "โอ้ ฉันสงสัยจังว่าพวกเขาเป็นใคร?"หนิงเป่ย: "หวังหนิงซวง แห่งตระกูลหวังในเมืองหลวงของจังหวัด, นายน้อยห้าของตระกูลหวู่ในเมืองหลวงของจังหวัด, จูเฉิงหลงแห่งตระกูลจู้ในเมืองหลวงของจังหวัด และเจิ้งเสวี่ยเอ๋อร์แห่งตระกูลเจิ้งในเมืองหลวงของจังหวัด"ชิบหาย!ชิงหลงอุทานออกมาคนอื่นรู้สึกเหมือนกำลังเผชิญกับศัตรูตัวฉกาจและขยับออกห่างจากหนิงเป่ยเขากำลังพูดถึงสี่ตระกูลหลักในเมืองหลวงของจังหวัดเขาเป็นฆาตกรคลั่งที่ก่อความวุ่นวายในมณฑลเสฉวนเมื่อเร็วๆ นี้ หนิงเป่ยหรือเปล่า?ชิงหลงสูดหายใจเข้าลึกๆ และสงบอารมณ์ของเขาแล้วพูดว่า "พี่ชาย ฉันขอถามหน่อยได้ไหมว่าแซ่ของพี่คือหนิงเหรอ?"หนิงเป่ย: "ฉันชื่อหนิงเป่ย "เป็นเขาจริงๆ!ให้ตายเถอะ คราวนี้มันชนกำแพงชัดๆชิงหลงยืนขึ้นและโค้งคำนับให้หนิงเป่ยเล็กน้อย: "คุณหนิง ผมต้องขอโทษด้วย แต่ฉันช่วยคุณเรื่องนี้ไม่ได้จริงๆ"“ไอ้หัวหงอนไก่ เอาเงินบ้าๆกลับไปให้คุณหนิงเร็วๆเข้าสิ”โอเค โอเค!ตอนนี้ชายหัวหงอนไก่อยากจะร้องไ
Read more

บทที่ 114

ชิงหลงพูดอย่างตื่นเต้น: "คุณหนิง ผม ชิงหลง เต็มใจที่จะลุยน้ำลุยไฟเพื่อคุณ และร่วมกันต่อสู้กับสี่ตระกูลหลักและจิ่วซวนเหมิน"“แต่พี่น้องของผมจากแก๊งชิงหลงนั้นอ่อนแอมากและสามารถใช้เป็นอาหารปืนใหญ่ได้เท่านั้น ขออภัยด้วยที่ไม่บังคับให้พวกเขามากับฉันตาย”หนิงเป่ยพูดว่า: "คนในแก๊งชิงหลงมีพลังแบบไหนกันบ้าง?"ชิงหลงตอบ: "ส่วนใหญ่เป็นนักรบธรรมดา และจำนวนน้อยมากที่เป็นผู้เชี่ยวชาญด้านศิลปะการต่อสู้"หนิงเป่ยพูด: "จะเป็นอย่างไรถ้าฉันสามารถอนุญาตให้พวกเขาปรับปรุงระดับการฝึกฝนของพวกเขาชั่วคราว เช่น นักรบที่ได้รับการเลื่อนขั้นเป็นนักศิลปะการต่อสู้และนักศิลปะการต่อสู้ได้รับการเลื่อนขั้นเป็นครึ่งก้าวสู่ปรมาจารย์ หรือแม้กระทั่งปรมาจารย์ที่ยิ่งใหญ่"จริงเหรอ!ชิงหลงตกใจมากถ้าคนอื่นพูดแบบนี้ ชิงหลงก็จะคิดว่าอีกฝ่ายกำลังผายลมแต่หนิงเป่ยพูดเป็นผู้พูด และมีแนวโน้มว่ามันจะเป็นความจริงอย่างมากเขาพูดอย่างตื่นเต้น: "คุณหนิง หากเป็นเช่นนี้จริงๆ แก๊งชิงหลงของเราก็มีต้นทุนที่จะแข่งขันกับพวกเขา"“แต่ถึงอย่างนั้น โอกาสในการชนะก็มีไม่มาก เกือบจะเป็นศูนย์”หนิงเป่ยพูด "ในแก๊งชิงหลงมีกี่คน"ชิงหลงพูด: "ปร
Read more

