Share
บทที่ 89
Related chapter
มีลูกของประธาน เธออยากจะลาออกแทบทุกวัน บทที่ 90
เผยเซียวพูดด้วยเสียงต่ำ “ไปดูกล้องวงจรปิดซิ”เขาเองก็อยากจะรู้เหมือนกันว่าใครที่มันใจกล้าขนาดนี้ กล้าที่จะมาทุบรถของเขาถึงที่โรงจอดรถชั้นใต้ดินของเผยซื่อกรุ๊ปแบบนี้ลั่วเหยียนพยักหน้า “ครับ!”กู้อิ๋นมาถึงที่บริษัทเหงื่อท่วมตัว เธอมองเห็นทั้งเผยเซียวและลั่วเหยียนต่างก็มีเหมือนไอเย็นปกคลุมรอบกายแถมข้างๆตัวพวกเขายังมีรปภ.ยืนด้วยท่าทางนอบน้อมอยู่ด้วย!เมื่อเห็นสภาพกระจกรถในตอนนี้เธอก็หายใจออกมาแรงๆยายบ้าเหยียนฉู่……!เธอกล้าขนาดนี้ได้ยังไงกัน? ทำกระจกรถแตกละเอียดขนาดนี้ประธานเผยจะต้องตามหาคนทำออกมาให้ได้แน่นอนเลยนะแบบนี้ตอนแรกเธอคิดจะไปแอบในที่ลับตาคนแล้วโทรหาเหยียนฉู่แต่เผยเซียวดันเห็นเธอซะก่อนเมื่อสายตาแสนอันตรายของชายหนุ่มมองมาที่เธอกู้อิ๋นก็ยืนตรงตัวตรงดิ่ง!ท่าทางแบบนี้ก็มักจะเป็นตอนที่เธอทำเรื่องที่ไม่ดี ยิ่งทำเหมือนเรื่องนี้ไม่เกี่ยวกับตัวเองสักเท่าไหร่ ส่วนใหญ่ก็เป็นเธอทำเองทั้งนั้นเผยเซียวกวักมือเรียกเธอ “มานี่หน่อย!”พอได้ยินว่าเผยเซียวกำลังเรียกตัวเอง กู้อิ๋นก็รู้ว่าตัวเองซ่อนต่อไปไม่ได้แล้วเธอเดินกระเพลกไปทางเผยเซียว!ถึงแม้เธอจะแสดงออกว่าเหมือนจะไม่มีอะไร แต
มีลูกของประธาน เธออยากจะลาออกแทบทุกวัน บทที่ 91
เผยเซียวรังเกียจผู้หญิงที่ใช้วิธีสกปรกเพื่อเลื่อนตำแหน่ง ทั้งเผยซื่อกรุ๊ปล้วนรู้กันทั้งนั้นและเพราะเหตุนี้ ตลอดหลายปีมานี้ที่เขามารับช่วงตัวเผยซื่อกรุ๊ปล้วนไม่มีใครกล้าจะเสี่ยงกับเส้นทางนี้!ตอนนี้นึกไม่ถึงว่าคนที่ดูอ่อนแออย่างกู้อิ๋นจะใช้ประโยชน์จากช่องทางนี้!“ใครจะรู้กันล่ะ? ทุกวันเธออยู่กับประธานเผยทุกวัน ขนาดตอนนี้ประธานเผยอยู่ที่ซ่างเหอหยวน เธอยังไปหาบ่อยมาก ๆ เลยนะยะ!”“เพราะตำแหน่งสูงกว่าเลยได้สิทธิ์เยอะกว่าเหรอ?”“เธออย่าพูดไป เมื่อก่อนคนในแผนกนี้โดนไล่ออก ได้ยินว่าสาเหตุก็เพราะพูดอย่างนี้นี่แหละ!”หนึ่งในเลขาน้อยนึกอะไรได้ เลยไม่กล้าที่จะนินทาต่ออีกคนหนึ่งถูกพูดใส่แบบนั้น ก็ไม่กล้าที่จะพูดอะไรต่อ.....