ป้าเฉินเห็นแบบนั้นก็ยิ่งรู้สึกเป็นห่วงมากขึ้นไปอีก “ทำไมเป็นหนักขนาดนี้ล่ะคะ? ดิฉันไปโทรหาคุณชายก่อนดีกว่าค่ะ หรือว่าจะไปโรงพยาบาลเลยดีคะ”“อย่านะคะ เช้านี้เค้ามีประชุมค่ะ”“แต่ว่านายหญิงไม่สบายเอามากๆเลยนะคะ มันจะมีอะไรสำคัญไปกว่าสุขภาพคุณล่ะคะ” ป้าเฉินไม่สนใจอะไรทั้งนั้นเธอหยิบเอาโทรศัพท์ขึ้นมาก่อนจะกดโทรไปหาเผยเซียวกู้อิ๋นรู้ว่าวันนี้เผยเซียวจะต้องทำอะไรบ้างก็เลยยิ่งไม่อยากไปรบกวนเขา จึงรีบแย่งเอาโทรศัพท์จากป้าเฉินมาถือไว้ก่อนจะกดตัดสายไปคิดได้ว่าวันนี้เหยียนฉู่จะต้องออกมาทำงานนอกสถานที่จึงหันไปพูดกับป้าเฉิน “ไม่ต้องรบกวนเขาหรอกค่ะ เดี๋ยวฉันให้เพื่อนฉันพาไปเอง”“แต่ แต่ยังไงก็ต้องบอกคุณชายสักคำนะคะ!”ป้าเฉินไม่สบายใจเป็นอย่างมากเมื่อคิดถึงเรื่องที่คนงานเก่าโดนไล่ออก ก่อนที่เธอจะมาทำงานที่นี่ พ่อบ้านก็บอกเธอไว้แล้วว่าคุณชายดูแลนายหญิงกับอะไรดีถ้าเกิดมีเรื่องอะไรขึ้นมา ดูแล้วคงจะไม่ใช่แค่การไล่ออกง่ายๆอย่างนั้นแล้ว แต่คงจะต้องถูกไล่ออกจากเมืองก่างแทนน่ะสิ“เดี๋ยวฉันจะบอกเขาเองค่ะ” กู้อิ๋นพูดเธอกลัวว่าป้าเฉินจะพูดไปเกินสิ่งที่เป็นจริงและเธอก็ยังไม่อยากจะรบกวนเวลาของเผย

ผ่านไปสองชั่วโมง!กู้อิ๋นและเหยียนฉู่นั่งอยู่บนเก้าอี้เย็นๆริมทางเดินในโรงพยาบาล ใบหน้าเหมือนกับคนที่โลกกำลังถล่มลงมาในมือของเหยียนฉู่ถือเอาผลตรวจปัสสาวะ มือของกู้อิ๋นถือผลตรวจอัลตร้าซาวน์เอาไว้!ทั้งสองคนมองหน้ากันลมหายใจเร่งเร็วขึ้น ไม่รู้ว่าจะพูดอะไรดีเวลาผ่านไปเนิ่นนาน!ใบหน้าของเหยียนฉู่เหมือนคนที่โลกกำลังถล่มลงมาหนักกว่าเดิม “ตายแล้วจริงๆ ฉันจะได้กลายเป็นคนจนจริงๆก็คราวนี้แหละ”ทำไมเธอถึงมีเพื่อนแบบนี้กันนะ?ครั้งนี้เธอคงผ่านมันไปไม่ได้แล้ว!“ถ้างั้นฉันทำยังไงดีล่ะ?” กู้อิ๋นพูดตอนนี้เธอกำลังท้องลูกของเผยเซียวนะ!ความพยายามตั้งมากมายของเธอตอนนี้มาแพ้ให้กับลูกในท้องซะแล้ว......เหยียนฉู่ได้ยินคำถามของกู้อิ๋นในหัวมีแต่เสียงวิ้งๆเต็มไปหมด……!