ดวงตาคู่นั้นเต็มไปด้วยความชุ่มชื้นที่แฝงความหวาดกลัว “ทะ...ทะ...ท่านประธานเผย ฉันไม่ใช่...ฉันไม่ได้..”เผยเซียวมองด้วยสายตาเยือกเย็น！กู้อิ๋นรู้สึกกลัวจนเธอเองอยากกลืนคำพูดคำนั้นกลับไปกู้อิ๋นในตอนนี้แทบอยากจะตบหน้าตัวเองสักสองฉาก สรุปว่าเธอทำเรื่องน่าบัดซบอะไรลงไปให้ตาย.....จริงๆเลย！เผยเซียวถาม “สรุปเธอจะไม่ปล่อยใช่ไหม？”“ปล่อยค่ะ ปล่อย เดี๋ยวปล่อยเองค่ะ！” กู้อิ๋นตอบกู้อิ๋นรีบพับเก็บขาเรียวเล็กของตัวเองทันที......แต่ทว่าในใจของเธอนั้น ตอนนี้ยังอยู่ในสภาวะหน้าสิ่วหน้าขวาน หลังจากที่หลับสนิทแล้วไม่รู้เรื่องเลยว่าเกิดอะไรขึ้นเธอรีบรุดลงจากเตียงนอน แล้วรีบหนีออกห่างจากเผยเซียวในระยะแปดเมตร เพราะกลัวว่าตัวเองจะทำพฤติกรรมป่าเถื่อนลงไปอีกเธอก็เคยบอกแล้ว ว่าเมื่อคืนนอนห้องเดียวกันกับเขาไม่ได้！การที่ไข้ไม่ขึ้นสูงครั้งนี้ ทำให้เธอกลับเกิดเป็นโรคละเมอเดิน！กู้อิ๋น ณ ตอนนี้..... อาจจะเป็นเพราะภาพลักษณ์ของเผยเซียวที่อยู่ในใจของเธอนั้นเย็นชาและไร้อารมณ์เกินไปเธอเลยไม่คิดว่า อาจจะเป็นเพราะเผยเซียวที่อุ้มเธอขึ้นมาบนเตียง “ขะ...ขะ...ขอโทษค่ะท่านประธานเผย ฉันไม่ได้ตั้งใจจริงๆค่ะ

“เธอดูสิ ดูแม่เธอสิ นี่จะปีหนึ่งแล้วไม่เคยมาพบกับเชี่ยนเชี่ยนเลย มาทีไร แม้แต่ขนงขนมลูกอมลูกกวาดก็ยังไม่หิ้วมา” “มีอยู่ครั้งหนึ่งฉันยังสงสัย เธอไม่ใช่ลูกแท้ๆของเขาหรอก！”ถ้าเป็นลูกแท้ๆ ทำไมถึงทำกับลูกสาวตัวเองแบบนี้ ทำกับหลานสาวตัวเองอย่างเย็นชาไม่ใช่ว่าใครไม่มีปัญญากินลูกอมแค่เม็ดเดียวหรอกนะ แต่ลูกอมเม็ดนั้นมันหมายถึงความใส่ใจเห็นได้ชัดว่าจ้าวเป่าอวิ๋นนั้น ไม่มี！นางก็แค่คิดถึงตัวเองอยากได้ผลประโยชน์จากบ้านตระกูลจ้าว แม้แต่วัดดวงซื้อใจกันก็ยังไม่กล้าลงทุนเลยการกระทำเช่นนี้ ทำให้ความรู้สึกข้างในใจคน ยากที่จะได้รับความเป็นธรรมกู้หลานร้องไห้ฟูมฟาย “ขอโทษค่ะ”ในตอนนี้ นอกจากเธอจะกล่าวคำขอโทษ ก็ไม่มีคำไหนพูดออกมา！