MasukShare
บทที่ 82
Bab terkait
ฉันเป็นมหาเศรษฐี ฉันขอเปิดเผย บทที่ 83
เมื่อสมาชิกเอสซีซีที่อยู่เบื้องหลังลู่เฉินได้ยินว่าฉินเจิงราชาแปดอันธพาลแห่งจิงตู พวกเขาต่างก็มองดูชายหนุ่มที่อยู่ตรงข้ามกับลู่เฉินด้วยความตกใจ!อันธพาลแห่งจิงตูและเอสซีซีหมอตูเป็นศัตรูเก่ากันการก่อตั้งเอสซีซีหมอตูดั้งเดิมนั้นมีวัตถุประสงค์เพื่อต่อต้านการขยายตัวทางใต้ของอันธพาลแห่งจิงตูกองกำลังทั้งสองขัดแย้งกันราชาแปดอันธพาลแห่งจิงตูนั้นเป็นบุคคลในตำนานด้วยซ้ำ แต่พวกเขาไม่คาดคิดว่าจะปรากฏต่อหน้าพวกเขา"โอ้? ปรากฎว่าคุณชายลู่รู้จักผม! ผมคิดว่าอันธพาลแห่งจิงตูของเราไม่สามารถอยู่ในสายตาของคุณชายลู่ได้อีก" ฉินเจิงกล่าว"ฉินเจิง คุณในฐานะหนึ่งในราชาแปดอันธพาลแห่งจิงตู คุณมาที่นี่โดยไม่บอกผม คุณมีจุดประสงค์อะไร?" ลู่เฉินถามหลังจากรู้ตัวเขาก็ประหลาดใจจริง ๆราชาแปดอันธพาลแห่งจิงตูนั่นเทียบเท่ากับระดับของสมาชิกหลักของเอสซีซีหมอตูแต่เขาก็ไม่กลัว ที่นี่ไม่เพียงแต่เป็นถิ่นของเอสซีซีเท่านั้น แต่ยังเป็นถิ่นของตระกูลลู่เขาด้วยไม่ว่าคู่ต่อสู้จะแข็งแกร่งแค่ไหนทางเหนือ นี่คือทางใต้ เจียงเฉิง และแม้แต่มังกรก็ต้องถูกควบคุมโดยเขา"คุณชายหลู่ ผมฉินเจิงไม่จำเป็นต้องรายงานให้คุณทราบว่าฉันต
ฉันเป็นมหาเศรษฐี ฉันขอเปิดเผย บทที่ 84
ยอดฝีมือในรายการเสือ?หลินตงตะลึง!นี่เป็นครั้งแรกที่เขาได้ยินคำนี้สมาชิกเอสซีซีที่อยู่ในที่เกิดเหตุนอกจากหลินตงแล้ว คนอื่น ๆ ได้ยินก็ตกใจนี่เป็นระดับที่คนธรรมดาไม่สามารถเข้าถึงได้บางทีบางคนอาจอ่านนิยายหรือละครโทรทัศน์มากเกินไป รู้สึกว่าการจัดอันดับในโลกถูกสร้างขึ้นและไม่มีอยู่จริงเลยแต่ในความเป็นจริงแล้วมีเพียงรายการเดียวในโลกใต้ดินทั่วโลกใครก็ตามที่สามารถติดอันดับในรายชื่อนี้ได้คือยอดฝีมือชั้นนำของโลกรายการเสือเป็นหนึ่งในรายการนี้"เป็นอย่างไร? นายน้อยลู่ ยอดฝีมือเพียงคนเดียวของตระกูลลู่ ปีนี้ก็เจ็ดสิบกว่าแล้วมั้ง ถ้าวันไหนเขาไม่อยู่แล้ว ตระกูลลู่ของพวกคุณจะยังมีเกียรติแบบนี้อีกไหม?" ฉินเจิงหัวเราะเยาะเย้ย"ฉินเจิง จะเกิดอะไรขึ้นกับตระกูลลู่เรายังไม่ถึงคราวที่คุณกังวล วันนี้ไม่ให้คุณทิ้งอะไรไว้บ้าง คิดจริง ๆ ว่าฉันลู่เฉินเป็นใครก็สามารถเอาเรื่องได้"หลังจากที่ลู่เฉินพูดจบ เขาก็หยิบปืนออกมาแล้วชี้ไปที่อีกฝ่ายแต่เขาเล็งปืนไปที่ลุงซานที่อยู่ด้านหลังฉินเจิงไม่ใช่ฉินเจิงเขาไม่กล้าทำอะไรกับฉินเจิงจริง ๆตระกูลฉินเป็นตระกูลที่มีมายาวนานในจิงตู โดยมีรากฐานอันลึกซึ้งที่ไ
ฉันเป็นมหาเศรษฐี ฉันขอเปิดเผย บทที่ 85
