บททั้งหมดของ ฉันเป็นมหาเศรษฐี ฉันขอเปิดเผย: บทที่ 81 - บทที่ 90

หลินตงและลู่เฉินนำโดยผู้จัดการของฟู่ลี่จินซาไปยังห้องส่วนตัวสุดหรูที่ชั้นบนสุดในฐานะเมืองแห่งความบันเทิงที่ใหญ่ที่สุดในเจียงเฉิง ไม่เพียงแต่เป็นสถานที่ให้ผู้เข้าพักได้สนุกสนานเท่านั้น แต่ยังเป็นสถานที่สำหรับให้แขกได้พูดคุยเรื่องธุรกิจอย่างเงียบ ๆ อีกด้วย"มา น้องหลิน ฉันขอแนะนำให้คุณรู้จัก พวกเขาเหล่านี้ล้วนเป็นสมาชิกของเอสซีซีเจียงเฉิงของเรา นี่คือน้องสาวของฉันลู่เซียวเซียว นี่คือหูเยว่และนี่คือ..."ลู่เฉินแนะนำสมาชิกของเอสซีซีเจียงเฉิงให้รู้จักกับหลินตงทีละคน ด้วยพลังทางจิตวิญญาณขั้นขีดจำกัดของหลินตง เพียงแค่ครั้งเดียวก็จำทั้งหมดได้แล้วทั้งสิบสองคนไม่ใช่สมาชิกทั้งหมดของเอสซีซีเจียงเฉิง มีอีกสามคนที่ไม่ได้อยู่ในเจียงเฉิง และไม่สามารถมาได้โดยธรรมชาติหลินตงดูผู้คนที่อยู่ในสถานที่ลู่เซียวเซียวแต่งตัวเหมือนเด็กผู้หญิงตัวเล็ก ๆ อายุประมาณสิบเจ็ดหรือสิบแปดปี!หูเยว่น่าจะอายุพอ ๆ กับตัวเอง แต่เธอก็แต่งหน้าหนักเช่นกันคนจากครอบครัวใหญ่เหล่านี้ไม่ได้ไปโรงเรียนเหรอ?ไม่อย่างนั้นแต่งตัวแบบนี้โรงเรียนไหนจะเอา?แต่เขาไม่รู้ว่าแม้แต่โรงเรียนก็ยังเป็นของตระกูลลู่ของพวกเขา ใครจะกล้ายุ่ง

เมื่อสมาชิกเอสซีซีที่อยู่เบื้องหลังลู่เฉินได้ยินว่าฉินเจิงราชาแปดอันธพาลแห่งจิงตู พวกเขาต่างก็มองดูชายหนุ่มที่อยู่ตรงข้ามกับลู่เฉินด้วยความตกใจ!อันธพาลแห่งจิงตูและเอสซีซีหมอตูเป็นศัตรูเก่ากันการก่อตั้งเอสซีซีหมอตูดั้งเดิมนั้นมีวัตถุประสงค์เพื่อต่อต้านการขยายตัวทางใต้ของอันธพาลแห่งจิงตูกองกำลังทั้งสองขัดแย้งกันราชาแปดอันธพาลแห่งจิงตูนั้นเป็นบุคคลในตำนานด้วยซ้ำ แต่พวกเขาไม่คาดคิดว่าจะปรากฏต่อหน้าพวกเขา"โอ้? ปรากฎว่าคุณชายลู่รู้จักผม! ผมคิดว่าอันธพาลแห่งจิงตูของเราไม่สามารถอยู่ในสายตาของคุณชายลู่ได้อีก" ฉินเจิงกล่าว"ฉินเจิง คุณในฐานะหนึ่งในราชาแปดอันธพาลแห่งจิงตู คุณมาที่นี่โดยไม่บอกผม คุณมีจุดประสงค์อะไร?" ลู่เฉินถามหลังจากรู้ตัวเขาก็ประหลาดใจจริง ๆราชาแปดอันธพาลแห่งจิงตูนั่นเทียบเท่ากับระดับของสมาชิกหลักของเอสซีซีหมอตูแต่เขาก็ไม่กลัว ที่นี่ไม่เพียงแต่เป็นถิ่นของเอสซีซีเท่านั้น แต่ยังเป็นถิ่นของตระกูลลู่เขาด้วยไม่ว่าคู่ต่อสู้จะแข็งแกร่งแค่ไหนทางเหนือ นี่คือทางใต้ เจียงเฉิง และแม้แต่มังกรก็ต้องถูกควบคุมโดยเขา"คุณชายหลู่ ผมฉินเจิงไม่จำเป็นต้องรายงานให้คุณทราบว่าฉันต

