All Chapters of When I Reincarnated As The Billionaire's Wife : Chapter 11 - Chapter 20

Ilang oras din ang binyahe namin at saktong alas dyes kami dumating. Nang makababa ako ng tuluyan ay halos lumuwa ang mata ko sa nakikita ko ngayon. Hindi ko alam na ganito pala kalaki ang kompanyang pinapatakbo nila. Sobrang lawak at aliwalas ng paligid. Pwedeng pwede ring gawing tambayan ang lugar na to lalo na at may malawak na park sila dito at may ibang stall na nagtitinda ng mga kilala ring pagkain."Madam ayos lang po ba kayo?" Napatikom ang bibig ko ng marinig ko si Kuya Roberto. Na we-weirduhan na siguro to sakin. Kasi naman! Nakakamangha ang lugar nato. Sobrang ganda at laki."Sige po Madam, mauna na ako. Tawagan niyo nalang po ako pag magpapasundo na kayo" Magsasalita na sana ako pero hindi ko na natuloy dahil bigla akong na speechless. Namalayan ko nalang na wala na si Kuya Roberto at pinaharurot na ang sasakyan paalis."Mama let's go na po" hinila pa ako ni Kaiden papuntang entrance.Habang naglalakad kami papuntang entrance ay panay ang lingon ko sa paligid. Grabe, til

Ngumiti ito sakin. Kung sinong babae siguro ay mahuhulog sa ganda ng ngiti niya pero iba ako. Wala akong naramdamang kilig o pagka attract sakanya kundi takot at kaba lang at hindi ko talaga alam kung bakit."Are you okay Miss?" Napalayo ako sakanya ng bahagya habang hindi ko tinatanggal ang titig ko sakanya. Napakapamilyar niya. "Miss? Baka matunaw ako" nakangiti niyang sabi na mukhang nang-aasar sakin.Napabalik ako sa aking ulirat at napakunot ang noo. Hindi ko nalang pinansin ang sinabi niya."Oo, ayos lang ako. Pasensya na" nagkibit balikat lamang siya at napatango."Okay" sabi niya at tinalikuran na ako at nagpatuloy sa paglalakad.Teyka! Bigla kong naalala nong bata pa ako. Siya yung lalaking kasa-kasama ng doktor na nakikita ko sa bahay ampunan! Minsan lamang siyang pumunta doon sa tuwing may nagkakasakit na mga bata o gumagamot sa mga may malubhang sakit. Hindi ko alam kung ano siya, mukhang hindi rin naman siya doktor kasi hindi ko naman siya nakikitang tumulong sa kasama

Maingay. Mainit. Lahat ng tao ay abala ngunit gayon paman ay hindi napapawi nito ang saya na nararamdaman ko. This is it Camelle! This is your chance to slowly reach your dream.Ngiting ngiti akong naglalakad at nang makapunta na ako sa pedestrian lane ay saka ako huminto at naghintay na maging green iyong walking light. Kakatawag lang kasi sakin nong Manager ng isang resort, he said na pumayag daw ang may-ari na gamitin namin iyong venue na walang bayad. Napag alaman kasi nito ang tungkol sa proposal. Ito narin mismo ang nagyaya na mag sponsor sa gagawin naming event which is ang feeding program sa mga batang nasa bahay ampunan at ang bongga pa doon ay ito na mismo ang nagsabi na doon nalang i-heheld sa mismong resort nila. Omygosh! Tiyak na magiging masaya ang mga bata doon sa venue.Nagkataon rin kasi na ang Bahay Ampunan na ito ay isa rin sa mga binibigyan niya ng donation kaya nakakagaan ng loob.Itong resort din kasi ang pinakamalapit doon sa may bahay ampunan, iwas hassle na

I can't wait to get home. Everything went really smoothly. Hindi ko alam kung ayos paba ako dahil buong araw akong ganado sa trabaho at napansin din iyon ng secretary ko na panay ang ngiti ko raw na hindi ko naman namamalayan. But I really like this feeling and I'm starting to love it.Wala na akong pakialam sa kung anong isipin nila sakin. For now, I just want to enjoy this moment. I can't wait to see their wide smile again especially seeing Audrey with her lovely laugh sa oras na ibigay ko sakanila itong pasalubong kong waffle na nadaanan ko habang nagmamaneho sa daan. I don't know, bigla ko lang siyang naalala ng makita ang stall na nagtitinda ng waffle.Before, all I wanted was to go home as soon as possible to see my son, but now it's different because there are now two of them waiting for me. Hindi man kami katulad ng ibang mag asawa pero kontento na muna ako sa ganito. We are settling in little by little and I can't wait for us to be comfy with each other like the partners I en

Napalingon ako doon sa isang 'Kiddi's Play Area', isa itong indoor na playground kung saan iniiwan muna doon ang mga bata pansamantala ng mga magulang nila para makapagbili at maasikaso ng maayos ang mga dapat nilang tapusin. Gawa sa glass ang pader nito kaya kitang kita lang mula dito sa labas ang paglalaro nila doon sa loob."Sure, paalam ka muna sa Papa mo" nakangiti kong sabi sakanya na siyang ikinalingon niya kay Theo na kasalukuyan ng naglalakad palapit dito sa kinauupuan at napili naming maliit na square table."Papa pwede po ba play ako doon?" napalingon si Theo doon sa tinuro ni Kaiden. Ngumiti ito sa anak."Sure but you have to finish this before going there" tukoy pa nito sa ice cream na dala at ibinigay ito kay Kaiden. "Food is not allowed inside" tukoy pa niya doon sa indoor na playground.Pagkatapos ay ibinigay niya naman sakin iyong Vanilla Ice cream bago siya tuluyang umupo sa isang upuan na katabi ko. Nakangiti ko itong tinanggap."Salamat" sabi ko at agad na tinikman