เสียงเกิดจากการสั่นสะเทือน และการสั่นสะเทือนที่เกิดจากการชนกันของคนสองคนนั้นรุนแรงมากในห้องส่วนตัวที่ปิดนี้ดังนั้นยกเว้นคนที่มีการฝึกฝนดีเพียงไม่กี่คน คนธรรมดาคนอื่น ๆ ก็ปิดหูและแสดงความเจ็บปวดเมื่อเสียงนี้ดังร่างทั้งสองกระเด็นออกไปอย่างรวดเร็วหลังจากการสัมผัสกันลุงซานถอยไปห้าหรือหกก้าวก่อนที่จะหยุดร่างของเขาเซียวพ่อจวินยังถอยหลังไปห้าหรือหกก้าว กระทั่งทำให้ลู่เฉินที่อยู่ข้างหลังเขาล้มลงกับพื้น"พี่!"ลู่เซียวเซียวรีบวิ่งไปช่วยลู่เฉินลุกขึ้นหลังจากที่ลู่เฉินลุกขึ้นยืน เลือดเต็มปากก็พุ่งออกมาจากปากของเขาในการดวลกันระหว่างยอดฝีมือรายการเสือสองคน เขาถูกโจมตีโดยร่างกายที่ถอยกลับของเซียวพ่อจวินเท่านั้น และอวัยวะภายในของเขาก็ได้รับบาดเจ็บแล้วจะเห็นได้ว่าความแข็งแกร่งของยอดฝีมือรายการเสือนั้นน่ากลัว"พี่ชาย! ทำไมพี่ถึงอาเจียนเป็นเลือด? พี่เป็นอะไรไหม?" ลู่เซียวเซียวมองลู่เฉินด้วยน้ำตาคลอเบ้าแล้วถาม"เซียวเซียว พี่ชายไม่เป็นไร!"ตอนนี้ลู่เฉินก็หน้าซีดเช่นกันหลังจากกลับมามีสติสัมปชัญญะแล้ว เขามองดูหลินตงด้วยสายตาที่รู้สึกขอบคุณ ถ้าหลินตงไม่ขอให้เซียวพ่อจวินลงมือทันเวลา ตอนน
ฉันเป็นมหาเศรษฐี ฉันขอเปิดเผย บทที่ 86
เซียวพ่อจวินและลุงซานยืนห่างกันมากกว่าสิบเมตรทั้งคู่ตกใจกับความแข็งแกร่งของอีกฝ่ายแต่ยังสามารถเห็นจิตวิญญาณการต่อสู้ของคู่ต่อสู้ด้วยไม่ใช่เรื่องง่ายที่จะหาคู่ต่อสู้ที่เท่าเทียมกัน และพวกเขาทั้งหมดเป็นฝ่ายรุกโดยไม่มีการป้องกันลุงซานเติบโตขึ้นมาในวัดเส้าหลิน เรียนรู้เรื่องราวที่แท้จริงของเส้าหลิน และต่อมาได้เข้าร่วมกองทัพ แต่เนื่องจากบุคลิกที่สันโดษของเขา จึงมีเรื่องกับคนใหญ่โต และในที่สุดก็ได้รับการช่วยเหลือจากชายชราแห่งตระกูลฉินและเข้าร่วมกับครอบครัวฉินตอนนี้ถูกส่งมาปกป้องลูกชายคนโตของตระกูลฉิน ตระกูลฉินรับรู้ถึงความแข็งแกร่งของลุงซานโดยธรรมชาติและเซียวพ่อจวินก็ร่อนเร่อยู่บนขอบแห่งชีวิตและความตายตลอดทั้งปีการสามารถเอาชีวิตรอดในต่างประเทศภายใต้การทิ้งระเบิดอย่างหนักเป็นเวลาหลายปีและกลับมามีชีวิตอีกครั้งไม่ได้เป็นเพียงเรื่องของโชคทั้งคู่ขึ้นชื่อในด้านสไตล์การต่อสู้ที่ดุเดือด หมัดเข้าที่เนื้ออย่างแรงและไม่สามารถหลบได้เลยเป็นผลให้ทั้งสองฝ่ายได้รับบาดเจ็บเล็กน้อย แต่สำหรับพวกเขาแล้วมันไม่เป็นอะไรเลยตอนนี้ทั้งคู่กำลังปรับสภาพและเตรียมใช้กลอุบายของตัวเองภาพเหตุการณ์ในห้องส
ฉันเป็นมหาเศรษฐี ฉันขอเปิดเผย บทที่ 87