เธอก็รู้หลายปีที่ผ่านมาเป็นเพราะจ้าวเป่าอวิ๋น ได้สร้างความเสียหายแก่เฉินลี่หัวและจ้าวหย่งเป็นอย่างมากแต่ทว่า การเผชิญหน้าต่อการถูกรังควาญของจ้าวเป่าอวิ๋นนั้น เธอเองก็ไม่สามารถรับมือไหว ไม่มีหนทางอื่นรับมือได้เลย“ไม่ว่าอดีตจะเป็นอย่างไร เราก็ต้องปล่อยมันไปเถอะนะ” เฉินลี่หัวเอ่ยว่าแล้วเธอก็ถอนหายใจเฮือกหนึ่ง！เมื่อก่อนเศษเงินเล็กๆน้อยๆเหล่านั้นช่างมันเถอะ แต่คร

ตั้งแต่เมื่อคืนจนถึงตอนนี้ สำหรับกู้หลานแล้ว ชีวิตเธอนับว่ากลับตาลปัตรดั่งหน้ามือเป็นหลังมือก็ว่าได้และตอนนี้เธอแค่อยากจะคิดทบทวนอย่างๆเงียบๆอยู่คนเดียว ว่านับจากนี้ไปเธอจะทำอย่างไรต่อไปกู้อิ๋นอยากจะพูดอะไรออกไป แต่พอเหลือบมองเห็นเงาแผ่นหลังที่อ้างว้างของกู้หลานเท่านั้นสุดท้ายเธอก็ได้แต่ก้มลงพยักหน้า “ถ้าพี่คิดหาหนทางได้แล้ว ก็โทรบอกฉันด้วยนะ ฉันจะช่วยพี่เอง”“อิ๋นอิ๋น！”ในขณะที่กู้อิ๋นลุกขึ้นยืนอยู่นั้น กู้หลานก็หันหน้ากลับมาในที่สุดกู้อิ๋นขมวดคิ้วถาม “มีอะไรหรือคะ？”กู้หลานพูด “พวกเราไม่คู่ควรแก่เธอที่ทำลายกฎเกณฑ์ครอบครัวแม่ จงใช้ชีวิตตัวเองอย่างสงบสุขเถอะ”คนอื่นๆเหล่านั้นสามารถช่วยเหลือครอบครัวของแม่ได้ เพราะว่าครอบครัวแม่มีกลุ่มคนที่มีคู่ควรคุ้มค่าอยู่เมื่อมองกลับกันกับครอบครัวของแม่พวกเธอ มันไม่คุ้มเลยจริงๆ！ “ถึงแม้ว่าพวกเขาไม่คู่ควร แต่พี่ต่างหากที่คู่ควร” กู้อิ๋นพูดและยังเป็นคนในครอบครัวของแม่ เพียงแค่คนเดียวที่สมควรจะได้รับ“ฉันไม่ต้องการ！” กู้หลานพูดเพียงแค่สี่พยางค์ กู้หลานพูดออกมาด้วยน้ำเสียงที่หนักแน่นและเธอตลอดหลายปีที่ผ่านมานั้น นี่เป็นครั้งแรกที่

กู้อิ๋นพอจะเข้าใจ ว่าใจอันเป็นปฏิปักษ์ของเธอมาจากไหนกัน！“นั่งก่อนสิ พวกเขาน่าจะเล่นอีกสองตา” เสี่ยวโจวนำชาร้อนเสิร์ฟให้กู้อิ๋นกู้อิ๋นยิ้มแล้วรับแก้ว “ขอบคุณค่ะ” เสี่ยวโจว “พี่สะใภ้กับพี่รองรู้จักกันมาได้อย่างไรคะ？”จบคำพูด！