เสียงเกิดจากการสั่นสะเทือน และการสั่นสะเทือนที่เกิดจากการชนกันของคนสองคนนั้นรุนแรงมากในห้องส่วนตัวที่ปิดนี้ดังนั้นยกเว้นคนที่มีการฝึกฝนดีเพียงไม่กี่คน คนธรรมดาคนอื่น ๆ ก็ปิดหูและแสดงความเจ็บปวดเมื่อเสียงนี้ดังร่างทั้งสองกระเด็นออกไปอย่างรวดเร็วหลังจากการสัมผัสกันลุงซานถอยไปห้าหรือหกก้าวก่อนที่จะหยุดร่างของเขาเซียวพ่อจวินยังถอยหลังไปห้าหรือหกก้าว กระทั่งทำให้ลู่เฉินที่อยู่ข้างหลังเขาล้มลงกับพื้น"พี่!"ลู่เซียวเซียวรีบวิ่งไปช่วยลู่เฉินลุกขึ้นหลังจากที่ลู่เฉินลุกขึ้นยืน เลือดเต็มปากก็พุ่งออกมาจากปากของเขาในการดวลกันระหว่างยอดฝีมือรายการเสือสองคน เขาถูกโจมตีโดยร่างกายที่ถอยกลับของเซียวพ่อจวินเท่านั้น และอวัยวะภายในของเขาก็ได้รับบาดเจ็บแล้วจะเห็นได้ว่าความแข็งแกร่งของยอดฝีมือรายการเสือนั้นน่ากลัว"พี่ชาย! ทำไมพี่ถึงอาเจียนเป็นเลือด? พี่เป็นอะไรไหม?" ลู่เซียวเซียวมองลู่เฉินด้วยน้ำตาคลอเบ้าแล้วถาม"เซียวเซียว พี่ชายไม่เป็นไร!"ตอนนี้ลู่เฉินก็หน้าซีดเช่นกันหลังจากกลับมามีสติสัมปชัญญะแล้ว เขามองดูหลินตงด้วยสายตาที่รู้สึกขอบคุณ ถ้าหลินตงไม่ขอให้เซียวพ่อจวินลงมือทันเวลา ตอนน

ฉินเจิงกำลังทำสงครามระหว่างสวรรค์กับมนุษย์ในเวลานี้ถ้าไปวันนี้เขาซึ่งเป็นนายน้อยตระกูลฉินและราชาแปดอันธพาลเสียหน้าไปอย่างสิ้นเชิงถ้าไม่ไปเขาไม่เคยเห็นลุงซานพูดกับเขาด้วยน้ำเสียงแบบนี้มาก่อน ลุงซานอยู่กับเขามาหลายปีแล้วและจะไม่ทำร้ายเขาแน่นอนทำไงดี?ไปหรือไม่ไป?ฉินเจิงเหลือบมองผู้คนในห้องส่วนตัวยกเว้นหลินตงที่มีสีหน้าสงบ ทุกคนต่างก็ตกใจเล็กน้อยการประลองขั้นสูงสุดระหว่างยอดฝีมือรายการเสือนั้นน่าตื่นเต้นมาก ในขณะที่เขาประหลาดใจเขาก็รู้สึกโหยหามันอย่างมากเช่นกันฉินเจิงรู้สึกว่าเขายังไปไม่ได้ แม้ว่าวันนี้เขาจะฆ่าลู่เฉินไม่ได้ แต่เขาก็ยังคงให้บทเรียนที่น่าจดจำแก่เขาหากเขาล่าถอยในวันนี้ มันไม่เพียงแต่หน้าของเขาเท่านั้น แต่ยังส่งผลต่อสภาพจิตใจของเขาด้วย เขาอยู่ที่ระดับหนึ่งสูงสุดของยอดฝีมือรายการเสือ หากเขาต้องการก้าวเข้าสู่ยอดฝีมือรายการเสือ เขาต้องมีความมุ่งมั่นที่จะก้าวไปข้างหน้าที่สำคัญเขารู้สึกว่าไม่มีใครกล้าฆ่า หรือแม้กระทั่งทำร้ายร่างกายจนได้รับบาดเจ็บสาหัสในฐานะคุณชายแห่งตระกูลฉินในจิงตู เขามีความมั่นใจมากเจียงเฉิงแห่งนี้ยังไม่มีใครสามารถแบกรับความโกรธที่อาศัยอยู่ใ

ฉินเจิงสามคนนั่งอยู่ในรถ โจวหวยหลี่ขับรถอยู่ข้างหน้า ฉินเจิงและลุงซานนั่งอยู่ด้านหลังเดิมทีลุงซานเป็นคนขับรถ แต่ตอนนี้ลุงซานได้รับบาดเจ็บสาหัส ได้แต่ให้โจวหวยหลี่ขับเท่านั้นโจวหวยหลี่ต้องส่งพวกเขากลับไปที่มณฑลเจียงเป่ยในรถ"ลุงซาน หลินตงไปถึงระดับไหนแล้ว?" ฉินเจิงถามเขาอยากรู้ว่าหลินตงซึ่งอายุน้อยกว่าเขาแข็งแกร่งแค่ไหนในตอนนี้"นายน้อย ผมก็มองไม่ออกเหมือนกัน! เขาแค่แสดงออร่าออกมาเล็กน้อยและมันก็ทำให้ผมรู้สึกกลัว และผมก็ไม่สามารถหักดาบได้ด้วยการดีดนิ้วเหมือนเขา ผมเดาว่าอย่างน้อยก็น่าจะเป็นจุดสูงสุดของรายการเสือหรือสูงกว่านั้น!" ลุงซานคิดดูแล้วก็ตอบ"เหนือกว่ารายการเสือ? นี่...เป็นไปได้ยังไง???" ฉินเจิงถามด้วยความตกใจ"คุณหนู คุณต้องรู้ว่าเหนือฟ้ายังมีฟ้า บางคนมีพรสวรรค์สูงมาก ครั้งหนึ่งผมเคยเห็นศิษย์ลับที่ไม่ด้อยกว่าหลินตงตอนอยู่ที่เส้าหลิน" ลุงซานอธิบายอย่างอดทน"ลุงซาน ลุงคิดว่าฉันมีโอกาสที่จะไปถึงระดับนั้นหรือไม่?""นายน้อย คุณมีพรสวรรค์ที่ยอดเยี่ยม ตราบใดที่คุณฝึกหนัก คุณทำได้แน่นอน!""แต่พอฉันไปถึงระดับพวกเขาแล้ว พวกเขาจะก้าวไปข้างหน้าอีกเท่าไหร่?"คราวนี้ลุงซานไม่ต