ฉินเจิงกำลังทำสงครามระหว่างสวรรค์กับมนุษย์ในเวลานี้ถ้าไปวันนี้เขาซึ่งเป็นนายน้อยตระกูลฉินและราชาแปดอันธพาลเสียหน้าไปอย่างสิ้นเชิงถ้าไม่ไปเขาไม่เคยเห็นลุงซานพูดกับเขาด้วยน้ำเสียงแบบนี้มาก่อน ลุงซานอยู่กับเขามาหลายปีแล้วและจะไม่ทำร้ายเขาแน่นอนทำไงดี?ไปหรือไม่ไป?ฉินเจิงเหลือบมองผู้คนในห้องส่วนตัวยกเว้นหลินตงที่มีสีหน้าสงบ ทุกคนต่างก็ตกใจเล็กน้อยการประลองขั้นสูงสุดระหว่างยอดฝีมือรายการเสือนั้นน่าตื่นเต้นมาก ในขณะที่เขาประหลาดใจเขาก็รู้สึกโหยหามันอย่างมากเช่นกันฉินเจิงรู้สึกว่าเขายังไปไม่ได้ แม้ว่าวันนี้เขาจะฆ่าลู่เฉินไม่ได้ แต่เขาก็ยังคงให้บทเรียนที่น่าจดจำแก่เขาหากเขาล่าถอยในวันนี้ มันไม่เพียงแต่หน้าของเขาเท่านั้น แต่ยังส่งผลต่อสภาพจิตใจของเขาด้วย เขาอยู่ที่ระดับหนึ่งสูงสุดของยอดฝีมือรายการเสือ หากเขาต้องการก้าวเข้าสู่ยอดฝีมือรายการเสือ เขาต้องมีความมุ่งมั่นที่จะก้าวไปข้างหน้าที่สำคัญเขารู้สึกว่าไม่มีใครกล้าฆ่า หรือแม้กระทั่งทำร้ายร่างกายจนได้รับบาดเจ็บสาหัสในฐานะคุณชายแห่งตระกูลฉินในจิงตู เขามีความมั่นใจมากเจียงเฉิงแห่งนี้ยังไม่มีใครสามารถแบกรับความโกรธที่อาศัยอยู่ใ
ฉันเป็นมหาเศรษฐี ฉันขอเปิดเผย บทที่ 88
โจวหวยหลี่ยืนอยู่ที่นั่นและมองไปที่หลินตงอย่างฟุ้งซ่านเมื่อเขาเห็นหลินตงครั้งแรก เขารู้สึกว่าคนนี้ดูคุ้น ๆ แต่จำไม่ได้ว่าเคยเจอเขาที่ไหนมาก่อนจนกระทั่งอีกฝ่ายแนะนำตัวเองว่าเป็นหลินตง โจวหวยหลี่ก็จำได้ว่านี่ไม่ใช่หลินตงคนเดียวกับที่มีข่าวลือในมหาลัยเมื่อไม่กี่วันก่อนว่าถูกแฟนสาวทอดทิ้งอาเจียนเป็นเลือดและหมดสติไปในป่าข้างสนามกี่ฬาเหรอ?ในโทรศัพท์ของเขายังสามารถหารูปถ่ายและการกระทําของหลินตงได้บ้างแม้ว่าพวกเขาจะดูเหมือนกัน มีชื่อเหมือนกัน และมีอายุใกล้เคียงกัน แต่นิสัยของพวกเขากลับแตกต่างอย่างสิ้นเชิงเขาสงสัยว่ามีคนสองคน แต่ไม่มีเหตุบังเอิญ พวกเขาอายุ หน้าตา และชื่อเหมือนกัน มันเป็นไปไม่ได้เลยคน ๆ นี้ก็คือเพื่อนมหาลัยของเขาหลินตง หลินตงถูกแฟนสาวทอดทิ้งและโกรธมากจนอาเจียนเป็นเลือดแต่ตอนนี้เขากำลังยืนอยู่ที่นี่ ด้วยอารมณ์ที่ไม่แยแสซึ่งแม้แต่นายน้อยฉินก็ไม่อยู่ในสายตาเขารู้สึกเหลือเชื่อเล็กน้อย"คุณชายฉิน คุณต้องการต่อหรือเปล่า?" หลินตงถามเขาไม่ได้ลงมือต่อจุดประสงค์ของเขาคือเพียงเพื่อช่วยลู่เฉิน เนื่องจากลู่เฉินได้เคยช่วยเขา และทั้งสองคนก็อยู่ในองค์กรเดียวกัน เขาทำไม่ได้ท
ฉันเป็นมหาเศรษฐี ฉันขอเปิดเผย บทที่ 89
ฉินเจิงสามคนนั่งอยู่ในรถ โจวหวยหลี่ขับรถอยู่ข้างหน้า ฉินเจิงและลุงซานนั่งอยู่ด้านหลังเดิมทีลุงซานเป็นคนขับรถ แต่ตอนนี้ลุงซานได้รับบาดเจ็บสาหัส ได้แต่ให้โจวหวยหลี่ขับเท่านั้นโจวหวยหลี่ต้องส่งพวกเขากลับไปที่มณฑลเจียงเป่ยในรถ"ลุงซาน หลินตงไปถึงระดับไหนแล้ว?" ฉินเจิงถามเขาอยากรู้ว่าหลินตงซึ่งอายุน้อยกว่าเขาแข็งแกร่งแค่ไหนในตอนนี้"นายน้อย ผมก็มองไม่ออกเหมือนกัน! เขาแค่แสดงออร่าออกมาเล็กน้อยและมันก็ทำให้ผมรู้สึกกลัว และผมก็ไม่สามารถหักดาบได้ด้วยการดีดนิ้วเหมือนเขา ผมเดาว่าอย่างน้อยก็น่าจะเป็นจุดสูงสุดของรายการเสือหรือสูงกว่านั้น!" ลุงซานคิดดูแล้วก็ตอบ"เหนือกว่ารายการเสือ? นี่...