บทที่ 115

อันเคอซินพูด "เป็นเรื่องเกี่ยวกับอุบัติเหตุทางรถยนต์ อันกั๋วเหว่ย เหยื่อที่ประสบอุบัติเหตุช่วยชีวิตไม่เป็นผลและเสียชีวิต และครอบครัวของเหยื่อได้นำศพมาที่บ้านของฉันเพื่อสร้างปัญหา ฉันทนไม่ไหวแล้วจริงๆ"หนิงเป่ยพูดอย่างเร่งรีบ: "ตกลง ฉันจะไปที่นั่นทันที"เขาไม่สนใจเรื่องการกินยาและรีบไปที่บ้านของอันเคอซินประตูบ้านของอันเคอซิน เต็มไปด้วยเพื่อนบ้านที่เฝ้าดูด้วยความตื่นเต้นพวกเขาไม่เพียงแต่ไม่ช่วยเหลือครอบครัวอันเคอซินเท่านั้น แต่ยังพูดประชดประชันอีกด้วยหนิงเป่ยฝ่าฝูงชนเข้าไป: "หลีกทางหน่อย ทุกคนหลีกทางหน่อย"หลังจากพบหนิงเป่ย เพื่อนบ้านก็เริ่มพูดคุยประชดกัน“เฮ้! นี่ไม่ใช่ลูกเขยของครอบครัวอันไม่ใช่หรือ เขาหย่าไปแล้ว ทำไมเขายังอยู่ที่นี่อีกล่ะ?”“เขามาที่นี่เพื่อแก้ไขข้อพิพาทนี้ไง”“อุ้บ! อย่าไร้สาระไปหน่อยเลยน่า ลูกเขยไร้ค่าคนนี้ก็แค่ทำอาหารและกวาดพื้นได้ ปล่อยให้เขาจัดการสถานการณ์โดยรวม และเขาจะต้องทำให้เรื่องยุ่งวุ่นวายแน่ๆ”หนิงเป่ยเกียจคร้านเกินกว่าจะสนใจพวกเขาในช่วงห้าปีที่ผ่านมา เพื่อนบ้านนินทาเขาและหนิงเป่ยก็คุ้นชินกับมันมานานแล้วมีศพอยู่ที่ประตูบ้านของอันเคอซิน ศพถ
Read more

บทที่ 116

อันเคอซินพูดว่า: "หนูบอกไปแล้ว หนูจะไม่ไปไหน อย่าเสียแรงเปล่าเลย"หลีชุนฮวาโกรธมาก: "แก...แกจะทำให้แม่ของเจ้าโกรธแทบตายไม่ช้าก็เร็ว!"หนิงเป่ยในฝูงชนยิ้มอย่างเจ้าเล่ห์เป็นสุนัขที่ไม่สามารถเปลี่ยนนิสัยการกินอุจจาระได้ และเขาต้องรับผิดชอบต่อมันเขาเดินออกมาจากฝูงชน: "เคอซิน"เมื่ออันเคอซินเห็นหนิงเป่ย เธอก็รู้สึกมั่นใจทันที “หนิงเป่ย นายมาตั้งแต่เมื่อไหร่?”หนิงเป่ย: "ฉันอยู่ที่นี่มาสักพักแล้ว"ขณะที่เขาพูด เขาก็มองไปที่หลีชุนฮวาหลีชุนฮวาหน้าแดงทันทีไม่ต้องสงสัยเลยว่าหนิงเป่ยได้ยินสิ่งที่เธอเพิ่งใส่ร้ายเขาอันเคอซินดูกังวล: " หนิงเป่ย เราควรทำอย่างไรกับเรื่องนี้ดี?"หนิงเป่ยพูดด้วยความโล่งใจ: "ปล่อยให้เป็นหน้าที่ของฉันเอง"เขาเดินเข้าไปหาหญิงสาวเกรี้ยวกราดแล้วพูดว่า "ฉันจะให้วิธีแก้ปัญหาแก่คุณ คุณสามารถตัดสินใจได้ว่าคุณพอใจกับมันหรือไม่"หญิงสาวเกรี้ยวกราดพูดด้วยความโกรธ: "แกเป็นใคร ทำไมแกถึงสนใจเรื่องนี้"หนิงเป่ย: "ฉันเป็นผู้ชายของ อันเคอซิน "หญิงสาวใจร้ายพูดว่า: "หึ อย่าคิดว่าฉันไม่รู้ อันเคอซิน หย่าร้างมานานแล้ว และตอนนี้แกไม่มีอะไรเกี่ยวข้องกับครอบครัวอัน"หนิงเป
Read more