เจิ้งเฟยที่อยู่อีกด้าน ได้ยินคำว่าเพราะตำแหน่งสูงกว่าเลยได้สิทธิ์เยอะกว่าก็โกรธจนเอาเอกสารที่อยู่ในมือเหวี่ยงลงบนโต๊ะทำงานดัง ‘ปัง’ !เมื่อก่อนคนที่นี่ถูกไล่ออก!ตอนนี้เธอกับชูหรันเป็นคนเก่าคนแก่ของบริษัท แม้ว่าเลขาที่มาใหม่สองคนจะชอบนินทาแต่ก็เป็นเพราะลั่วเหยียนไปดึงคนมาจากที่อื่น แน่นอนว่าเรื่องความสามารถคงไม่ต้องพูดเห็นท่าทีของเจิ้งเฟยที่โยนของอย่างนั้น อดที่จ
มีลูกของประธาน เธออยากจะลาออกแทบทุกวัน บทที่ 92
ผลลัพธ์แบบนั้นมันอนาถเกินไปจริง ๆ!เผยเซียวพอใจกับท่าทีของเธอมาก ขณะที่เดินผ่านเธอฝ่ามือของเขาก็ลูบไปที่หัวของเธอ “เด็กดีจริง ๆ ”กู้อิ๋น “…”ทำไมรู้สึกว่าการกระทำของเขา เหมือนเอ็นดูสัตว์เลี้ยงของตนเองจังนะ?เผยเซียวเดินไปแล้วก็เหลือเพียงกู้อิ๋นคนเดียว เธอรีบควักโทรศัพท์ออกมาโทรหาเหยียนฉู่ตอนนี้เหยียนฉู่กลับมาประจำที่ตำแหน่งของตนเองแล้วแม้ว่าทุกอย่างจะจัดการจนไร้ร่องรอยแล้ว แต่เธอก็ยังกังวลใจอยู่!เมื่อรับสายของกู้อิ๋น เธอก็เหมือนนกตื่นตูมอย่างนั้น พอรู้ตัวก็อยากจะโยนโทรศัพท์ในมือทิ้งเสียแต่เห็นว่าเป็นเบอร์ของกู้อิ๋น ยังจะทนได้เหรอ!ก็รับอย่างระมัดระวัง “อิ๋นอิ๋น?”น้ำเสียงกระซิบของกู้อิ๋น “เกิดเรื่องอะไรขึ้น? เธอทำเรื่องอย่างนั้นออกมาได้อย่างไร?”ตอนนี้กู้อิ๋นหมดคำจะพูดกับเหยียนฉู่จริง ๆ !และเหยียนฉู่ก็หมดคำจะพูดกับกู้อิ๋นเหมือนกัน...แต่เรื่องในครั้งนี้จะโทษกู้อิ๋นคงจะไม่ได้ยังดีตอนที่เธออยู่บนรถ ไม่ได้ถวายหัวถึงขนาดเอาบิลให้เผยเซียวดูถ้าเป็นอย่างนั้น ตายแน่!เหยียนฉู่ “ฉันจะทำอะไรได้? ฉันได้ยินว่าพวกเขาจะออกไป ฉันก็ตกใจแทบแย่!”ที่จริงยังคิดว่าพอจะมีวิธีเอากุญ
มีลูกของประธาน เธออยากจะลาออกแทบทุกวัน บทที่ 93
ลั่วเหยียนพยักหน้า “คุณไม่รู้สึกเหรอว่าเรื่องทั้งหมดมันบังเอิญเกินไป?”บังเอิญ? ในโลกของเผยเซียว แน่นอนว่าไม่มีคำว่าบังเอิญถ้าเป็นคนเดียวกันจริง ๆ อย่างนั้นคนนี้ต้องอยู่ในบริษัทอย่างแน่นอนนี่ก็หมายความว่า คนของเหลียงม่านเข่อยังแทรกซึมเข้าภายในบริษัทได้!