เป็นไปได้ยังไง???" ฉินเจิงถามด้วยความตกใจ"คุณหนู คุณต้องรู้ว่าเหนือฟ้ายังมีฟ้า บางคนมีพรสวรรค์สูงมาก ครั้งหนึ่งผมเคยเห็นศิษย์ลับที่ไม่ด้อยกว่าหลินตงตอนอยู่ที่เส้าหลิน" ลุงซานอธิบายอย่างอดทน"ลุงซาน ลุงคิดว่าฉันมีโอกาสที่จะไปถึงระดับนั้นหรือไม่?""นายน้อย คุณมีพรสวรรค์ที่ยอดเยี่ยม ตราบใดที่คุณฝึกหนัก คุณทำได้แน่นอน!""แต่พอฉันไปถึงระดับพวกเขาแล้ว พวกเขาจะก้าวไปข้างหน้าอีกเท่าไหร่?"คราวนี้ลุงซานไม่ต
ฉันเป็นมหาเศรษฐี ฉันขอเปิดเผย บทที่ 90
อีกสองคนเป็นพี่น้องที่เคยมีประสบการณ์ชีวิตและความตายร่วมกับเขา และเซียวพ่อจวินก็อยากช่วยเหลือพวกเขาเช่นกันเมื่อทั้งสามกลับมารวมตัวกันและมอบเงินทั้งหมดให้กับสมาชิกในครอบครัวของพี่น้องที่อยู่ต่างประเทศตลอดไป ชีวิตของพวกเขาไม่ง่ายในตอนนี้ถือเป็นเรื่องดีที่สุดที่จะติดตามชายหนุ่มจากตระกูลขุนนางอย่างหลินตงและต่อสู้เคียงข้างกันต่อไป"โอ้? นายยังมีเพื่อนแบบนี้อยู่อีกเหรอ? โทรเรียกให้ฉันเร็ว ๆ มีเท่าไหร่ก็เรียกมา ฉันจะดูแลพวกเขาให้ดีที่สุด" หลินตงถามอย่างรวดเร็วยอดฝีมืออย่างเซียวพ่อจวินยิ่งมากยิ่งดี อย่างไรก็ตามก็ไม่ได้ขาดเงิน"พี่น้องของเราที่ออกไปด้วยกันในตอนแรก คนที่กลับมาก็มีแต่พวกเราสามคน คนอื่น ๆ ก็อยู่ต่างประเทศตลอดไป" เซียวพ่อจวินพูดเสียงทุ้มต่ำ"ขอแสดงความเสียใจด้วย!" หลินตงตบไหล่เซียวพ่อจวินแล้วพูด"นายน้อย ผมไม่เป็นไร พวกเราทุกคนคลานกลับมาจากนรกแล้ว ดังนั้นจึงไม่มีอะไรอื่นที่พวกเราคิดไม่ได้""แบบนี้ดีแล้ว พรุ่งนี้เรียกพวกเขามาเถอะ!"ครับ นายน้อย!เมื่อหลินตงกลับไปที่เจียงหนานแมนชั่นอินเตอร์เนชั่นแนลก็เป็นเวลาห้าทุ่มแล้วหลังจากอาบน้ำเสร็จ หลินตงก็นอนลงและเลื่อนดูโทรศัพท
Bab terbaru
ฉันเป็นมหาเศรษฐี ฉันขอเปิดเผย บทที่ 1317
"ยากไป! แต่ตอนนี้ฉันยังไปไม่ได้! บางทีฉันอาจจะออกไปดูในอนาคต แต่ไม่ใช่ตอนนี้!" หลินตงส่ายหัวและพูด"นาย...เฮ้อ! หลินตง พูดตามตรง ฉันชื่นชมนายมาก ฉันไม่อยากเห็นนายเสียเวลาในที่เล็กๆ แห่งนี้ ตอนนี้ถึงเวลาที่นายต้องทุ่มสุดตัวและไล่ตาม ไม่อย่างนั้นช่องว่างระหว่างนายกับคนพวกนั้นก็จะยิ่งกว้างไปเรื่อยๆ หากนายไม่ไล่ตามตอนนี้ ช่องว่างนั้นอาจไม่มีวันตามทันได้""ฉันรู้! แต่ฉันไม่สนใจ! ทุกคนต่างก็มีสิ่งที่มีค่าในใจ และหากนั่นไม่ใช่เป้าหมายของฉัน