บทที่ 117

หลังจากที่หนิงเป่ยจำนองทรัพย์สมบัติของตระกูลของเขาให้กับ จู้เฉิงหลงแล้ว จู้เฉิงหลงก็สนใจพลังของเยว่เฉาเว่ยและต้องการที่จะแย่งชิงเขามาด้วยเช่นกันแต่เยว่เฉาเว่ยก็ปฏิเสธอย่างหนักแน่น จู้เฉิงหลงโกรธจัดและสั่งคว่ำบาตรเยว่เฉาเว่ยทั่วทั้งเมืองจนทำให้เขาไม่สามารถหางานทำได้หลังจากนั้นเยว่เฉาเว่ยก็หายตัวไปจากโลกของหนิงเป่ยโดยสิ้นเชิงและไม่ได้ติดต่อกับเขามาหลายปีแล้วไม่คิดว่าเขาจะมาเป็นแบบนี้ในตอนนี้เขาอายุรุ่นราวคราวเดียวกับหนิงเป่ย แต่ใบหน้าของเขามีรอยย่น และผมของเขาหงอกเหมือนชายชราตัวน้อยเขามีเผชิญกับอะไรบ้างในช่วงหลายปีที่ผ่านมา?เมื่อเห็นหนิงเป่ยตกตะลึง หญิงสาวผู้หยาบกระด้างก็หัวเราะเยาะ: “เป็นอย่างไรบ้าง? ฉันไม่รู้ว่าจะเริ่มจากตรงไหน แกรีบไปหาเงินมาเร็วๆเข้าสิ”“หนึ่งร้อยล้านไม่น้อยเลย”หนิงเป่ยกลอกตาไปที่หญิงสาวใจร้ายเยว่เฉาเว่ยแต่งงานกับผู้หญิงแบบนี้ ช่างเป็นบาปจริงๆหนิงเป่ยช่วยเยว่เฉาเว่ยทันทีเขาป้อนยาถงหยูให้กับเยว่เฉาเว่ยเป็นครั้งแรกว่ากันว่ายาถงหยู สามารถช่วยชีวิตได้แม้ว่าคนคนนั้นจะลงไปยมโลกแล้วก็ตามจากนั้นเขาก็ใช้เข็มฟื้นคืนชีพขั้นสูงเพื่อต่ออายุชีวิตของเขางา
Read more

บทที่ 118

ฉัน……ฉัน......เยว่เฉาเว่ยรู้สึกตื่นเต้นมากจนพูดไม่ออกเขาพบว่าภรรยาของเขาก็อยู่ด้วยและแนะนำเธอทันที: "พี่เป่ย ฉันขอแนะนำให้พี่รู้จัก นี่คือภรรยาของผม หวังเฟิงเซี่ย"“เฟิ่งเซีย นี่คือเพื่อนที่ดีที่สุดของฉัน หนิงเป่ย เรียกเขาว่าพี่เป่ยก็ได้…”หวังเฟิงเซียพูดอย่างไม่พอใจ: "หึ ช่างเป็นเพื่อนที่ดีจริงๆ หากเขาเป็นเพื่อนที่ดีของแกจริงๆ เขาก็ไม่ควรช่วยแก"“เงินชดเชยของฉันตอนนี้สูญเปล่าไปหมดแล้ว”เมื่อพูดอย่างนั้น เธอก็จากไปด้วยความโกรธหลังจากก้าวไปได้สองก้าว เธอก็จำบางอย่างได้อีกครั้งและพูดว่า "แกบอกว่าแม้ว่าแกจะช่วยคนคนนั้นได้ แต่แกก็ต้องให้เงิน 500,000 บาทแก่เขาเพื่อเป็นการปลอบโยนทางจิตวิญญาณ"“เยว่เฉาเว่ย ถ้าแกไม่สามารถได้รับ 500,000 บาทนี้มา ก็ไปตายข้างนอกเสียเถอะ”เยว่เฉาเว่ยรู้สึกอับอายมาก: "พี่เป่ย ฉันทำให้พี่หัวเราะแล้ว"หนิงเป่ยตบไหล่เขา: "น้องชายของฉัน นายกำลังพูดถึงเรื่องอะไรอยู่?"จู่ๆเยว่เฉาเว่ยก็จำอะไรบางอย่างได้และพูดอย่างเร่งรีบ: "ยังไงก็ตาม พี่เป่ย พี่กลับบ้านไปกับฉันเถอะ ก่อนที่พ่อบุญธรรมของฉันจะเสีย เขาได้ขอให้ฉันมอบอะไรบางอย่างแก่พี่ พี่กลับบ้านกับฉันเพื่อรับมั
Read more