เธอเพียงแค่คิดว่าตอนนี้สิ่งที่พวกเธอทำกันอยู่มันผิดไปทั้งหมดถ้าเกิดว่าย้อนเวลากลับไปได้ เหยียนฉู่คงไม่คิดจะหลอกลวกเผยเซียวพอมาดูแล้วถ้าพูดไปตั้งแต่แรกก็คงจะดี!ดูจากสถานการณ์ตอนนี้มันยิ่งควบคุมไม่ได้แล้ว“มันจะทำอะไรได้ล่ะ ก็ต้องหลอกเขาต่อไปน่ะสิ!” เหยียนฉู่คิดไปคิดมาก่อนจะตอบออกมาอย่างหน้าตาย“.…..” กู้อิ๋นเองก็ไม่มีอะไรจะพ

ทุกสิ่งที่เรียกว่าการระมัดระวังสำหรับก็อิ๋นและเหยียนฉู่แล้วมันคือการระวังจนไม่รู้จะระวังยังไงแล้ว แต่สุดท้ายก็ยังเดินมาจนถึงทางตันนี้จนได้กู้อิ๋นรับโทรศัพท์ด้วยท่าทีหลบๆซ่อนๆ “ประธานเผยคะ”“ยังอยู่โรงพยาบาลใช่ไหม?”“ค่ะ” กู้อิ๋นตอบเพียงสั้นๆตอนนี้สิบเอ็ดโมงแล้ว เผยเซียวคงจะเสร็จธุระเรียบร้อยแล้ว“เดี๋ยวฉันไปรับนะ” เผยเซียวพูดเมื่อได้ยินว่าเผยเซียวจะมารับ กู้อิ๋นก็ตั้งท่าจะปฏิเสธแต่เหยียนฉู่เอื้อมมือมาแตะมือของเธอเอาไว้เธอได้ยินเสียงที่ลอดออกมาจึงส่ายหน้าให้กับกู้อิ๋น ในช่วงเวลานี้พวกเธอต้องพยายามไม่ให้เผยเซียวรู้สึกสงสัยอย่างเด็ดขาดเมื่อเห็นสายตาของเหยียนฉู่แล้ว กู้อิ๋นจึงพูดออกมาด้วยเสียงสั่นๆ “ค่ะ!” หลังจากกดวางสายโทรศัพท์ไปกู้อิ๋นหันหน้าซีดๆของเธอไปมองเหยียนฉู่ก่อนจะถามว่าทำไมถึงไม่ให้เธอปฏิเสธเขาไป“เธอแค่กระเพาะอักเสบจะกลัวการที่เผยเซียวมารับเธอไปทำไมล่ะ?” เหยียนฉู่ว่า“ฉัน!”“อย่าลืมนะ ตอนนี้พวกเธออาศัยอยู่ด้วยกัน”เพราะอย่างนั้นการที่เขาจะมารับกู้อิ๋นมันก็เป็นเรื่องที่ธรรมดามากๆ ถ้าเกิดว่ากู้อิ๋นปฏิเสธไปมันคงจะดูแปลกๆแน่นอนพอได้ยินเหยียนฉู่พูดแบบนี้กู้อิ

ดูท่าภายในตระกูลเผยน่าจะมีปัญหาวุ่นวายกันแล้วแน่ๆ!โดยเฉพาะเผยสิงเฟิง ตอนนี้เขายังอยู่ที่โรงพยาบาลอยู่เลยแต่ว่าเป็นอะไรนั้นเผยเซียวก็ไม่ไปดูเหมือนกันแน่นอน ระหว่างเขากับเหลียงม่านเข่อแล้วไม่ว่าอีกคนจะถือไพ่อะไร เผยเซียวก็รู้หมดทุกอย่าง!แต่สำหรับทางฝั่งเขาแล้ว เหลียงม่านเข่อไม่มีทางรู้ได้ทั้งหมดแน่นอน!