เวินเสวี่ยและเฉินซิงหลีหันมามองที่กู้อิ๋นคำถามนี้มันเกิดขึ้นเร็วมาก กู้อิ๋นก็คิดไม่ถึงว่าเผยเซียวไม่คิดจะปิดบังสถานะของเธอเมื่อครู่นี้ลู่ฝานเรียกพี่สะใภ้ นั้นก็แสดงว่าก่อนที่เธอจะมาถึงนั้น เผยเซียวคงบอกว่าเธอจะมาและน่าจะพูด หรือว่าบอกไปว่าเมียตัวเองจะมา？และถ้าบอกไปว่าเธอคือผู้ช่วยเผยเซียวล่ะ....แบบนี้จะได้ไหม？จะทำให้เขาเสียหน้าหรือเปล่า？เสี่ยวโจวมองดูกู้อิ๋นไม่พูดไม่จา จึงหัวเราะแก้เก้อเขินแล้วพูดไปว่า “ไม่สะดวกเล่าหรือคะ？ต้องขอโทษด้วยค่ะ！”เฉินซิงหลีเมื่อได้ฟังเสี่ยวโจวกล่าวไม่สะดวกคำนั้น กระตุกมุมปากเล็กน้อยทำท่าดูแคลน “หรือจะว่าไปพี่รองไม่รู้ว่าไปเก็บมาเลี้ยงจากที่ไหน！”“พูดอะไรของเธอ ซิงหลี” เสี่ยวโจวเอ่ยด้วยกดข่มน้ำเสียงเฉินซิงหลีแค่นเสียงเหอะแฝงเต็มไปด้วยความดูถูกดูแคลนเธอคือคุณหนูตระกูลเฉินในใจของเธอนั้นคิดว่าเผยเซียวกับหลีเวยเยว่ ลู

เธอเองก็ไม่รู้เลยว่าทำไมเผยเซียวถึงต้องแนะนำให้เพื่อนๆเขารู้จัก แต่ที่แน่ๆคือเขาไม่มีทางที่จะยอมรับสถานะเธออย่างง่ายขนาดนั้นแน่นอนมื้อเที่ยงแน่นอนว่าต้องเป็นสเต็กเนื้อแกะกู้อิ๋นยังดีหน่อย ไม่มีความรู้สึกท่าทีรับประทานไม่ได้ในขณะที่รออยู่นั้น เผยเซียวก็ดูแลเธอมาโดยตลอด ลงมือหั่นเนื้อสเต็กเป็นอย่างดีขณะที่รับประทานได้ครึ่งเดียวอยู่นั้น ก็มีแขกไม่ได้รับเชิญเดินเข้ามา！หลีเวยเยว่“พี่คะ”เฉินซิงหลีลุกขึ้นยืนเรียกทักหลีเวยเยว่นั่งด้วยกันหลีเวยเยว่แลมองเผยเซียว แล้วสุดท้ายสายตาเธอก็เหลือบไปเห็นร่างของกู้อิ๋นกู้อิ๋นพอจะเข้าใจที่เฉินซิงหลีไม่พอใจตัวเธอเองนั้นคือเป็นคนไม่มีหัวนอนปลายเท้า ที่แท้เธอกับหลีเวยเยว่นั้นรู้จักกันแต่ทว่าหลีเวยเยว่มาถึงปุ๊บ！ผู้คนที่อยู่ในเหตุการณ์นี้ ต่างพากันหยุดชะงักเห็นได้ชัดว่าใครๆก็รู้ว่าเผยเซียวและหลีเวยเยว่เคยมีความสัมพันธ์ช่วงหนึ่งกันมาก่อน“เท่านี้พอหรือไม่ครับ？” สายตาของเผยเซียวมองร่างกู้อิ๋นตลอดเวลากู้อิ๋นพยักหน้าตอบรับ “ค่ะ พอแล้วค่ะ คุณเองก็รีบๆทานเถอะค่ะ！”สเต็กเนื้อแกะต้องทานตอนร้อนๆเท่านั้น จึงจะอร่อย ถ้าเย็นแล้ว รสชาติจะไม่ค่อยน่า