พี่เฉินก็ไม่จำเป็นต้องแนะนำอีกต่อไป"ทำไมนายถึงไม่เข้าใจ ทำไมนายต้องดื้อรั้นขนาดนั้น?" เฉินจิงจื่อหานพูดอย่างหมดหนทางบรรยากาศโดนรอบก็เงียบลงทุกอย่างที่ต้องพูดได้ถูกพูดไปแล้ว และเฉินจิงจื่อหานไม่รู้ว่าจะชักชวนหลินตงออกไปจากที่นี่ได้อย่างไรเขาได้ลดศักดิ์ศรีของตัวเองลงแต่หลินตงไม่ได้รู้สึกอะไรเลยถ้าเป็นคนอื่น เขาคงไม่เสียเวลาพูดไปมากมายขนาดนี้แน่เหตุผลที่หลินตงพยายามอย่างหนัก เพื่อเพิ่มความแข็งแกร่งของเขาคือเพื่อปกป้องบ้านเกิดเมืองนอนและคนที่เขารักเขาจะไม่จากโลกนี้ไปอย่างแน่นอนส่วนการพายุนซีและพวกเธอไปด้วยกันถ้าเป็นแบบนั้น มีปัจจัยที่ไม่แ
ฉันเป็นมหาเศรษฐี ฉันขอเปิดเผย บทที่ 1316
คนอย่างหลินตงที่เกิดมาในอารยธรรมระดับต่ำ จะได้รับอนุญาตให้เรียกเขาว่าพี่เฉินได้อย่างไร?นี่ไม่ใช่การดูหมิ่นเขาหรือ?ตอนนี้เฉินจิงจื่อหานต้องการล่อหลินตงให้ออกจากกาแล็กซีทางช้างเผือก แล้วหาทางชักชวนให้เข้าร่วมสำนักเทียนซิงนี่อาจถือเป็นการคัดเลือกบุคคลที่มีศักยภาพสำหรับสำนักเทียนซิง ซึ่งอาจมีประโยชน์ในอนาคต"หลินตง! นายไม่คิดจะก้าวออกจากกาแล็กซีเล็กๆ แห่งนี้และออกสำรวจโลกภายนอกจริงๆ เหรอ?""พี่เฉิน! ตอนนี้ฉันไม่มีความคิดนั้นจริงๆ แม้ว่ากาแล็กซีทางช้างเผือกจะเป็นเพียงอารยธรรมระดับต่ำ แต่ที่นี่คือบ้านเกิดของฉัน มีทั้งครอบครัว เพื่อนและสิ่งที่ฉันห่วงใยอยู่ที่นี่ ดังนั้นฉันจะไม่จากที่นี่ไปในตอนนี้"หลินตงไม่ได้พูดในสิ่งที่คิด และไม่ได้บอกว่าจะไม่ออกจากกาแล็กซีทางช้างเผือกเด็ดขาดหลังจากเข้าสู่อาณาจักรนิรันดรและรู้แจ้งแล้ว หลินตงก็รู้ว่าเขาแตกต่างจากคนธรรมดาโดยสิ้นเชิงความแตกต่างที่ง่ายที่สุดคืออายุขัยของคนธรรมดามีจำกัด ในขณะที่อายุขัยของอาณาจักรนิรันดรนั้นไม่มีที่สิ้นสุดแม้แต่อาณาจักรนิรันดรครึ่งขั้นอย่างองค์จักรพรรดิเซี่ยอวิ๋นชวน ตราบใดที่ไม่อาจก้าวข้ามไปได้ อายุขัยของเขาก็ยังคง
ฉันเป็นมหาเศรษฐี ฉันขอเปิดเผย บทที่ 1315
หลินตงและเฉินจิงจื่อหานพูดคุยกันอย่างถูกคอแม้ว่าบางครั้งเฉินจิงจื่อหานจะรู้สึกว่า ความไม่รู้ของหลินตงเป็นเรื่องตลก แต่เขาก็ยังคงอธิบายอย่างอดทนแค่นี้ก็อธิบายทุกอย่างได้แล้วเฉินจิงจื่อหานไม่ใช่แค่ผู้ผู้บังคับใช้กฎหมายจักรวาลระดับสูงเท่านั้น จุดเริ่มต้นของเขานั้นยิ่งใหญ่ จนทำให้คนมากมายหมดหวังตั้งแต่ยังไม่เริ่มนี่คือชายผู้เกิดมาบนยอดปิรามิดการเติบโตในสภาพแวดล้อมเช่นนี้ ทำให้เขากลายเป็นคนที่เย่อหยิ่งและมองคนอื่นต่ำกว่าตัวเองแต่สำหรับหลินตง ผู้เกิดมาในอารยธรรมระดับต่ำ เฉินจิงจื่อหานกลับให้ความสำคัญกับเขามากคนใช้สาวสวยทั้งสี่คนข้างหลังเขาเอง