อย่างเช่นเย่อวิ๋น ภายนอกเขาเหมือนกับเป็นเจ้าของร้านอาหารธรรมดาๆคนหนึ่ง แต่จริงๆแล้วเขาคือนักสืบของเผยเซียว……!ทุกสิ่งที่เหลียงม่านเข่อทำในช่วงปีนี้ เผยเซียวรู้เกือบทั้งหมดเผยเซียวมองดูท่าทางตกใจของกู้อิ๋นจึงพูดกับเย่อวิ๋นไปว่า “นายไปทำงานเถอะ”“ครับ” เย่อวิ๋นพยักหน้าก่อนจะเดินออกไปเผยเซียวคีบไก่ให้กับกู้อวิ๋นก่อนจะพูด “อาหารที่นี่รสชาติอร่อยดีนะ เธอลองชิมดูไหม?”กู้อิ๋นพยักหน้า แต่ก็ไม่ได้ขยับตะเกียบเธอไม่ค่อยกล้ากินอะไรสักเท่าไหร่ นึกถึงอาหารเมื่อตอนเช้ามันทำให้ตอนนี้เธอไม่กล้ากินอะไรเลยจริงๆถ้าเกิดอยากจะอ้วกขึ้นมากลางทางแบบนั้นเผยเซียวก็เห็นหมดน่ะสิ?พอคิดมาถึงตรงนี้กู้อิ๋นก็รู้สึกเป็นกังวลเอามากๆ!เผยเซียวเห็นกู้อิ๋นไม่ยอมกินซักที ก็เลิกคิ้วขึ้น “ทำไมล่ะ? ไม่อยากกินห

เธอคิดว่าอยู่กับกู้อิ๋นไปนานๆ ก็ชักจะติดนิสัยสะเพร่าของเธอมาบ้างแล้วทั้งๆที่ออกใบรับรองแพทย์มาแล้วแท้ๆ เธอคิดว่าแบบนี้ก็จะหลอกเผยเซียวไปได้!แต่ใบรับรองแพทย์กลับยังอยู่ที่เธอ แต่ใบที่ห้ามไม่ให้เผยเซียวเห็นกลับอยู่ตรงหน้าของเผยเซียวในตอนนี้ตอนนี้เหยียนฉู๋ได้แต่ขอพรให้เผยเซียวได้รับนิสัยสะเพร่านี้ของกู้อิ๋นไปบ้าง ขอให้เขาไม่เห็นมันจนกว่าเธอจะไปเอามันกลับมาได้......กู้อิ๋นกัดฟันแน่น “เดี๋ยวฉันจะไปที่บริษัทเดี๋ยวนี้แหละ!”“หยุดเลย เธอไม่ต้องมา!” พอเหยียนฉู่ได้ฟังเธอก็ตกใจจนลุกขึ้นมาเหมือนกับว่าถ้าตอนนี้กู้อิ๋นไปที่บริษัทถ้าเผยเซียวเห็นก็จะยิ่งน่าสงสัยไปกันใหญ่“ถ้างั้นเธอจะไปเอากุญแจรถได้หรอ?” กู้อิ๋นถามถ้าเธอไปเองก็ยังพอบอกเผยเซียวได้ว่าเธอลืมของเอาไว้ แต่ถ้าเหยียนฉู่ไปจะให้เหตุผลอะไรดีล่ะ?เหยียนฉู่เองเมื่อคิดได้แบบนี้ “งั้นเธอรีบไปที่บริษัทเลย เดี๋ยวฉันจะไปดูสถานการณ์ให้ก่อนว่าเป็นยังไงบ้าง”ทั้งสองคนตกลงกันเรียบร้อยกู้อิ๋นวางสายโทรศัพท์ก็รีบไปที่บริษัทส่วนเหยียนฉู่เองก็รีบไปที่บริษัทเหมือนกัน เมื่อมาถึงด้านหน้าก็ได้เจอกับเผยเซียวและลั่วเหยียนพอดีทั้งสองคนเหมือนกำลั