All Chapters of เจ็ดพี่สาวจอมทะลึ่งของผมทั้งสวยทั้งฮอต: Chapter 961 - Chapter 970

สำนักงานใหญ่ของแก๊งจูริเต็มไปด้วยบรรยากาศแห่งการเฉลิมฉลองในช่วงไม่กี่วันที่ผ่านมา ไม่รู้ว่าเกิดเรื่องอะไรขึ้นกับแก๊งจูริ ที่เป็นแก๊งยากูซ่าที่เก่าแก่ที่สุดเป็นอันดับสองในโตเกียว และหัวหน้าแก๊งจูริเอง ก็ถูกจักรพรรดิเรียกเข้าเฝ้าทุกคนในแก๊งจูริรู้สึกได้ว่า มีเรื่องบางอย่างเกิดขึ้นดูเหมือนว่าแก๊งจูริกำลังจะไปทะยานฟ้าแต่ก่อน เรื่องแบบนี้เกิดขึ้นเฉพาะกับแก๊งคุคุจิเท่านั้น แต่ตอนนี้ก็ถึงคราวของแก๊งจูริแล้วตอนนี้สมาชิกของแก๊งจูริเดินไปตามถนนอย่างเชิดหน้าชูคอและต่างจากแก๊งคุคุจิ ซึ่งสมาชิกส่วนใหญ่เป็นพวกนักเลง แต่สมาชิกของแก๊งจูริเป็นลูก ๆ หลาน ๆ ของตระกูลที่มีหน้ามีตาทางสังคมเหล่าทายาทของตระกูลมักจะเข้ารับการฝึกฝนในแก๊งจูริ และเมื่อตอนที่กลับไปยังตระกูล ก็สามารถปกครองตระกูลได้ทำให้เป็นเหตุผลว่า ทำไมแก๊งจูริถึงแม้จะเป็นเพียงแก๊งที่ใหญ่เป็นอันดับสองในญี่ปุ่น แต่ก็ยังสามารถต่อสู้กับแก๊งคุคุจิได้เสมอณ สำนักงานใหญ่ กลุ่มผู้บริหารระดับสูงของแก๊งจูริมารวมตัวกันเพื่อพูดคุยเรื่องธุรกิจ แต่จริง ๆ แล้ว การประชุมก็เปรียบเสมือนการพบปะสังสรรคกันของคนรุ่นใหม่จากตระกูลต่าง ๆ การชุมนุมเหล่าน

เป็นเรื่องหาได้ยากที่จะได้เห็นตระกูลเทะอิจิโรบันดาลโทสะออกมาฉู่เฉินสั่งไม่ให้พี่น้องโฮชิเข้ามาช่วยเหลือ และเฝ้าดูการแสดงเงียบ ๆ ที่ทางเข้าพวกแมลงหวี่ตรงหน้าไม่ใช่คู่ต่อสู้ของผู้นำตระกูลเทะอิจิโรฉู่เฉินสนใจสถานการณ์ที่ผู้นำตระกูลเทะอิจิโรกำลังเผชิญอยู่หากมีอะไรเกิดขึ้นกับผู้นำตระกูลเทะอิจิโร ที่เป็นจอมยุทธขั้นเก้าระดับสูงสุด และตัวเองกับอีกสองคนหากยื่นมือเข้าไปช่วย ก็จะต้องพบชะตากรรมเดียวกันอย่างแน่นอนสมาชิกแก๊งจูริที่อยู่ตรงหน้านั้น ไม่ได้ตระหนักถึงความร้ายแรงของสถานการณ์ด้วยซ้ำคิดว่า เป็นแค่ชายแก่สติไม่สมประกอบคนหนึ่งเท่านั้น“ไอ้แก่ ไม่อยากแก่ตายแล้วใช่ไหม ถึงขนาดกล้าบุกเข้าไปในเขตของแก๊งจูริ”“ไอ้แก่ แค่มองก็รู้ว่าแกจะอยู่ได้อีกเพียงสองปีเท่านั้น แกควรรีบไสหัวกลับไปเถอะ ไม่งั้นแกคงต้องใช้เวลาสองปีที่เหลือนี้นอนหยอดข้าวต้มอยู่บนเตียงแทน”ทันทีที่พูดจบ ทุกคนก็หัวเราะออกมาผู้นำตระกูลเทะอิจิโรไม่พูดอะไร เพียงเดินเข้าไปหาผู้พูด แล้วยกมือขึ้น จากนั้นก็ฟาดมือใส่ทันใดนั้นคนนั้นก็ถูกฟาดกระเด็นไปจนหายไป ต่อหน้าต่อตาทุกคนเหตุการณ์ที่ไม่ปกตินี้ ทำให้สมาชิกอาวุโสแทบจะไม่เ