เมื่อนึกมาถึงจุดนี้ สีหน้าของเผยเซียวพลันก็เปลี่ยนเป็นไม่สบอารมณ์“ดูแล้วถึงคราวจะต้องล้างไพ่แล้ว!” เผยเซียวพูดด้วยน้ำเสียงเย็นหลายปีก่อนที่เขาเพิ่งจะมารับช่วงจากเผยซื่อกรุ๊ป ตอนนั้นภายในยังมีคนของเหลียงม่านเขอไม่รู้เท่าไร?เขาใช้เวลาครึ่งปีถึงจะเอาคนพวกนั้นออกไปจากบริษัทได้!และเขาเองก็รู้ดีเหมือนกันว่าผู้หญิงคนนั้นของเหลียงม่านเข่อคงไม่ได้แค่เพราะเรื่องนี้แล้วจะเงียบปากต่อไปได้...ลั่วเหยียน “ผมจะรีบตรวจสอบให้ไวที่สุด!”เผยเซียวตอบด้วยน้ำเสียง อืม! ช่วงถัดมาถึงได้ยินน้ำเสียงเย็นเยียบที่เสริมขึ้น “จัดมันให้หนัก!”ขอแค่เป็นคนของเหลียงม่านเขอจริง ๆ ก็ไม่จำเป็นต้องเกรงใจ และทำให้ผู้หญิงคนนั้นดูให้ดีบางอย่างไม่ใช่ของของเธอ อย่าได้เพ้อฝันไป!ลั่วเหยียนเข้าใจความหมายของเผยเซียว พยักหน้า “ครับ!”ทางด้านนั้นของบริษัทกู้อิ
มีลูกของประธาน เธออยากจะลาออกแทบทุกวัน บทที่ 94
เหลียงม่านเข่อสูดลมหายใจเข้า!นึกไม่ถึงจริง ๆ ว่าปากน้อย ๆ ของกู้อิ๋นจะปากคอเราะร้ายอย่างนี้เธอพูดอะไร เธอล้วนตอบกลับได้ทันควันเจิ้งเฟยถือกาแฟเข้ามา “คุณนาย กาแฟของคุณ”“ออกไป!”เหลียงม่านเข่อที่โกรธจนหัวร้อน ทำอะไรกู้อิ๋นไม่ได้ ก็มาพาลลงที่เจิ้งเฟยเจิ้งเฟยที่ถูกตะคอกจนตัวแข็งทื่อ สีหน้าก็พลอยแข็งทื่อตามไปด้วยเหมือนกันความโกรธที่ต้องกักเก็บเอาไว้ จนไม่ได้พูดอะไรก็หันหลังเดินออกจากห้องทำงานกู้อิ๋นเห็นเหลียงม่านเข่อโกรธมากขนาดนั้น “คุณไม่จำเป็นต้องพาลโกรธคนที่ไม่รู้เรื่องด้วยนะ”สำหรับเหลียงม่านเข่อแล้ว ในใจลึก ๆ ของกู้อิ๋นก็ดูถูกอย่างมากไม่รู้ว่าทำไม เธอมักจะรู้สึกว่าผู้หญิงที่อยู่ตรงหน้ามีความรู้สึกคุ้นเคย แต่มาคิดดี ๆ ก็นึกไม่ออกอีกแต่ถึงอย่างไรเหลียงม่านเขอก็เป็นภรรยาของเผย ถ้านับตามอายุ เมื่อก่อนพวกเธอก็คงไม่ได้มีจุดมาบรรจบอะไรเหลียงม่านเขอยกถ้วยกาแฟมาวางไว้ตรงหน้า จิบเล็กน้อย ถามอย่างเข้าประเด็น “ออกไปจากเขา เงื่อนไขอะไรเธอก็ว่ามา!”กู้อิ๋นขมวดคิ้ว “ฉันกับคุณคงไม่ได้มีอะไรมาบรรจบกัน และไม่จำเป็นต้องมีข้อเสนออะไรต้องคุยกัน”“ปัง” ถ้วยกาแฟในมือของเหลียนม่านเข่อ
มีลูกของประธาน เธออยากจะลาออกแทบทุกวัน บทที่ 95