ก็ยังประหลาดใจคนหนึ่งอยู่บนยอดปิรามิดแห่งอารยธรรมระดับสูง ในขณะที่อีกคนเกิดมาในอารยธรรมชั้นล่างช่องว่างระหว่างทั้งสองคน กว้างเกินกว่าที่จะเปรียบเป็นเพียงฟ้ากับเหวมันไม่มีอะไรเทียบได้เลยแต่ทั้งสองกลับรู้สึกถูกชะตากันตั้งแต่แรกพบต้องเข้าใจว่า คนระดับนายน้อยของเรา ต่อให้เป็นอัจฉริยะจากอารยธรรมระดับสูงส่งแค่ไหน เขาก็ไม่เคยเห็นหัว เพราะฐานะของเขาที่สูงส่งนั้น เพียงพอที่จะไม่จำเป็นต้องใส่ใจแต่กับหลินตง นายน้อยกลับดูเป็นกันเองขึ้นเล็ก
ฉันเป็นมหาเศรษฐี ฉันขอเปิดเผย บทที่ 1314
ในขณะเดียวกัน ก็เป็นทูตปกป้องสันติภาพแห่งจักรวาลตัวตนประเภทนี้ไม่ควรเป็นศัตรู และคงไม่มีเจตนาใดต่อโลกใบนี้"ที่แท้พวกก็เป็นผู้บังคับใช้กฎหมายจักรวาล ยินดีที่ได้พบ ฉันชื่อหลินตง เจ้าแห่งกาแล็กซีทางช้างเผือก" หลินตงพูดอย่างสุภาพ"หลินตง นี่คือดาวบ้านเกิดของนายเหรอ?" เฉินจิงจื่อหานถาม"ใช่!!!" หลินตงตอบอย่างหนักแน่น"ฉันค่อนข้างสงสัยนะ! ดาวเคราะห์เล็กๆ แบบนั้นจะสร้างคนอย่างนายได้ยังไง ดูจากอายุของนายแล้ว คงไม่น่าจะแก่ขนาดนั้นใช่มั้ย!""ตัวตนที่ยิ่งใหญ่ไม่จำเป็นต้องมีชาติกำเนิดสูงส่ง! ใครตั้งกฏเอาไว้ว่า โลกไม่สามารถสร้างตัวตนที่ยิ่งใหญ่ได้?""ฮ่าๆ... พูดได้ดี พูดได้ดี! ตัวตนที่ยิ่งใหญ่ไม่จำเป็นต้องมีชาติกำเนิดสูงส่ง หลินตง แค่ประโยคนี้เท่านั้น ฉัน เฉินจิงจื่อหานก็ยอมรับนายแล้ว!" เฉินจิงจื่อหานหัวเราะอย่างสนุกสนาน“พี่เฉิน คุณใจดีเกินไป ฉันแค่พูดความจริงเท่านั้น คนเราไม่สามารถเลือกชาติกำเนิดได้ แต่สามารถเลือกเส้นทางชีวิตตัวเองได้”“หลินตง! หากนายพูดแบบนี้แถวบ้านฉันนะ หลายคนคงหัวเราะเยาะนายแล้ว แต่ฉันแตกต่างออกไป ฉันคิดว่าคำพูดของนายมีเหตุมีผล ฉันถือว่านายเป็นเพื่อนของฉันแล้ว ฉันเช
ฉันเป็นมหาเศรษฐี ฉันขอเปิดเผย บทที่ 1313
ในขณะนี้หลินตงและชาวโลกคนอื่นๆ เห็นจุดสีดำในดวงตาของพวกเขาภายในเวลาไม่กี่วินาที จุดสีดำนั้นก็เปลี่ยนเป็นเต่าขนาดใหญ่และบินเข้ามาบนท้องฟ้านี่คือ???เต่า???ซ่งซือหมินและปรมาจารย์ทรงพลังของโลกต่างก็ตกตะลึงเต่าตัวนี้ใหญ่เกินไปจริงๆใหญ่เกินกว่าจะจินตนาการได้สิ่งมีชีวิตขนาดใหญ่เช่นนี้จะมีอยู่ได้อย่างไร?และแรงกดดันที่เต่าตัวนี้สร้างให้กับพวกเขาก็น่ากลัวเช่นกันหลินตงมองดูเต่าตัวใหญ่บนท้องฟ้านี่คือตัวตนที่เขาสัมผัสได้ก่อนหน้านี้อย่างไรก็ตาม สถานการณ์ดูเหมือนจะไม่ปกติสักเท่าไรที่แท้เจ้าหมอนี่ก็ไม่ใช่ตัวจริงสถานการณ์นี้อาจซับซ้อนกว่าที่เขาคิดในตอนแรกระหว่างที่เต่าตัวใหญ่กำลังลงมา ร่างกายของมันค่อยๆ หดตัวลงและในที่สุดก็กลับคืนสู่ขนาดปกติไป๋หลี่เหยียนหงเก็บตำหนักบนหลังเต่ายักษ์มาไว้ในมือเรียบร้อยแล้วกระบวนการทั้งหมดรวดเร็วมากซ่งซือหมินและคนอื่นๆ รู้สึกเพียงชั่วพริบตาเต่าตัวใหญ่หายไป มีชายคนหนึ่ง หญิงห้าคน และคนหกคนก็ปรากฏขึ้นต่อหน้าชายคนนั้นคือเฉินจิงจื่อหานหญิงห้าคน หนึ่งในนั้นมีรูปลักษณ์ของสาววัยกลางคน และนั่นก็คือไป๋หลี่เหยียนหงอีกสี่คนที่ยืนอยู่ด้านหลั
