All Chapters of เจ็ดพี่สาวจอมทะลึ่งของผมทั้งสวยทั้งฮอต: Chapter 211 - Chapter 220

ทันทีที่เธอพูดจบ เธอก็เห็นก้นบุหรี่พุ่งเข้ามาหาเธอด้วยความเร็วสูงเย่จิงหลบไปด้านข้างโดยสัญชาตญาณ จากนั้นเสียงปืนสองนัดก็ดังขึ้นที่ข้างหูของเธอเมื่อเธอตั้งสติและเงยหน้าขึ้นไปมอง เธอก็พบว่าร่างของฉู่เฉินได้หายไปแล้ว“ให้ตายเถอะ ปล่อยให้ผู้ชายคนนั้นหนีไปได้อีกแล้ว!” เย่จิงกระทืบเท้าอย่างแรง ณ จุดที่ฉู่เฉินเคยยืนอยู่เธอพูดกับลูกน้องสองคนของเธอว่า “เมื่อกี้พวกนายเป็นคนยิงหรือเปล่า? ยิงโดนเขาไหม?”พวกเขาทั้งสองส่ายหัวอย่างรีบร้อน: "พวกผมก็ไม่รู้ครับ เขาเร็วเกินไป"เย่จิงตกใจทันทีหากต้องการทราบว่า ตอนนี้พวกเขาอยู่ห่างจากฉู่เฉินมากแค่ไหน ห่างไปไม่เกินสิบก้าวในระยะใกล้เช่นนี้ เขายังคงสามารถหลบกระสุนและวิ่งหนีไปได้ ทักษะของเขาน่ากลัวขนาดไหนกันนะทันใดนั้น เธอก็เดินไปหยิบก้นบุหรี่ขึ้นมา ทันใดนั้นรอยยิ้มแห่งชัยชนะก็ปรากฏขึ้นบนใบหน้าของเธอ: "ในที่สุดนายก็ทิ้งหลักฐานเอาไว้!"“เอามันไปที่แผนกนิติเวช ให้พวกเขาตรวจ DNA และทำให้แน่ใจด้วยว่ามันต้องรวดเร็ว!”เธอหยิบถุงออกมาแล้วยื่นให้ลูกน้องคนหนึ่งของเธออย่างระมัดระวังจากนั้นเธอก็นำลูกน้องเพียงคนเดียวที่เหลือเข้าไปในเวทีมวยใต้ดินเมื่อพ

“ไม่เป็นไร ฉันต้องกลับไปศึกษาคดีต่อน่ะ เธอก็ควรจะรีบพักผ่อนเร็วๆด้วยล่ะ” เย่ชิงส่ายหัว หันหลังกลับ และขับรถออกไปหลังจากที่หนิงชิงเสว่ปิดประตู เธอก็ตรงไปที่ประตูห้องของฉู่เฉิน เธอเคาะประตูก่อน แล้วพูดว่า "ฉู่เฉิน นายนอนหรือยัง?"เมื่อไม่เห็นการตอบสนองจากข้างใน เธอก็อดไม่ได้ที่จะหยิบกุญแจออกมาเปิดประตูแต่ห้องนั้นกลับว่างเปล่าในขณะนี้ หนิงชิงเสว่ รู้สึกผิดหวังอย่างอธิบายไม่ได้ในใจของเธอฉู่เฉินยังไม่กลับมานี่ก็เลยเที่ยงคืนแล้วด้วยทำไมเขาถึงยังไม่กลับมาอีกนะ?เป็นไปได้ไหมว่ามีบางอย่างเกิดขึ้นกับเขา?ทันทีที่ความคิดนี้ปรากฏขึ้น เธอก็สะดุ้งและกำลังจะโทรหาฉู่เฉินในความเป็นจริง แม้ว่าเธอจะไม่ได้ตระหนักเลยว่าในช่วงเวลาที่อยู่ด้วยกัน เธอนั้นก็ยอมรับฉู่เฉินไปโดยไม่รู้ตัวผู้ชายคนนี้ที่เข้ามาในชีวิตของเธออย่างกะทันหัน แม้ว่าเขาจะพูดจาไม่ปกติ แต่เธอก็คุ้นเคยกับการมีอยู่ของเขาไปแล้วขณะที่เธอกำลังกดโทรศัพท์ก็มีเสียงประตูเปิดจากชั้นล่างฉู่เฉินกลับมาแล้วหนิงชิงเสว่รู้สึกโล่งใจ และตรวจดูเขาอย่างรอบคอบอยู่ครู่หนึ่ง จากนั้นจึงถาม "นายไปไหนมา ถึงกลับมาช้าจัง?"“ฉันเจอไปเพื่อนมาและ