กู้อิ๋นพยักหน้าอย่างไม่สบอารมณ์เธอไม่สบอารมณ์จริง ๆ พาลมาที่เผยเซียว เธอเกิดมาก็โชคร้ายอยู่แล้ว ตอนนี้ยังมาถูกแม่เลี้ยงของเขากลั่นแกล้งเธอมีที่พึ่งที่ไหนกัน?ถ้าปล่อยให้ผู้หญิงคนนั้นมารังแก ชีวิตนี้ของเธอเกรงว่าคงจะอยู่ไม่สงบสุขแน่มุมปากของเผยเซียวอมยิ้ม คว้าเธอมากอดไว้บนตักของตน “เธอทำให้เหลียงม่านเข่อโกรธจนระเบิด ตนยังมานั่งอารมณ์เสียอะไร?”เพิ่งจะเข้ามาก็ได้ยินหมดแล้ว เพราะว่าเหลียงม่านเข่อโกรธ ก็จิกส้นสูงเดินสับอยู่ที่ห้องโถงชั้นล่างเห็นกันอยู่ว่าเดินตึงตังอย่างโกรธ ๆ กลับไปกู้อิ๋นฟึดฟัด เหอะเหอะ “ใครให้เธอว่าฉันอย่างนั้นกันล่ะ!”ท่าทีที่ยืนกรานว่าตนเองไม่ผิดเป็นเด็กน้อยเชื่อฟังอย่างนั้น ก็ยิ่งทำให้เผยเซียวขำจะแย่!ยัยเด็กคนนี้ปกติดูขี้กลัวจะตายไปนึกไม่ถึงว่าจะทำให้ผู้หญิงอย่างเหลียงม่านเข่อโกรธได้ขนาดนั้น นี่น่าจะเป็นครั้งที่สองแล้วมั้ง?ในตอนนั้น เผยเซียวรู้สึกว่าเลือกไม่ผิดคน ดูซื่อบื้อแต่เป็นมือหนึ่งทำให้คนโกรธได้อย่างนั้น“อย่างนั้นเธอบอกกับฉันหน่อยสิ เธอว่าอะไรเธอ?” ใบหน้าเผยเซียวยิ้มอย่างเอ็นดูตอนที่เจิ้งเฟยเข้ามาส่งกาแฟก็เห็นภาพทั้งสองคนที่ดูสุขสมกันอยา
มีลูกของประธาน เธออยากจะลาออกแทบทุกวัน บทที่ 96
เดิมใบหน้าน้อยของกู้อิ๋นก็แดงอยู่แล้ว เห็นตัวเองนั่งอยู่ในอ้อมกอดของเผยเซียวก็ยิ่งเห่อแดงเรื่องของเหลียงม่านเข่อ เผยเซียวไม่รู้ว่ากู้อิ๋นใช้วิธีอะไรจัดการกันแน่แต่สามารถทำให้ผู้หญิงคนนั้นโกรธจนสับเท้าออกไป ผลลัพธ์นี้ก็ทำให้เขาพอใจ!หยิบโทรศัพท์ขึ้นมา!เพียงไม่นาน โทรศัพท์ของกู้อิ๋นก็ได้รับการแจ้งเตือนบัญชีกู้อิ๋นหยิบโทรศัพท์ขึ้นมาดู “ห้าแสน...!”พลันก็ตกใจ “ประธานเผย!”ก่อนหน้าก็พูดกันรู้เรื่องแล้ว ให้เงินเธอสองแสนห้าทุกเดือน อีกทั้งยังมีเงินเดือนอีกหนึ่งแสนบวกเข้าแล้วก็สามแสนห้า เงินเท่านี้ก็ทำให้เธอลาได้ไปหลายวันแล้วตอนนี้ได้มาอีกห้าแสน!กู้อิ๋นรู้สึกว่าพระเจ้าคงเสกเงินหล่นใส่เธอตั้งมากมายเผยเซียวเห็นเธอชอบเงินอย่างนั้น ก็หัวเราะเหอะ “ทำได้ดี ที่เกินมาคือรางวัล!”พอได้ยินว่ามีรางวัล ใบหน้าน้อยของกู้อิ๋นก็ยิ้มยิ้มแฉ่ง “ขอบคุณประธานเผย”เมื่อก่อนกลัวจนใจเต้นรัวขู่จนลืมว่าเธอเองก็ยังมีอีกอาชีพก็คือเมีย อีกทั้งยังมีเงินเดือนก้อนโตให้ด้วยขอแค่จบสวย เธอก็จะได้เงินอีกเป็นร้อยล้าน“เพราะว่าผู้หญิงคนนั้นโกรธเหรอ?” กู้อิ๋นถามขึ้นอีกแน่นอนว่าถามเพื่อเสาะหาแนวทางให้ตนเอง