บทที่ 119

เยว่เฉาเว่ยยิ้มอย่างขมขื่น: "ฉันเชื่ออย่างนั้น"แต่ใบหน้าของเขาเต็มไปด้วยความไม่เชื่ออย่างเห็นได้ชัดจู่ๆ หวังเฟิงเซียที่อยู่นอกประตูก็พูดอย่างเคอะเขิน: "เฮ้ พี่เก้า ทำไมพี่ถึงมาที่นี่? ฉันไม่ได้เจอพี่มานานแล้วและฉันก็คิดถึงพี่มาก"เสียงหยาบของชายคนหนึ่งดังขึ้น: "นังร่านตัวน้อย ฉันก็คิดถึงเธอเหมือนกัน"“เข้ามาในบ้านเร็วเข้า พี่เก้าทนไม่ไหวแล้ว”หวังเฟิงเซียรีบพูดว่า: "ชู่! พี่เก้า ไอ้ขี้แพ้คนนั้นอยู่ที่บ้าน"ใบหน้าของเยว่เฉาเว่ยเปลี่ยนเป็นสีเขียวเมื่อเขาได้ยินสิ่งนี้ และเขาก็กำหมัดแน่นหนิงเป่ยถอนหายใจ: "เฉาเว่ยฟังคำแนะนำของพี่ชาย นายไม่ต้องการผู้หญิงแบบนี้"เยว่เฉาเว่ยพูดว่า: "พี่เป่ย ฉันทำให้พี่อับอาย"หนิงเป่ย: "ไปดูกันเถอะ"ทั้งสองเดินออกไปจากห้องพี่เก้าตะโกนบอกเยว่เฉาเว่ย: "ไอ้คนแซ่เยว่ ฉันมาเจอแกตั้งหลายครั้ง และในที่สุดฉันเจอคุณ"“จ่ายค่าเช่าเร็วเข้า สองพันหยวน”หนิงเป่ย รู้สึกลำบากใจอยู่พักหนึ่งโดยไม่คาดคิด บ้านทรุดโทรมหลังนี้ก็ถูกเช่าโดยเยว่เฉาเว่ยเช่นกันเมื่อเขาได้ยินเรื่องการจ่ายค่าเช่า เยว่เฉาเว่ยซึ่งโกรธมากเมื่อกี้ก็ตกใจทันทีเขาฝืนยิ้มแล้วพูดว่า: "พี่เก
Read more

บทที่ 120

แก๊งชิงหลง?หนิงเป่ยหัวเราะอย่างเหน็บแนม: "แก๊งชิงหลงอยู่ที่นี่แล้ว ถ้าแกกล้าผายลมต่อหน้าฉัน ฉันจะแพ้"บังอาจ!พี่เก้าหยิบโทรศัพท์มือถือออกมาโดยไม่ลังเล: ไม่เห็นโลงศพไม่หลั่งน้ำตา ฉันจะโทรหาแก๊งชิงหลงตอนนี้"พี่เก้า อย่าทะเลาะกัน!เยว่เฉาเว่ยรู้สึกกังวล: "พี่เก้า ฉันจะชดใช้ให้พี่ชายของฉัน โปรดปล่อยเขาไป ... "พี่เก้าพูดว่า: "ถ้าแกอยากให้ฉันปล่อยมันไปก็ได้ ฉันจะตัดแขนทั้งสองข้างออกก่อน"ในท้ายที่สุดเยว่เฉาเว่ยก็ไม่มีทางเลือกอื่นนอกจากบอก หนิงเป่ยว่า“พี่เป่ย แก๊งชิงหลงเป็นแก๊งใต้ดินที่ใหญ่ที่สุดในฉงเฉิง และเราไม่สามารถผิดใจกับพวกเขาได้”“พี่...รีบไปซะ ฉันมีชีวิตเดียวเท่านั้น พวกเขาทำอะไรฉันไม่ได้หรอก”หนิงเป่ยตบเยว่เฉาเว่ยบนไหล่“เฉาเว่ย จากนี้ไป ฉันอยากให้คุณยืดหลังให้ตรงและเป็นคนที่มีศักดิ์ศรี”เยว่เฉาเว่ยมีอารมณ์ที่ซับซ้อนเขาไม่ต้องการเป็นคนมีศักดิ์ศรีแต่สังคมนี้โหดร้ายเกินไป ไม่มีอำนาจ เราก็ได้แต่อยู่ข้างล่างและทนทุกข์ทรมานเพียงเท่านี้ เขาก็ไม่เสียใจที่ได้ตายกับพี่เป่ยในวันนี้พี่เก้าวางสายอย่างรวดเร็วและยิ่งหยิ่งผยองง: "ฮึ ฉันเรียกพี่ไก่มาที่นี่ เมื่อพี่ไก่มา เขา
Read more
PREV
1
...
1011121314
...
35
DMCA.com Protection Status