ชายหนุ่มคนหนึ่งถืออะไรบางอย่างที่เปื้อนเลือดอยู่ในมือ และส่งยิ้มให้กับจ้าวเหยียนตามด้วยคนอื่นๆ แล้วพูดว่า "ขอโทษทีนะ พวกนายเป็นคนจากตระกูลจ้าวหรือเปล่า?"“ชะ...ใช่ครับ”จ้าวเหยียนพยักหน้าอย่างรวดเร็ว แล้วพูดด้วยความตกตะลึง “คุณเป็นศิษย์ของปรมาจารย์หรือเปล่าครับ?”“ใช่แล้ว ฉันชื่อลู่ถง ศิษย์ที่อายุน้อยที่สุดของท่านอาจารย์” ชายหนุ่มยิ้มกว้าง รอยยิ้มของเขาทำให้ตัวสั่นไปถึงกระดูกสันหลังตอนนี้ ทุกคนสังเกตเห็นสิ่งที่เขาถืออยู่ในมือ—เห็นได้ชัดว่ามันเป็นหัวมนุษย์"ปรมาจารย์ลู่ นี่... นี่คืออะไรหรอครับ?" จ้าวเหยียนถาม หนังศีรษะของเขารู้สึกเสียวซ่านไปหมด"นี่น่ะเหรอ?" ลู่ถงพูดอย่างเฉยเมย "ชายคนนี้ดูเหมือนจะชื่อเฟิงกัวไห่ ฉันได้ยินมาว่าเขาเป็นคู่แข่งในการเดินเรือของตระกูลจ้าวของพวกนาย ดังนั้นฉันจึงฆ่ามันระหว่างทางที่มาที่นี่น่ะ"“สำหรับหัวของมัน ฉันถือซะว่าให้เป็นของขวัญสำหรับการพบกันสำหรับนายก็แล้วกันนะ”น้ำเสียงของเขาดูสบายๆ ราวกับว่าเขากำลังพูดถึงเรื่องเล็กน้อยอยู่“อะไรนะ เขาคือเจ้าสัวเฟิงหกเหรอ?”"ใช่จริงๆ นั่นคือเจ้าสัวเฟิงหก ฉันไม่อยากจะเชื่อเลย เจ้าสัวเดินเรือแห่งหนานเจียงคนนี้

เมื่อฉู่เฉินปล่อยเด็กหนุ่มรอยสักคนนั้นไป ในที่สุดหนิงชิงเสว่ ก็ได้มองดูเขาแล้วพูดออกมาว่า "ทุกคนคะ บางทีอาจมีความเข้าใจผิดระหว่างพวกเราก็ได้นะคะ?"“เข้าใจผิดบ้านแกสิ เมียฉันใช้เครื่องสำอางของบริษัทแก ใบหน้าของเธอกลับบวมขึ้นมา ตอนนี้เธออยู่ที่ห้องฉุกเฉิน และแพทย์ได้บอกว่าชีวิตของเธออาจตกอยู่อันตรายได้ทุกเมื่อ”เด็กหนุ่มที่มีรอยสักสาปแช่ง ขณะทุบพื้นและสะอึกสะอื้น "เอาใบหน้าเมียของฉันคืนมา"“ทุกคนคะ พวกคุณอาจจะเข้าใจผิดไปก็ได้ ผลิตภัณฑ์ของบริษัทเราได้รับการประเมินความปลอดภัยอย่างเข้มงวด มันเป็นไปไม่ได้เลยสำหรับสิ่งที่คุณกำลังอธิบาย…” หนิง ชิงเสว่อธิบายอย่างอดทน“ฉันสามารถพิสูจน์ได้ว่าสิ่งที่พี่ชายคนนี้พูดนั้นเป็นเรื่องจริง”ในขณะนี้ ก็ได้มีหญิงวัยกลางคนยืนขึ้นเพื่อกล่าวหา "เพราะว่าลูกสาวของฉันใช้เครื่องสำอางของบริษัทเธอ ร่างกายของเธอจึงเป็นแผลพลุพองและมีหนองไหลออกมา และเธอก็ยังอยากแขวนคอตัวเองอยู่เรื่อย..."“ถ้าเกิดอะไรขึ้นกับลูกสาวของฉัน ฉัน... ฉันจะตายหน้าประตูบริษัทของเธอให้ดู”ผู้หญิงคนนั้นนั่งกองอยู่กับพื้น สีหน้าสะอื้นของเธอดึงดูดความเห็นอกเห็นใจจากผู้คน“และฉันก็พิสูจน์ไ

“ไร้สาระน่า แน่นอนสิว่าเธอต้องเป็นเลือดเนื้อของฉันเอง”“คุณเองก็โกหกด้วยเหมือนกัน”ฉู่เฉินเยาะเย้ย “คนเป็นหมันอย่างคุณจะมีลูกสาวของตัวเองได้ยังไงกัน?”“หุบปากเน่าๆ ของแกไปซะ แกนั่นแหละที่เป็นหมัน ทั้งครอบครัวของแกก็เป็นหมัน” หญิงวัยกลางคนตอกกลับอย่างรุนแรง กลัวความลับของเธอจะถูกเปิดเผยออกมาเย่จิงยิ้มเยาะ เมื่อเธอมองไปที่ฉู่เฉิน “คุณสรุปเรื่องนี้จากรูปร่างหน้าตาของเธอด้วยหรือเปล่า?”“แน่นอน” ฉู่เฉินพยักหน้า“ลองทำนายฉันบ้างสิ ฉันอยากรู้ว่าคุณแม่นจริงหรือเปล่า” เย่จิงเยาะเย้ย"คุณต้องการจะทำนายเรื่องอะไร?" ฉู่เฉินถาม“บอกฉันมาว่าตอนนี้พ่อแม่ของฉันทำอะไรเพื่อหาเลี้ยงชีพ” เย่จิงท้าทายฉู่เฉินพินิจพิเคราะห์เธอสักครู่แล้วส่ายหัว “พ่อแม่ของคุณตายไปตั้งแต่คุณยังเด็ก คุณหมายถึงอะไรกับคำว่า 'ตอนนี้'?”ขณะที่เขาพูดสายตาของทุกคนก็จับจ้องไปที่เย่จิง ราวกับพยายามตรวจสอบคำกล่าวอ้างของฉู่เฉินมีเพียงใบหน้าของหนิงชิงเสว่ เท่านั้นที่ซีดจาง และมองไปทางฉู่เฉิน ที่เต็มไปด้วยความผิดหวังเมื่อเผชิญกับการจ้องมองของทุกคน เย่จิงก็โกรธจัด “นายกำลังพูดจาไร้สาระอยู่นะ พ่อแม่ของฉันยังมีชีวิตอยู่ พวกเ