ฉันเป็นมหาเศรษฐี ฉันขอเปิดเผย บทที่ 1312
เรื่องจริง?ถ้าถึงระดับอาณาจักรนิรันดรแล้ว จะไม่มีวันแก่และไม่มีวันตาย?เป็นไปได้งั้นเหรอ???แม้ว่าพวกเขาอาจคิดว่ามันเป็นเพียงจินตนาการในใจ แต่ความเป็นไปได้นี้อาจมีอยู่จริงก็ได้"นายท่านหลิน! คุณกำลังบอกว่าตราบใดที่คุณไปถึงอาณาจักรนิรันดร คุณก็สามารถมีชีวิตอมตะได้? คุณจะอยู่ยงคงกระพัน? "มีคนอดไม่ได้ที่จะถามคนอื่นๆ ทุกคนต่างมองไปที่หลินตงด้วยเห็นได้ชัดว่าพวกเขายังกังวลเกี่ยวกับหัวข้อนี้เป็นพิเศษหลินตงมองไปยังเหล่าปรมาจารย์ของโลกที่เต็มไปด้วยความคาดหวัง ก่อนจะอธิบายอย่างใจเย็นว่า "อาณาจักรนิรันดรเป็นเส้นแบ่งขนาดใหญ่ระหว่างสองโลก เมื่อก้าวเข้าสู่อาณาจักรนิรันดรแล้ว ก็เปรียบเสมือนเปิดประตูสู่ขอบฟ้าที่กว้างใหญ่กว่าเดิม และร่างกายก็จะสามารถสร้างพลังชีวิตของตัวเองได้อย่างต่อเนื่อง เพื่อหล่อเลี้ยงให้กับทุกอวัยวะ สิ่งนี้ช่วยให้ร่างกายคงความมีชีวิตชีวาเอาไว้ได้ตลอดกาล ไม่เพียงแต่อายุขัยจะไร้ขีดจำกัดเท่านั้น แม้แต่ศีรษะที่ถูกตัดขาด ก็ยังสามารถงอกกลับมาใหม่ได้อย่างรวดเร็ว ตราบใดที่ไม่ต้องเผชิญหน้ากับคู่ต่อสู้ที่มีพละกำลังเหนือกว่ามาก จนถูกบดขยี้จนเป็นผุยผงได้ ก็ไม่มีทางฆ่าผู้ที่อยู่ในระด
ฉันเป็นมหาเศรษฐี ฉันขอเปิดเผย บทที่ 1311
ณ ห้วงอวกาศ นอกโลกเต่ายักษ์เพิ่งมาถึงที่นี่ในสายตาของทุกคน เต่าเป็นคำพ้องความหมายกับความช้าแต่เต่ายักษ์ตัวนี้ได้ลบล้างความคิดแบบเดิม ๆ อย่างสิ้นเชิง มันเร็วอย่างเหลือเชื่อความเร็วของมันแซงหน้าหลินตง ผู้เพิ่งก้าวเข้าสู่อาณาจักรนิรันดรด้วยซ้ำแน่นอนว่ามันเป็นผู้ช่วยที่ยอดเยี่ยมในการเดินทางไปทั่วจักรวาลเต่าตัวนี้เป็นของผู้บังคับใช้กฎหมายจักรวาลที่รับผิดชอบภูมิภาคของกระจุกกาแล็กซีซึ่งเป็นที่ตั้งของกาแล็กซีทางช้างเผือก และเป็นพาหนะของไป๋หลี่เหยียนหงหลังจากเข้าสู่กาแล็กซีอารยธรรมระดับต่ำขนาดเล็กของทางช้างเผือกแล้ว เธอก็ค้นพบร่องรอยที่ทิ้งไว้จากการฉีกมิติของหลินตงและติดตามมาตลอดทางเธออยากรู้ว่าใครเข้ามาในอาณาจักรนิรันดรจากกาแล็กซีอารยธรรมระดับต่ำนี้และพบโลกในที่สุด"ป้าหง! เรามาถึงแล้วหรือยัง?" เฉินจิงจื่อหานถาม"อืม! ฉันติดตามร่องรอยที่อีกฝ่ายทิ้งไว้ตลอดทางและพบดาวเคราะห์ดวงนี้ด้านล่างนี้" ไป๋หลี่หยานหงตอบ"ตัวตนอย่างอาณาจักรนิรันดรจะปรากฏตัวบนดาวเคราะห์เล็กๆ เช่นนี้ได้ยังไง?"เฉินจิงจื่อหานมองไปที่ดาวเคราะห์สีน้ำเงินเล็กๆ ที่อยู่ไม่ไกลและไม่เชื่ออย่างชัดเจน"จื่อหาน! บาง