ฉู่เฉินสามารถเห็นได้จากแววตาของทั้งสี่คนว่า ไม่มีใครในหมู่พวกเขาที่เป็นหัวหน้าแก๊ง แล้วก้าวเท้าออกมาข้างหน้าแต่ก็ยังพูดด้วยความหวังอันริบหรี่“ฉันไม่สนใจว่าพวกแกเป็นใคร ถ้าฉันถาม พวกแกต้องตอบ ถ้ายังปากแข็งก็สมควรตาย!”คำพูดของฉู่เฉิน ทำให้ทั้งสี่คนสบตากันด้วยความสับสนในโตเกียว ทั้งสี่คนไม่เคยเจอใครที่กล้าพูดจาแบบนี้กับพวกเขามาก่อนอาซุมะเป็นคนแรกที่แสดงท่าทีต่อต้าน“เพ้อเจ้อ แม้แต่นายน้อยของอดีตตระกูลอันดับหนึ่ง อย่างตระกูลเทะอิจิโร ก็ไม่ยังกล้าพูดแบบนี้กับพวกเราเลย แล้วแกเป็นใครถึงกล้าพูดแบบนั้นออกมา? แกคิดว่าพวกเราเป็นตาสีตาสางั้นเหรอ? แก…”อาซุมะยังพูดไม่จบฉู่เฉินกางนิ้วออกคลื่นพลังก็ได้ยิงออกมาจากปลายนิ้วแทงทะลุหน้าผากของอาซุมะด้วยความเร็วทันทีอาซุมะทรุดค่อย ๆ ตัวลงกับพื้น“อาซุมะ!”อีกสามคนตะโกนออก และกำลังจะก้าวไปข้างหน้าเพื่อตรวจสอบแต่ก่อนที่จะเข้าไปใกล้ ลำแสงของลมปราณแท้จริงอีกลำก็พุ่งออกมาจากนิ้วของฉู่เฉิน ลากผ่านทะเลสาบเทียมและยิงใส่ไปที่เท้าของทั้งสามคน“คำเตือนครั้งสุดท้าย หากยังเคลื่อนไหวอื่น พวกแกก็จะลงเอยแบบเขา”ฉู่เฉินพูดอย่างเย็นชานายน้อยทั้งส

ชิกาโอะรีบตอบตกลงทันที และตระหนักได้ว่าชีวิตของเขานั้น ได้รับโอกาสรอดชั่วคราวตราบใดที่ยังหายใจอยู่ ก็ไม่ต้องกลัวที่จะไม่มีโอกาสได้ตอบโต้กลับชิกาโอะคิดอย่างละเอียดแล้ว ว่าทุกสิ่งทุกอย่างในตอนนี้ ไม่มีอะไรสำคัญเท่ากับชีวิตของเขาเองในระหว่างทาง ฉู่เฉินก็ได้เรียนรู้องค์จักรพรรดิแห่งญี่ปุ่นได้สร้างพระราชวังสำหรับพระองค์เองในโตเกียวจริง ๆก่อนหน้านี้ เคยคิดว่าคำว่าพระราชวังเป็นเพียงคำอุปมา ไม่คาดคิดว่าจะเป็นพระราชวังจริง ๆเมื่อมองไปที่พระราชวังอันงดงามที่อยู่ตรงหน้า ฉู่เฉินก็รู้สึกคุ้นเคยหลังจากมองไปรอบ ๆ เป็นเวลานาน ฉู่เฉินก็ตระหนักว่าวังแห่งนี้คล้ายกับที่เคยเห็นในต้าเซียจึงเกิดเป็นความรู้สึกคุ้นเคยแบบนี้บริเวณโดยรอบสวนด้านนอกของพระราชวังทอดยาวไปไกลสุดลูกหูลุกตา ไม่มีสิ่งปลูกสร้างหรือคนเลยเห็นได้ชัดว่าคนธรรมดา ถูกห้ามไม่ให้เข้าใกล้สถานที่แห่งนี้โดยเด็ดขาด“สวนด้านหน้านี้เป็นพระราชวังที่องค์จักรพรรดิประทับอยู่ โดยปกติองค์จักรพรรดิจะปรระทับอยู่ที่นี่ โดยปกติแล้ว จะเข้าไปได้ ก็ต่อเมื่อองค์จักรพรรดิเรียกพวกเราเข้าเฝ้าเท่านั้น เมื่อกี้ฉันได้ลงชื่อ ขอเข้าเฝ้าองค์จักรพรรดิในฐ

การฆ่าต่อหน้าองค์จักรพรรดิ ยังเป็นคงเป็นวิธีการนองเลือดคาชิ เดนกะก็ตกตะลึง แม้ว่าตัวเองจะถูกเลือดกระเซ็นไปเต็มตัวก็ตามขณะนี้ นึกไม่ออกเลยว่าคนตรงหน้าเหล่านั้น เป็นใครกันแน่ สติกลับไปแล้วเหรอ?ชายชราที่คาชิ เดนกะเชื่อว่าเป็นองค์จักรพรรดิก็ตกใจเช่นกันท่าทางที่สงบแต่เดิม กลับกลายเป็นที่ตื่นตระหนกนิ้วสั่นขณะที่ชี้ไปยังฉู่เฉิน“แกกำลังพยายามทำอะไรกันอยู่?”ฉู่เฉินขี้เกียจเกินกว่าจะตอบ แต่ย้ายร่างมาปรากฏตัวต่อหน้าคาชิ เดนกะแทนความว่างเปล่ารวมตัวกัน แล้วปรากฏเป็นภาพออกมาเป็นภาพเสมือนของฉินปิงเยว่“ฉันขอถามแกว่า แกพาผู้หญิงคนนี้ไปที่ไหน?”เมื่อเผชิญหน้ากับสายตาที่ไม่เป็นมิตรของฉู่เฉินเดิมคาชิ เดนกะพยายามจะโกหกเขาฉู่เฉินก็พูดหนึ่งประโยคออกมา“ถ้าแกกล้าโกหก ชะตากรรมของแกจะเลวร้ายยิ่งกว่าเขา”ฉู่เฉินชี้ไปที่กองเลือดบนพื้นและพูดอย่างเย็นชาเมื่อเผชิญกับภัยคุกคามอย่างฉู่เฉินแล้ว คาชิ เดนกะก็ไม่มีทางเลือกอื่น นอกจากต้องสารภาพ“ในวันนั้น ฉันไปพาตัวผู้หญิงคนนี้มาจากแก๊งคุคุจิและพาเธอมาที่พระราชวังทันที จากนั้นส่งตัวเธอให้กับองค์จักรพรรดิ และฉันไม่รู้ว่าเกิดอะไรขึ้นหลังจากนั้น”