มีลูกของประธาน เธออยากจะลาออกแทบทุกวัน บทที่ 97
ทันใดนั้นเสียงโทรศัพท์ก็สั่นบนโซฟา กู้อิ๋นรีบหยิบขึ้นมา ลอบมองไปที่เผยเซียวอย่างระมัดระวังเห็นว่าไม่ได้รบกวนเขา เธอก็ผ่อนลมหายใจออกมาอย่างโล่ง ๆ ตอนที่เผยเซียวกำลังแก้เอกสารอยู่ เกลียดที่สุดคือการถูกรบกวนกู้อิ๋นหยิบโทรศัพท์ออกมานอกระเบียงห้องนั่งเล่น ถึงได้เห็นว่าใครโทรมากันแน่นึกไม่ถึงว่าจะเป็น จ้าวเป่าอวิ๋น!สีหน้าของกู้อิ๋นพลันก็เงียบลง แต่ก็รับสาย “ฮัลโหล”“ใช่ฉันเอง!” น้ำเสียงที่พยายามจะนุ่มนวลของจ้าวเป่าอวิ๋นก็ส่งออกมา จริง ๆ ตัวเธอเองก็รู้สึกไม่ดี ดังนั้นน้ำเสียงที่พยายามนุ่มนวลดูไม่ธรรมชาติอย่างมาก กู้อิ๋นตอบด้วยน้ำเสียงแข็ง อืมจ้าวเป่าอวิ๋นได้ฟังน้ำเสียงตอบกลับแข็ง ๆ อย่างนั้นก็โมโหเล็กน้อย แต่ก็ยังกักเก็บอารมณ์ถามขึ้น “เมื่อไหร่จะพาเสี่ยวเผยกลับมา?”นัยน์ตากู้อิ๋นแข็ง ถามกลับอย่างไม่ยี่หระ “ทำไมต้องพากลับ?”“กู้อิ๋น ฉันเป็นแม่แกนะ ตอนนี้แกแต่งงานแล้ว ไม่ต้องดูแลครอบครัวแล้ว?”“บ้าน?” กู้อิ๋นหัวเราะอย่างประชดประชันอีกด้านที่กำลังต่อสายเป็นจ้าวเป่าอวิ๋น ความเกลียดภายในใจของเธอ...ก็ยิ่งเพิ่มทวีคูณตอนนี้เธอถึงนึกขึ้นมาได้ว่าตนเป็นลูกสาวของเธอ?หลายปีนั่นล่
Latest chapter
- มีลูกของประธาน เธออยากจะลาออกแทบทุกวัน บทที่ 210
- มีลูกของประธาน เธออยากจะลาออกแทบทุกวัน บทที่ 209
- มีลูกของประธาน เธออยากจะลาออกแทบทุกวัน บทที่ 208
- มีลูกของประธาน เธออยากจะลาออกแทบทุกวัน บทที่ 207
- มีลูกของประธาน เธออยากจะลาออกแทบทุกวัน บทที่ 206
- มีลูกของประธาน เธออยากจะลาออกแทบทุกวัน บทที่ 205
- มีลูกของประธาน เธออยากจะลาออกแทบทุกวัน บทที่ 204
- มีลูกของประธาน เธออยากจะลาออกแทบทุกวัน บทที่ 203
- มีลูกของประธาน เธออยากจะลาออกแทบทุกวัน บทที่ 202