ฉันเป็นมหาเศรษฐี ฉันขอเปิดเผย บทที่ 1310
เมื่อเผชิญหน้ากับเจ้าแห่งกาแล็กซี เขาไม่กล้าปิดบังสิ่งใดเลยทำได้เพียงพูดตามสถานการณ์จริงโดยละเอียด หวังว่าจะได้รับการให้อภัยจากหลินตง"แม้ว่าพวกแกจะหยุดประทับตราทาสแล้ว แต่พวกแกก็ไม่อยากกลับไปมือเปล่า ดังนั้นพวกแกจึงเตรียมที่จะปล้นสะดมโลกแทน ฉันพูดถูกไหม?" หลินตงถามอย่างใจเย็น"นายท่านได้โปรดสงบสติอารมณ์! นี่คือความคิดทั้งหมดที่จูหงจื่อคิดขึ้น จริงๆ แล้วเราไม่ต้องการให้เรื่องนี้เกิดขึ้น แต่เขาเป็นทายาทของตระกูลจู และเราไม่กล้าที่จะล่วงเกินเขา ดังนั้น เราจึงทำได้เพียงเชื่อฟังเขา โปรดยกโทษให้เราด้วย ท่านเจ้าแห่งกาแล็กซี....."ก่อนที่เขาจะพูดจบ หลินตงก็ปิดปากของเขาและไม่ให้เขาพูดต่อต่อมา หลินตงมองไปที่เฟิงเฮิงอีกครั้ง"บอกฉันมา! แกไปเจอที่นี่ได้ยังไง?"เฟิงเฮิงดูสงบมาก ไม่เหมือนคนอื่นๆ"ตระกูลเฟิงคงถูกทำลายด้วยน้ำมือแกสินะ!" เฟิงเฮิงตอบอย่างเฉยเมยหลินตงเข้าใจทันทีกลับกลายเป็นว่ามาจากตระกูลเฟิงแม้ว่าเขาจะกวาดล้างสมาชิกหลักของตระกูลเฟิงทั้งหมดด้วยดาบเดียว แต่เขาก็ไม่ได้กวาดล้างพวกที่เหลือของตระกูลเฟิงเรื่องนี้ทำให้ตำแหน่งของโลกรั่วไหลเกิดจากเขาก็ใจอ่อนเกินไปหลังจากแก้ไ
ฉันเป็นมหาเศรษฐี ฉันขอเปิดเผย บทที่ 1309
หลังจากที่ลู่เซียวเซียวออกจากอ้อมกอดของหลินตงแล้วหลินตงเดินไปหายุนซีและคนอื่นๆ พร้อมพูดด้วยน้ำเสียงขอโทษเล็กน้อย "ฉันขอโทษ! ฉันมาสายและทำให้พวกคุณต้องลำบาก"ยุนซี จ้าวซวน ซ่งเจีย หานชือหยุน และคนอื่นๆ ต่างก็ส่ายหัวพวกเธอไม่โทษหลินตงจากนั้น ราวกับว่าพวกเธอตกลงกันไว้แล้ว ทุกคนก็เรียงแถวและโยนตัวเองเข้าไปในอ้อมแขนของหลินตงทีละคนหลินตงปฏิเสธไม่ได้และทำได้เพียงปล่อยให้พวกเธอโอบกอดเขาทีละคนอย่างเฉยเมยคนแรกที่ก้าวเข้ามาคือจ้าวซวน"พี่ซวน!!!" หลินตงตะโกนจ้าวซวนไม่พูดอะไร เพียงเอนตัวเข้าไปในอ้อมแขนของหลินตงและฟังเสียงเต้นของหัวใจเขาอย่างเงียบๆเธอรู้ว่าเวลามีไม่มาก ดังนั้นเธอจึงต้องการอยู่เงียบๆ สักพัก และยังมีเหล่าพี่สาวน้องสาวรออยู่!ต่อไปคือหวงฝู่ซีเยว่ ซ่งเจีย และหานชือหยุนในที่สุดก็ถึงคราวของยุนซีสำหรับยุนซีแล้ว หลินตงไม่ได้นิ่งเฉยเหมือนคนอื่นเพราะนี่คือแฟนสาวตัวจริงของเขาและเป็นผู้หญิงคนเดียวที่เขามีความสัมพันธ์จริงจังและลึกซึ้งคราวนี้หลินตงเป็นฝ่ายเดินไปหายุนซีกอดเธอไว้ในอ้อมแขนและกระซิบว่า "ฉันขอโทษที่ทำให้คุณรอมานาน"ยุนซีก้มหน้าลงบนอกของหลินตง ดมกลิ่นที่คุ้นเค
