All Chapters of HUSBAND IN LAW [ALDRICH DI CAPRIO SERIES1]: Chapter 51 - Chapter 60

ALDEN:NAPABALIKWAS AKO sa pagkakahimbing na maramdamang napadaing si Lara at napaupo ng kama."What's wrong, honey?" pupungas-pungas kong tanong.Napahaplos ito sa leeg. Napabusangot na napatitig sa akin."N-nothing, honey. Let's go back to sleep. Nangalay lang ang leeg ko," lambing nito na yumakap at nahiga na kasama ko.Pinaunan ko ito sa braso ko. Tumagilid kami paharap sa isa't-isa at muling nagpatangay sa antok. Kung hindi ako nagkakamali ay madaling araw pa lamang. Ilang oras pa lang ang tulog namin. KINABUKASAN AY mas nauna akong nagising dito. Napakasarap pa rin ng tulog nito na bakas ang pagod sa maamong mukha. Nangingiti akong maingat na pinaghahalikan siya sa kanyang mukha at napapahagikhik na hindi manlang ako nito maramdaman."Good morning, sleepyhead." Napahaplos ako sa pisngi nito. Inayos ang ilang hibla ng buhok na nakatabing sa kanyang mukha. Aksidente namang nahagip ng paningin ko ang leeg nitong may mahabang kalmot?Nangunotnoo ako na nahaplos iyon. Hindi kaya na

ALDEN:HINDI KO MAITAGO ang sayang nadarama. Kahit nalulungkot ang puso ko na iniwanan si Lara ay kusa namang napapangiti ang mga labi ko at hindi maalis-alis ang paningin sa wedding ring namin na suot-suot ko. Napapalapat ako ng labi para ikubli ang ngiti ko. Mag-isa pa naman akong sakay ng private airplane namin patungong Canada. "Wait for me, honey. Tatapusin ko agad ang problema doon para malaya tayong muli na magkasama," piping usal ko.Napangiti akong marahang hinahaplos ang screen ng phone ko at naka-wallpaper doon ang picture namin ni Lara sa araw mismo ng kasal naming naganap kahapon.TPOV:LINGID SA KAALAMAN NI Alden ay sumunod si Lara sa kanya sa airport at ang hindi naman alam ni Lara ay may nagbabadya na palang panganib sa plano niyang pagsunod kay Alden sa Canada!Habang lulan siya ng taxi na nakasunod aa kotse ni Alden ay may bigbike motor na nakasunod sa kanya. Purong nakaitim ang kasuotan na parang kagagaling lang sa lamay!Napapangisi si Andrea. Ngayon na ang tamang

TPOV:TULALANG IBINALIK NI Daemon si Lara sa silid nito. Dahil sa mga nalaman ay hindi makahulma si Lara. Muling ikinandado ni Daemon ang pinto dahil tiyak itong tatakas si Lara. Siya naman ang malilintikan kay Andrea kapag nakawala si Lara at mapupurnada ang kanilang mga plano.Samantala, bumalik si Andrea ng syudad bilang Lara. Tumuloy ito sa mansion ng mga Mondragon. Parang reyna kung umasta na malugod na pinagsisilbihan ng mga katulong.Napapanguso ito habang naka-dekwatro ang binti at sumisimsim ng red wine sa sa sala ng mansion. Napapagala ng paningin na napapailing sa isip-isip. Wala kasing nakakahalata sa kanya na hindi siya si Lara. "Hey, sweetie. Good morning, ang aga naman niyan," malambing saad ng baritonong boses.Napalingon ito sa lalakeng nagsalita na pababa ng hagdanan. Nakapantulog pa ito. Kitang kagigising lang at sabog-sabog pa ang buhok. Pero kahit ganon ay napakagwapo nito at ang hot tignan. Makisig, matangkad at mestiso ang binata na may maamong mukha.Napalunok

ALDEN:SA MGA SUMUNOD na araw ay pansin ko malaking pagbabago sa kinikilos ni Lara. Naiisip ko tuloy na baka nagdadalangtao na ito kaya may mga pagbabago sa kilos. Nakakatawa mang isipin pero pakiramdam ko kasi....ibang tao ang kasama ko.Matapos naming maipaalam sa pamilya nito ang plano naming pagpapakasal sa sunod na buwan at ang pagkuha na namin ng papel bago ako nagtungo ng Canada ay magkasama kaming bumalik ni Lara ng kumpanya.Muling nagsama kung saan nasa opisina kami at ito ang secretary ko. Pero minsanan na lang kung maglambing ito. Kailangan ko pang magtampo para lambingin niya ako. Ramdam ko ang malaking pagbabago niya. Napakalamig niya sa akin. Hindi ko siya maramdaman at maging ang paraan kung paano niya ako titigan. Ni wala akong mabasang kislap at emosyon sa mga mata nito. Bagay na pinagtataka ko. Doon ko kasi madaling nababasa si Lara. Sa kanyang maaamong mga mata. Hindi niya kasi kayang magkubli ng totoong nadarama kapag may dinadala ito. Dahil madaling mabasa sa

LARA:LUMIPAS ANG MGA araw at linggo na nakakulong ako sa silid. Dinadalhan ako ni Daemon ng lahat ng mga kailangan ko. Parang pet na inaalagaan sa kwartong kinakukulungan ko. Hindi naman ako sinasaktan ni Daemon. Hindi rin niya ako minamanyak o pinipilit. Kita kong naaawa din siya sa akin. Pero sadyang sinusunod niya lang ang habilin ni Andrea sa kanya. Ang bantayan akong maigi habang hindi pa tapos ang mission nito sa syudad kung saan nagbabalatkayo ito bilang ako.Wala akong ibang ginagawa kundi ang umiyak nang umiyak. Ilang beses ko ng tinangkang tumakas dito pero bigo ako. Nagkalat ang tauhan nila Daemon sa labas ng mansion at kung hindi ako magkakamali ay nasa gitna kami ng pribadong isla! Minsan na akong nakarating sa rooftop nitong mansion. At tanaw mula doon na nasa gitna kami ng kagubatan na pinapalibutan ng dagat! Kahit makalabas ako ng mansion at makatakas sa mga tao nila ay hindi pa rin ako basta-basta makakalabas ng isla. Bukod sa wala akong mahihingan ng tulong ay wala