All Chapters of Sold for one night: Chapter 11 - Chapter 20

Iniwasan kong mag-isip ng kung ano-ano'ng bagay na kung tutuusin ay dapat wala akong pakialam, dahil wala naman akong karapatan. Pinayapa ko ang aking isip hanggang sa mahimbing akong nakatulog sa tabi ni Darius. Nang magising ako kinaumagahan, medyo maayos na ang aking pakiramdam. Though I still feel a little bit sore and a little discomfort in between my thighs. Tulog pa si Darius sa aking tabi. Ang lalim ng kaniyang pagtulog. Bumangon ako at bumaba ng kaniyang kama. I went to the bathroom to freshen up. Naghilamos ako at nag-toothbrush. Umihi ako at hinugasan ko ang aking pempem gamit ang binili ni Darius kahapon na feminine wash. "Bakit?" tanong ko nang biglang magbukas ang pintuan ng banyo. "I thought you leave..." sambit niya gamit ang inaantok na boses. "Bakit naman ako aalis nang walang paalam?" tanong ko.Sa totoo lang iyan ang nasa isip ko kagabi na gawin. But... I decided not to. Hindi ako pabebe para gawin iyon. Umiling lang siya. "Ikaw ang nagdala sa akin dito, kay

Nanghihingi na naman ng pera si nanay. Kakabigay ko lang ng pera four days ago pero nanghihingi na naman ulit. Madami daw gastusin sa school ang mga kapatid ko. Nakapagtapos na ang kapatid ko na sumunod sa akin. Ang usapan namin noon ay, tulungan niya ako sa pagpapaaral ng iba pa naming mga kapatid pero ayun, nag-asawa agad. Ang sumunod naman sa kaniya, magtatapos na dapat pero may incomplete grades last sem. Bumuntong hininga ako. Hindi naman sa nagrereklamo ako. Kaya ko naman silang pag-aralin. Para saan ba ang lahat ng pagsisikap ko, kundi para rin sa kanila?Ang gusto ko lang naman sana ay kumustahin man lang nila ako, hindi iyong magte-text o tatawag lang sila kapag may kailangan lang sila sa akin. Pagkatapos nilang makuha ang gusto nila, hindi man lang magpapasalamat. Wala silang magiging paramdam ng ilang araw. Parang wala akong pamilya, e. "'Nay..." "Bukas," sabi ni Nanay bago pinutol ang tawag at hindi man lang hinintay ang sagot ko. One hundred thousand lang daw. Daw...

"Ate!" Agad akong dinaluhan ng aking mga kapatid nang bigla akong manghina at halos bumagsak ang aking katawan sa sahig. Ang pakiramdam ko ay para akong nauupos na kandila. Nanghihina ako. Nanlalata. Hindi ako makapaniwala sa natuklasan ko. Sa sinabi ng mga kapatid ko. "Kumuha ka ng tubig!" "Huwag mong harangan ang electricfan!" Napatulala ako. Naiiyak. Hindi ko maintindihan ang aking sarili. "Ate, uminom ka muna." Binuka ko nang kaunti ang aking bibig at uminom ng kaunting tubig. Ang iba sa mga kapatid ko ay pinipisil-pisil ang aking mga braso at daliri. Tinutulungan nila akong kumalma. Lumipas ang ilang mga minuto, naging maayos na ng kaunti ang pakiramdam ko. Baka nag-over react lang ako. Baka nag-bingo lang si Nanay. Baka may lamay doon at ngayon lang naman. Huminga ako nang malalim. Pero hindi pa din maganda ang ginagawa niya. Sana man lang iniwanan niya ang mga kapatid ko ng makakain. Buti sana kung malalaki na sila. Nang mabawi ko ang aking lakas nagpunta ako ng kusina

"Ako na po ang bahala dito, 'Tay..." Alas-singko ng umaga, kailangan nang umuwi ni Tatay sa bahay, upang mag-asikaso para sa kaniyang pagpasok sa trabaho. "Pakibilinan na lang po si Onad na asikasuhin ang mga bata doon. Baka kasi pabayaan. Baka makikipaglampungan lang na naman sa nobya niya maghapon," hindi ko maiwasang maging masungit. Nalaman ko na ilang araw na daw itong hindi pumapasok sa eskwelahan. Kung hindi lang ako kailangan ng kapatid ko dito, uuwi ako doon para kaladkarin siya papasok ng eskwelahan. Kung ayaw niyang mag-aral, mas maigi pa na lumayas na sila ng bahay. Buhayin niya ang kaniyang nobya, hindi iyong uunahin ang pakikipaglandian kaysa ang pag-aaral. Malandi naman ako, pero alam ko namang ilugar iyon. Hindi gaya na lalandi pero aasa pa din sa akin at kay Tatay. Imbes na ginagabayan at dinidisiplina kasi siya ni Nanay, hindi. Mas abala ito sa pagsusugal, kaysa gampanan ang pagiging ina sa mga kapatid ko at pagiging mabuting asawa kay Tatay. Ang bigat ng paki

KINAUMAGAHAN may dumating ulit na delivery galing kay Darius. This time prutas naman at flowers. "D..." basa ni Nanay sa initial na nakasulat sa note na nakalagay. Nag-isip siya saglit, pagkatapos ay naniningkit ang mga mata na tumingin sa akin. "Kanino galing 'to, Anak?" usisa niya. Para bang close kami kung makapagtanong siya tungkol dito. Anak, ha? "Sa supplier po 'yan. Si Miss D," mabilis ko namang sagot. "Ganu'n?" tila hindi naniniwalang tanong niya. Hindi ko alam kung ano ang pinunta niya dito. Ang kumustahin ang bunsong anak niya o ang usisain ang buhay ko? Dahil may nalaman siyang nakakuha ng interes niya. Nakakahiya talaga siya mag-isip. Huwag lang talaga niyang pakikialaman ang personal kung buhay. I swear. Baka doon tuluyang maubos ang pasensya ko. Okay lang sana kung close talaga kami. All of a sudden naging interesado siya tungkol sa akin. She's acting so weird, and acting like she give a goddamn fvck about my life. "Akala ko lalake..." anas niya. "Akala mo lang